All Blog
มรดกรัก วันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2555



“อุนซอง น้ำเสียงเขาดูเปลี่ยนไปนะ”

“เขารึ...เขาก็เป็นเขาแบบนี้” อุนซอง กล่าว

ผู้จัดการและพนักงานกำลังส่งลูกค้าอยู่ ยูฮังก็เข้ามาหาเรื่อง โดยส่งเงินปึกใหญ่ให้ “ได้ยินว่านายเจ็บนักเจ็บหนา โอดครวญกับย่าฉัน”

“คงไม่ใช่คำสั่งท่านประธานให้เอาเงินมา และไม่ใช่ความสมัครใจคุณหรอกนะ ทำงานที่ท่านประธานสั่งดีกว่า”

“อะไร”

“ขอโทษผมในความผิดที่ทำ นี่คือสิ่งที่ท่านประธานต้องการ...ขอโทษ” ผู้จัดการพยายามสงบสติอารมณ์

“ขอโทษรึ...นี่เงินหนึ่งพัน รับไปซะ แล้วหุบปาก” ยูฮังโยนเงินทั้งปึกใส่หน้าผู้จัดการ ปึกเงินกระจายปลิวว่อน พนักงานตกใจมาก ด้านผู้จัดการก็ไม่พอใจมาก

ผู้จัดการรวบรวมเงินทั้งหมดมาให้กับจังซุกจา “ท่านครับ ผมไม่ต้องการของพวกนี้ รบกวนคืนหลานท่านด้วยครับ”

“ผู้จัดการลี ยูฮังรึ...เงินนี่...หรือว่าเขา.........” จังซุกจาพอจะเดาการกระทำของหลานชายออก เมื่อกลับถึงบ้านจึงเรียกยูฮังมาต่อว่า

“แกเลวมาก บังอาจมาก.....แกกล้าดียังไงถึงกับโปรยเงินใส่เขา แกมีสิทธิอะไร โปรยเงินใส่หน้าคนอื่น แกมีสิทธิอะไร แกถือดียังไง...”

“เฮอะ......” ยูฮังทำหน้ารำาญ

“คนเราเกิดมา ต้องรู้อะไรควรไม่ควร ย่าสอนแกให้มีคุณธรรม ทำไมแกถึงเลวทรามได้ขนาดนี้”

“ยังไงย่าก็ตีผมไม่ได้”

จังซุกจาโกรธจัดตบหน้าหลานชาย “รู้มั้ยย่าให้เงินแกใช้เพื่อได้สุขสบาย ไม่ใช่ให้เงินแกเพื่อเหยียดหยามคนอื่น ทุกคนมีความเท่าเทียม ทุกคนมีศักดิ์ศรีของความเป็นคน ย่า......หาเงินไม่ใช่ให้แกเที่ยวดูถูกคนอื่น ฉันเป็นย่าของแก ฉันอาย...อายเหลือเกิน...ฮือ ๆ...”

จังซุกจาน้ำตาไหลออกมาอย่างเสียใจกับการกระทำอันไม่ได้เรื่องของหลานชาย แถมยังไม่มีท่าทีว่าจะสำนึก

จังซุกจาเศร้าใจ พ่อบ้านต้องเอายามาให้และปลอบใจ “ยาบำรุงหัวใจครับ ทานสักหน่อย”

“ซงจา.........ชีวิตฉันพ่ายแพ้ยังบเยิน”

“ยูฮัง......เป็นเพราะเขายังไม่เข้าใจชีวิตครับ”

“หลานคนนี้...แต่เล็กจนโต ดีแต่โกหกเอาแต่ใจ ฉันอยู่ก็ไร้ประโยชน์ ฉันเองแหละ ที่ประคบประหงมมันจนเหลิง โทษใครได้ โทษตัวเอง” สายตาที่ผ่านโลกมานานของจังซุกจามีแววกังวล

ในห้องนอน ยูฮังเดินมาทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาอย่างหัวเสีย ยงนังเข้ามาจะทายาให้ลูกชาย “ลูกเอ๊ย ขอแม่ดูหน้าหน่อย ว้าย......ถูกตบซะแดงเชียว ต้องไปโรงพยาบาลมั้ย”

“ท่านประธานวิเศษนักรึ ซุปกระดูกเฮงซวย ต้องตีกันด้วย” ยูฮังบ่น

“นั่นสิ ไม่น่าถึงกับลงมือลงไม้เลย”

“ซุปกระดูก..เบื่อ ๆ ๆ ๆ คุณย่าชอบไปสิ ทำไมต้องบังคับคนอื่นชอบ” ยูฮังโวยวายเสียงดัง

“ฉันก็ว่าซุปกระดูกน่าเบื่อ แต่ว่า นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณย่าโกรธ โดยเฉพาะกับพี่” ชองยีบอก

“คอยดูเถอะ คุณย่าตาย ฉันไม่เก็บบริษัทนี้ไว้หรอก” ยูฮังพูดด้วยความโมโห

“จ้ะ...ไว้คุณย่าตาย ลูกจะทำยังไงก็ตามใจเถอะนะ นั่งลงก่อน ให้แม่ดูหน้าหน่อย”

“คุณย่าตาย ผมจะขายบริษัททิ้ง เปิดห้างสรรพสินค้า”


//www.dailynews.co.th



Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2555 1:58:45 น.
Counter : 442 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

มิกัง
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]