Group Blog
All Blog
|
แทกิล วันที่ 2 ธันวาคม 2554  เพราะว่าฟ้ามันมืดมาก แต่ก็คล้าย ๆ พาผู้หญิงมาด้วยใช่มั้ย? ใช่แล้วค่ะนายท่าน เค้ามากับผู้หญิงใส่ชุดสีขาว แต่ออกไปแล้ว ออกไปเมื่อไหร่? เห็นว่าจะออกไปก่อนกินข้าวเช้า ข้าไม่รู้อะไรทั้งนั้น ซอลฮวา แม่ทัพเชแยกไปคัมวอน วังซอนไปสะพาน ส่วนข้าจะไปหมู่บ้านจางวอน ถ้าเจอตัวมัน ก็ไม่ต้องมัวพูดพร่ำทำเพลง ให้ยิงพลุเป็นสัญญาณ เข้าใจมั้ย ส่วนเจ้าก็รออยู่ที่นี่ เมื่อแทกิลแยกย้ายกับพวกแล้ว ซอลฮวา ก็แอบตามแทกิลออกมา บอกให้เจ้ารออยู่ที่ร้านไง อย่าล้อเล่นน่า คิดจะทิ้งข้าแล้วหนีไปเหรอ? คิดว่าข้าไม่ทันความคิดของพวกท่านรึ? ซอลฮวา กล่าว เชอะ เจ้าขี่ม้าเป็นด้วยเหรอ? ข้าขี่เชือกก็เป็นนะ แต่พวกเค้าไม่โง่ไปเหรอ ทั้ง ๆ ที่มีม้า ทำไมถึงไม่ขี่ม้าไป? บ้าเอ๊ย พี่ชายจะไปไหน เฮ้ ไปด้วยสิ นี่.. โอ้วแม่เจ้า นี่ ๆ เถ้าแก่เนี้ยเข้าไปข้างในเถอะ ไม่มีเรื่องอะไรแล้วล่ะ ค่ะ ๆ ๆ พวกเค้าไปกันหมดแล้วเหรอ ตอนที่ 6 ระหว่างหลบหนีแทฮาได้ทิ้งม้าไป แล้วบอกกับเฮวอนว่าหากขี่ม้าไปสองคนไม่นานคงถูกตามทัน เจ้าพวกนั้นกำลังเดินหลงไปตามหมากที่ข้าวาง ถูกล่อออกไปอีกทาง เดินทางอย่างสบายใจได้แล้ว แต่พวกเค้า จะไม่ตามเรามาอีกเหรอ? จากนี้ไปจะมีทางแยกไปอีกเยอะ ถ้าไม่ตามกระชั้นชิด ไม่มีทางเดาได้ว่าเราไปทางไหน ก็คงจะได้แต่เสียเวลาตามหาอยู่แต่บนภูเขาลูกนี้แหละ แทกิลขี่ม้าผ่านมา แทฮารีบบอกให้เฮวอนก้มหลบซ่อนตัว ยังต้องซ่อนตัวอีกรึเปล่า? ยืนขึ้นมาได้แล้วล่ะ แทฮา กล่าว เฮ้อ.. ตอนนี้ ทุกอย่างจบแล้วใช่มั้ย? ถ้าหากรู้ตัวว่าถูกหลอกเมื่อไหร่ เค้าก็จะรู้ว่าพวกเรายังอยู่แถวนี้ พวกเรา..งั้นเหรอ ไหนท่านบอกว่าพวกเค้าไล่ตามข้ามาไงล่ะ เจ้าฟังไม่ผิดหรอก พวกเค้าเป็นคนที่ไล่ตามเจ้ามา ขณะเดียวกัน พวกเค้าก็ตามจับข้าด้วย ไหนท่านว่า ท่านไม่ได้ถูกคนตามล่าอยู่ไงล่ะ แทกิล หัวเสียเมื่อรู้ว่าม้าที่ตนเองขี่ตามมาไม่มีคน มันวิ่งมาเอง ด้านเฮวอนถามแทฮาว่าหากเขาไม่ได้ถูกตามล่าทำไมถึงมีคนไล่ตามมาอย่างนี้ รีบไปหลบกันก่อนเถอะ แทฮา บ่ายเบี่ยง ได้โปรดบอกข้ามา นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ เรายังเดินบนถนนใหญ่ไม่ได้ จะต้องเดินเลาะตามทางภูเขา อีกไม่นาน พวกเค้าก็จะมารวมตัวกันที่นี่แล้ว วังซอน กินข้าวไม่ลงเพราะคิดว่าจะตามจับแทฮาไม่ได้ทำให้เงินค่าจ้างห้าร้อยตำลึงหายไป ใครบอกว่าหายเจ้าบื้อ แค่ยังจับไม่ได้เท่านั้นเอง แปลว่าจับไม่ได้ ซอลฮวา กล่าว ยัยเด็กนี่ ผู้ใหญ่เค้ากำลังคุยกันอยู่นะ รู้มั้ยว่า ถ้าไม่ได้ข้า ตอนนี้ท่านคงยังขี่ม้าไปจางวอนอยู่เลย ซอลฮวา กล่าว แต่ว่านางพูดถูก เจ้าหมอนี่รู้ยุทธวิธีการรบดี เช กล่าว หนีตายต้องใช้ยุทธวิธีรบอะไร แทกิล ถาม พิชัยสงครามบอกว่า ที่ที่อันตรายที่สุด คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด และวันนี้ที่เราพลาดสองครั้งก็เพราะวิธีนี้ เราอย่าเพิ่งยอมแพ้ ตามมันต่อไป พวกเค้าไม่มีทางเดินไปตามถนนใหญ่แน่ ถ้าเราแค่แยกย้ายกันหา ยังไงก็ต้องเจอร่องรอย วังซอน กล่าว ต่อให้เราแยกย้ายกันหา ถ้าหาเจอแล้วยังไง ฮึ? ในโชซอนนี้นอกจากข้าไม่มีใครสู้เค้าได้หรอกน่า พวกเจ้าอยากดวลกับเค้ารึ? รู้เหรอจุดหมายของหมอนั่นคือที่ไหน? ที่ไหน? ยัยคนนี้ สอดได้ทุกเรื่องเลย เวลานี้ เราเดินตามหมากที่หมอนั่นวาง แค่วนหาอยู่แถวนี้ ให้เสียเวลาเล่น พวกเจ้าจะทำอะไรได้ แต่ว่าถ้าอยู่นี่ แล้วปล่อยให้พวกเค้าหนีไป ก็จะยิ่งตามจับได้ยาก ถึงยังไงที่หมอนั่นไปได้ก็มีแค่สองที่ ถ้าไม่ใช่ที่นั่น ก็คือแถวนี้ แทกิล กล่าว ที่ ที่นั่นคือที่ไหน ต้องหาก่อนถึงจะรู้ ยังไง ก็รีบกินไปซะ ถ้าหิวจะไม่มีแรงไล่ตามมัน แทกิล กล่าว อา..เถ้าแก่เนี้ย เอามาให้ข้าอีกชามนึง เจ้าเป็นผู้หญิงทำไมถึงได้กินเก่งนักนะ ท่านเห็นข้าเป็นผู้หญิงเหรอ ดูท่าทางจะพิศวาสข้าแล้วสิ หมายังไงก็กินแต่ขี้ แทกิล กล่าว ข้าเป็นหมาเหรอ ถ้าเจ้าแก้นิสัยไม่ได้ ก็แย่กว่าหมาซะอีก รีบ ๆ กินข้าวของเจ้าไป นี่เถ้าแก่เนี้ย คะนายท่าน มานี่ซิ เคยเห็นผู้หญิงคนนี้รึเปล่า? โธ่ ข้าไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ ค่ะท่าน โปรดเมตตาข้าเถอะ แล้วเจ้าเคยเจอ ผู้หญิงที่มีไฝที่หน้าอกมั้ย? แทกิล ถามต่อ ใครจะไปมีไฝที่หน้าอกหรือมีไฝที่ก้น ข้าจะไปรู้ได้ยังไงคะ แม่ของนางถูกขายไป ตั้งแต่นางยังไม่หย่านม ส่วนพ่อนางก็ถูกเกณฑ์ไปใช้แรงงานจนตาย เคยได้ยินเรื่องประมาณนี้บ้างมั้ย? เอ่อ เรื่องแบบนี้มีอยู่เต็มตลาดไปหมดละค่ะ เด็กที่เป็นแบบนี้ ไม่ใช่แค่คนสองคน เข้าใจแล้ว เฮวอนยังตามตื๊อถามเรื่องที่แทฮาถูกตามจับตัว มีคนตามล่าข้าอยู่จริง ๆ แต่ว่าข้าไม่ได้ถูกตามจับนี่ ท่านพูดจาขัดแย้งนะ มีคนตามล่าตัวท่าน แต่ท่านกลับบอกว่าไม่ได้ถูกตามจับ ตกลงคนพวกนั้นเป็นใครกันแน่? พวกเค้าเป็นนักล่าทาส ข้าเองก็ไม่รู้ว่า คนที่ล่าข้าจะเป็นคนกลุ่มเดียวกับที่ตามล่าเจ้าด้วยรึเปล่า? นักล่าทาสเหรอ? ไม่มีทางมาตามจับข้าแน่ เพราะข้าไม่ใช่ทาส ข้าก็เหมือนกัน ข้าก็ไม่ใช่ทาสเหมือนกัน แทฮา กล่าว ถ้าเป็นนักล่าทาส ก็ไม่ใช่ข้า งั้น.. ข้าคงไปกับท่านไม่ได้แล้ว เฮ้อ.. แฮ่ก ๆๆ ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้ เฮวอน ร้อง เจ้าคิดว่าจะไปที่ไหน? จะไปไหน ข้าก็จะไปของข้าเอง ถ้ายังไม่ตัดสินใจจะไปไหน ก็ไปชุงจูพร้อมกับข้าก่อนดีกว่า ข้าไม่ไปหรอก แต่ว่า เจ้าจำเป็นจะต้องทำ ถึงท่านจะช่วยชีวิตข้าไว้ แต่ข้าไม่มีเหตุผลที่ต้องไปด้วย เฮวอน กล่าว เพราะข้าทิ้งผู้หญิงตัวคนเดียวไว้ไม่ได้ เจ้ารู้แล้วว่าข้าจะไปชุงจู นี่ท่านกลัวว่าข้าจะไปแจ้งความอย่างนั้นใช่มั้ย? ไม่ใช่ แต่เจ้าจะถูกจับ ก่อนที่จะทันไปแจ้งความ และเมื่อถึงเวลาตอนนั้น สุดท้ายก็ต้องสารภาพออกมา ต่อให้ข้าถูกจับไปจริง ก็จะไม่พูดเรื่องของท่านอย่างเด็ดขาด โปรดเชื่อข้าเถอะ เฮวอน กล่าว ปากของคนเรา มักจะเบากว่าใจเสมอ ถ้าถูกทรมานเข้าหน่อย ถึงแม้ใจจะไม่อยากพูด แต่ปากก็จะยอมเอ่ย ถ้าอย่างนั้นข้าถามหน่อยสิ ท่านเป็นทาสหลบหนีใช่มั้ย? ไม่ใช่แน่นอน ท่านพูดความจริงเหรอ? เป็นความจริงแน่นอน แทฮา กล่าว เมื่อท่านไม่เชื่อใจข้า ข้าก็จะยอมไปชุงจูกับท่าน แต่ว่า เมื่อถึงที่นั่นแล้ว ท่านไม่มีสิทธิมาผูกมัดข้าอีก งั้นก็ไปเถอะ แทกิลคิดว่าคงตามจับแทฮาไม่ได้แน่ ถ้าจะตามทันต้องรู้ว่าจะไปไหน แล้วก็ล่วงหน้าไปรอ ถ้าอยากรู้ว่าเค้าจะไปไหน ก็ต้องรู้ประวัติของเค้าอย่างละเอียด เช กล่าว เราคงต้องเข้าเมืองไป หาดูหมายจับทางการ เค้าเคยเป็นขุนนางมาก่อน เราน่าจะได้เบาะแสอะไรบ้าง เฮ้อ ข้าเกลียดการอ่านที่สุดเลย วังซอน กล่าว ข้าก็ไม่ชอบเลย ซอลฮวา กล่าว แต่ที่แบบนี้ จะมีข้อมูลราชสำนักเหรอ? ร้านหนังสือน่าจะมีน่า แทกิล กล่าว แทกิลมาที่ร้านหนังสือถามคนขายว่ามีหมายจับทางการเมื่อหลายปีก่อนรึเปล่า ดูท่าทางพวกท่านไม่เหมือนพวกบัณฑิตเลยนะ คนขายกล่าว เรื่องนั้นไม่ต้องรู้ มีหรือไม่มี? มีมันก็มีอยู่หรอก แต่ว่า ค่าเช่าการขอดูประกาศจับน่ะ มันไม่ใช่ถูก ๆ นะ ฟู่ งั้นเอามาดูสิ ปกติข้าไม่ให้คนนอกขอยืมดูหรอกนะ เพราะชอบมีคนมายืมหนังสือแล้วก็ไม่ยอมเอามาคืน ฟู่ นี่ เจ้าหน้าที่ ขอรับใต้เท้า ดูนี่ พวกข้าเป็นเจ้าหน้าที่ศาลไต่สวน กำลังตามสืบหาคนร้ายคิดกบฏ ฮึ่ย ขอรับ ได้ขอรับใต้เท้า ถ้ายอมร่วมมือทางการจะมีรางวัลให้อย่างงาม แต่ถ้าบอกความลับไปเจ้ามีภัยมาถึงตัวแน่ เอ่อ ขอรับ ท่าน ท่านโปรดรอสักครู่ขอรับ คนขายกล่าวแล้วเดินเข้าไปหลังร้าน นี่พวกพี่ ๆ กำลังโกหกเหรอ... บัณฑิตมาหาหนังสือที่ร้าน คนขาย รีบบอกว่าตอนนี้ไม่สะดวก เพราะมีเจ้าหน้าที่จากศาลไต่ส่วนมาตามพวกกบฏอยู่ จากนั้นแทกิลก็สั่งให้คนขายไปเฝ้าหน้าประตู แทฮาพาเฮวอนเดินหลงทาง จึงจะพาเดินกลับ ท่านเคยเป็นทหารมาก่อนเหรอ? เฮวอน ถาม ใช่ข้าเคยเป็น แทฮา กล่าว เป็นทหาร หาทางไปไม่ถูกเหรอ? ไม่มีแผนที่ก็หาตามทิศ บางครั้งก็เกิดเรื่องแบบนี้ได้ เป็นเรื่องปกติของทหาร ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร พิชัยสงครามกล่าวว่า เห็นตะวันจันทราไม่ได้แปลว่าเห็น ได้ยินฟ้าร้องฟ้าผ่า ไม่ได้แปลว่าได้ยินจริง ไม่เป็นไร ข้าไม่ได้สงสัย ท่านไม่ต้องอธิบายหรอก ข้าต้องขอโทษด้วย แทฮา กล่าว หึ ขอโทษด้วยนะคะ เบ็กโฮนำรูปเฮวอนมาถามหญิงที่ร้านอาหารว่าเคยพบเห็นนางหรือไม่ คนที่เอารูปผู้หญิงคนนี้มาถามข้าเนี่ยพวกท่านเป็นกลุ่มที่สามแล้ว วันนี้มันเป็นวันตลาดนัดกันรึไงเนี่ย เฮ้อ.. มีใครมาที่นี่บ้าง? เบ็กโฮ ถาม ก่อนมื้อเช้าก็มีคนขี่ม้ามากลุ่มนึง แล้วก็เข้ามาค้นหากันยกใหญ่ ส่วนพวกกลุ่มที่สอง ก็นั่งอยู่ตรงนั้นไง ดูเหมือนเราจะมาด้วยเรื่องเดียวกัน แต่ตามก้นพวกข้าคงไม่ค่อยดีมั้ง พวกท่านคงได้รับคำสั่งจากใต้เท้าเชเหมือนกันใช่มั้ย รู้แล้วยังถาม ชายคนหนึ่งกล่าว คงมาเพราะต้องการเงินรางวัลกันสินะ เงินห้าร้อยตำลึง กับที่นาอุดมสมบูรณ์อีกแปลง แลกกับผู้หญิงคนเดียวคุ้มจะตาย สำหรับพวกข้ามันก็พออิ่มอยู่ แต่ไม่อยากต้องแบ่งส่วนแบ่งกับใคร ชายคนหนึ่งกล่าวแล้วลุกขึ้นต่อสู้กัน ครั้งนี้พวกเจ้าเจ็บแค่ขา แต่เจอคราวหน้า ข้าจะเอาหัวพวกเจ้าแทน ขอถามหน่อย พวกที่ขี่ม้ามาตอนฟ้าสางนั่น พูดอะไรกันบ้าง? เบ็กโฮ กล่าว ข้ารู้อะไรก็พูดไปหมด ข้า ๆๆ ข้าไม่รู้อะไรทั้งนั้น เถ้าแก่เนี้ย กล่าว จริงเหรอ ไม่รู้อะไรแน่นะ ไม่รู้ ๆ รู้แต่ว่าผู้หญิงใส่ชุดขาว นางขึ้นไปทางหลังเขาโน่นแล้ว ขอบคุณมากเถ้าแก่เนี้ย ขอให้ขายดีนะ เชค้นหาหลักฐานจนพบบันทึกเหตุการณ์ เมื่ออ่านดูก็รู้ว่า แทฮา คือ หัวหน้าค่ายฝึก ขุนนางทหารระดับสี่ โดนจับจากข้อหาขโมยเสบียงกองทัพ แต่เจ้าตัวยืนยันว่าถูกใส่ร้าย คิดไปคิดมาก็ยังรู้สึกแปลก หึ ถ้าตามกฎหมายเค้าน่าจะถูกโทษประหารตายไปแล้ว เจ้าหมอนี่ยังมีชีวิตรอดมาได้ยังไง แทกิล กล่าว ข้าว่าเราควรจะพอกันแค่นี้ดีกว่า เรื่องการเมืองมักจะมีเงื่อนงำที่ซับซ้อน ไม่เข้าไปยุ่งจะดีกว่า เช กล่าว เฮ้ ใครบอกว่าจะหยุด ค่าตัวครั้งนี้ตั้งเท่าไหร่ วังซอน กล่าว ในนี้ไม่มีเบาะแสอะไรแล้ว เดิมทีต้องถูกตัดหัว แต่ได้ลดโทษไปเป็นทาส มีแค่นี้ เช กล่าว ได้ยังไง จบไม่มีต้นสายปลายเหตุได้ยังไง แทกิล กล่าว นี่แหละที่ดูแล้วน่าแปลก ลองหาต่อไปอีกว่า หลังจากนั้นขุนนางพวกนั้นเป็นยังไงกันต่อ? รู้ไปทำไม จะทำไม ก็เจ้าบอกเองว่ามันซับซ้อนมาก งั้นก็หมายความว่า มีใครบางคนทางการเมืองที่เกี่ยวข้อง รีบ ๆ หาเถอะน่า แทกิล กล่าว แทกิลและเชรีบหาหลักฐานเพิ่มทำให้รู้เรื่องที่แทฮาไม่ถูกตัดสินประหารชีวิต ข้าว่าแล้วไงล่ะ ดูนี่สิ เสนาซ้ายอิมยองโฮ ลาออกจากตำแหน่ง และขอกลับไปอยู่บ้านเกิดที่เมืองชุงจู เห็นมั้ยล่ะ? แทกิล กล่าว แล้วไง แล้วไงอะไรเล่า เสนาฝ่ายซ้าย ลาออกจากตำแหน่งไง แล้วยังไง ? อะไรนี่เจ้า ไม่รู้สึกแปลกเหรอ? ใครที่ปีนขึ้นไปถึงจุดนั้น คงอยากอยู่ในตำแหน่งจนแก่ตายทั้งนั้น แต่หลังจากซงแทฮาถูกยกเว้นโทษประหาร เค้าก็ลาออกไปทันที มันเกี่ยวข้องกันเหรอ เจ้าคิดมากไปรึเปล่า? เช กล่าว ไม่ใช่แน่ เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นมันเหมาะเจาะพอดีเกินไป ถ้าไม่ใช่ล่ะ? //www.dailynews.co.th
|
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
