Group Blog
All Blog
|
ลิขิตฟ้าชะตาดิน ตอนที่ 20 จบบริบูรณ์
 บัญชาสวมชุดปลอดเชื้อ นั่งทอดสายตาอย่างเลื่อนลอยอยู่ข้างเตียงในห้องไอซียู มือข้างหนึ่ง จับมือดารากานต์มากอบกุมไว้ บนร่างของดารากานต์มีอุปกรณ์ช่วยชีวิตเต็มไปหมด ทั้งให้เลือด สายน้ำเกลือ ยาบำรุงต่างๆ มากมาย สัญญาณชีพดารากานต์อ่อนแรงลงทุกทีๆ สีหน้าดารากานต์ซีดขาว เกือบไม่หายใจอีกแล้ว เวลาเดียวกันนั้นบริเวณทางเดินระเบียงของโรงพยาบาล บุรี กับทรายทองยืนหน้าเครียด ซุบซิบกันอยู่สองคน มันถึงเวลาของเราแล้ว ทราย ทรายไม่ต้องกลัวหรอก พวกศัตรูมันทำอะไรเราไม่ได้แน่ๆ พวกไอ้ปีเตอร์ ไอ้ชิงชัยมันต้องถูกลากคอเข้าคุกกันหมด ใครๆก็เห็น ว่าพวกมันชอบความรุนแรงกันขนาดไหน มันจะไม่เหลือมาทำอะไรลูกแน่ๆ แต่พี่จ้าง..พี่ดิน..ตายแล้ว..แล้วทรายจะอยู่กับใคร ทรายทองยังนอยด์ไม่เลิก ก็อยู่กับพ่อ ทรายจะไม่ใช่แค่เด็กในบ้านที่ไม่มีความหมายอีกแล้ว ทรายจะเป็นนายหญิง..ทรายจะยิ่งใหญ่กว่าใครๆ เข้าใจไหม บุรีกำชับ ทรายนึกไม่ออก ว่ามันจะเป็นอย่างนั้นได้ยังไง อย่าทำตัวแบบนี้สิ ทราย มันน่ารำคาญ เข้มแข็งหน่อย แล้วก็ต้องใจแข็งด้วย ทรายทองหันไปมองทางด้านหลังพ่อ แล้วต้องสะดุ้ง ช็อก ผงะ ถอยหลังกรูด พี่จ้าง..พี่ดิน ทรายทองอุทานออกมา ทำไม ..ผีมันมาหลอกลูกงั้นเหรอ บุรีหันไปมอง แล้วต้องผงะ เมื่อเห็นเกียรติบดินทร์ ดวงยิหวา และฟ้ากระจ่าง ยืนเรียงกันเป็นแผง อะไรกัน..ทำไม..พวกแก เกียรติบดินทร์สวนขึ้นมาทันที ยังไม่ตายครับ..อาบุรี หลานชายสุดที่รักของอา..รอดมาได้อย่างปาฏิหาริย์..เหลือเชื่อจริงๆ ว่ามั้ยครับ น้องดิน..อา..อา..ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้เจตนา ไม่ได้วางแผนเอาไว้ก่อน..งั้นหรือครับ ฟ้ากระจ่างว่า หรือคุณบุรีจะบอกว่า..ที่พวกเราลงไปอยู่ในน้ำกัน มันเป็นอุบัติเหตุคะ ดวงยิหวาเยาะ บุรีมองซ้าย แลขวา เห็นทรายทองยืนอึ้งๆ จึงควักปืนจ่อลูกสาว ทรายร้องกรี๊ดสุดเสียง เอาสิ พวกแกเข้ามาชั้นฆ่ายายทรายตายแน่ ทรายทองช็อก อ๊าย...คุณพ่อ ดวงยิหวาอึ้ง คุณบุรีคะ นั่น..ลูกคุณเองนะคะ บุรีเลือดหลังชนฝาแล้ว บอกว่าอย่าเข้ามา มานี่ ยายทราย อย่าร้องนะ ล็อกคอทรายทอง ลาก วิ่งลงบันไดไป คุณบุรี อย่าทำแบบนั้นเลยครับ..ไม่มีประโยชน์ บุรีไม่ฟัง ลากทรายลงมา แล้วต้องช็อก เมื่อเห็นว่าบริเวณบันไดข้างล่าง ตำรวจ 4 นาย เดินขึ้นมา บุรีถอยกลับ ลากทรายทองขึ้นมาใหม่ ฟ้ากระจ่างซุ่มซึ่งอยู่ข้างบันได โผล่เข้ามาใช้มวยจีนโจมตีที่มือบุรีที่ถือปืนแบบมืออาชีพมากๆ ปืนกระเด็น ดวงรีบเข้าไปเก็บมาถือไว้ บุรีช็อก ยังไม่ยอม เข้ากระชากจิกผมทรายทอง ยัยทราย..จะหนีไปไหน ขอซะทีเถอะคุณอา เกียรติบดินทร์โดดเข้ามาขวาง แล้วชกหน้าบุรีหนึ่งหมัด ร่างบุรีร่วงลงไปกองคาพื้น ฟ้ากระจ่าง และเกียรติบดินทร์ หันมาแปะมือกัน โดยไม่ตั้งใจ แล้วต่างทำหน้าอึ้งๆ เขินๆ กันนิดหน่อย จังหวะนั้นตำรวจพากันแหวกวงเข้ามา ขณะที่บุรีได้สติหายเมาหมัด สะบัดหน้าลุกขึ้น แต่ถูกตำรวจ เข้ามารวบไว้พอดี ฟ้ากระจ่าง กับเกียรติบดินทร์ เดินเข้ามาภายในห้องไอซียู บัญชาหันไปเห็น ถึงกับตะลึงงัน ดีใจ กระพริบตาถี่ อย่างไม่เชื่อสายตา น้องดิน..ฟ้ากระจ่าง... บัญชามองแบบเงียบงัน นึกไม่ถึงว่าลูกยังมีชีวิตอยู่ เราปลอดภัยดีครับ ฟ้ากระจ่างบอก น้องดิน..ลูกพ่อ.. บัญชาครวญคร่ำพลางยื่นมือออกไป เกียรติบดินทร์เดินเข้าไปหา จับมือพ่อ แล้วคุกเข่าลง บัญชาลูบหัว ลูบผมลูกชายอย่างรักใคร่ น้องดิน..ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ฟ้ากระจ่างยืนดูภาพนั้น แล้วอึ้งไป บัญชาทำเหมือนฟ้ากระจ่างไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น อาบุรีตังหากคือคนที่พยายามจะฆ่าเรา..ไม่ใช่มิสเตอร์ปีเตอร์ เกียรติบดินทร์บอกพ่อ อะไรนะ เกียรติบดินทร์เล่าต่อ อาบุรี ยายทราย..สมรู้ร่วมคิดกัน..จะฮุบกิจการของเรา ผมแจ้งตำรวจจับไปหมดแล้ว พ่อครับ..ศัตรูของเราไม่ใช่คนอื่นนะครับ..คนที่อยู่ในครอบครัวของเราเองตังหาก อาบุรีจับเรามัดมือเท้า โยนลงทะเล โชคดี ที่พวกของจ้าง..เค้ามาช่วยเราไว้ทัน แล้ว..พวกแกไม่ได้ฉุดลูกสาวไอ้ปีเตอร์ เป็นเหตุให้พวกแกถูกพวกมันไล่ล่า บัญชาถาม ผิดแล้ว..นายหัว เราไม่ได้ฉุดเทเรซ่า เค้าเต็มใจมาปกป้องจ้างด้วยความรักตังหาก คนที่รักจ้างทั้งนั้น ที่ทำให้ผมรอดชีวิตมาได้ เกียรติบดินทร์ว่า คราวนี้บัญชาหันไปมองฟ้ากระจ่าง แล้วเมินหน้าหนี ก็ดีแล้วนี่ พ่อครับ เกียรติบดินทร์ทำท่าจะพูดเรื่องพี่ชาย บัญชารู้ทันชิงบอกก่อน ไปดูแม่แกก่อนดีกว่า..น้องดิน เกียรติบดินทร์รีบผลักประตูอีกชั้นเข้าไป ฟ้ากระจ่างร้อนใจ รีบตามติด บัญชามองตาม อย่างปวดใจ เกียรติบดินทร์มองเห็นสภาพแม่ รู้สึกตกใจ อะไรกัน..ไหนว่า..พวกที่บ้าน..บอกว่า..แม่..ถูกลูกหลง..บาดเจ็บนิดหน่อย..แต่นี่..มันไม่ใช่นิดหน่อยนี่... จังหวะนั้นฟ้ากระจ่างเดินไปดูแม่ที่บริเวณปลายเตียง มองอย่างเศร้าใจ เอื้อมมือไปจับเท้า ดวงตามองจ้องหน้าดารากานต์ ทั้งเศร้าใจน้อยใจและปล่อยปลง สักพักฟ้ากระจ่างสูดลมหายใจลึกหลับตา แล้วสวดมนตร์บางอย่างเสียงพึมพำ บัญชาพาตัวเองบนวีลแชร์เข้ามาช้าๆ ทั้งเกียรติบดินทร์ บัญชา ต่างมองฟ้ากระจ่าง แล้วหันมามองหน้ากัน อย่างแปลกใจ สักพัก พอสวดสร็จ ฟ้ากระจ่างพนมมือไหว้แม่ แล้วถอยออกมา เกียรติบดินทร์ถามด้วยความสงสัย นาย..ท่องคาถาอะไร สวดมนตร์..บูชาเจ้าแม่กวนอิม..ขอพรท่าน..ให้มาคุ้มครองแม่ ฟ้ากระจ่างบอก จังหวะนั้นบัญชาตัดสินโพล่งออกมาแบบลอยๆ ปีเตอร์..คือพ่อของเธอ จ้าง! เกียรติบดินทร์ผงะ ฟ้ากระจ่างมึนตึ๊บถามขึ้นทันที ปีเตอร์..ทำไมนะครับ บัญชาบอกย้ำ ปีเตอร์..เป็นพ่อของเธอ ทั้งฟ้ากระจ่าง และเกียรติบดินทร์มองหน้ากันไปมา ซีดสุดๆ บัญชาเชิดหน้า พูดอย่างเยือกเย็น เหมือนคนสิ้นหวัง แผนของชั้น..ไม่ได้เอาแกมาเป็นเป้าแทนน้องดินเท่านั้นหรอกนะ..นั่นมันความจริงแค่ครึ่งเดียว..แต่ความจริงทั้งหมด..ก็คือ ชั้นทำทุกอย่าง..เพื่อให้พ่อ กับลูก..มันฆ่ากันเอง นายหัว ฟ้ากระจ่างช็อก แล้วผลของมัน..คืออะไรล่ะ..นี่ไง..สิ่งที่ชั้นได้รับ..ปีเตอร์..ยังสุขสบายดี..มีลูกชาย ลูกสาวครบ..แต่ชั้นสิ..ครอบครัวแตกสลาย..น้องชายคนเดียว..คิดคดทรยศ แล้วเวลานี้..เมียสุดที่รัก..ที่ชั้น..คิดมาตลอด..ว่าเขานี่ช่างรักชั้นน้อย..รักน้อยเกินไป ..จนเหมือนกับไม่รักเลย..กำลังจะตาย..ตาย..เพราะพยายามที่จะปกป้องชีวิตของชั้นเอง เกียรติบดินทร์มองหน้าพ่อ ช็อกสุดๆ บนเตียงเวลานั้นดารากานต์นอนนิ่งใบหน้าสงบ ดูผ่อนคลายลง ในขณะที่นายหัวบัญชาร้องไห้ อย่างปวดร้าวใจ ฟ้ากระจ่างอึ้งไป ครู่ต่อมาฟ้ากระจ่างนั่งดื่มกาแฟตรงทางเดินของโรงพยาบาล มึน สับสน เครียด คิดทบทวนสิ่งที่บัญชาพูด ไปไม่เป็น เกียรติบดินทร์ถือแก้วกาแฟ เกียรติบดินทร์เดินเข้ามานั่งข้างๆ จ้าง..นายว่า..แม่..จะรอดไหม ฟ้ากระจ่างพูดไม่ออก น้ำตาไหล รีบใช้มือป้ายปาด พยายามจะไม่ร้องให้ใครเห็น นายรู้ใช่ไหม..ว่า..แม่..คงไม่ฟื้นอีก ผม..ไม่รู้ นายต้องรู้สิ นายทำงานกู้ชีพมามาก นายต้องดูออกแล้ว..ใช่ไหม บางที..ก็อาจจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น แปลว่า..นี่เราต้องรอปาฏิหาริย์เท่านั้นเหรอ ฟ้ากระจ่างเงียบ นายรักแม่ไหม..จ้าง คราวนี้ฟ้ากระจ่างอึ้ง ชั้นรักแม่นะ..แต่..ชั้นไม่เคยพูดกะเค้าดีๆ ซักคำเลยว่ะ แม่เป็นคนที่น่าสงสารมาก เป็นผู้หญิงที่ต้องต่อสู้กับโลกทั้งโลกตามลำพัง..หาคนเข้าใจซักคนก็ไม่มี แม่เป็นแม่ที่ดีที่สุด แม่พยายามแล้ว..ที่จะทำสิ่งที่ดีที่สุดให้กับทุกคน..แต่แม่ทำดีแค่ไหน..ผมก็ไม่เคยมองเห็น ฟ้ากระจ่างเอ่ยขึ้น จริง..ชั้นก็เหมือนกัน ชั้นโกรธแม่ไปหมด แม่ทำอะไร..ก็ไม่เคยถูกใจซักอย่าง เกียรติบดินทร์ระบายความในใจ ผมน่าจะคุยกับแม่บ่อยๆ..ผมอุตส่าห์ได้มีโอกาสมาอยู่กะเค้าแล้ว..แต่ผมก็กลับไม่ฉวยโอกาสนี้เลย..ทำไมผมโง่อย่างนี้..ทำไมผมทำตัวเหินห่างจากเค้าขนาดนี้..ทั้งๆที่ตอนเล็กๆ..ผมก็แอบอยากมีแม่กะเค้ามาตลอด..แต่พอมีแม่ขึ้นมาจริงๆ..ผมกลับไม่เห็นค่าเลย ถ้าแม่ฟื้นมา..ชั้นสัญญา..ว่าชั้นจะทำตัวใหม่..ชั้นจะไม่ดื้อกะแม่อีก..ชั้นจะเป็นเด็กดี..จะรักแม่ จะกอดแม่..จะพูดเพราะๆ กะแม่ เกียรติบดินทร์บอก ถ้าแม่ฟื้น..ผมจะบอกแม่..ว่าผมรักแม่แค่ไหน ฟ้ากระจ่างว่า ฟ้ากระจ่างยังพยายามเช็ดน้ำตา ไม่ร้อง เกียรติบดินทร์มองๆ แล้วกอดคอปลอบใจกัน ในที่สุดสองคนร้องไห้ออกมาพร้อมกัน พยาบาลประจำห้องแซียูเดินออกมา หน้าเครียด มองหาพอเห็นทั้งสองหนุ่ม ก็เดินตรงเข้ามา ขณะที่ทั้ง 2 คนพอเห็นพยาบาล ก็รีบลุกขึ้น ขอเชิญญาติคุณดารากานต์เข้าไป..เดี๋ยวนี้เลยค่ะ ทั้งสองรีบไป สองพี่น้องสวมชุดปลอดเชื้อแบบรีบๆ ก้าวเข้ามา แล้วอึ้ง เมื่อเห็นดารากานต์เหมือนคนนอนหลับสนิท หายใจค่อยๆ ห่าง และเบาลงๆ บัญชานั่งจับมือ มองหน้าอยู่อย่างนั้น หมอเจ้าของไข้กำลังยืนดูอยู่อีกด้านหนึง ส่วนพยาบาลกำลังปลดอุปกรณ์ช่วยชีวิตทุกอย่างออกทีละอย่างๆ บัญชาหันมาเห็นทั้งสอง สีหน้านิ่ง สงบ ท่าทีเปลี่ยนไป ฟ้ากระจ่าง..เกียรติบดินทร์..มากราบลาแม่สิลูก ทั้งสองควบคุมอาการสงบ เข้ามากราบเท้าแม่กัน แล้วนั่ง จับเท้าแม่อยู่เช่นนั้น ดารากานต์เหมือนยิ้มนิดๆ แล้วหายใจห่าง ๆ แล้วนิ่งไปในที่สุด หมอมอง แล้วเข้ามาตรวจชีพจร บัญชามองลุ้น เกียรติบดินทร์ ฟ้ากระจ่างด้วย หมอถอนใจ พร้อมกับพยักหน้าให้บัญชา สิ้นลมแล้วครับ ทั้งสามชายเงียบงัน ใบหน้าดารากานต์ ยิ้มสวย หลับพริ้ม เหมือนหมดสิ้นทุกข์ขมทั้งปวงที่กัดกินมาชั่วชีวิต ช่วงกลางวันในวันต่อมาชิงชัยแต่งตัวอย่างชุดรัดกุม ถือกระเป๋าเดินทาง มีมาดามพิณมารอส่งที่ท่าเรือแห่งนั้น ไม่นานนักก็มีเรือเร็วขับเข้ามาเทียบ ทั้งสองเตรียมตัวลงเรือ ทันใดนั้น รถตำรวจก็แล่นมาจอด ทั้งสองหันมาตกใจ ตำรวจเข้ามา ทำการจับกุมโดยละม่อม ชิงชัยหน้าซีดรู้ชะตากรรม ในขณะที่มาดามพิณร้องไห้โฮๆ ออกมา เช้าวันใหม่อาหึ่งกำลังสาละวนกับการหั่นผักอยู่ในครัว สารภีกำลังวิ่งเล่นกับหมาแมว เอาขนมล่อหมาแมว แต่ที่สุดก็เอามากินซะเอง อาม่าสาลี่กำลังปัดกวาด จัดสถานที่ไหว้เจ้าอยู่ ฟ้าใสเดินเข้ามา พร้อมถาดผลไม้ มีความเคลื่อนไหวข้างหน้า ทั้งสองหันไปดู เป็นฟ้ากระจ่าง นั่นเองกำลังพานักบวชตงเดินเล่น ไปช้าๆ บริเวณศาลเจ้า ดูสิ อาจารย์ตงเดินเก่งแล้ว..อีกหน่อยก็วิ่งได้ ฟ้าใสยิ้ม จ้างมา..อาจารย์แกกำลังใจดี..เวลาไม่มีจ้างแล้วแกขี้เกียจเดิน อาม่าว่า เวลานั้นกู๋เหลียงขี่จักรยานมาจอด พร้อมถุงขนม อาจ้าง..มาแล้วๆๆ ของโปรดที่ลื้อบ่นถึง ฟ้ากระจ่างพานักบวชตงเดินมา อะไรครับกู๋ หนมครก ไปเสียตังค์ซื้อทำไม หนมครก..ของง่ายๆ เดี๋ยวอั๊วทำเอง อร่อยกว่าเยอะ อาหึ่งว่า โห..ใจคอป๊าจะไม่ให้เงินกระเด็นเลยเหรอ..ขอผมกระจายรายได้ให้แม่ค้าหนมครกบ้างเถอะครับ แหมๆๆ ถือว่ารวยแล้ว ใช้เงินฟุ่มเฟือยเหรอ อาจ้าง..รู้ไหม ว่าหนมครกเนี่ย ต้นทุนมันกี่บาท มีแป้ง กะทิ น้ำตาล น้ำมัน หอมซอยนิดนึง..กระทงนึง..ขายตั้ง 20 แพงมากเลย กู๋เหลียงรีบบอก ใครบอก 20 กะทงนี้ 30 น่าน..เห็นไหม แพง อาจ้างมันอยากกินก็ให้มันกินสิ..มันไม่ได้กินตั้งนาน..มา 30 บาท อั๊วออกให้เอง นักบวชตงบอก กู๋เหลียงรีบขัดขึ้นมา อั๊วออกให้ก็ได้ เพื่ออาจ้าง..30บาท..อั๊วเลี้ยงได้ แหม ใจป้ำจริงๆเลย จะอวดรวยข่มกันไปถึงไหน ระหว่างที่ทุกคนถกเถียงกัน สารภีแอบย่องมา กินขนมครกคนเดียวอย่างสบายใจเฉิบ ฟ้ากระจ่างหันมาเห็น อ้าว..แม่ ทำไมทำแบบนี้ล่ะ ขนมของผม แม่กินหมดเลย ไม่ยอมๆ จริงๆ ด้วย ฟ้าใส กับอาม่าสาลี่มองดู แล้วขำกัน อาจ้าง..ก็ยังคงเป็นอาจ้างคนเดิมตลอดๆนะ มันไม่เปี่ยนเล้ย เด็กคนนี้ นั่นสิ ไม่ว่าอะไรๆจะเปลี่ยนไป อาจ้างก็คือน้องชายคนเดิมจริงๆ..เค้าไม่เคยเห็นฟ้าใสเป็นอะไรเลย นอกจากเจ๊ของเค้า ฟ้าใสว่า พวกอาหึ่ง ฟ้ากระจ่าง นักบวชตง กู๋เหลียง ต่างรุมกัน ดุด่าว่าสารภี จนสารภีน้อยใจร้องไห้งอแง อาม่าสาลี่เอ่ยขึ้น อาม่าไม่เคยต้องการอะไร จะรวยหรือจนก็ช่าง จะมีตังค์มาให้ม่ารึป่าวก็ช่าง..แต่ขอให้อาจ้างมีความสุข..พวกเราก็มีความสุขที่สุดแล้วล่ะเนอะ ฟ้าใสยิ้มให้ เป็นรอยยิ้มที่สวยงาม และดูเป็นสุขมากกว่าครั้งไหนๆ ในชีวิตของเธอ ดอกไม้สวย ถูกวางลง หน้าฮวงซุ้ยที่มีรูปดารากานต์ บัญชานั่งมอง ด้วยแววตาอันอ่อนโยน รูปดารากานต์ที่มองตอบมา ดูสวยงามและสดใส ทรายทองกำลังเก็บกวาดดอกไม้เก่าๆ ของบูชาเหี่ยวๆ เก็บลงถุงกระดาษ แล้วจัดวางของใหม่ๆ ด้วยความตั้งอกตั้งใจ มีขนม ผลไม้ จากนั้น ก็จุดธูปใหม่ นั่งไหว้ บัญชายังมองนิ่งอยู่อย่างนั้น เกียรติบดินทร์เดินมาจากด้านนอกเพื่อมารับพ่อ ผ่านมาเห็นปีเตอร์กับเทเรซ่ายืนรออยู่ เกียรติบดินทร์ไหว้ปีเตอร์ ยิ้มให้เทเรซ่า แล้วเดินเข้าไป เกียรติบดินทร์มองพ่อ แต่บัญชาดูจะไม่รับรู้สิ่งรอบตัว นิ่ง ยิ้มๆ อยู่เช่นนั้น เกียรติบดินทร์เข้าไป ไหว้เคารพแม่ สักพัก เมื่อรู้สึกพอใจ บัญชาหันมา น้องดิน..น้องทราย กลับหรือยัง ค่ะ..คุณลุง..เย็นแล้ว กลับดีกว่า เกียรติบดินทร์รีบเอาใจ มาเข็นรถ เดี๋ยววันนี้..พ่ออยากแวะกินอะไรครับ ไม่หิว กลับไปกินข้าวบ้านเถอะ เกียรติบดินทร์ และทรายทอง เข็นรถบัญชา ผ่านปีเตอร์และเทเรซ่า จังหวะนั้นนายหัวบัญชามองผ่านปีเตอร์ โจ ไป เหมือนอากาศธาตุ เกียรติบดินทร์ไหว้ปีเตอร์ แล้วยิ้มให้เทเรซ่า ทรายก็ทำตาม แต่แบบเชิดๆ ปั้นปึ่งตามนิสัย เทเรซ่าไหว้บัญชา แต่บัญชายังทำไม่เห็นต่อไป เกียรติบดินทร์แอบถอนใจ เข็นรถพ่อเคลื่อนออกไป เทเรซ่ามองตามแล้วเอ่ยขึ้น นายหัวจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานไหมคะ แดดดี้ ก็ยังดี..ที่เค้าไม่ว่า. เวลาเรามาเยี่ยมคุณดารากานต์บ้าง เหมือนพวกเราไม่มีตัวตน ในโลกของเค้า เค้าคงยอมรับโลกจริงๆ อย่างที่มันเป็นไม่ได้ ก็เลยต้องหลอกตัวเอง เพื่อหนีความเจ็บปวดไปชั่วครั้งชั่วคราว..ไม่เป็นไร..เมื่อไหร่..ที่เค้าทำใจได้ เค้าก็คงสามารถกลับมาอยู่ร่วมกับความเป็นจริง..ซักวัน ปีเตอร์เดินเข้าไป เอาดอกไม้ไปวางตรงหน้ารูปดารากานต์ ทางด้านเกียรติบดินทร์กับทรายทอง ประคองพ่อขึ้นนั่งรถที่ข้างคนขับ แล้วทรายทองพับเก้าอี้วีลแชร์เก็บท้าย แล้วไปนั่งที่นั่งด้านหลัง บัญชายังนั่งเหม่อ ยิ้มไปเรื่อยๆ เหมือนนึกถึงอะไรที่รื่นรมย์ แต่น้ำตากลับไหลออกมา จนกระทั่งเกียรติบดินทร์ขับรถออกไป วันเวลาผ่านไป... แฟ้มงานวางปิดทับเอาไว้ ด้วยคอมพ์ฯโน้ตบุ้ค ถัดมาคือกระติกกาแฟ ขวดน้ำดื่ม วางบนผ้าปู เกียรติบดินทร์สวมแว่นดำ นอนหลับเหยียดยาวอยู่บนผ้าปู มองออกไปเห็นรถ ล้อใหญ่พร้อมลุยถนนอันสมบุกสมบันจอดอยู่ เทเรซ่าเดินมา มีสมุดบันทึกเล่มใหญ่สำหรับจดโน้ต และบันทึกตารางงาน โดนลมพัดกลิ้งมา ปลิวกางแผ่หราอยู่บนพื้น เทเรซ่าย่อตัวนั่งลง เก็บสมุดเล่มนั้น รวมทั้งเก็บปากการาคาแพง ที่กระเด็นตกข้างๆ คิดในใจว่าเจ้าของคงได้สอดปากกาแทรกทิ้งไว้ในสมุดนั้นมาก่อน เทเรซ่าเอาปากกามาแทรกไว้ในสมุดนั้นตามเดิม แล้วเดินมา แต่กลับมีอีกแฟ้มที่โดนลมตีกลิ้งปลิวมาแบอยู่ เทเรซ่าก็เก็บมาอีก แล้วเดินมาดูที่ตัวคน เทเรซ่าถอนใจ อนาถปนเอ็นดู แล้วทรุดนั่งลง จัดการเก็บวางของพวกนั้นรวมกัน วางให้ดี แล้วเอาคอมพ์ฯวางทับ ทันใด มือเกียรติบดินทร์เอื้อมมาจับหมับ ที่แขนเทเรซ่า เทเรซ่าสะดุ้งร้องอย่างตกใจ ว้าย.. เกียรติบดินทร์พลิกตัว แต่ยังนอนอยู่ ขู่ขึ้นมา ไรเนี่ย..ผู้บุกรุก ไม่รู้รึไง ว่าเล่นอยู่กับใคร..ไม่กลัวตายรึไง เทเรซ่าหันมาหา หัวเราะใส่หน้า ใครกันแน่จะตายก่อน.. มานอนหลับกลิ้งอยู่ในที่เปลี่ยว เดี๋ยวก็โดนปล้นชิงทรัพย์จนได้ คุณดิน เกียรติบดินทร์ถอดแว่นดำออก ขยี้ตานิดๆ เอาสิ ใครอยากจะทำอะไรก็ทำ จะเอาอะไรก็เอา ผมไม่สู้หรอก ยอม.. พลางลุกนั่ง ผมไม่มีแรงจะไปสู้รบตบมือกะใครแล้ว เทเรซ่า งานก็หนัก แล้วเนี่ย..ต้องทำรีพอร์ทส่งทางมหาวิทยาลัยอีก เดตไลน์สิ้นเดือน จะไหวไหมเนี่ย ถ้าเป็นภาษาอังกฤษ..เทเรซ่าช่วยได้นะ เทเรซ่าเคยเรียนการตลาดนะ ตอนอยู่คอลเลจ เกียรติบดินทร์ ดี..งั้น..เอาไปหมดนี่เลย ผลักทั้งคอมพ์ฯและแฟ้มส่งคืนให้ เทเรซ่าหัวเราะ อะไรกันเนี่ย..ไม่เกรงใจกันเลย เกียรติบดินทร์แซวขำๆ เกรงทำไมอะ คุณเป็นน้องสาวพี่ชายผม เทเรซ่านิ่ง อึ้งไปนิดหนึ่ง พี่ชายของเรา เกียรติบดินทร์ พี่ชายสุดที่รักของคุณ..บอกเค้าด้วยนะ ว่าต้องกลับมาทำงานของเค้าให้เสร็จ จะมาโบ้ยผมคนเดียวได้ไง ไม่ไหวนะ เค้าก็ต้องช่วยคุณจนจบงานแหละค่ะ ไม่ต้องกลัว เทเรซ่าว่า แน่ล่ะ เค้ามันคนดี คนรับผิดชอบ ใครๆ ก็เชื่อมั่นในตัวเค้า เกียรติบดินทร์บอก แต่เค้าเชื่อมั่นในตัวคุณนะ คุณดิน..ไม่งั้น..เค้าจะคืนตำแหน่งหน้าที่ทุกอย่างให้คุณเหรอคะ ทุกๆคน..เชื่อมั่นใจตัวคุณ เกียรติบดินทร์มองจ้องหน้าเทเรซ่า ตลกดีนะ อะไรคะ คุณไง..ทำไม..วันนึง คุณกลายมาเป็นคนที่มานั่งให้กำลังใจผมอยู่ตรงนี้ นั่นสิ เทเรซ่ามองหน้า ถ้าตอนนี้เทเรซ่าต้องไปจากเมืองไทย..คุณ..ก็คงเป็นคนเดียว..ที่..เทเรซ่าเป็นห่วง เกียรติบดินทร์งง เป็นห่วง..เรื่องอะไร ก็..คุณ..น่าสงสาร เทเรซ่าว่า เกียรติบดินทร์ฟังแล้วปรี๊ด อะไรนะ เทเรซ่าจับมือเกียรติบดินทร์ไปกุม เทเรซ่ารู้ค่ะ ว่าคุณไม่อยากเป็นคนน่าสงสาร..แต่..คุณน่าสงสารจริงๆ คุณเศร้ามาก..คุณดิน..อย่าเศร้านานนักนะคะ ..อย่ากลัว พระเจ้ามีเหตุผลเสมอ..ขอเพียงเราอดทน..และไม่ยอมแพ้ พระองค์จะนำทางให้คุณ พระองค์จะดูแล และอยู่ข้างๆ..พระองค์จะไม่ทอดทิ้ง เกียรติบดินทร์เอามืออีกข้างของตน มาวางทาบบนมือเทเรซ่า แล้วคนล่ะ เทเรซ่าแปลกใจ อะไรนะ เกียรติบดินทร์พูดชวนซึ้ง ผมเชื่อ..ว่าพระเจ้าจะดูแล อยู่ข้างๆ..และไม่ทอดทิ้ง..แล้วคนล่ะ..เทเรซ่า..คนด้วยกันนี่แหละ..จะดูแล อยู่ข้างๆ และไม่ทอดทิ้งผม..หรือเปล่า ทั้งสองต่างมองกัน แววตาอ่อนโยน และซาบซึ้งใจ บริเวณริมลำธารแห่งนั้น ฟ้ากระจ่างกำลังปรุงอาหารในหม้อ บนเตาที่ก่อไฟบนก้อนหินสามเส้า ข้างหลังคือเต๊นท์ใหญ่ ที่กางอยู่ มองเห็นสัมภาระต่างๆ อีกด้านหนึ่ง ดวงยิหวากำลังตากผ้า ที่เป็นเสื้อจ้าง เสื้อตัวเอง ที่ซักมาประมาณจากลำธารข้างๆ ฟ้ากระจ่างแหกปากร้องเพลงเพื่อชีวิตวงคาราบาวเสียงดังลั่น เบื้องบน เป็นแผ่นฟ้ากว้าง เบื้องล่าง เป็นทางน้ำไหล ตัวฉันมีกาน้ำหนึ่งใบ กับกองฟืน ที่วางอยู่เรียงราย ดวงยิหวาส่งเสียงมากลบท่อนจบของเพลง พอน้ำเดือดเราก็แบ่งกันกิน..พอฟืนหมด..เราช่วย..กันเก็บฟืน ฟ้ากระจ่างหัวเราะชอบใจ โห..ไรเนี่ย..พอขึ้นมา ก็จบเลย ดวงทนเสียงพี่จ้างไม่ได้หนิ ดวงยิหวาหัวเราะ เดินเข้ามาทำจมูกฟุดฟิด อะไรคะเนี่ย..หอมจัง ฟ้ากระจ่างปล่อยมุก กลิ่นธรรมชาติ..พี่ไม่ได้ใส่น้ำหอมอะไร ดวงยิหวาหัวเราะก๊าก ดวงหมายถึง..อาหาร..ไม่ได้หมายถึงตัวพี่ อ้อ..นี่คือ..ต้มข่าปลาทูน่ากระป๋อง เริดป่ะล่ะ ว้าว..เก๋สุดๆ เมนูฟิวชั่นมากมาย ฟ้ากระจ่างตบอกติดๆ กัน นี่ใครๆ ใคร ดวงยิหวาไม่เก็ต ฟ้ากระจ่าง ศิษย์เชฟหึ่ง เจ๋งเท่สรวด ดวงยิหวายิ้มร่า ทั้งสองคนหัวเราะ พร้อมกับกอดคอกัน พรุ่งนี้ก็หมดเวลาพักผ่อนแล้วนะ ต้องกลับไปสู่ชีวิตจริงกันซะที ไม่อยากกลับเลยค่ะ ทำไงได้ โลกนี้ไม่ได้มีเพียงเราสองคน ช่าย..ยังมีพ่อแม่พี่น้องญาติมิตรการงานมากมายนัก พี่ก็คงอยู่ช่วยน้องดินซักพักนะดวง แล้วพอเค้าแข็งแรงแล้ว พี่คงกลับมาอยู่นี่ถาวร น้องดิน.. ดวงยิหวาหัวเราะอย่างขำๆ หึๆ แปลกๆ ดีนะ..พี่จ้างเรียกคุณดิน..ว่าน้องดิน ไม่ได้สิ ต้องเรียกน้องไว้ก่อน ดวงก็เหมือนกัน..ต่อไปนี้ ต้องเรียกน้องดินว่าน้องดิน..เพราะดวงเป็นพี่สะใภ้เค้า..ห้ามมีการปีนเกลียวกันอีก แน่ะๆๆ..ยังไม่จบๆๆ ดวงยิหวาเย้า ไม่ได้หรอก..เรื่องนี้..พี่ขอ ทั้งสองหัวเราะ ค้อนกันไปมาอย่างเป็นสุข ดวงยิหวานิ่งคิดไปสักพักหนึ่ง พี่จ้างกลับมานี่..แล้วดวงล่ะ ดวงจะมาอยู่กะพี่ไหมล่ะ แต่พี่จนนะ ฟ้ากระจ่างว่า โอ๊ย..จนตายล่ะ ลูกชายคุณปีเตอร์ โจเนี่ยนะ..จน ดวงยิหวาสัพยอกพลางค้อนให้ ฮื้อ..มันของๆ เค้า ไม่ใช่ของๆ เรา แล้วเราก็ไม่ได้ต้องการอะไรๆแบบนั้นนี่นา..(คิดๆ) ฟ้าลิขิตให้ชีวิตพี่เกิดมา..มีอะไรแปลกๆเยอะแยะไปหมด แต่พี่ก็ทำได้แค่นี้แหละดวง..เท่าที่มนุษย์คนนึงจะทำได้ พี่อยากจะตอบแทนบุญคุณคนทุกคนที่ให้อะไรดีๆกับพี่ เสียดาย..ที่ยังไม่ได้ตอบแทนแม่ให้เพียงพอ แต่ไม่เป็นไร พี่จะดูแลน้องดินแทน..เท่าที่เค้าต้องการ ฟ้าหรือดินจะลิขิตอะไรมายังไง ก็ไม่เป็นไรนะคะ แต่เราทำสิ่งที่เรากำหนดเองได้ให้ดีที่สุดก็พอ... พี่จ้างจะรวยจะจน หรือจะเป็นยังไง จะอยู่ยังไง พี่จ้างก็รู้.. ว่าดวงต้องอยู่กะพี่อยู่แล้ว ปากหวานจัง ฟ้ากระจ่างยิ้มยั่ว แต่พี่จ้างก็รู้..ว่าดวงพูดจริง ใช่..พี่รู้ แล้วก็ขอบคุณ..ที่ฟ้าส่งดวงมาให้พี่ ดวงก็ขอบคุณพี่..ที่พี่รักดวง ทั้งสองหนุ่มสาวมองหน้า สบตากันอย่างหวานชื่น ตระกองกอดกันและกันแนบแน่นอย่างแสนสุขใจ จบบริบูรณ์ ขอบพระคุณที่ติดตามอ่านมาโดยตลอด และโปรดติดตามอ่าน "ดอกโศก" เร็วๆ นี้  ลิขิตฟ้าชะตาดิน ตอนที่ 20
ช่วงบ่ายๆ บนเกาะแห่งนั้น เกียรติบดินทร์ลืมตาตื่นขึ้นมา เพราะรู้สึกปวดแผล เขาครางออกมาเบาๆ พอกวาดตามองรอบๆ แล้วต้องชะงัก เมื่อเห็นว่าในอีกมุมหนึ่งฟ้ากระจ่างนอนหลับอย่างหมดสภาพอยู่ใกล้ๆ โดยมีเทเรซ่านั่งเอาหนังสือพิมพ์เก่าๆ คอยพัดให้ ด้วยสีหน้าแววตาอ่อนโยน เกียรติบดินทร์เขม้นมองอย่างขัดเคืองใจนิดๆ จู่ๆ เกียรติบดินทร์ร้องตะโกนออกมา โอ๊ย เทเรซ่าสะดุ้ง หันมามอง โอ๊ย..โอยๆๆ... เกียรติบดินทร์ร้องด้วยน้ำเสียงจริงจังมากขึ้น เทเรซ่ารีบลุกมาดู คุณดิน..เจ็บแผลเหรอคะ เกียรติบดินทร์สำออยใส่ ใช่สิ เจ็บมากๆ ด้วย สงสัยมันจะอักเสบแล้วล่ะ แต่ไม่เป็นไรนะคะ เดี๋ยวสักพัก คนของบ้านคุณก็คงมารับ คุณก็จะได้ไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลแล้ว ไม่น่าจะเกินคืนนี้ เกียรติบดินทร์ยันตัวขึ้นมา พยายามจะลุกยืน แต่ทำไม่ได้ นิ่วหน้า ร้องเบาๆ อ๊อย คุณดินจะลุกทำไมคะ เจ็บก็นอนสิ เทเรซ่าเอ็ด เกียรติบดินทร์ มันจำเป็น จำเป็นอะไร เทเรซ่างง ปวด... เกียรติบดินทร์อ้อมแอ้มออกมา จากงงเทเรซ่าเปลี่ยนเป็นกังวล แต่ที่นี่ไม่มียาแก้ปวดเลยค่ะ เทเรซ่าลองหาดูหมดแล้ว เกียรติบดินทร์ตัดสินใจบอกออกมา ไม่ได้ปวดอย่างนั้น..คือ..ปวด..ปวดฉี่ อ้าว..แล้ว ช่วยผมให้ลุกหน่อย เกียรติบดินทร์พูดสวนออกมา ได้ค่ะ เทเรซ่าเข้ามาช่วยประคองให้ลุก เกียรติบดินทร์ลุกขึ้นมายืนจนสำเร็จ ห้องน้ำอยู่ข้างล่างด้วยสิคะ มันอยู่ข้างหลังเรือน คุณจะไปเองได้ไง ก็..คงต้องมีคนช่วย.. เกียรติบดินทร์หันไป ปลุกจ้างดีกว่า ฮ้า..อย่าปลุกคุณจ้างเลยค่ะ เทเรซ่าว่า เกียรติบดินทร์งง อ้าว..แล้ว เทเรซ่าตัดสินใจ เทเรซ่าจะพาคุณไปเอง เกียรติบดินทร์ จะดีเหรอ เทเรซ่าทำหน้าตาขวางๆ ใส่ เวลาต่อมาเทเรซ่ายอมให้เกียรติบดินทร์กอดคอ เดินเขยกๆ มาถึงหน้าห้องน้ำ ก่อนจะส่งเข้าไป ชั้นรออยู่ตรงนี้นะ แต๊งกิ้ว..ขอบคุณ เกียรติบดินทร์เกาะประตูแล้วเดินเขยกๆ เข้าไป พร้อมกับดึงประตูปิด ระหว่างยืนรออยู่ข้างหน้า เทเรซ่าเดินไปเดินมา ใช้ความคิดอย่างหนัก สักพักมีเสียงดังจากประตูห้องน้ำเอี๊ยดๆ ออกมา โดยมีเกียรติบดินทร์เขยกๆ ออกมา เทเรซ่าเข้าไปรับ โอเคแล้วใช่ไหมคะ ใช่..แต่ผม..เหมือนจะเป็นลม อ้าว เทเรซ่าอึ้ง เกียรติบดินทร์เอ่ยขึ้นท่าทีโรยแรง ขอ..ผมนั่ง..สักพัก ค่ะๆๆ เทเรซ่า มองหา เห็นม้านั่งที่ดูดีแถวนั้น มาตรงนี้ดีกว่า..นะคะ พาเกียรติบดินทร์ไปนั่ง เทเรซ่าคอยดูแลให้เกียรติบดินทร์นั่งลงอย่างดี เกียรติบดินทร์เอนตัวพิงพนักของม้านั่ง หลับตา ปั๊มลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เทเรซ่ามองอย่างกังวล เดี๋ยวไปเอาน้ำมาให้นะคะ เทเรซ่าวิ่งขึ้นเรือนพักไปอย่างเร็ว เกียรติบดินทร์ลืมตา มองตาม หายใจลึกๆ ต่อไป สักพัก เทเรซ่าถือถ้วยสังกะสีเคลือบใส่น้ำลงมา คุณดิน..ดื่มน้ำค่ะ เกียรติบดินทร์รับไป ดมๆ แล้วดื่มชิมๆนิดนึง แล้วพอใจ ยกดื่มจนหมด ชื่นใจดี เทเรซ่ามองจ้อง แววตาอ่อนลงก่อนจะเอ่ยขึ้นมา ที่จริง..คุณกับคุณจ้าง..เป็นพี่น้องที่รักกันมากเลยนะคะ อะไรนะ คุณเสี่ยงชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องคุณจ้าง...เทเรซ่าไม่เคยเห็นพี่น้องที่ไหนที่เสียสละให้กันเท่าพวกคุณ ได้ฟังที่เทเรซ่าพูดแล้วเกียรติบดินทร์ถึงกับอึ้งไป ผมเสียใจ..ที่ผมไปลักพาตัวคุณมาเป็นตัวประกัน ถ้าผมทำอะไรให้คุณเจ็บตรงไหน ผมขอโทษด้วย ไม่เป็นไรค่ะ เทเรซ่าดีใจ..ที่ทำให้คุณจ้างรอดมาได้ เทเรซ่ายิ้มปลื้ม ผมคาดไม่ถึงนะ ว่าคุณจะรักพี่จ้างมาก..จนยอมทำให้แดดดี้ตัวเองต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ สงสารแดดดี้.. แดดดี้โกรธคุณจ้างเพราะคุณจ้างทำให้เทเรซ่าเสียใจ แล้วเวลานี้ เทเรซ่ากลับทำให้แดดดี้เสียใจเสียเอง.. เทเรซ่าหน้าเศร้าลง รู้สึกสะท้อนใจจนน้ำตาไหลออกมา เกียรติบดินทร์มองดูด้วยความสงสาร เวลาเดียวกันที่บริเวณท่าเรือ ฝั่งแผ่นดินใหญ่ บรรดาพวกผู้ชายกำลังปีนขึ้นเรือกัน บุรียืนเด่นบนเรือลำนั้น ดวงยิหวาแต่งตัวรัดกุมเหมือนผู้ชาย กระโดดตามขึ้นมา บุรีเข้ามาขวาง ดวง..ชั้นว่าเธออย่าไปดีกว่า ทำไมล่ะคะ นี่มันเรื่องของพวกผู้ชายเค้า มันเสี่ยงมากนะ ดวงไม่เป็นไรค่ะ ดวงอยากไป ดวงยิหวามองแบบเอาจริง ถ้าเธอเป็นไรไป ชั้นไม่อยากให้พ่อเธอเสียใจ ดวงจะระวังตัวค่ะ บุรีรู้สึกหนักใจ โอเค ถ้าเธอจะไปให้ได้..ก็ตามใจ แล้วบุรีก็ถอยออกจากการยืนขวางทาง ดวงยิหวาก้าวเข้าไป พวกผู้ชายมองตาม ชายคนหนึ่งเข้ามากระซิบถามบุรี แล้วไงล่ะครับ..นาย บุรีมองตามดวงยิหวาไป ทำหน้าตัดสินใจพลางกระซิบตอบ ชั้นพยายามแล้วนะ..ที่จะไม่ให้มันไปรับเคราะห์กะไอ้พวกนั้นด้วย..แต่ตัวมันเอง..ที่แส่จะไปเอง..ก็คงยอมให้มันไปตายด้วยอีกคน บุรีถอนหายใจออกมาอย่างลำบากใจ เวลาเดียวกันฟ้ากระจ่างลืมตาตื่นขึ้นมา ลุกนั่ง ขยี้ตาในอาการงัวเงีย สักพักฟ้ากระจ่างมองไปทางหนึ่ง เห็นเทเรซ่านั่งหลับอยู่ ครั้นมองไปอีกทาง เห็นเกียรติบดินทร์นอนตัวขดงอ มีผ้าห่มคลุม ฟ้ากระจ่างลุกขึ้น เดินไปคุกเข่าดูอาการเกียรติบดินทร์ เกียรติบดินทร์ดูซีดมาก นอนขดๆ ดูสั่นๆ จ้างลองเอามือแตะ แล้วสะดุ้ง เกียรติบดินทร์ก็สะดุ้ง ลืมตา เอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบโหย มีอะไร..ใครตามมาหรือเปล่า เกียรติบดินทร์ควักปืนออกมาจากใต้หมอน เปล่าครับ..แต่..คุณดินเป็นไข้..ตัวร้อนมาก จะมีคนมารับเราไหม มีสิครับ....นายหัวคงรีบส่งคนมา..อีกเดี๋ยวคงถึง ไม่มีใครปล่อยให้คุณดินเป็นอันตรายหรอกครับ เกียรติบดินทร์ เกียรติบดินทร์ยันตัวขึ้นมานั่ง มองหน้าพี่ชายเอ่ยขึ้น นายก็เป็นทายาทนายหัวคนโต ฟ้ากระจ่างนิ่งไป แล้วยิ้มหยันๆออกมา คุณดินก็ทราบ..ว่ามันคือเรื่องตลก เกียรติบดินทร์ย้ำคำพูด ยังไงๆ..นายคือลูกชายคนโต..ของแม่ สีหน้าฟ้าจ่างหมองลงไป จริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ ทำไมจะไม่จริง..แม่รักนายแค่ไหน คุณดินเข้าใจผิดแล้ว ตั้งแต่ชั้นจำความได้..ชั้นก็รู้แล้วว่าแม่ไม่รักชั้น..แม่ทิ้งชั้นไปหาใครก็ไม่รู้..ตลอดๆ..ที่แท้..แม่ไปหานาย ฟ้ากระจ่างอึ้งไป ถ้าเทียบกับคุณดินแล้ว..ผมคือคนที่เขาเลี้ยงมา..เพื่อ..เอามาใช้ประโยชน์แค่นั้นเอง นายไม่ควรสงสัยในตัวแม่..แม่รักนายที่สุด รักมากกว่าชั้นหลายเท่า เกียรติบดินทร์ย้ำชัด ฟ้ากระจ่างลืมตัว พูดขึ้นเสียงดัง คุณดิน..ผมมันไม่มีความหมายอะไรหรอก ผมรู้ทุกอย่าง ผมยินดีที่จะตอบแทนบุญคุณของทุกคน ผมจะทำหน้าที่ให้คุ้มค่ากับทุกบาททุกสตางค์ที่ได้รับ ผมจะปกป้องคุณ ไม่ยอมให้คุณเป็นอะไร เกียรติบดินทร์แค่นหัวเราะ ฮ่ะๆๆ ใครปกป้องใคร..ใครช่วยใคร..ฉันตังหาก ที่ซวย มาช่วยนายจนต้องมานอนเดี้ยงอยู่ตรงนี้ไง แล้วคุณทำทำไม ฟ้ากระจ่างถาม เกียรติบดินทร์เอ่ยน้ำเสียงทั้งเยาะทั้งหยามหยัน อย่านึกว่าชั้นมาเพราะความสำคัญของนายนะเว้ย..ชั้นมาเพราะชั้นต้องการให้ทุกคนเข้าใจ ว่าชั้นไม่ใช่ไอ้คุณหนู..ไอ้อ่อน..งี่เง่า..ที่ทุกคนต้องมาถนอมเป็นไข่ในหิน..แต่ชั้นตะหาก ที่เจ๋งกว่านาย..ชั้นไม่ต้องการให้พ่อใช้นายมาเป็นสายล่อฟ้าแทนชั้น มันไม่ถูกต้อง..โอย... เกียรติบดินทร์พูดจนหมดแรง ฟุบลงไป คุณดิน ฟ้ากระจ่างตกใจ เกียรติบดินทร์ขดตัวเอ่ยขึ้นอย่างหมดสภาพ ช่วยด้วย..ชั้น..ปวด..ปวดแผล เทเรซ่าได้ยินเสียงรู้สึกตัวตื่น ลุกมาดู คุณดินเป็นอะไร คุณดินไข้ขึ้น..สูงมาก ฟ้ากระจ่างบอก เกียรติบดินทร์ปากคอสั่น ชั้นหนาว..หนาว.. ฟ้ากระจ่างกับเทเรซ่ามองหน้ากัน แล้วช่วยกันหาผ้าทั้งหมดที่มีมาคลุมห่มตัวให้เกียรติบดินทร์ เรือของบุรีมาจอดเทียบริมหาด บริเวณที่เรือประมงที่พวกจ้างขโมยมาจอดเกยตื้นอยู่ ดวงยิหวารีบแซงทุกคนอย่างร้อนรนใจ กระโดดลงมาก่อน ส่วนพวกชายฉกรรจ์ทยอยกันลงตามมา ดวงยิหวากวาดตามองหา โดยไม่รอใคร จังหวะหนึ่งหันไปเห็นรอยเท้าบนทรายของพวกฟ้ากระจ่าง ที่ปรากฏเป็นทางตรงไปอย่างชัดเจน ด้วยความหวังดวงยิหวารีบก้าวตามทางนั้นไป บุรีทำหน้าสมใจ ยืนรอแล้วลงจากเรือยิ้มเนื้อเต้น ในสีหน้าดีใจฉายแววเหี้ยมโหดออกมาบางๆ ดวงยิหวาเดินมาตามทาง กวาดสายตามองหา มองซ้าย ขวา เห็นป้ายบ้านพักเจ้าหน้าที่อุทยานโผล่มาตรงหน้า ดวงยิหวาดีใจมาก รีบก้าวต่อไป จนเห็นเรือนพักโผล่มา จึงตะโกนเรียกสุดเสียง คุณจ้าง..คุณจ้าง ดวงยิหวาดีใจ วิ่งตรงเข้าไปที่เรือนไม้ที่เห็นเบื้องหน้า จังหวะเดียวกันนั้นฟ้ากระจ่าง และเทเรซ่า กำลังป้อนน้ำให้เกียรติบดินทร์ ได้ยินเสียงคนเรียก ฟ้ากระจ่างชะงัก รู้สึกคุ้นหู หันไปทางเสียงแล้วรีบลุกขึ้นยืน ดวงยิหวาเห็นฟ้ากระจ่างอยู่บนเรือนไม้ หญิงสาวดีใจสุดขีด ดวง ฟ้ากระจ่างไม่คิดว่าจะเจอหญิงคนรัก พี่จ้าง ดวงยิหวาร้องออกมาอย่าตื้นตันใจ ฟ้ากระจ่างวิ่งลงมา ในขณะที่ดวงยิหวาวิ่งขึ้นไปหา ทั้งสองพบกันตรงชานเรือน ต่างผวาสวมกอดกันแน่นอย่างดีใจ เทเรซ่าที่กำลังประคองและป้อนน้ำให้เกียรติบดินทร์ หน้าซีดสนิท ขณะมองภาพตรงหน้า เกียรติบดินทร์เองก็อึ้งมองภาพทั้งคู่กอดกันในอาการเงียบงัน จังหวะนั้นบุรีและพวกโผล่ออกจากหมู่ไม้ รีบพากันมา ฟ้ากระจ่างหันไปเห็น ค่อยๆ ละตัวออกจากดวงยิหวา ในขณะที่ดวงยิหวาเองเริ่มรู้สึกตัว ค่อยๆ ถอยห่างแล้วหันไปมอง บุรียิ้มกว้างเข้ามาอย่างใจดี จ้าง..เป็นไงบ้าง ปลอดภัยดีไหม ฟ้ากระจ่างไหว้ คุณบุรี อาบุรี..คนที่มารับพวกเรา..คืออาบุรีเหรอ แววตาของเกียรติบดินทร์ไม่ค่อยวางใจนัก เวลาต่อมาในขณะที่บุรี ยืนกอดอกที่หัวเรือซึ่งกำลังแหวกน้ำไปข้างหน้า ด้วยความเร็วพอควร พวกสมุนมองหันไปมา ประมาณเอายังๆ คนที่ท่าทางเป็นหัวหน้าเดินมาหาบุรี กระซิบ เรามาไกลพอแล้วครับ ได้..จัดการเลย บุรีสั่งเสร็จก็เดินนำเข้ามาในเรือ พวกสมุนตามกันมา ในเรือเวลานั้น เกียรติบดินทร์นอนหลับตาขดตัว ห่มผ้าหลายชั้น ฟ้ากระจ่างยืนดูอยู่ ดวงยิหวา กับเทเรซ่าต่างนั่งกอดอกอยู่คนละมุม เงียบๆ เมื่อบุรีและพวกฮือเข้ามา ฟ้ากระจ่าง และ 2 สาวหันไปดู มีอะไรครับ..คุณบุรี จ้าง..ขอโทษด้วยนะ บุรีควักปืนออกมา จี้ไปตรงหน้า ทุกคนตกใจ บรรดาสมุนควักปืนจ่อเทเรซ่า อีกคนจ่อที่ดวงยิหวา คุณบุรี..ทำไม ดวงยิหวางง คาดไม่ถึง บุรีร้องสั่งลูกน้อง เอ้า เฮ้ย..เร็วเข้า จัดการให้เรียบร้อยสะอาดหมดจดด้วย -สมุน 2 คน เข้าจับตัวฟ้ากระจ่าง มัดมือไพล่หลังอย่างเร็ว จังหวะนั้นเกียรติบดินทร์หันมา ขยับมือ แล้วยื่นปืน เล็งออกมาที่บุรี ทุกคนตกใจ โอ้วว..น้องดิน ไม่เอา..อย่าดื้อกะคุณอาสิครับ บุรีเตะตวัดเสียงฟั่บ เข้าที่มือเกียรติบดินทร์ จนปืนของกระเด็นไป สมุนอีก 2 คน เข้าไปช่วยกันรวบตัว กดเกียรติบดินทร์ไว้ และมัดมือไพล่หลังเช่นกัน เกียรติบดินทร์สบถออกมาอย่างคั่งแค้น อาบุรี ไอ้บุรี มึงมันเลว เพิ่งรู้หรือน้องดิน.. บุรียิ้มออกมาอย่างสาแก่ใจ อาเสียใจด้วยนะ ฟ้ากระจ่างถูกมัดเสร็จ โดนผลักตัวลงไปนอนกับพื้นเรือดิ้นไปมา พวกสมุนเข้ามา เข้ามามัดดวงยิหวา คุณบุรี..คุณตัดสินใจผิดแล้วนะคะ..คุณทำผิดแล้ว ดวงยิหวาตกใจ ไม่หรอกดวง..ดวงตะหาก ที่ตัดสินใจผิด ชั้นบอกแล้วไง ว่าอย่ามาๆๆๆ แต่ดวงไม่เชื่อชั้นนี่นา คุณทำแบบนี้ไม่ได้ คุณไม่มีทางรอด เทเรซ่าพูดด้วยสีหน้าแค้นจัด แดดดี้เธอตังหากที่ไม่มีทารอด..เขาจะเป็นตัวฆาตกรโหด..ที่ฆ่าพวกเธอทุกคน บุรีพูดออกมาอย่างสะใจ พระเจ้าจะลงโทษคุณ เทเรซ่าแค้นใจยิ่งนัก บุรีเยาะ สวดให้พระเจ้ามาช่วยเธอดีกว่ามั้ย..เทเรซ่า จังหวะนั้น ที่ด้านหลังเรือ พวกสมุนพา 4 คน ที่โดนมัดมือ มัดเท้า เข้ามา บุรีให้สัญญาณ บรรดาพวกสมุนโยนร่างฟ้ากระจ่างลงก่อน แล้วโยนเกียรติบดินทร์ เทเรซ่า และดวงยิหวาลงสู่ทะเลทีละคน ไม่นานหลังจากนั้นสีหน้าบัญชาเวลานั้นช็อกสุดขีด ถามย้ำออกมา ไปไม่ทัน..แปลว่าอะไร..บุรี..อะไร..คือ..ไปไม่ทัน บุรีบีบน้ำตาไหลพรากๆ ผมไปถึง..ก็ไม่เจอใครแล้ว..มีแต่ร่องรอยการต่อสู้..กับรอยเลือดเต็มไปหมด..แล้วผม..พบไอ้นี่ ว่าพลางวางปืนลง มันคือปืนน้องดิน..ที่ผมซื้อให้เมื่อไม่นานนี้เองครับ..มันผ่านการยิง..จนเหลือกระสุนแค่ลูกสุดท้ายเอง ทรายทองร้องไห้ออกมา ป้าบัวอุดปาก ถอยหลังกรูดไปพิงผนังเพื่อยึดพิงตัวไว้ ดารากานต์พยายามควบคุมสติ อาจจะ..อาจจะ..ไม่เป็นอะไร..จ้าง..กับน้องดิน..อาจจะ..อาจจะ..หนีไปได้ น้องดิน..น้องดิน..ต้องไม่เป็นอะไร บัญชามาเชื่อ แล้ว..ดวงยิหวาล่ะครับ นายเด่นถาม บุรีรีบปฏิเสธ อะไรนะ..ดวงยิหวา เออ..อ่อ..ดวงยิหวาไม่ได้ไปด้วยนะ อ้าว นายเด่นอึ้ง เอ..ตอนที่เราลงเรือกัน ตามเวลานัดพบ ดวงยิหวาก็ไม่ได้มานะ ผมก็นึกว่านายเด่นไม่ให้มาซะอีก บุรีว่า นายเด่น หยิบมือถือมากด รอฟัง แล้วอึ้งไป ไม่มีสัญญาณ..ยายดวงไปไหน..แล้วถ้าไม่ไป ทำไม..ไม่กลับมาที่นี่ คุณบุรีไปแจ้งตำรวจหรือยังครับ นายน้อมถามขึ้น บุรีหันขวับกลับมา ยัง..ชั้น..ชั้นเสียใจ ชั้นงง ทำอะไรไม่ถูก.. บัญชาร้องไห้อย่างสุดกลั้น ไม่หรอก..มันอาจจะไม่เป็นแบบที่คิดกันก็ได้..ไม่..ไม่จริง..เรื่องแบบนี้..มันไม่มีวันเป็นไปได้หรอก บัญชายังช็อกไม่หาย ไม่อยากเชื่อ น้องดิน..ทำไม..น้องดิน ป้าบัว กับทรายร้องไห้กันโฮๆๆ เวลาต่อมา พวกปีเตอร์กำลังยืนล้อมเรือประมงที่พวกฟ้ากระจ่างขโมยมาซึ่งจอดเกยตื้นอยู่ รอบเกาะไม่มี ที่เรือนพักไม่มี..แต่เรือก็ถูกทิ้งไว้แบบนี้ ปีเตอร์เอ่ยขึ้น มีคนมารับพวกมันไปแล้ว มาดามพิณออกความเห็น โธ่เว้ย..พวกไอ้นายหัวบัญชาทำไมมันไวอย่างนี้วะ ชิงชัยแค้นใจยิ่งขึ้น เทเรซ่า..แล้ว..เทเรซ่าจะเป็นยังไงบ้าง ปีเตอร์ห่วงลูกสาว ทุกคนเครียด กดดันไปตามๆ กัน เหตุการณ์ที่บ้านบัญชาทุกคนยังคงนิ่งงันอยู่ในที่ของตน น้องดิน..น้องดินของพ่อ บัญชาคร่ำครวญออกมา ไอ้ปีเตอร์ โจ..มึงมันเลวเกินไปแล้ว บุรีสบถออกมา ดารากานต์ได้ยินชื่อถึงกับผงะ ป้าบัวเงยหน้าขึ้นมา ในอาการงงงัน ปีเตอร์..ปีเตอร์ โจ บัญชาทวนชื่อซ้ำไปซ้ำมา ใครกัน..นายหัว..หมายถึง..ปีเตอร์ โจว..ไหนกัน ดารากานต์ตัดสินใจถามออกมา บัญชาหันขวับมาจ้องหน้าดารากานต์เขม็ง เค้นคำพูดเยาะหยันออกมา ปีเตอร์ โจ ไหนเหรอ..ดารากานต์..มันมีปีเตอร์ โจกี่คนกันล่ะ..ในโลกนี้ ดารากานต์สบสายตาบัญชา ได้รับการสื่อสารที่ตอบกลับมา นิ่งไปพักนึง แล้วเข้าใจ ไม่จริง..ไม่ใช่ ทุกคนต่างงงงันกันไปหมด จู่ๆ ทรายทองพูดสวนออกมา ใช่ค่ะ ปีเตอร์ โจ..ที่เคยเป็นกิ๊กกับนายหญิง..ที่ในรูปสมัยก่อน ป้าบัวอึ้ง ตกตะลึง คุณทราย ก็มันจริงนี่นา..ปีเตอร์ โจ..แดดดี้ของยัยเทเรซ่า ที่เป็นศัตรูของบริษัทเรา เคยถ่ายรูปคู่กะนายหญิงตอนสาวๆ ทรายเห็น นายหัวก็เห็น ทรายทองเอ่ยขึ้นอีก ดารากานต์ตกใจ หมายความว่ายังไง ทรายทอง บัญชาสุดจะทนไหว ระเบิดออกมา หมายความว่ายังไงๆๆๆ..ก็ไอ้ผัวเก่าของเธอ พ่อของไอ้จ้าง..มันฆ่าไอ้จ้าง..ลูกของมันตายแล้ว..แต่มันดันฆ่าลูกของชั้นไปด้วยไง เข้าใจหรือยังล่ะ ดารากานต์ ดารากานต์แทบช็อก! อะไรนะ ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้..ชั้นแค่อยากจะให้มันฆ่ากันเอง..ให้พ่อมันฆ่าลูก..ให้พี่-น้อง ไอ้จ้าง..กับนังเทเรซ่า..มันรักกัน..แล้วก็จะได้เกิดเรื่องบัดสีขึ้น..ให้เกิดอะไรร้ายๆขึ้นก็ได้..กับพวกมันกันเอง..แต่ทำไม..ทำไมน้องดินถึงต้องไปอยู่ตรงนั้น..ทำไมน้องดินถึงไม่เชื่อพ่อ..น้องดินที่น่าสงสาร..น้องดินของพ่อ บัญชาพรั่งพรูแผนการทั้งหมดออกมาเอง ปีเตอร์ ฆ่าจ้าง..ฆ่าน้องดิน..ไม่..ไม่ใช่..ไม่มีทางเป็นไปได้..ปีเตอร์ไปตั้งนานแล้ว..เขาไม่มีวันกลับมา..เค้าอาจจะตายไปแล้ว..เขาไม่มีวัน..กลับมา ดารากานต์ไม่เชื่อ ทำไมจะไม่มีวัน..นี่ไง มันกลับมาแล้วไง ไอ้ปีเตอร์ โจว..มันกลับมาทำลายครอบครัวของเรา..มาฆ่าลูกของเรา ไม่จริงๆ..นายหัวโกหก..ปีเตอร์ไม่ได้กลับมา..จ้าง..กับน้องดินยังไม่ตาย..ไม่จริง..อ๊าย... ดารากานต์ปล่อยโฮลั่นแล้วกรี๊ดๆๆ จนสลบไป ป้าบัวรีบเข้ามาคว้าไว้ ร้องไห้โฮ ทุกคนเหวอสุดๆ บุรีตะลึงกับความจริง น้องดินๆ น้องดินของพ่อ ทำไมๆๆ น้ำตาบัญชาปะทุออกมา ทะลักล้นใบหน้า ภายในห้องรับแขก ช่วงหัวค่ำ ดารากานต์ค่อยๆ ลืมตาตื่นฟื้นขึ้นมา ป้าบัวนั่งมอง ร้องไห้ พลางพัดวีอยู่ด้วยความห่วงใย พอได้สติ ดารากานต์ก็น้ำตาไหลออกมาอีกอย่างน่าเวทนา ไม่จริง..ไม่จริงใช่ไหม..ป้าบัว ป้าบัวสะอึก พูดไม่ออก มันไม่ทางเกิดขึ้นได้..ลูกๆ ของชั้น..ลูกๆ ดารากานต์พร่ำรำพัน เสียงบัญชาดังลอดเข้ามา จะมามัวคร่ำครวญหาอะไรล่ะ ดารากานต์..ในเมื่อเธอคือตัวต้นเหตุของทุกอย่าง ดารากานต์หันไป เห็นบัญชานั่งในวีลแชร์ที่ประตู อะไรนะคะ ดารากานต์ถามออกไป เพราะเธอ..เธอทำให้ลูกตาย บัญชาเค้นเสียงพูดออกมา นายหัว..นายหัวทราบเรื่อง..ปีเตอร์ โจ..ตั้งแต่เมื่อไหร่ ดารากานต์ตัดสินใจถาม ตั้งแต่.. บัญชานิ่งนึก งานศพพ่อเธอ..ชั้นเห็น..รูปคู่..รูปที่ถ่ายที่ทะเล แต่เธอรู้ไหม..ฉันพยายามสืบเรื่องอาจ้างมาก่อนนั้นอีก..ก่อนจะจับมันสองคนมาเชื่อมโยงกันซะอีก..เพราะอะไรรู้ไหม ดารากานต์ เพราะอะไร ดารากานต์ถามต่อ บัญชาให้คำตอบทันที เพราะ..เธอทิ้งน้องดินไง..ตั้งแต่น้องดินยังเล็ก..เธอก็ทิ้งให้ลูกเหงา เหมือนกับชั้นนี่แหละ..ชั้นไม่เข้าใจเลย ว่าทำไม..เธอถึงเฉื่อยชากับเรื่องของเรา..แล้วก็ยังเย็นชากับลูกด้วย..ชั้นก็หลงไปนึกว่า..เธอคงเป็นคนธรรมะธรรมโมมาก..หลงใหลศรัทธากับการไหว้เจ้า..จนไม่สนใจอย่างอื่น..ชั้นพยายามคิด..สงสัย..ว่าเธออาจจะเหงา..เพราะมีแค่น้องดินคนเดียว..เธออาจจะอยากมีลูกสาว..พอบุรีมีลูก..ชั้นก็อุตส่าห์ไปขอน้องทรายมาเป็นลูกบุญธรรม หวังว่า..เธออาจจะชอบเด็กผู้หญิง..แต่ก็เปล่าเลย..เธอก็ยังคงไป..ไปจากบ้านนี้..ไปหาลูกอีกคนของเธอ..เธอรักแต่ลูกคนแรก..ของผัวคนแรกของเธอ ดารากานต์ปฏิเสธทันควัน ไม่จริง..ชั้นรักลูกทั้งสองคน..ชั้นรักคุณ..ชั้นซาบซึ้งในความกรุณาของคุณ..ที่มีต่อชั้นมาตลอด..แต่คุณ กับน้องดินมีทุกอย่าง..มีชั้น มีกันละกัน..อยู่อย่างสมบูรณ์พูนสุข แต่จ้างสิ จ้างไม่มีใคร ไม่มีอะไรเลย..ต้องอยู่อย่างเด็กอนาถา ชั้นก็แค่อยากชดเชยให้เค้า อยากทำให้ดีที่สุด ในฐานะของแม่คนนึง..ที่ทิ้งลูกให้กลายเป็นเด็กกำพร้า..เท่านั้นเอง แล้วคุณมองไม่เห็นเหรอ..ว่าน้องดินโตมายังไง มีแม่..ก็เหมือนไม่มี แต่ที่มันเจ็บปวดที่สุด..ก็คือ..ผมเป็นควายไง..ดารากานต์ คุณโกหกผม..ตลอดเวลาที่เราอยู่กันมา..ผมอยู่กับผู้หญิงโกหก แล้วชั้นจะทำอะไรได้ล่ะ คุณบัญชา ใช่..ชั้นมันเลว..ชั้นมันใจง่าย..ชั้นโง่..ที่เสียตัวให้คนแปลกหน้าง่ายๆ..แล้วก็ท้องขึ้นมา..แต่ก็บอกใครไม่ได้ทั้งนั้น ให้ใครรู้ไม่ได้จริงๆ..ไม่งั้น..พ่อแม่ของชั้นจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน..แล้วชั้นควรทำยังไงหรือคะ..ทำแท้ง..เพื่อให้ปัญหาทั้งหมดจบลง..เอาเลือดก้อนเดียวออกไป..ทำลายชีวิตเด็กงั้นเหรอ..ชั้นทำไม่ได้..เค้าคือชีวิต1ชีวิต คือลูกของชั้น..แล้วคุณดูสิ..เค้าเกิดมาเป็นจ้าง..จ้างที่เป็นเด็กดีเหลือเกิน แล้วก็โตมา..เป็นจ้าง..คนที่คุณก็เห็น ว่าเค้าน่ารักยังไง เก่งและดียังไง คิดดูสิ ว่าถ้าชั้นทำแท้งไปซะแต่ตอนนั้น..ก็จะไม่มีจ้าง เราเป็นอะไรกัน..ผัวเมียกัน..เราคือบุคคลเดียวกันตามกฎหมายไม่ใช่เหรอ..ทำไม..คุณไม่บอกผมซักคำ บัญชาพูดบอกความรู้สึก บอกได้หรือคะ..บัญชา.ชั้นบอกความจริงคุณเรื่องนี้ได้จริงๆ หรือคะ คุณแน่ใจเหรอ..บัญชา..แล้วใครๆ จะว่ายังไง..คนในเมืองนี้..ญาติพี่น้อง..วงสังคมของคุณ..เค้าจะพูดกันว่ายังไง..ชั้นก็รักคุณ รักน้องดิน..รักครอบครัวนี้..ชั้นพยายามแล้ว..ที่จะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง..ดูแลทุกคนให้ดีที่สุด..แต่ชั้นคงพลาด..ชั้นพลาดไปหมด ดารากานต์ระบดระบายความในใจออกมาจนสิ้น ในขณะที่บัญชาน้ำตาไหลพราก ระหว่างนั้น มีเสียงคนเอะอะมาจากภายนอก ทั้งสองชะงัก ป้าบัวแอบฟังอยู่เงียบๆ มาโดยตลอด รีบปาดน้ำตา อะไร..มีใครมา.. พร้อมกับผุดลุกขึ้นยืน นายน้อมวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามารายงาน ปีเตอร์ โจ..มาครับ ทุกคนต่างตกตะลึง เพราะนึกไม่ถึง ไม่นานหลังจากนั้นปีเตอร์ มาดามพิณ และชิงชัย พร้อมด้วย 4 บอดี้การ์ด พยายามจะเข้ามา โดยมีนายเด่นกับคนของนายหัวบัญชา 5 คน พยายามขวางไว้ พวกคุณมาทำไม พวกคุณต้องการอะไร นายเด่นถามออกไป ทรายทองยืนมองอย่างตกตะลึง ในขณะที่บุรีซึ่งตามออกมาหน้าซีดลงๆ อยู่ในอาการลังเล และพยายามคิดหาทางหนีทีไล่ ใช่ๆๆ..คุณทำกับหลานผมแบบนี้แล้วยังจะกล้ามากันอีกเหรอ ผมจะแจ้งตำรวจ..น้องทราย..โทร.ไปเรียกตำรวจเดี๋ยวนี้เลย นายน้อมเข็นบัญชาออกมา ปีเตอร์เห็นก็ร้องออกมาอย่างเดือดดาล นายหัวบัญชา..เทเรซ่าอยู่ที่ไหน เอาตัวลูกผมคืนมา แกนั่นแหละ เอาลูกชั้นคืนมา บัญชาย้อนกลับ ระหว่างนั้นดารากานต์เดินออกมา แอบแฝงตัวอยู่หลังเสา เห็นหน้าปีเตอร์อย่างชัดเจน ดารากานต์ตกตะลึง ไม่อยากเชื่อสายตา มองจ้องปีเตอร์เขม็ง พลางเอามือกุมอก หน้าซีดตัวสั่น น้ำตาไหลพรากออกมา แหม..นายหัว ตีหน้าตายสนิทนักนะ พอเถอะ เลิกเล่นละครซะที มาดามพิณพูดเยาะแกมหยัน ชิงชัยรีบผสมโรง คุณปีเตอร์..แม่ครับ..ผมว่า ไม่มีประโยชน์หรอก แจ้งตำรวจดีกว่า นายเด่นมองหน้าชิงชัยในขณะถาม แน่ใจเหรอ ว่าพวกคุณอยากเจอตำรวจ พวกคุณต้องการอะไรกันแน่ ผมไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น นอกจากเทเรซ่า..ลูกผม ปีเตอร์ว่าน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว จังหวะนั้นดารากานต์ ตัดสินใจเดินออกไปเผชิญหน้า ปีเตอร์ โจ เทเรซ่า..ลูกของคุณ..คุณคิดว่าเทเรซ่าคือลูกคนเดียวของคุณงั้นเหรอ..ปีเตอร์..คุณฆ่าจ้างทำไม..จ้าง..ก็เป็นลูกของคุณเหมือนกัน..แต่ตอนนี้..จ้างตายแล้ว...ด้วยฝีมือคุณ..คุณฆ่าลูกชายคนแรกของคุณ ปีเตอร์ตกตะลึงไม่คาดฝันว่าผู้หญิงที่เขาเฝ้าตามหาจะยืนอยู่ตรงหน้า ในสถานการณ์นี้ ดารากานต์..อะไรกัน..คุณ..คุณ..มาทำอะไรที่นี่ ดารากานต์ เป็นภรรยาผม เป็นแม่ของจ้าง กับ..เกียรติบดินทร์ แต่..จ้างไม่ใช่ลูกผม บัญชาพูดเสียงเย็น ดารากานต์ตอกย้ำ จ้างเป็นลูกคุณ.. รู้ไว้ด้วย ปีเตอร์.. จ้าง..เป็นลูกผม..ทำไม..ผมไม่เคยรู้ ทำไม คุณไม่บอก ดารากานต์ตะโกนออกไปอย่างอัดอั้น ชั้นจะบอกยังไงล่ะ ปีเตอร์..ชั้นจะบอกได้ยังไง บัญชาเยาะเย้ยอย่างสาแก่ใจ แล้วแกก็ฆ่าลูกชายของแกไปแล้ว ไอ้ปีเตอร์ แกฆ่าลูกชายตัวเอง..จ้างฉุดลูกสาวแกไปใช่ไหม..ชั้นก็ไม่รู้นะ ว่าจ้าง..ทำอะไรน้องสาวของมันลงไปบ้าง..แต่มันก็สายไปแล้ว..จริงไหม เพราะยังไง..แกก็ฆ่าจ้างแล้ว..จ้างตายแล้ว ยิ่งฟังปีเตอร์ยิ่งงง อะไรนะ..จ้างตายแล้วเหรอ ใช่..ลูกชายของแก..ทำลูกสาวของแก..แล้วแกก็ฆ่ามันแล้ว..ก็สาสมแล้ว บัญชาสะใจยิ่งนัก คุณพูดบ้าอะไร..ผมไม่ได้ฆ่าจ้าง ปีเตอร์ย้ำเสียงจริงจัง บุรีประเมินสถานการณ์ รีบสวนออกมาก่อนที่ความลับจะแตก ไอ้หน้าด้าน..พวกแกมันโจรทั้งแก๊ง แกฆ่าจ้าง ฆ่าน้องดิน ไอ้ปีเตอร์..แกฆ่าน้องดิน แกฆ่าลูกชั้น..แกทำลายครอบครัวชั้น ระหว่างนั้นบัญชาชักปืนออกมา จะยิงปีเตอร์ แต่ค่อนข้างช้า ไม่ถนัดนักเพราะความพิกลพิการ ชิงชัยเห็นเข้ารีบชักปืนออกมาทันที คุณปีเตอร์..ระวัง!! ชิงชัยยิงใส่บัญชาทันที ดารากานต์มองเหตุการณ์ด้วยความตกใจ ผวาออกไป เอาตัวบังบัญชาไว้ ร้องสุดเสียง อย่า!! แต่ช้าไปเสียแล้ว กระสุนผ่าอากาศเจาะเข้ากลางอกดารากานต์ ร่างของเธอซวนเซก่อนจะล้มฮวบซบลงตรงแทบเท้าบัญชาพอดิบพอดี ทางด้านบุรี นายเด่น นายน้อม และลูกน้องของบัญชา ต่างชักปืนออกมา ยิงใส่พวกปีเตอร์ทันที พวกบอดี้การ์ดปีเตอร์เข้ากันยิงสู้ ปีเตอร์ยืนแน่นิ่ง งง อึ้ง และตกตะลึงไม่ยอมขยับเขยื้อนไปไหน จนมาดามพิณต้องเข้ามาลากปีเตอร์ออกไป ชิงชัย และพวกบอดี้การ์ดเข้าป้องกัน พาปีเตอร์รีบขึ้นรถหนี บุรีนำพวกบ้านบัญชาไล่ยิงตาม หูดับตับไหม้ -บัญชานั่งมึน จ้องร่างดารากานต์ ที่นอนอยู่ ก้มลงใช้มือข้างที่ดีกว่า ลงไปจับมือดารากานต์ ดารากานต์ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองหน้าบัญชา นายหัว..นายหัว ไม่เป็นอะไร..ใช่ไหมคะ น้ำเสียงดารากานต์แหบพร่า พูดขาดๆ หายๆ บัญชาช็อก มองจ้องหน้าดารากานต์ สบสายตา นิ่งงันไป ในขณะที่ดารากานต์ฟุบลง คาเท้าบัญชานั่นเอง ค่ำคืนนั้นปีเตอร์เดินหมดแรงมาทรุดนั่งลง เงียบกริบ อึ้ง งงงัน ความคิดสับสนปนกันไปหมด ชิงชัย ตามเข้ามาพูดปกิเสธเสียงสั่น ผมไม่ตั้งใจนะคุณปีเตอร์ ผมไม่ได้อยากทำร้ายผู้หญิง ผมจะยิงไอ้นายหัวบัญชาตังหาก เพราะมันจะยิงคุณ..แม่ก็เห็น ทุกคนก็เห็น มาดามพิณพยายามปลอบขวัญลูกชาย เราต้องตั้งสติ ชิงชัย ลูกต้องมอบตัวสู้คดี ไม่ๆๆ..ผมจะหนี ไม่งั้น..ผมโดนแน่..ข้อหาพยายามฆ่า ผมติดคุกตลอดชีวิตแน่ๆ ทำไม..ทำไมไม่มีใครบอกผม..ว่าภรรยานายหัว..ชื่อดารากานต์ ปีเตอร์จดจ่ออยู่แต่เรื่องดารากานต์ ที่แท้..คุณ กับ..เมียนายหัว... มาดามพิณตัดสินใจถาม ส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมตัดสินใจ..อยากมาอยู่เมืองไทย..เพราะ..ผู้หญิงคนนี้..แต่..ผมไม่คาดเลยว่า... ปีเตอร์เศร้า จริงเหรอที่..นายฟ้ากระจ่าง..คือลูกคุณ มาดามพิณถามอีก พระเจ้าช่วย..พระเจ้า... ปีเตอร์ฟุบหน้ากับฝ่ามือ ทำไมไม่มีใครบอกผม..ตั้งแต่..ตอนนั้น... มาดามพิณนึกออก ถึงบางอ้อทันที ต้องเป็นเรื่องนี้แน่..ทุกอย่างเลย!!..ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะเรื่องนี้..ทีแรกนายหัวก็ดูเป็นมิตรดีกับพวกเรา แต่แล้ว..อยู่ๆเค้าก็เปลี่ยนไป แล้วเรื่องเลวร้ายทุกอย่างก็เกิดขึ้น..เพราะเรื่องนี้เรื่องเดียว!!! พ่อต้องตาย..พวกเรากับพวกมันต้องเข่นฆ่ากัน เพราะ..มาจากเรื่องส่วนตัวของคุณปีเตอร์กับนายหัวแค่นี้เองเหรอ ชิงชัยตกตะลึง มาดามพิณเค้นคำพูดสาธยายต่อ นายหัวบัญชาเค้าแค้นคุณคนเดียว..แต่ทำให้คนบริสุทธิ์ต้องตาย..ชีวิตของหลายคนต้องพัง.. ผมเกือบฆ่าลูกชายคนเดียวของผม..แต่ตอนนี้..เค้าก็ตายไปแล้ว..ฟ้ากระจ่าง..กับเทเรซ่าตายแล้วจริงหรือเปล่า ..ใครเป็นคนทำ ปีเตอร์ถามออกมา ก็มันนั่นแหละ ไอ้นายหัวแหละทำทุกอย่าง..มันเป็นคนบ้า โรคจิต..มันนั่นแหละ ที่สมควรตาย ชิงชัยแค้นแทบคลั่ง ทุกคนต่างอึ้ง เงียบงันไปตามๆ กัน ระหว่างนั้น บอดี้การ์ดทั้ง 4 ยืนสอดส่องคอยระแวดระวังอยู่ภายนอก บรรยากาศตึงเครียด ในเวลาต่อมาปีเตอร์มายืนจ้องรูปที่หน้าแท่นบูชาบรรพบุรุษนั้น โดยไม่ยอมเปิดไฟกลางห้อง มีเพียงแสงจากภายนอกสาดส่องมาจับเป็นหย่อมๆ ปีเตอร์หยิบรูปนั้นมาดูใกล้ๆ จ้าง..เทเรซ่า..จ้างกับเทเรซ่า..คือพี่น้องกัน ปีเตอร์ร้องไห้ออกมาอย่างชมขื่นใจ วันต่อมา มองผ่านใต้ผืนผิวน้ำ ลึกลงไป เห็นสายน้ำสีสวยในแสงอาทิตย์ช่วงกลางวันที่ส่องลงมาพร่าพรายเป็นลำๆ สวยเกินจริง ร่างของฟ้ากระจ่างซึ่งถูกมัดมือ มัดเท้านอนจมอยู่ใต้น้ำ ในสภาพลืมตาโพลง ดวงตาคู่นั้นว่างเปล่า เบิกค้าง เหมือนหุ่น ดวงตาของฟ้ากระจ่าง เริ่มมีแสงพร่างพรายของน้ำ เป็นคลื่นเคลื่อนผ่าน ดวงตานั้นเหมือนลูกแก้วที่ไร้ชีวิต จังหวะนั้นเองมีแสงสว่างจ้าวูบไหวส่องเต็มผิวน้ำ พร้อมๆ กับใบหน้าของนักบวชตง ร้องเรียกฟ้ากระจ่าง และชาวศาลเจ้าทั้ง กู๋เหลียง อาหึ่ง สารภี และอาม่าสาลี่ ตะโกนเรียก อาจ้างๆๆๆ ใบหน้าของเทพเจ้าในศาลเจ้าปาเก๊งเต๊งทั้งหลายสลับไปมาและมาหยุดที่ใบหน้าเปี่ยมเมตตาของเจ้าแม่กวนอิม จังหวะนั้นเหมือนร่างของฟ้ากระจ่างถูกดูดดึงกระชากขึ้นมาอย่างแรง บนเตียงคนไข้ภายในสถานีอนามัย ของหมู่บ้านแห่งนั้น ฟ้ากระจ่างผวาลืมตาตื่น หายใจหอบถี่เฮือกๆๆ แล้วค่อยๆ สงบลงๆ ฟ้ากระจ่าง กวาดตามองไปเบื้องหน้าของตน แบบเบลอๆ ครึ่งหลับครึ่งตื่น พยายามจับโฟกัส กระพริบตาถี่ๆ แล้วเพ่งมองอย่างตั้งสติ ภาพคนเบลอๆ ตรงหน้า ค่อยๆชัดขึ้นๆ เห็นเป็นวงหน้าของดวงยิหวา ที่กำลังร้องไห้ผสมหัวเราะด้วยดีใจสุดๆ พี่จ้างๆฟื้นแล้วๆ ฮือๆๆ สติฟ้ากระจ่างฟื้นคืนมาเต็มตัวแล้วเวลานี้ ดวง..ดวงยิหวา นี่..เรายังไม่ตาย..เรายังมีชีวิตอยู่ ทั้งสองคนโผเข้ากอดกันอย่างตื้นตัน พี่จ้างไม่ยอมฟื้นเลย ดวงกลัวแต่ว่า..สมองพี่จะขาดออกซิเจนนานเกินไป..แล้วจะนอนกลายเป็นเจ้าชายนิทราไปตลอดซะอีกค่ะ ฮือๆๆๆ ฟ้ากระจ่างค่อยๆ ลำดับเหตุการณ์ กวาดตามองดูรอบๆ ห้องนั้นอีกครั้ง แล้วจับบ่าดวงยิหวา ขยับตัวให้เผชิญหน้ากัน แล้ว..คนอื่นๆ ล่ะดวง เกียรติบดินทร์ เข้ารับการผ่าตัดเรียร้อยแล้ว และนอนให้ทั้งเลือดและน้ำเกลืออยู่ โดยมีพยาบาลกำลังฉีดยาบำรุงให้ทางสายน้ำเกลือ เกียรติบดินทร์เหม่อลอย คิดอะไรวุ่นวาย ฟ้ากระจ่างเดินเข้ามา มีดวงยิหวาตามประกบ คอยติดตามมาใกล้ๆ เกียรติบดินทร์หันไป ร้องขึ้นอย่างดีใจ อ้าว..ฟื้นแล้วเหรอ นายลงน้ำไปคนแรก แล้วฟื้นสุดท้ายเลยนะ จ้าง คุณผ่ากระสุนออกแล้วใช่ไหม ฟ้ากระจ่างถามออกมา พยาบาลหันมายิ้ม ผ่าแล้วค่ะ..ใช้ฉีดยาชา คนไข้เก่งมาก ไม่บ่นเลย(หันมายิ้มกับเกียรติบดินทร์)นี่เป็นยาแก้อักเสบนะคะ เดี๋ยวอาจจะมีอาการคลื่นไส้ หรือเวียนศีรษะบ้าง ไม่ต้องตกใจค่ะ ฟ้ากระจ่างมองหา แล้ว..เทเรซ่า จังหวะนั้นเทเรซ่าในชุดผ้านุ่ง กับเสื้อแบบพื้นเมืองเดินเข้ามาพร้อมกับฟ้าใส เทเรซ่าอยู่นี่... ฟ้าใสร้องบอก เทเรซ่าเห็นฟ้ากระจ่างยืนอยู่ รู้สึกดีใจเป็นที่สุด คุณจ้าง..คุณฟื้นแล้วหรือคะ เข้ามาจับมือฟ้ากระจ่างไปเขย่า น้ำตาไหลพราก เทเรซ่าดีใจ..เทเรซ่าไปสวดมนตร์ ให้พระคุ้มครองคุณ ดวงยิหวามองยิ้มๆ เทเรซ่ามองดวงยิหวาและฟ้ากระจ่าง แล้วค่อยๆ ปล่อยมือ ฟ้ากระจ่างมองฟ้าใส งงๆ พระคุ้มครองเธอจริงๆ อาจ้าง ฟ้าใสทอดยิ้มส่งมาให้ เกียรติบดินทร์งง ฟ้าใส..เธอตังหาก ที่มาช่วยพวกเรา.. ทำไมถึงมาบอกว่าพระล่ะ ชั้นมาช่วยพวกคุณ..เพราะพระบอกให้ช่วยไงคะ ฟ้าใสบอก พร้อมๆ กับที่เรื่องราวก่อนหน้านี้ผุดขึ้นมาให้ห้วงคำนึง ภาพเหตุการณ์ตอนที่บุรีดึงมาจูบแก้มในอาการร่าเริง ฟ้าใส..เวลาที่พี่รอมาถึงแล้วนะ ทายาทของนายหัวบัญชากำลังจะตายกันหมด..แล้วนายหัวเองก็พิกลพิการแบบนี้ คราวนี้ล่ะ พี่จะเป็นทายาทชายคนสุดท้ายของตระกูลเกียรติถลาง..แล้วก็ต้องได้รับมรดกสืบทอดบัญชาเอนเทอร์ไพร้ซ์ต่อไป..คราวนี้..ฟ้าใสจะได้เป็นนายหญิงแล้วนะ..ดีไหมจ๊ะ..ที่รัก แล้วหันไปจิบกาแฟอย่างเพลิดเพลิน ส่วนฟ้าใส หน้าซีด ใจเต้นระรัว ภายในห้องพักบุรีห้องนั้น ฟ้าใสล้างแก้วกาแฟอยู่ ด้วยหน้าตาว้าวุ่นใจ ขณะจะเอาแก้ววางที่คว่ำ กลับทำแก้วหลุดมือร่วง แก้วกระแทกพื้นแตกกระจาย ฟ้าใสยืนตะลึง เสียงฟ้าใสเล่าเรื่องราวดังขึ้น หลังจากนั้น..ชั้นก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไม แทนที่จะรู้สึกดีใจ..ชั้นกลับไม่สบายใจ กลุ้มใจ กลัว ฟ้าใสเดินไปมาๆ อาการประสาทแตก เอาเข้าจริง..ชั้นก็ยังสงสัย ว่าคุณบุรีจะให้ชั้นเป็นนายหญิงจริงหรือ..ผู้หญิงอย่างชั้น..ก็อาจจะเป็นแค่เมียเก็บไปตลอดก็ได้ จังหวะนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของฟ้าใสดังขึ้น ฟ้าใสสะดุ้งโหยง เดินไป หยิบโทรศัพท์มาดู อึ้งๆ แล้วตัดสินใจอยู่สักพัก ก่อนจะกดรับ ม่า อาม่าสาลี่ โทร.จากมุมหนึ่งในศาลเจ้า อาเสี้ยวท้อ ลื้อเจออาจ้างบ้างหรือเปล่า ก็..เจอเมื่อหลายวันมาแล้ว..มีอะไรหรือม่า ฟ้าใสไม่สบายใจเอาเลย อั๊วพยายามโทหามันมา 2 วันแล้ว ติดต่อไม่ได้เลย ไม่รู้มันเป็นอะไรน่ะสิ แล้ว..ม่าจะติดต่ออาจ้างเรื่องอะไร ฟ้าใสตัดสินใจถาม อยู่ๆ อาจ้างก็โอนเงินมาให้ในบัญชีม่าเป็นแสนๆ เลยนะ ไม่รู้ทำไม ฟ้าใสอึ้ง อะไรนะ ทีแรก..อาม่ากลัวว่าอาจ้างกำลังทำอะไรอยู่..ไม่รู้ว่าไปฉ้อโกงอะไรเขา แล้วจะมาฟอกเงินกะอาม่ารึป่าว แต่คิดอีกที ก็ไม่น่าใช่ เพราะคนอย่างอาจ้างหรือจะเอาของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง ไม่น่าจะเป็นไปได้ คงเป็นเงินของอาจ้างเองมากกว่า นอกจากให้ม่าแล้ว ยังโอนให้กู๋เหลียงสำหรับรักษาอาจารย์ตงด้วย เป็นเงินหลายแสนเหมือนกัน...เหมือนอาจ้างโอนเงินทั้งหมดในบัญชีของมันมาให้อย่างนั้นแหละ แปลกจังเลย ลื้อลองถามมันดูหน่อยสิ ว่าทำไม ได้จ้ะม่า..แล้ว..ม่า..สบายดีหรือเปล่า อาม่าสาลี่ซึ้งใจที่หลานสาวถามไถ่ อั๊วสบายดี ไม่เจ็บไม่ไข้ ห่วงก็แต่ลื้อนั่นแหละ..เสี้ยวท้อ..เอาล่ะ ม่าไม่รบกวนเวลาลื้อแล้ว ฝากดูแลอาจ้างด้วย อย่างน้อย ก็ไปมาหาสู่ถามทุกข์สุขกันตามประสาพี่น้องก็ยังดีนะ อาเสี้ยวท้อ..แค่นี้นะ ใบหน้าเสี้ยวท้อ หรือฟ้าใส นิ่งไปอีกนิด แล้วตัดสินใจบางอย่างได้ ไม่นานหลังจากนั้นที่บริเวณท่าเรือ ฟ้าใสแต่งตัวรัดกุม เจรจาว่าจ้างเรือเร็ว พร้อมคนเรือซึ่งเป็นชาวทะเล อีก 2 คน พร้อมกับรุ่นพี่ฟ้ากระจ่าง ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่มูลนิธิที่นี่ 2 คน ยืนรอฟังคำสั่ง เวลาต่อมาฟ้าใสยืนอยู่กับชายชาวทะเล 2 คนบนเรือเร็วที่ขับตามเรือบุรีมาจนเจอ และจอดแอบดูเหตุการณ์อยู่ ฟ้าใสเห็นเรือของบุรี ที่มีพวกฟ้ากระจ่าง เกียรติดินทร์ ดวงยิหวา เทเรซ่า และสมุนบุรีกำลังแล่นออกทะเลไป บังเจ้าของเรือส่งกล้องส่องทางไกลให้ฟ้าใส ฟ้าใสส่องดู เห็นความเคลื่อนไหว และเห็นแต่ละคนบนเรือ ฟ้าใสเอากล้องลง สั่งให้ขับตามไป แต่ให้แล่นตามไปห่างๆ บริเวณกลางทะเล เรือบุรีแล่นไกลลิบตา แล้วจู่ๆ ก็มีคนโดนจับมาริมกราบเรือ ฟ้าใส ที่อยู่บนเรือซึ่งแล่นไกลออกไปพอสมควร กำลังส่องดูเหตุการณ์ด้วยกล้องตลอดเวลา สะดุ้งเฮือก ซูมภาพเข้าไปอีก ฟ้าใสเห็นชัดว่าชายคนนั้นคือฟ้ากระจ่างที่โดนมัดมือเท้า ถูกโยนลงน้ำไป ฟ้าใสถึงกับช็อก แล้วก็ถึงคิวของเกียรติบดินทร์ กับอีก 2 หญิง ที่ถูกโดนโยนลงไปติดๆ กัน ก่อนที่เรือของบุรีจะแล่นห่างออกไป ฟ้าใสหันมากรี๊ดใส่ กระตุ้นคนเรือให้รีบแล่นเข้าไปบริเวณนั้น พวกเจ้าหน้าที่ทั้ง 2 และคนเรืออีกคน รีบใส่ชุดมนุษย์กบกันอย่างรวดเร็วเตรียมพร้อม เสียงฟ้าใสเล่าไปพร้อมภาพเหล่านั้น โทรศัพท์ของอาม่า..ทำให้ชั้นคิดได้ ชั้นโทร.ไปปรึกษาพวกหมีใหญ่ ปักเป้า สมหมาย เพื่อนๆ เธอที่ศาลเจ้า ไม่กล้าบอกผู้ใหญ่ กลัวจะช็อกกัน เค้าแนะนำให้บอกพี่ๆ มูลนิธิที่นี่ให้มาช่วย..เราสะกดรอยตามเรือของคุณบุรีไป จนกระทั่งเห็นเค้าโยนจ้างลงมา แล้วเค้าก็รีบหนีไป เราก็เลยรีบเข้าไปช่วย พยายามทำเวลา..แข่งกับความเป็นความตาย ทุกคนฟังฟ้าใส อย่างตั้งใจ แล้วในที่สุด..เราก็ทำสำเร็จ ฟ้าใสยิ้มๆ ฟ้ากระจ่างเดินเข้าไปหา พนมมือไหว้ ขอบคุณมากที่สุดในชีวิตครับ.. เจ๊...เจ๊ช่วยชีวิตผมไว้..เจ๊ก็คือพระองค์นึงของผมเหมือนกัน ทุกคนมองดูภาพนั้นอย่างตกตะลึง เกียรติบดินทร์นั่งฟังอย่างตั้งใจ ยังไงนะ..ฟ้าใสเป็นพี่สาวจ้าง ฟ้าใสหัวเราะเศร้าๆ ก่อนจะเล่าออกมา ฟ้าใสก็เป็นเด็กแถวๆ ศาลเจ้าคนนึง.. ที่เห็นจ้างมาแต่แบเบาะ.. ฟ้าใสทิ้งทุกอย่างที่นั่นมา เพราะฟ้าใสอยากรวย อยากมีทุกอย่าง..พอรู้ว่า..อาจ้างกลายเป็นคุณชายไปแล้ว ฟ้าใสก็อยากเจอเค้า แต่เค้าสูงส่งเหลือเกิน แล้วฟ้าใสก็ต่ำต้อยมากๆ เค้าเคยพยายามบอกให้ฟ้าใสเลิกทำงานแบบนี้ แต่ฟ้าใสก็ไม่เชื่อ ดวงยิหวาฟังอย่างทึ่งๆ แล้ว..ที่เธอ..เข้ามาหาชั้น เกียรติบดินทร์ซัก ไม่ใช่แค่คุณหรอก..คุณบุรีเอง..ฟ้าใสก็เข้าหาเค้า..เพื่อจะหาทางที่ใกล้ที่สุด ที่จะได้สัมผัสอาจ้างบ้าง..แต่มันกลับทำให้ฟ้าใสห่างไกลออกไปจากเค้าทุกที ฟ้าใสเล่าต่อ เกียรติบดินทร์อึ้ง ทึ่ง พระเจ้าช่วยด้วยเถอะ..มีผู้หญิงซักคนไหม..ที่จะไม่ชอบจ้าง แต่ชอบชั้นมากกว่าจากใจจริง..จะมีบ้างไหมเนี่ย ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน ในอาการประชดขำๆ ใครจะไปชอบคนนิสัยไม่ดีอย่างคุณ เทเรซ่าบอก เกียรติบดินทร์หันไปมองเทเรซ่า เธอก็อีกคน..เทเรซ่า..ถ้าไม่ได้เธอจ้างกับชั้นก็น่าจะโดนไอ้ชิงชัยกะปีเตอร์แดดดี้ฆ่าตายไปแล้ว คุณจ้างครับ..ระดับคุณนี่..อย่าเรียกว่านารีอุปถัมภ์ดีกว่า..ต้องเรียกว่านารีสละชีพกันเลย ฟ้ากระจ่างทำหน้าตาอึดอัดใจ พอเถอะ..คุณดิน ดวงยิหวาห้าม หรือไม่จริงล่ะ จุ๊.. ดวงยิหาดุใส่ เกียรติบดินทร์ทำหน้ายั่วเย้าตอบ ทางด้านปีเตอร์ นั่งจอมจ่อมอยู่หน้าแท่นบูชาบรรพบุรุษ บริเวณที่รูปอากงที่เหมือนฟ้ากระจ่างแขวนอยู่ ธูปดอกใหม่ ถูกจุดบูชาส่งควันลอยฉุย ปีเตอร์นั่งเศร้า น้ำตาคลอหน่วย จังหวะนั้น เหมือนมีเสียงของความเคลื่อนไหวจากด้านหลังดังเข้ามา มีเสียงประตูเปิดแล้วปิด ปีเตอร์งงหันไปมอง แสงจ้าสาดมาจากด้านหลัง ทำให้ เทเรซ่าในชุดแต่งกายแบบชาวบ้าน ผ้านุ่งบ้าบ๋าย่าหยา ยืนอยู่ เอ๊ะ.. ปีเตอร์งง ก่อนจะลุกพรวด เทเรซ่าๆ แดดดี้..ฮือๆๆๆ เทเรซ่าโผกอดพ่อแน่น ร้องไห้โฮอย่างดีใจ ทั้งสองพ่อลูกต่างกอดกันร้องไห้ออกมาอย่างปีติ เทเรซ่า..ลูกปลอดภัย ค่ะ..พวกเราปลอดภัย พวกเรา..เทเรซ่าหมายถึง... ปีเตอร์สงสัย เทเรซ่า คุณจ้าง นายเกียรติบดินทร์ คุณดวงยิหวาค่ะ..คนเลวที่คิดฆ่าพวกเราก็คือนายบุรี..น้องชายนายหัวค่ะ แต่ก็มีคนดีมาช่วยเราทัน แล้ว..เด็กผู้ชาย 2 คนนั้น..มันทำอะไร..เทเรซ่าหรือเปล่า ปีเตอร์ถามอย่างร้อนรน ไม่มีใครทำอะไรเทเรซ่านะคะ เทเรซ่าเอง..ที่อยากช่วยคุณจ้าง.. เทเรซ่าร้อนใจ จับแขนพ่อเขย่าๆ แดดดี้คะ แดดดี้อย่าเกลียดคุณจ้างเลยนะคะ เค้าไม่รู้เรื่องการประมูลครั้งนี้มาก่อนเลยค่ะ ปีเตอร์นิ่งไปพักหนึ่งจึงเอ่ยต่อ เทเรซ่า..จำที่แดดดี้เคยเล่าเรื่อง..พ่อเคยหลงรักผู้หญิงไทยคนนึง..ได้ไหม เทเรซ่าพยักหน้ารับอย่างงงๆ ได้ค่ะ ปีเตอร์พูดต่อ ผู้หญิงคนนั้น..คือคุณดารากานต์ ภรรยานายหัว..แม่ของจ้าง อะไรนะคะ เทเรซ่างงมากขึ้น แล้ว..จ้าง..ก็คือ.. ปีเตอร์จับตัวเทเรซ่าหันมายืนดูที่รูปบรรพบุรุษท่านนั้น ดูสิเทเรซ่า ทำไมจ้างถึงหน้าเหมือนอาเหล่ากงคนนี้มากเหลือเกิน..เพราะจ้าง..คือลูกชายคนโตของแดดดี้ จ้างกับเทเรซ่า..คือพี่น้องกันนะลูก เทเรซ่ามองภาพนั้นอย่างตกตะลึง อึ้ง และเงียบไปในที่สุด ลิขิตฟ้าชะตาดิน ตอนที่ 19 (ต่อ)
เกาะเล็กๆ ที่ทั้งสามคนมาติดอยู่นี้ มีหมู่เกาะขนาดเล็กอยู่ไม่ห่างกันออกไปเป็นหย่อมๆ ไม่นานหลังจากนั้น ฟ้ากระจ่าง กับเทเรซ่าช่วยกันประคองเกียรติบดินทร์ที่หน้าซีดราวกับไข่ต้ม เดินลัดเลาะผ่านป่าละเมาะเข้ามาจนถึงบริเวณหน้าบ้านพักไม้หลังหนึ่ง ซึ่งปลูกสร้างแบบดิบๆ ง่ายๆ มีป้ายบอกว่า ที่พักเจ้าหน้าที่อุทยาน ปักโผล่ออกมาจากดงต้นไม้ นั่นไง..บ้านพักเจ้าหน้าที่อุทยานที่พี่คนเก็บรังนกบอก ฟ้ากระจ่างร้องออกมาอย่างดีใจ พระเจ้าช่วยเราแล้ว..เราอาจขอเรือเจ้าหน้าที่ให้ไปส่งที่ฝั่งได้นะคะ เทเรซ่าเสียงระรื่น ทั้งสองรีบเร่งฝีเท้า เพราะสภาพเกียรติบดินทร์ดูแย่ลงๆ ทั้งสามพากันเขยกๆ มาถึงที่ระเบียงหน้าบ้านพัก ฟ้ากระจ่างช่วยจับให้เกียรติดินทร์นั่งพักลงตรงหน้าบันไดไม้ มีใครอยู่ไหมครับ ฟ้ากระจ่างตะโกนออกถาม ทุกอย่างเงียบกริบ สวัสดีค่ะ มีใครอยู่ไหมคะ สิ้นเสียงเทเรซ่า แต่ทุกอย่างยังเงียบ ฟ้ากระจ่างตะโกนบอกอีกครั้ง ผมกำลังจะขึ้นไปบนบ้านนะครับ..เรากำลังต้องการความช่วยเหลือนะครับ มีเจ้าหน้าที่อุทยานอยู่ไหมครับ ทุกอย่างเงียบเช่นเดิม ฟ้ากระจ่างตัดสินใจเดินขึ้นไป พบว่าประตูบ้านเปิดอยู่ สำรวจเห็นสภาพเป็นบ้านพักที่เป็นทั้งห้องทำงานเล็กๆ ห้องนอนแบบสมถะ มีครัวเปิดตรงชานเรือน และมีของใช้จำเป็นที่ไม่มีราคาค่างวดอะไร แต่ไม่มีใครอยู่ ฟ้ากระจ่างกลับออกมา ไม่มีคนอยู่ อ้าว..แล้วจะทำไงกันดีล่ะคะ ฟ้ากระจ่างนิ่งคิดแป๊บเดียว พาคุณดินขึ้นมานอนพักก่อนดีกว่า..ผมต้องดูแผลหน่อย ไม่รู้สภาพเป็นยังไง มองหน้าเทเรซ่า เราต้องช่วยปฐมพยาบาลเบื้องต้นกันก่อน..คุณเทเรซ่าต้องช่วยผม เทเรซ่ามองหน้าจ้าง ไม่อยากเชื่อ ว่าจะได้มีวันนี้ คุณจ้างจะให้เทเรซ่าทำอะไร..ก็ได้ค่ะ..เพราะเทเรซ่า..เป็นต้นเหตุที่ทำให้แดดดี้ทำเรื่องทั้งหมดนี้..เทเรซ่าขอโทษแทนแดดดี้ด้วยค่ะ อย่าเพิ่งโทษตัวเองเลยครับ..เรื่องนี้..มันมีอะไรซับซ้อนกว่านั้น ฟ้ากระจ่างพยักหน้า ให้รีบช่วยกันพาเกียรติบดินทร์ขึ้นไป เหตุการณ์ที่บ้านบัญชาเวลานั้น ดารากานต์เดินพุ่งพล่านไปมา ด้วยความกังวลใจ โดยมีบุรีมารายงานข่าว หมายความว่ายังไง จ้างกับน้องดินทำอะไรเทเรซ่า..แปลว่าอะไรคะ ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมแค่เป็นคู่แข่งทางธุรกิจ มันต้องทำสงครามอะไรกันด้วยเหรอเนี่ย ไอ้ดินมันบ้าอะไรของมัน มันไปเกี่ยวอะไรกับเขาด้วย นายหัวพูดยังกับไม่รู้จักลูกตัวเอง เรื่องแบบนี้ น้องดินชอบนัก ดารากานต์ไม่พอใจ ทำไมคุณบุรีพูดแบบนี้ล่ะ ก็จริงนี่ครับ ไอ้จ้างต่างหาก ทำไมมันต้องชักจูงดินไปทำอะไรชั่วๆ ด้วย มันจะเลว ก็เลวไปคนเดียวสิ บัญชาหลุดปาก นายน้อมฟังแล้วถึงกับผงะ และอดไม่ได้ต้องแย้งขึ้น อะไรนะครับ คุณจ้างน่ะเหรอ จะทำอะไรเลวๆ บัญชาหันมาจ้องหน้า จนนายน้อมต้องหลบตา ป้าบัวฟังแล้วยิ่งกังวล แบบนี้..จะกลายเป็นว่า ทางฝ่ายโน้นเค้าจะเป็นคนแจ้งตำรวจจับคุณจ้างคุณดินแทนหรือเปล่าคะ ดารากานต์เอ่ยขึ้นเป็นเชิงปรึกษา พ่อของเทเรซ่าเค้าเป็นใคร เราไปขอเจรจาเขาดีไหมคะ..ลูกเราไม่ใช่ผู้ร้ายนะคะ ถ้าลูกเราทำอะไร..ก็ต้องแปลว่าลูกมีเหตุผลสิคะ บัญชาทำตาขวางใส่ คุณจะพูดว่าลูกคุณใช่ไหม..ที่มีเหตุผล แต่ลูกผมไม่มีเหตุผลงั้นสิ อะไรนะคะ ดารากานต์อึ้ง ทุกคนมองหน้ากันเหวอๆ เวลาต่อมาฟ้ากระจ่างใช้มีดทื่อๆ เล่มหนึ่งที่หาเจอในบ้านพักหลังนั้น เฉือนตะเข็บขากางเกงของเกียรติบดินทร์ไปจนสุดต้นขาข้างที่โดนยิง แล้วตัดออกจนเป็นกาวเกงขากุดข้างนึง เกียรติบดินทร์นอนคว่ำหน้าเพราะแผลอยู่ที่ขาอ่อนด้านหลัง เอียงตะแคงเสี้ยวหน้ามาด้านนอก หน้าซีดสุดๆ อีกด้านหนึ่ง เทเรซ่ากำลังต้มน้ำบนเตาปิกนิกตรงมุมนอกชาน ฟ้ากระจ่างพิจารณาดูบาดแผลอย่างพินิจพิเคราะห์ กระสุนฝังใน มองเห็นได้ชัด เอาไงดี..หรือว่า..จะทำแค่ความสะอาดไปก่อน..แล้วรอจนกว่า..จะมีคนกลับมา แล้วพาเราไปส่งที่ฝั่ง แล้วรีบเข้าโรงพยาบาล แล้วทางเลือกอีกทาง..คืออะไร เกียรติบดินทร์ถามสวนออกมา ผ่าเอากระสุนออกเอง ฟ้ากระจ่างบอก อะไรนะ..นายจะใช้ไอ้มีดทำครัวพวกนี้น่ะเหรอ ก็เราไม่รู้ว่าเจ้าหน้าที่จะกลับมาเมื่อไหร่ ผมกลัวว่ามันจะทำพิษให้คุณไม่สบายไปกว่านี้ ฟ้ากระจ่างว่า พอดีชั้นตายเพราะฝีมือผ่าของนายแหละ เกียรติบดินทร์เยาะขำๆ คนเรือที่จะไปเก็บนกนางแอ่นเขาบอกว่า ปกติที่นี่มีเจ้าหน้าที่ประจำนะคะ สักพักอาจจะมาก็ได้ เขาเอาเรือไปลาดตระเวนดูเกาะอื่นๆ ไง แต่เขาจะกลับมาเกาะนี้ตอนไหน หรือจะเข้าฝั่งไป อะไรยังไง แต่นายจะมาผ่าชั้นเป็นหมูหมาไม่ได้ ยาชงยาชา ยาฆ่าเชื้ออะไรก็ไม่มี เกียรติบดินทร์โวยวาย โอเคๆๆ งั้นทำแค่แผลข้างนอกก่อน..ก็เข้าใจ ว่ามันน่ากลัว แต่ไม่รู้ว่าปล่อยไว้..มันจะอักเสบ บวม แล้วระบมอย่างหนักรึเปล่า เกียรติบดินทร์ทำหน้าสยอง ตอนนี้ก็บวมมากแล้วใช่ไหม นั่นสิครับ เทเรซ่ามองแล้วทำหน้าหวาดกลัวสุดๆ มันมีไขมันออกมาตรงรูด้วยอ่ะค่ะ เกียรติบดินทร์ยิ่งฟังก็ยิ่งสยอง ฟ้ากระจ่างมองออกไปที่ทะเล ซึ่งยังดูว่างเปล่า ไม่มีทีท่าว่าจะมีเรือแล่นเข้ามาสักลำ ฟ้ากระจ่างยังคงชะเง้อชะแง้ รอและลุ้นอยู่อย่างนั้น ท่าทีไม่สบายใจนัก เพราะห่วงอาการของเกียรติบดินทร์ จู่ๆ ก็มีโทรศัพท์มือถือยื่นมาตรงหน้า ฟ้ากระจ่างหันไป โทร.ไปสิคะ..บอกที่บ้านพี่จ้าง..ให้ใครมาช่วย..ก่อนที่พวกแดดดี้ของดวงจะมาเจอ เทเรซ่าบอก ฟ้ากระจ่างมองหน้าเทเรซ่า สีหน้าและแววตาขอบคุณด้วยความซาบซึ้งใจมากมาย ในมุมสงบของบ้านบัญชา ดวงยิหวาหน้าตาตื่นเต้น ดีใจเป็นที่สุด เดินถือโทรศัพท์ที่กดรับแล้ว แต่ยังไม่ยอมพูดออกมา เหลียวดูว่าไม่มีคนตามมา แล้วจึงค่อยยกพูด พี่จ้าง..พี่โทร.มาจากไหน พี่..ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ ฟ้ากระจ่างดีใจมาก หันไปเห็นเทเรซ่ายืนมองอยู่อย่างด้วยสีหน้าเศร้าๆ ไม่เป็นไร ตอนนี้พี่โอเคแล้ว..แต่คุณดิน..น่าเป็นห่วง คุณดินเป็นอะไรคะ เอ้อ.. ฟ้ากระจ่างหาคำพูดที่ฟังแล้วไม่ทำให้ตกใจ ก็..ขาเจ็บนิดหน่อย..นี่ดวงอยู่ที่ไหน อยู่บ้านพี่จ้าง..บ้านนายหัวน่ะค่ะ ทุกคนเค้าวุ่นวายเป็นห่วงพี่จ้างกันมากเลยนะคะ ฟ้ากระจ่างแค่นหัวเราะ ขมขื่นในใจสุดๆ เป็นห่วงพี่เหรอ..ฮ่าๆๆๆ คนบ้านนั้นเนี่ยนะ เป็นห่วงไอ้จ้าง..เค้าห่วงคุณเกียรติบดินทร์เหอะ ทำไมพี่จ้างพูดแบบนั้นล่ะคะ ฟ้ากระจ่างตัดบท เอาเถอะ งั้น..ดวงให้ใครมารับคุณดินไปโรงพยาบาลด่วน พี่อยู่ที่เกาะที่พักเจ้าหน้าที่อุทยาน..ของวนอุทยานหมู่เกาะนี่แหละ ดวงยิหวาตั้งใจฟังอย่างเอาจริงเอาจัง ฟ้ากระจ่างกดวางโทรศัพท์ สีหน้าเรียบเฉย หันมาทางเทเรซ่า ขอบคุณนะ เทเรซ่า เทเรซ่ารับไป มองหน้าฟ้ากระจ่าง เศร้าๆ พี่จ้างคะ..มันเกิดอะไรขึ้นกับครอบครับของพี่ กับครอบครัวของเทเรซ่าคะ..พี่มาหลอกเทเรซ่าทำไม แค่เพื่อที่จะได้เป็นฝ่ายชนะในการทำธุรกิจเนี่ยเหรอคะ เทเรซ่า..คุณจะเชื่อผมไหม..ว่าผมไม่รู้เรื่อง..แล้วก็ไม่เข้าใจอะไรหลายๆ อย่างเลย ทั้งสองมองหน้ากัน ต่างคนต่างอึ้ง ดวงยิหวาซุบซิบกับนายเด่นผู้เป็นพ่อ ก่อนจะรายงานเรื่องที่คุยกับฟ้ากระจ่างกับ บัญชา โดยมีบุรี และนายน้อม รับฟังอยู่ด้วย เดี๋ยวผมไปเองครับ ผมมีเรือของบังฟา ที่เข้าชำนาญหมู่เกาะแถวอุทยานนั่นดี บุรีรับอาสา แล้วจ้างมันไม่ได้บอกเหรอ ว่าน้องดินไปโดนอะไรเข้า บัญชาถาม เค้าไม่บอกค่ะ ดวงพยายามซักแล้ว แล้ว..ยายเทเรซ่าก็อยู่ด้วยเหรอ บัญชาซัก ก็..โทรศัพท์ที่คุณจ้างใช้..เป็นของคุณเทเรซ่าค่ะ ดีล่ะ แปลว่างานนี้ต้องเสี่ยงแน่ๆ ผมจะได้เอาคนมือดีๆ ไปหลายๆ คนหน่อย บุรีว่า บัญชาเอ่ยขึ้นทันที รีบไปสิ.. ครับ บุรีรับคำ ดวงไปด้วยนะคะ จะไปทำไมดวง พ่อไปเอง นายเด่นรีบห้าม พ่อนั่นแหละ ไม่ควรไป แต่ดวงต้องไป อย่าเลย อันตราย บุรีบอก ดวงไม่กลัวค่ะ ดวงยิหวาบอกน้ำเสียงจริงจัง ดวงจะไปก็ไป เด่นไม่ต้อง..บุรี..ชั้นขอคุยอะไรด้วยหน่อย..คนอื่นออกไปก่อน บัญชาเอ่ยขึ้น ทุกคนอึ้งๆ ขณะเดินออกไป บุรีเข็นรถบัญชามามุมหนึ่ง หลบๆ นายหัว..มีอะไรครับ ถ้างานนี้..มีการปะทะ..หรืออันตรายอะไร แกดูแลน้องดินคนเดียว คนอื่นไม่ต้อง บัญชากำชับ เอ๊ะ คนอื่น..คือ คนอื่น..คือใครๆ ก็ตาม..ที่ไม่ใช่ลูกชั้น ผมไม่เข้าใจ พาน้องดินกลับมาคนเดียว..คนอื่น..ถ้าไอ้ปีเตอร์มันอยากจะทำอะไร ก็ปล่อยให้มันทำ บุรีเก็ตแล้วเริ่มเข้าใจว่าหมายถึงใคร แต่ไม่รู้เหตุผล เวลาต่อมาบุรีแต่งตัวในชุดใหม่ เป็นชุดพร้อมลุย เดินใส่แจ็คเก็ตทับเสื้อยืดออกมา ฟ้าใสกำลังชงกาแฟอยู่มุมหนึ่ง ระหว่างนั้นมีเสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น ฟ้าใสหันไปมอง บุรีรีบไปรับ จุ้ยเหรอ..เออ..งานเข้าว่ะ ฟ้าใสแอบตั้งใจฟัง จัดพวกเจ๋งๆมาเท่าที่จะหาได้ แล้วไปรอที่ท่าเรือบังฟา..ภายในครึ่งชั่วโมงนี้ อ๋อ..ลูกๆนายหัวเค้ากำลังอยู่ในที่คับขัน เราต้องไปช่วย อือ..พวกมันไปฉุดลูกสาวมิสเตอร์ปีเตร์มามั้ง..เดาเอานะ อือ..เราจะไปช่วยพวกมัน..แต่..ชั้นกะว่า..เราจะตบตานายหัวนิดหน่อย..อือ..เตรียมอุปกรณ์ทั้งหมดไปให้ครบมือ..งานนี้..ชั้นจะบอกนายหัวว่าพวกเราสู้เต็มที่แล้ว แต่สู้ไม่ได้..ลูกชายสองคนของนายหัวโดนพวกไอ้ปีเตอร์ฆ่าตายหมด หึๆๆ ถูกต้องแล้วคร้าบ... ฟ้าใสชะงัก เบื้องแรกงงๆ แต่แล้วก็ปะติดปะต่อค่อยๆ เข้าใจเรื่องราว ถึงกับหมดแรง ทรุดลงนั่งอึ้งๆ บุรีวางหู เดินมาหา ฟ้าใสรีบหันไป ทำท่าชงกาแฟต่อ ได้ยังจ๊ะ ยาหยี กาแฟของพี่ ได้แล้วค่ะ ฟ้าใสรีบยกแก้วกาแฟมาให้ บุรีดึงตัวฟ้าใสมาจูบแก้มฟอดใหญ่อย่างอารมณ์ดี ฟ้าใส..เวลาที่พี่รอมาถึงแล้วนะ ทายาทของนายหัวบัญชากำลังจะตายกันหมด..แล้วนายหัวเองก็พิกลพิการแบบนี้ คราวนี้ล่ะ พี่จะเป็นทายาทชายคนสุดท้ายของตระกูลเกียรติถลาง..แล้วก็ต้องได้รับมรดกสืบทอดบัญชาเอนเทอร์ไพร้ซ์ต่อไป..คราวนี้..ฟ้าใสจะได้เป็นนายหญิงแล้วนะ..ดีไหมจ๊ะ..ที่รัก บุรีหันไปจิบกาแฟอย่างเพลิดเพลินจำเริญใจ โดยไม่ทันสังเกตว่าเวลานั้นฟ้าใสอยู่ในอาการหน้าซีด ใจสั่นเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ ลิขิตฟ้าชะตาดิน ตอนที่ 19
ลิขิตฟ้าชะตาดิน ตอนที่ 19 ในเวลาต่อมา รถกระบะของฟ้ากระจ่าง ที่จอดอยู่บริเวณริมรั้วหน้าบ้านปีเตอร์ มีกลุ่มบอดี้การ์ดอีก 3 คนยืนคุมเชิงอยู่กับชิงชัย โดยมีบอดี้การ์คอีกคนกำลังใช้ลวดงัดรถ จนสามารถเปิดออกมาได้ ดีมาก..แกเอารถไอ้จ้างไปจอดที่ป่าหลังไซด์งานของพวกมันที่ริมทะเลเลย ที่บริษัทเราเคยไปออกแบบโปรเจ็คท์กันนั่นแหละ เข้าไปในป่าลึกๆ หน่อยแล้วกัน ชิงชัยบอกอย่างจริงจัง ครับผม บอดี้การ์ดที่งัดรถรับคำ แกเอารถมอเตอร์ไซค์ตามไป พามันกับมาด้วย ชิงชัยหันมาหาอีกคน ครับผม บอดี้การ์ดคนนั้นรับปาก ไปเลย รีบไป ชิงชัยเร่งเร้า บอดี้การ์ดคนหนึ่งรีบขับรถไป ขณะที่อีกคนขี่มอเตอร์ไซค์ตามไป ชิงชัยมองตามจนลับตา ระหว่างนั้น รถเกียรติบดินทร์เข้ามาจอดเบรคเสียงดังเอี๊ยด ชิงชัยหันไปมองตามเสียง บอดี้การ์ดที่เหลือ 2 คนเตรียมระวัง เห็นเกียรติบดินทร์ กับนายเด่น ต่างรีบลงมา ชิงชัยรีบทำหน้าเนียน กวนๆ ใส่ โอว..เซอร์ไพรส์จัง..คุณเกียรติบดินทร์ เกียรติถลาง..มาทำอะไรแถวนี้เหรอครับ ขับรถแล้วเผอิญหลงทางมารึไงครับ เกียรติบดินทร์พยายามข่มอารมณ์เต็มที่ ทั้งที่อยากเข้าไปกระชากคอชิงชัย และแม้จะรู้สึกเสียฟอร์ม แต่ก็ทนไว้ก่อนถามออกไป คุณฟ้ากระจ่างมาที่นี่หรือเปล่า ว้าว..น้องชายมาตามหาพี่ชาย..น่ารักจังเลย..พี่น้องรักกันๆ โดนชิงชัยเยาะ เกียรติบดินทร์ของขึ้น ไอ้... นายเด่นรีบดึงไว้ คุณดินครับ... พร้อมกับเอาตัวเข้าบังด้านหน้า เอ่อ คุณชิงชัยครับ..ขอโทษนะครับ..เราอยากจะเข้าไปพบคุณปีเตอร์ซักหน่อย ไม่ทราบ..จะสะดวกไหมครับ คุณปีเตอร์ไม่อยู่ ไม่มีใครอยู่ ไม่มีใครมาที่นี่ทั้งนั้น..ชั้นถึงต้องมาดูแลบ้านให้เค้าไงล่ะ ชิงชัยว่า เกียรติบดินทร์ไม่เชื่อ อ้อ มาดูแลบ้านให้เค้า..แปลกจัง..ตกลงนายเป็นหุ้นส่วน หรือเป็นขี้ข้าของคุณปีเตอร์กันแน่วะ..งั้น..บอกมาซิ ว่าคุณปีเตอร์เจ้านายแก..เค้าไปไหน ไอ้ดิน! ชิงชัยแค้นหนัก ทำไม..ไอ้ชิงชัย! เอ่อ..คุณดินครับ..คุณดิน ไม่เอาครับ คุณปีเตอร์ไม่อยู่ คุณจ้างไม่ได้มานี่..เราก็กลับกันเถอะครับ นายเด่นนายปราม คนบางคนมันวอนว่ะ เกียรติบดินทร์พูดออกมาลอยๆ ชิงชัยสวนกลับ มึงจะเอาป่ะล่ะ เกียรติบดินทร์ฉุนขาดที่ถูกท้า ไอ้... นายเด่นเห็นท่าไม่ดีรีบล็อคคอเกียรติบดินทร์ออกมา ไป..คุณดิน..กลับๆๆๆครับ..ไม่เอาๆๆ แล้วจับเกียรติบดินทร์ยัดใส่รถ ชิงชัยยังตามมากวนต่อ อ้าว เสด็จน้อง..ไปแล้วเหรอครับ..หาเสด็จพี่ไม่เจอเหรอครับ ฮ่าๆๆๆ เกียรติบดินทร์อยากจะพุ่งไป คุณดิน..เรามาหาคุณจ้างนะครับ..ไม่ได้มาหาเรื่องต่อยตี.. นายเด่นพูดเสียงดุ เกียรติบดินทร์อึ้ง แล้วออกรถพรืด แล่นรถพุ่งเฉี่ยวชิงชัยและพวกไป ชิงชัยมองตามอย่างแค้นใจ ไอ้ดิน..อีกไม่นาน..มึงได้ตายตามพี่ชายมึงไปแน่ ไม่นานหลังจากนั้น ร่างของฟ้ากระจ้างที่ยังคงสลบไสลกำลังนอนกลิ้งไปมาอยู่ท้ายเรือเร็วลำนั้น โดยมีชิงชัยนั่งอยู่ตอนหน้าเรือกับบอดี้การ์ด 2 คน ส่วนปีเตอร์ยืนคิดหนัก ด้วยสีหน้าเครียดเคร่ง และมาดามพิณนั่งถัดมา ทำไมต้องยุ่งยากด้วยครับ คุณปีเตอร์ ก็แค่ยิงกบาล หรือถีบมันลงทะเลไปตอนนี้ก็สิ้นเรื่อง ชิงชัยถามอย่างไม่พอใจ ไม่ได้..โทษของนายฟ้ากระจ่าง..ก็คือมันทำให้ลูกสาวผมเสียใจ..ผมจะต้องเป็นคนสะสางเรื่องนี้เอง จะให้มันตายง่ายๆไม่ได้หรอก..ชิงชัย ครอบครัวมันจะต้องชดใช้กับเราก่อน มันจะต้องเคลียร์กับเราก่อน..ว่าใคร..คือคนที่ฆ่าคุณนพชัย แล้วเราจะได้ลากคอไอ้ตัวฆาตกรมาลงโทษให้สาสม มาดามพิณเห็นด้วย ชิงชัยรู้สึกเซ็ง ฟ้ากระจ่างยังสลบเหมือดอยู่อย่างนั้น เวลาเดียวกัน เกียรติบดินทร์เดินพล่านไปมาอยู่ที่บ้านนายเด่น กดโทรศัพท์แล้วฟัง เหมือนประสาทกิน ดวงยิหวา นายเด่นมองอย่างกลุ้มๆ โทรศัพท์จ้างดับไปละ ทีแรก..เหมือนไม่รับสาย แต่ตอนนี้กลายเป็นปิดเครื่องไปแล้ว เกียรติบดินทร์เอ่ยขึ้น พี่จ้างเค้าทำอะไรของเค้าอยู่นะ ถ้าเป็นตัวมันกำลังเล่นอะไรพิศดารอยู่ก็แล้วไป แต่ถ้ามันโดนใครทำอะไรล่ะ เราจะรู้ได้ไง จังหวะนั้นเองเสียงมือถือเกียรติบดินทร์ดังขึ้น เกียรติบดินทร์สะดุ้ง ดูโทรศัพท์หน้าตาตื่นเต้น โทร.มาแล้ว ทุกคนพลอยดีใจ เข้ามารุม เกียรติบดินทร์ชะงัก สีหน้าผิดหวัง ไม่ใช่พี่จ้าง.. แต่ก็กดรับ เป็นบัญชาที่นั่งรถเข็นอยู่กลางบ้านโทร.มา โดยมีดารากานต์ยืนห่วงด้วย น้องดิน..น้องดินไปทำอะไรอยู่ที่ไหน กลับบ้านเดี๋ยวนี้!! บัญชาสั่งเสียงเข้ม เอ่อ..นายหัว..ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ..ผมมาธุระ..กับเพื่อนนิดหน่อย ธุระอะไรดึกดื่น..พ่อสั่งให้กลับบ้าน แกก็ต้องกลับ นายหัวครับ..ผมโตแล้วนะครับ น้องดิน !! ที่เราพูดกัน น้องดินฟังไม่รู้เรื่องเหรอ ดารากานต์แย่งโทรศัพท์มาจากนายหัวบัญชามาพูด น้องดิน น้องดินอยู่กับพี่จ้างใช่ไหม พากันกลับบ้านมาทั้งคู่เลย แม่เป็นห่วงจะบ้าอยู่แล้วนะ แม่เป็นห่วงแต่พี่จ้างเถอะครับ..พี่จ้างต่างหาก..ที่แม่ต้องวิตกกังวลถึง ไม่ใช่ผม อิจฉาพี่เค้าอีกแล้ว..น้องดิน หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ ยังมีแก่ใจมาหาว่าแม่ลำเอียงอีกเหร อ แม่กับนายหัวก็รักลูกสองคนเท่ากัน ห่วงทั้งคู่เท่าๆกันนั่นแหละ พอเถอะครับแม่..ถ้าแม่อยากรู้อะไรก็ถามนายหัวเองละกัน สำหรับผม ผมบอกได้แค่ว่า..ในบ้านเราตอนนี้ ใครจะพูดหรือทำอะไร ก็ไม่มีใครรู้อีกต่อไปแล้ว ว่าอะไรโกหก อะไรจริง..อะไรเท็จ อะไรลวง แค่นี้นะครับ เกียรติบดินทร์กดวางสายทันที ดารากานต์อึ้งๆ บัญชามองมา สีหน้าวิตกอย่างเห็นได้ชัด ส่วนที่บ้านนายเด่น ดวงยิหวาร้อนใจมากขึ้น หรือว่า..เราจะแจ้งความไปเลย..ว่าพี่จ้าง..ถูกพวกนายปีเตอร์ลักพาตัวไป จริงหรือไม่จริงก็ช่าง..แต่ทำให้พวกมันวุ่นวายเอาไว้ก่อน ไม่ได้นะลูก..มันคือการแจ้งความเท็จ นายเด่นร้องห้าม แล้วเราจะอยู่รอไปนิ่งๆเฉยๆ ไม่ทำอะไรเลย รอฟังข่าวร้ายเหรอคะ ดวงยิหวาร้อนรน ก็ถ้าคุณจ้างไม่ได้ถูกลักพาตัว..อยู่ๆ ก็กลับมาเองพรุ่งนี้ล่ะ นายเด่นเอ่ยขึ้น ลักพาตัวเหรอ.. อยู่ๆ เกียรติบดินทร์ก็เกิดไอเดีย ขึ้นมา แล้วผลุนผลันขึ้นรถ ขับออกไปทันที คุณดิน ไปไหนคะ ดวงยิหวาร้องตาม นายเด่นตะโกนเรียกไว้ คุณดิน!! โทรศัพท์สายภายบ้านปีเตอร์ดังขึ้นกลางดึก บอดี้การ์ด 2 คน ที่เดินคุมเชิงไปมาหน้าตัวอาคารบ้าน เดินมาเจอกัน เข้าไปรับโทรศัพท์ไหมเพื่อน คนหนึ่งถาม ไปรับทำไม ไม่ได้โทถึงเราหนิ อีกคนว่า เออ..นั่นสิ ถ้าโทร.ถึงพวกเรา ก็ต้องมาเบอร์มือถือเราสิ ว่าแล้วทั้ง 2 คนเดินแยกย้ายกันต่อไป ในขณะที่โทรศัพท์ในบ้านยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ภายในห้องนอนเทเรซ่าเวลานั้น เทเรซ่านั่งดูหนังการ์ตูนญี่ปุ่น พลางกินไอติมไปเรื่อยเปื่อย แบบมึนงง ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังไม่หยุด เทเรซ่าถอนหายใจอย่างเบื่อๆ แล้วลุกขึ้น ก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอน บริเวณชั้นบนมีโทรศัพท์พ่วงอยู่ และกำลังส่งเสียงตลอดๆ เทเรซ่าเดินมามองงงๆ แล้วตัดสินใจรับสาย ฮัลโหล ปลายสายเงียบ ฮัลโหลๆ..จะพูดกับใครคะ บ้านคุณปีเตอร์ค่ะ เทเรซ่าพูดออกมา เกียรติบดินทร์ดัดเสียงพูดแหบๆ เท-เร-ซ่า เท-เร-ซ่า นั่น..นั่นใครพูด เทเรซ่าตกใจ เกียรติบดินทร์เอามือป้องปาก ทำเสียงแหบสุดๆ ผมเอง เทเรซ่าใจหายวาบ เอ๊ะ..คุณ..คุณ ฟ้ากระจ่าง..จ้าง..เองครับ คุณจ้าง!..จริงๆเหรอ จริงสิครับ..เทเรซ่า..ผม..จ้าง..คนเดิมของคุณ คุณต้องการอะไร..แล้ว..ทำไม..เสียงคุณเป็นแบบนั้น ผมถูกพ่อคุณ..แดดดี้ของคุณ ทำร้ายจนบาดเจ็บมาก..เพราะผมคิดถึงคุณ..อยากจะพบคุณ..แต่มิสเตอร์ปีเตอร์โกรธผมมาก เค้ากับลูกน้อง ทำร้ายจนผมเกือบตาย จริงเหรอคะ..ทำไม..เทเรซ่าไม่รู้เรื่องเลย เกียรติบดินทร์ยิ้ม อย่างได้ใจ เทเรซ่า..ออกมาพบผมหน่อย..ได้ไหม..ผมมารอคุณ..อยู่ที่..ข้างๆบ้านคุณตอนนี้..แต่แดดดี้คุณ..ให้ลูกน้องเฝ้าคุณไว้..ผมเข้าไปไม่ได้ แต่ว่า..คุณ..ไม่รักเทเรซ่า คุณเป็นศัตรูกับพวกเรา..คุณหักหลังแดดดี้ เทเรซ่าตัดพ้อต่อว่า ผมโดนพ่อแม่ผมบังคับ..ผมไม่เต็มใจ..ผม..รักคุณ เกียรติบดินทร์เล่นสมบทบาท เทเรซ่าน้ำตาหยดติ๋งๆ เกียรติบดินทร์ประเมินสถานการณ์ ว่ามีชัยไปกว่าครึ่ง กลางดึก บนเกาะแห่งนั้น กลางคืน ต่อเนื่อง ฟ้ากระจ่างนอนอยู่ที่ชายหาด ใกล้กับโขดหิน โดนน้ำสาดหน้า ค่อยๆ กระพริบตา แล้วฟื้นขึ้น เหนือร่างฟ้ากระจ่าง ปีเตอร์ ชิงชัย มาดามพิณ บอดี้การ์ด 2 คน ทุกคนยืนค้ำหัว ก้มหน้าลงมาดูในอาการรุมล้อมสัตว์ที่ไม่มีทางสู้! ชิงชัยจิกหัวฟ้ากระจ่างขึ้นมา คนที่ฆ่าพ่อกูคือใคร..ไอ้จ้าง บอกชื่อมันมา..ได้ไหม ถ้าคุณบอกชื่อฆาตกรที่ยิงนพชัยตายมา หรือบอกมา ว่าใครเป็นคนบงการ เราจะปล่อยคุณไป มาดามพิณถามคาดคั้น ผม..ผมไม่รู้ โกหก ชิงชัยแค้นจัด เหวี่ยงร่างฟ้ากระจ่างลงไป ไอ้เลวเอ๊ย..จนขนาดนี้แล้ว ยังจะปากแข็งอีก ชิงชัยขยับจะเข้าไปเตะซ้ำ มาดามพิณรีบดึงไว้ อย่าลูก ฟ้ากระจ่างหันมา เผชิญหน้าทุกคน ผมไม่ได้โกหก ผมตอบคุณไม่ได้ เพราะผมไม่รู้อะไรจริงๆ ปีเตอร์แทรกเข้ามา ดึงตัวจ้างลุกมาเผชิญหน้า แต่คุณน่าจะตอบได้นะ ว่า..คุณรักเทเรซ่าบ้างหรือเปล่า ฟ้ากระจ่างอึ้งไปนิด สบตาปีเตอร์ จริงใจ ผม..ไม่ได้รักเทเรซ่า ไอ้หน้าด้าน..แกทำทุกอย่าง..ให้เทเรซ่าเข้าใจแบบนั้นชัดๆ แม้แต่ชั้น..ยังเชื่อว่าเป็นแบบนั้น ผม..ผมขอโทษ แต่..หลายๆอย่าง..ผมไม่ได้ทำ แต่มีคนอื่น..พยายามจัดฉาก ทำไมแกไม่รักลูกสาวชั้น..เทเรซ่าไม่น่ารักตรงไหน ผม..มีคนที่ผมรักอยู่แล้ว ฟ้ากระจ่างบอกอย่างไม่ลังเลสักนิด แล้วแกมาหลอกเทเรซ่าทำไม แกไม่มีสิทธิ์จะมาเล่นสนุกกับความรู้สึกของคนอื่น..ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนใจดำ!! ปีเตอร์โกรธจัด ตบหน้าฟ้ากระจ่างทรุดลงไปกับพื้นทราย) เวลาเดียวกันเทเรซ่ากำลังค่อยๆ ย่องออกจากบ้าน จังหวะนั้นบอดี้การ์ดเดินผ่านมา เทเรซ่ารีบหมอบแอบ ใจเต้นระรัว ลุ้นระทึก จนชายเดินผ่านไป เทเรซ่าวิ่งต่อ ชาย2เดินมาจากอีกด้าน เกือบจ๊ะเอ๋กับเทเรซ่า แต่เทเรซ่าบังเงาต้นไม้ไว้ ชาย 2 หยุด ทำท่าเหมือนจะรู้ เดินมา แล้วมามองๆ ตรงเทเรซ่าชนิดเกือบเห็น แล้วกลับหยุด เดินเลี้ยวไปอีกทาง เทเรซ่าวิ่งไปที่ประตู แล้วแอบเปิดอย่างเร็ว วิ่งออกไป เทเรซ่าวิ่งมานอกบ้าน แล้วหยุดมองรอบๆ ไม่มีใคร เทเรซ่าไม่มั่นใจ เดินมองหาไปเรื่อยๆ จนถึงมุมข้างกำแพง ซึ่งเป็นทางเดินเล็กๆ มีต้นไม้ครึ้มเรียงแถวข้างๆ เทเรซ่ามองออกไปเห็นแต่ความมืด นึกกลัวขึ้นมา ตัดสินว่าจะเอาไงดี เทเรซ่าลังเล แล้วตัดสินใจเดินเข้าไปดู แม้จะกลัว แต่ก็อยากเจอฟ้ากระจ่าง เพราะทั้งรักและห่วงใยมากมาย เทเรซ่าเดินหมุนรอบตัว หันซ้าย แลขวา เดินเข้าไปในทางเดินข้างรั้ว ลึกเข้าไปเรื่อยๆ ทันใดนั้น ร่างเทเรซ่าโดนรวบอย่างรวดเร็ว เทเรซ่าจะหวีดร้อง แต่แล้วก็มีมือใครคนหนึ่งมาปิดปากเอาไว้ก่อน เป็นเกียรติบดินทร์ ที่จับตัวเทเรซ่าไว้ได้ ด้วยหน้าตาเหี้ยมโหด ทางด้านปีเตอร์ยืนเท้าสะเอวจ้องดูชายบอดี้การ์ด 2 คน ที่กำลังจับตัวจ้างมัดมือ เท้า แล้วปีเตอร์สะดุ้ง เพราะโทรศัพท์ดัง มาดามพิณ ชิงชัย พวกสมุน แม้แต่จ้าง ที่สะบักสะบอม ต่างหันมาดู ปีเตอร์มองเบอร์ที่โชว์ งงงัน แล้วกดรับ ฮัลโหล เสียงจากปลายสายเงียบ ปีเตอร์หันมาสบตามาดามพิณ ชิงชัย ต่างสังหรณ์ตงิด ฮัลโหลๆๆ นั่น เสียงเทเรซ่า แดดดี้! ปีเตอร์ใจหายวาบ เทเรซ่า!! นั่น..เทเรซ่าโทมาจากไหน ในรถของเกียรติบดินทร์ เทเรซ่านั่งอยู่ข้างๆ โดยมีเกียรติบดินทร์คุมตัวอยู่ พูดจากมือถือของเกียรติบดินทร์ แดดดี้..พี่จ้างอยู่กับแดดดี้หรือเปล่าคะ ปีเตอร์หน้าซีด อะไรกัน เทเรซ่า ลูกเอาที่ไหนมาพูด มาดามพิณ ชิงชัยมองมาอย่างอยากรู้เรื่องด้วย แดดดี้ลักพาตัวพี่จ้างไปหรือเปล่าคะ แดดดี้อย่าทำอะไรพี่จ้างนะ เทเรซ่าไม่ยอม เกียรติบดินทร์แย่งโทรศัพท์ในมือเทเรซ่ามา มิสเตอร์โจ พี่ชายผมอยู่กะคุณหรือเปล่า ปีเตอร์ตกใจ เกียรติบดินทร์ ชิงชัยได้ยินถึงกับผงะ ถ้าพี่ชายผมไม่ได้อยู่กะคุณ ลูกสาวคุณก็ไม่ได้อยู่กะผม..เหมือนกัน แก..แกจะทำอะไรเทเรซ่า นั่นเทเรซ่าจริงเหรอ..ขอชั้นพูดกะเทเรซ่า เกียรติบดินทร์ตวาดใส่ ขอผมพูดกับพี่ชายผมก่อนสิ พี่ชายแก..เกี่ยวอะไรกะชั้น ชั้นไม่เข้าใจ โอเค..ไม่เกี่ยวแน่นะ..งั้นเทเรซ่า..พูดกะแดดดี้เธอหน่อยซิ ส่งมือถือให้เทเรซ่า แดดดี้.. อย่าทำไรพี่จ้างนะคะ..แดดดี้ เทเรซ่าขอร้องล่ะค่ะ เทเรซ่า ทำไมลูกถึงไปอยู่กะไอ้เกียรติบดินทร์ มันทำอะไรลูก..เทเรซ่า ปีเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงช็อก ทุกคนตรงนั้นต่างผวา หน้าซีด แค้นใจตามๆ กัน เกียรติบดินทร์ดึงมือถือคืนมา ได้ยินแล้วใช่ไหม ว่าลูกสาวแกต้องการอะไร ไอ้ปีเตอร์..พี่ชายชั้นโดนอะไร หึๆๆๆ ลูกสาวแกก็จะโดนอย่างนั้น..แต่ก็ไม่แน่นะ..เทเรซ่าอาจจะโดนทำบางอย่าง นอกเหนือจากการเจ็บตัวธรรมดาๆ ที่แกจินตนาการไม่ออกก็ได้ อย่านะ..เกียรติบดินทร์ อย่าแตะต้องเทเรซ่า..แม้แต่ปลายผม เกียรติบดินทร์เยาะแกมหยัน อะไรนะ ฮ่ะๆๆๆ งั้นก็ซอรี่นะ..ชั้นแตะไปมากกว่านั้นเยอะแล้วล่ะสิ ทำไงดีล่ะ ปีเตอร์ฟังแล้วแทบคลั่ง ไอ้สารเลว!! เอาลูกกูคืนมา..อย่ายุ่งกะเทเรซ่า เทเรซ่าไม่เกี่ยว ไอ้ดิน!แกยังมีความเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า ลูกผู้ชาย..คืออะไรวะ..ไม่รู้จัก..พวกแกน่าจะรู้นี่นา ว่าชั้นมันชั่วร้าย เอาแต่ใจ..บ้าๆ บอๆ..อารมณ์แปรปรวน..จิตวิปริตขนาดไหน ปีเตอร์พยายามข่มใจ เกียรติบดินทร์ แก..ต้องการอะไร เกียรติบดินทร์พูดเสียงจริงจัง แลกคน ชิงชัยเดินเข้ามา สบตาปีเตอร์ ปีเตอร์เอามือปิดที่พูดไว้ ให้มันมาที่นี่ครับ..เราอย่าไปที่ของมัน แต่ให้มันมาที่ของเรา..แล้วเราก็จัดการ..เอาตัวมันไว้อีกคน ฟังที่ชิงชัยแนะ ปีเตอร์หน้าเครียดจัด ระหว่างนั้น ฟ้ากระจ่างอยู่ในสภาพสะบักสะบอม ไม่มีแรง แต่มองมาอย่างสนใจใคร่รู้ เช้ามืดวันต่อมา แสงอาทิตย์เรื่อเรืองแตะครึ่งขอบน้ำ เรือเล็กลำนั้นค่อยๆ แล่นเข้ามา โดยมีเกียรติบดินทร์เป็นคนขับด้วยตัวเอง เลือลำนั้นแล่นตัดคลื่นลมเข้ามายังบริเวณชายฝั่ง เทเรซ่านั่งอยู่ด้านหลังคนเดียว หน้าซีดเผือด กอดอกตัวสั่นเทา สวมเสื้อแจ็คเก็ตของเกียรติบดินทร์ทับคลุมกันหนาว เรือแล่นเสยเกยหาดขึ้นมา ขณะที่ฟ้าสว่างแล้ว เกียรติบดินทร์ดึงมือเทเรซ่าลงมา พลางควักปืนออกมาถือกระชับในมือ สอดส่ายสายตามองรอบๆ อย่างระแวดระวังตัว ตรงบริเวณทางเดินระหว่างดงไม้แห่งนั้น ปีเตอร์รีบเดินออกมา เทเรซ่าหันไปเห็นพ่อพอดี แดดดี้!! ปีเตอร์ดีใจ ปรี่เข้ามาหา เทเรซ่า เกียรติบดินทร์ดึงร่างเทเรซ่ามาด้านหน้าตน แล้วเอาปืนจี้ข้างหลัง ตะโกนออกไป ฟ้ากระจ่างอยู่ไหน เอาตัวจ้างมาก่อน แดดดี้ แดดดี้ต้องทำตามที่คุณดินบอกนะคะ..แดดดี้อย่าทำอะไรคุณจ้างนะคะ เทเรซ่าร้องบอก เกียรติบดินทร์ ปล่อยเทเรซ่าเดี๋ยวนี้ ปีเตอร์สั่งเสียงขุ่น เกียรติบดินทร์ปฏิเสธทันควัน ไม่..ไหนล่ะ จ้างอยู่ไหน ถ้าพวกแกไม่ทำตามที่ตกลงกันไว้ ลูกสาวแกก็ตายได้เดี๋ยวนี้เลย ปีเตอร์ร้องเสียงหลง อย่านะ จ้างอยู่ไหน ชั้นถามว่าจ้างอยู่ไหน เกียรติบดินทร์ล็อกตัวเทเรซ่าแน่นดึงรั้งเข้ามา ปีเตอร์ตกใจ ผวา หันไปตะโกนสั่ง เอาตัวจ้างออกมา เร็วๆ บอดี้การ์ด 2 คน คุมตัวฟ้ากระจ่างออกมาจากทางเดินข้างหลังปีเตอร์ เกียรติบดินทร์ อึ้งไป เมื่อเห็นสภาพพี่ชาย โดนซ้อมจนเยิน ฟ้ากระจ่างมองเกียรติบดินทร์ อย่างไม่อยากเชื่อสายตา และไม่เชื่อว่าจะเป็นการกระทำของเกียรติบดินทร์ เทเรซ่าเองถึงกับผงะ พี่จ้าง!!ทำไมพี่จ้างเป็นแบบนี้ แดดดี้ ..ทำไมคะ..ทำไมต้องทำร้ายกันด้วย เกียรติบดินทร์ทั้งแค้นทั้งโมโหสุดๆ ไอ้พวกชั่ว..ปล่อยพี่กูเดี๋ยวนี้ ปล่อยมัน ปีเตอร์สั่ง บอดี้การ์ดทั้ง 2 สองคนปล่อยตัวฟ้ากระจ่าง พอฟ้ากระจ่างออกเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ปีเตอร์ก็ร้องตะโกนออกมา เฮ้ย..ชั้นปล่อยพี่แกแล้ว แกก็ปล่อยเทเรซ่ามาสิ เกียรติบดินทร์ตะโกนออกไป เดี๋ยวก่อนสิวะ หันมาหาพี่ชาย จ้าง..เร็วๆ ฟ้ากระจ่างมองสบตาเกียรติบดินทร์ รีบเดินเร็วขึ้น ต่างฝ่ายต่างลุ้น ที่สุดฟ้ากระจ่างเดินมาถึงตัวเกียรติบดินทร์ คุณดิน..ขอบใจ..แต่คุณทำแบบนี้มันเสี่ยงมาก..นายหัวทราบหรือเปล่า เกียรติบดินทร์ทำเสียงดุ ไม่ต้องพูดมาก..ไป..ขึ้นเรือ สั่งเสร็จแล้วลากเทเรซ่ากลับขึ้นเรือ เฮ้ย!..ปล่อยตัวเทเรซ่ามาสิ ปีเตอร์ร้องตะโกนบอก ฟ้ากระจ่าง และเกียรติบดินทร์ยังคงลากแขนเทเรซ่าและเอาปืนจี้สีข้างไว้ รีบพากันเดินกลับขึ้นเรือ พร้อมกับเหลียวซ้ายแลขวามองหน้าหลังอย่างไม่วางใจ ปีเตอร์ และลูกน้อง 2 คนตามมาห่างๆ จังหวะหนึ่งเกียรติบดินทร์หันมากระซิบเทเรซ่า เดี๋ยวชั้นจะปล่อยเธอนะ เทเรซ่า ไม่ต้องกลัว ขณะนั้นเอง อีกด้านหนึ่งชิงชัยโผล่ออกมา แล้วเล็งปืนไปที่ฟ้ากระจ่าง กะยิงให้ถึงตาย เร็ว..ขึ้นเรือก่อน พี่จ้าง เกียรติบดินทร์เร่ง ฟ้ากระจ่างกำลังจะขึ้นเรือ เทเรซ่าหันไปทางนั้น เห็นชิงชัยกำลังเล็งปืนจะยิง อ๊าย.... เทเรซ่าสะบัดตัวสุดแรงเกิดจากเกียรติบดินทร์ คุณจ้าง..ระวัง เทเรซ่าสะบัดตัวหลุดจากเกียรติบดินทร์ได้ ก็โผเข้าหาฟ้ากระจ่าง กระชากร่างมากอด พร้อมกระโดดเอาตัวบังไว้ในวิถีกระสุน ชิงชัยยิงจึงไม่ได้ เซ็ง ออกอาการฮึดฮัด ฮึ่ย แล้วลดปืนลง เกียรติบดินทร์หันมาเห็นชิงชัย ยิงไปที่ชิงชัยทันที ไอ้หมาลอบกัด เสียงปืนเกียรติบดินทร์ดังเปรี้ยง ชิงชัยกระโดดหลบ แล้วยิงสวนกลับ ทั้งสามคนทิ้งตัวหมอบติดพื้น 2บอดี้การ์ดควักปืนออกมา กะรุมยิงให้กระจาย ปีเตอร์สั่งเสียงเข้ม อย่ายิงๆ เทเรซ่าอยู่กับพวกมัน ทุกคนต่างชะงัก ชิงชัยโมโห หันปืนเล็งไปที่บริเวณเครื่องยนต์เรือ แล้วยิงทันทีหลายนัดติดๆ กัน เปรี้ยงๆๆๆ กระสุนปืนโดนถังน้ำมันทะลุเป็นรู น้ำมันไหลทะลักพุ่งออกมา เกียรติบดินทร์มองอย่างตกตะลึง ชิบ...แล้ว ชิงชัยจะยิงซ้ำเพื่อจุดระเบิดเรือ ปีเตอร์ร้องตะโกนห้าม อย่า..ชิงชัย เฮ้ย..เผ่นเร็ว คุณดิน ฟ้ากระจ่างได้สติก่อนใครร้องเตือนแล้วรีบลุกขึ้น พาเทเรซ่าออกไป มืออีกข้างหนึ่งกระชากเอาตัวเกียรติบดินทร์ให้รีบตามมาด้วย เกียรติบดินทร์หันไป ยิงใส่ชิงชัยไม่ยั้ง ชิงชัยหมอบหลบ แอบตามต้นไม้ ฟ้ากระจ่าง เกียรติบดินทร์ และเทเรซ่า ต่างพากันวิ่งหัวซุกหัวซุนสุดชีวิต ไปข้างหน้าเลียบชายหาด เทเรซ่าๆๆ กลับมา ปีเตอร์ตะโกนก้อง ทว่าเทเรซ่าไม่สน รีบไปกับสองพี่น้องทันที เราจะหนีไปไหน เราจะทำไงดี เทเรซ่าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล ใครจะไปรู้ล่ะแม่คุณ..พ่อเธอมันร้ายนัก..กะจะฆ่าพวกเราทุกคน เกียรติบดินทร์ว่า ทางนั้น..มันมีบ้านชาวประมงอยู่ อาจจะมีเรือไปได้ เร็วเถอะ ฟ้ากระจ่างบอก ในขณะที่ทั้งสามคนรีบหนีไปนั้น ปีเตอร์เดินปรี่เข้าไปหาชิงชัย ตบหน้าเปรี้ยงอย่างโกรธจัด ไอ้โง่..ทำแบบนั้นทำไม..ถ้าเทเรซ่าเป็นอะไร..จะว่าไง หา ปีเตอร์ทำท่าเหมือนจะอัดซ้ำ มาดามพิณวิ่งออกมาห้าม หยุดนะ อย่าทำลูกชั้น พวกมันหนีกันไปหมดแล้ว เร็ว มันหนีไม่พ้นหรอกแม่.. ชิงชัยรีบวิ่งนำไป พร้อมกับยิงใส่อย่างเลือดขึ้นหน้า อย่ายิง หยุด ชิงชัย แกมันบ้า ระวังเทเรซ่าบ้างสิ ปีเตอร์ตะโกนห้าม ลูกคุณมันแรด..ทำแบบนั้นได้ยังไง ทุกอย่างมันพังหมดแล้ว ปีเตอร์ มาดามพิณระเบิดอารมณ์ใส่ ผมไม่ปล่อยให้ไอ้สองคนนั่นรอดไปได้แน่ ชิงชัยแค้นหนัก รีบวิ่งตามไป ด้านเกียรติบดินทร์ที่คุมหลังหันมา ยิงปังใส่ชิงชัย แต่ชิงชัยหลบไปหลบมา แล้วจังหวะหนึ่งก็ยิงสวนอีกเปรี้ยง ลูกปืนของชิงชัย โดนเข้าที่ต้นขาเกียรติบดินทร์ 1 นัด โอ๊ย เกียรติบดินทร์ร้องลั่น ล้มลงหน้าทิ่ม คุณดิน เทเรซ่าตกใจ ฮ่ะๆๆ โดนแล้ว ไอ้ดิน..มึงต้องตายกันทั้งคู่ ชิงชัยดีใจมาก ฟ้ากระจ่างที่วิ่งนำอยู่รีบกลับมาช่วยพยุงร่างเกียรติบดินทร์ และเทเรซ่าเข้ามาพยุงข้างหนึ่ง ทั้งสามรีบลนลานออกไป ในขณะที่ชิงชัย กับบอดี้การ์ด 2 คน รีบตามไม่หยุดหย่อน เทเรซ่า คุณกลับไปเถอะ..แยกไปจากพวกผม ไอ้ชิงชัยมันยิงไม่เลี้ยงแบบนี้ เดี๋ยวก็โดนอีกคน ฟ้ากระจ่างบอก แต่เทเรซ่าไม่ยอมท่าเดียว ไม่..เทเรซ่าจะไปกับคุณ ชั่วเอ๊ย..เอาเทเรซ่ามาด้วยก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ดูเอาไว้นะ เทเรซ่า! ไอ้โรคจิตชิงชัยมันไม่เห็นห่วงอะไรคุณเลย มันกะเอาตายให้หมดรึไง โอ๊ย.เจ็บโว้ย... เกียรติบดินทร์แค้นหนัก ทั้งสามคนพากันวิ่งลัดเลาะไปตามป่าริมหาด เกียรติบดินทร์หนีไปพลาง หันไปยิงสะกัดอีกปัง ชิงชัยหมอบลง แล้วเงยหน้าขึ้นมายิงอีก ปรากฏว่ากระสุนหมด จึงต้องหยุดแล้วหมอบ เพื่อใส่กระสุนเพิ่ม มาดามพิณตามมา แล้วสะดุดล้ม อ้าว... ปีเตอร์เห็นรีบหันกลับมาดูแล มาดามไหวไหมครับ ชิงชัยหันมาดูแล้ววิ่งกลับมาหาแม่ แม่..แม่..เป็นอะไร โอ๊ย... มาดามพิณคลำข้อเท้าตน แล้วร้องครวญครางโอดโอยอย่างเจ็บปวด บริเวณเวิ้งอ่าวเล็กๆ บนเกาะ มีเรือประมงเล็กน้ำตื้นจอดแช่หลบลมเรียงกันอยู่ 2-3 ลำ ฟ้ากระจ่าง และเทเรซ่า ช่วยกันพยุงเกียรติบดินทร์โผล่ออกมาจากดงไม้ บนขอบสูงของตัวอ่าวนั้น นั่นไง..เรือ เกียรติบดินทร์เห็นสภาพแล้วไม่แน่ใจ แต่จะวิ่งได้ซักลำรึเปล่าเหอะ ลองดู ฟ้ากระจ่างบอก จากนั้นทั้งสามก็พยุงกันออกวิ่งหัวแทบทิ่ม ลงมาจากขอบอ่าวที่อยู่สูง มุ่งลงไปที่เรือลำแรก รีบขึ้นไป เกียรติบดินทร์มองไป เห็นรูรั่วเบ้อเร่อ เย้ย..ไม่เวิร์คแล้ว ไป ทั้ง 3 พยุงกันกระโดดลงจากเรือลำแรก มองซ้ายมองขวา มองหน้ากัน แล้วพากันขึ้นเรือลำที่ 2 เวลาเดียวกันบนขอบเนินทรายบริเวณเหนืออ่าว ก่อนถึงดงไม้ที่เป็นแนวปิดกั้นบังอ่าวไว้ พวกชิงชัย พยุงมาดามพิณกันมาถึง หยุดมองซ้าย ขวา ชิงชัยหงุดหงิดกว่าใคร วะ..พวกมันหายไปไหนวะ ชิงชัย..แกต้องระวัง อย่ายิงพวกมันอีก ปีเตอร์สั่งอีก ช่วยไม่ได้นี่ครับ ชิงชัยไม่ยอมลงให้ ก็ลูกสาวคุณปีเตอร์ไม่รักดีเอง ผมก็ช่วยไม่ได้ ปีเตอร์จ้องชิงชัย ตาแทบถลน ทางด้านทั้งสามคนในเรือลำที่ 2 ทุกอย่างดูดี เกียรติบดินทร์เช็คเครื่อง ดูน้ำมันแล้วเอ่ยขึ้น มีน้ำมันไม่มาก..แต่ก็ดูจะพอใช้ได้ ผมลงไปปลดเรือก่อน พูดจบฟ้ากระจ่างรีบกระโดดลงไป เทเรซ่านั่งเกาะขอบเรือ ออกอาการลุ้นจัด ฟ้ากระจ่างปลดเชือกออก แล้ววิ่งมา รีบเข็นให้เรือลงน้ำลึกมากขึ้น เกียรติบดินทร์กระชากสตาร์ทเครื่อง ทีแรกดังแชะๆๆๆ เครื่องไม่ติด ทางด้านปีเตอร์กับพวกกำลังจะวิ่งเลยไปตรงหน้า แต่ได้ยินเสียงสตาร์ทเรือ ต่างหยุดกึก มองหน้ากัน แล้วหันไปทางขวา ที่เป็นทิศทางของอ่าวเล็กๆ นั้น ไวเท่าความคิดชิงชัยวิ่งนำไปทางแนวดงไม้ ทุกคนตามไป เวลาเดียวกันนั้นเกียรติบดินทร์ กำลังพยายามสตาร์ทเรืออีก ฟ้ากระจ่างปีนขึ้นเรือตามมา เทเรซ่าออกอาการลุ้น เทเรซ่า..คุณไม่ควรไปกะเราอีกแล้ว แดดดี้คุณคงใจจะขาดอยู่แล้วนะ ฟ้ากระจ่างกล่อมอีกครั้ง เทเรซ่าจะไป ไม่มีเทเรซ่า พวกคุณจะไม่มีอะไรต่อรองกะแดดดี้นะคะ ฟ้ากระจ่าง กับเกียรติบดินทร์มองหน้ากัน ครู่ต่อมาฟ้ากระจ่างโดดมา ช่วยเกียรติบดินทร์สตาร์ทอีกที เครื่องติด! ทุกคนยิ้มร่า จังหวะเดียวกันนั้นพวกชิงชัยวิ่งโผล่ออกมาจากแนวดงไม้พอดี เกียรติบดินทร์เห็นก่อน หันไปยิงใส่ก่อน ระวัง อย่าให้โดนแดดดี้นะ เทเรซ่าห่วงพ่อ แดดดี้เธอก็อย่ามาใกล้ไอชิงชัยนักละกัน ชั้นกะเอามันคนเดียวเนี่ย เกียรติบดินทร์ว่า ฟ้ากระจ่างรีบเข้ามาควบคุมการขับเรือ แต่ยังเก้ๆ กังๆ ขลุกขลัก เพราะงงๆ อยู่นิด ชิงชัย กับ 2 บอดี้การ์เข้ามา ตั้งท่าจะยิง ปีเตอร์ โผล่พรวดเข้ามาผลักทุกคนอย่างโมโห บอกว่าอย่ายิงๆๆ เดี๋ยวโดนเทเรซ่า เรือของพวกฟ้ากระจ่าง ขับแล่นไกลออกไปๆ พวกปีเตอร์มองตามอย่างเซ็งๆ ทำอะไรไม่ได้ รองเท้าเทเรซ่าหล่นอยู่ตรงข้างเรือลำหนึ่ง ปีเตอร์จำได้เก็บมาดู หน้าเครียดขึ้นมาอีก ชิงชัยเดินงุ่นง่านไปมา เทเรซ่าๆๆ...ทุกอย่าที่เราทำมาต้องพังเพราะเธอคนเดียวเลย มาดามพิณผสมโรงทันที เรากำลังได้แต้มต่ออยู่แล้วเชียว..เสียดาย ไอ้จ้าง..เทเรซ่ารักมันขนาดนี้เชียวเหรอ ทั้งๆ ที่มันเป็นคนทำร้ายลูกขนาดนี้ ปีเตอร์พูดเป็นเชิงปรารภ แล้วตอนนี้เราจะเอายังไงต่อล่ะคะ ยอมแพ้มันรึไง มาดามพิณถามเยาะอยู่ในที ชิงชัยจิกกัด เย้ยแกมหยัน นั่นสิ..เดี๋ยวพวกมันก็คงติดต่อมา..ยื่นข้อเสนอ..ให้เราไปมอบตัวกับตำรวจทั้งแก๊งล่ะมั้ง ปีเตอร์คิดหนัก เป็นห่วงลูกสาวสุดที่รัก ตอนสายของวันนั้น ดารากานต์นั่งน้ำตาคลอ อยู่ในอาการเครียดจัด บัญชานั่งเงียบอยู่อีกด้านบนวีลแชร์ โดยมีนายน้อมคอยเฝ้าดูแล อะไรกันเนี่ย หายไปทั้งพี่จ้าง พี่ดิน..ไม่ใช่ว่าไปดวลปืนแย่งยายดวงยิหวา ฆ่ากันเองจนตายแหงแก๋ทั้งคู่นะ ทรายทองพูดจบก็ค้อนลมแล้งไปตามประสา จุ๊ๆๆ ทราย..พูดจาอะไรให้มันถูกกาลเทศะหน่อย บุรีปรามลูกสาว ระหว่างนั้นนายเด่น พร้อมด้วยดวงยิหวา เดินเข้ามา ไหว้ทุกคน ทุกคนรับไหว้ แล้วมองอย่างรอฟังว่าจะมีข่าวสารอะไร คุณดินกลับมาหรือยังครับ นายเด่นกลับถามขึ้นก่อน หมายความว่าไง..หมายความว่า..น้องดิน..ไปไหน แกเห็นคุณดินครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่เหร อ..ไอ้เด่น บัญชางง ถามกลับอย่างร้อนใจ เมื่อคืน..คุณดิน..ผลุนผลันออกจากบ้านผมไป..น่าจะไปตามหาคุณจ้าง..แต่ผมก็ไม่ทราบ ว่าที่ไหน ยังไงครับ นายเด่นเล่าตามจริง แล้วน้องดินพบจ้างหรือเปล่า..หรือว่า..ทั้งสองคน..ตกอยู่ในอันตราย..นายหัวคะ..ทำไงดีคะ วันนี้เราจะแจ้งความได้หรือยังคะ ดารากานต์กังวลไม่หาย ไอ้ดินมันบ้า..ไอ้เด็กคนนี้มันจะนอกคอกไปถึงไหน บัญชาหงุดหงิดเอามากๆ หมายความว่ายังไงคะ บัญชาจ้องหน้าดารากานต์ อยากจะบอกออกไป แต่ห้ามใจไม่ตอบ จังหวะนั้น เสียงโทรศัพท์มือถือบัญชาดังขึ้น นายน้อมที่เป็นคนถืออยู่ รีบเอามาดูเบอร์คนโทร.เข้า ไม่ทราบใครครับ..นายหัว เบอร์แปลกๆ บัญชาร้อนใจ ยื่นมือมารับมือถือไปกดรับ ฮัลโหล เป็นปีเตอร์นั่นเอง ที่โทร.มา ขณะที่อยู่คนเดียวตามลำพัง ริมชายหาดบนเกาะแห่งนั้น นายหัวบัญชา..ถ้าลูกชายแกทำอะไรเทเรซ่าลูกชั้น แกก็รอรับสงครามแบบเต็มรูปแบบได้เลย พูดจบปีเตอร์ก็กดปิด บัญชาผงะ อึ้ง งง มึนสุดๆ คนอื่นๆ มองบัญชา รอฟังว่าเกิดไรขึ้น ต่างร้อนใจไปตามๆ กัน ชิงชัยเดินนำทุกคนเตรียมขึ้นเรือเร็ว ชาวบ้านเค้าบอกว่าเรือหาปลากระจอกๆ ลำนั้นมีน้ำมันไม่มากพอที่จะวิ่งไปถึงฝั่งแผ่นดินใหญ่หรอกนะครับ ผมว่ามันน่าจะไปหาที่พักกันอยู่ตามหมู่เกาะรอบๆนี้มากกว่า เราลองสุ่มๆตามดู ไม่แน่..อาจจะเจอพวกมัน..ทันเวลาก่อนที่มันจะทำอะไรเทเรซ่าก็ได้ครับ ชิงชัยหันไปสบตากับแม่ มาดามพิณเบ้ปาก ในอาการเซ็งๆ ส่วนปีเตอร์เครียดจัด เดินขึ้นเรือไปไม่พูดไม่จา จริงอย่างที่ชิงชัยคาดการณ์ เรือที่เช่าจากคนเก็บรังนกของพวกฟ้ากระจ่างจ่างลอยเท้งเต้งอยู่กลางทะเล ฟ้ากระจ่างกำลังพยายามใช้ไม้ในเรือลำนั้น จ้วงน้ำแทนพาย เพื่อให้เรือเคลื่อนไป เทเรซ่าก็พยายามพายช่วยอีกข้าง เกียรติบดินทร์เอนตัวครึ่งนั่งครึ่งนอน เริ่มรู้สึกเจ็บแผลมากขึ้น ใบหน้าซีดเผือด คลื่นมันพัดเรือออกทะเลไปเรื่อยๆ เหมือนมันจะไม่ยอมไปทางเกาะที่ใกล้ที่สุดด้วยซ้ำ ฟ้ากระจ้างตั้งสมมติฐาน เกียรติบดินทร์ยังเป็นกังวล เดี๋ยวพวกนั้นมันก็ตามมาเจอเราจนได้ คงไม่เจอง่ายๆ หรอกค่ะ ทะเลออกกว้าง เขาจะรู้ได้ยังไง ว่าเราไปทางไหน เทเรซ่าบอก ก็ไม่แน่หรอก เราอาจซวยแจ็คพ็อตก็ได้..อูย เกียรติบดินทร์ร้องครางออกมา ฟ้ากระจ่างถามอย่างห่วงใย คุณดิน...เจ็บมากไหม เจ็บดิถามได้..เหมือนเลือดมันออกไม่หยุดด้วย ดูดิ เกียรติบดินทร์ว่า ได้ฟังดังนั้นฟ้ากระจ่างรีบเข้ามาดูแผล เฮ้ย..จริงด้วย สงสัยกระสุนมันไปโดนเส้นเลือดใหญ่หรือเปล่า ฟ้ากระจ่างมองหาของในเรือ ไปเจอกองผ้าขี้ริ้วอยู่มุมหนึ่ง รีบพุ่งไปเอามา แล้วเข้ามาคุกเข่าลงตรงหน้าเกียรติบดินทร์ คุณดิน..ขอผมรัดขันชะเนาะที่ต้นขาคุณหน่อย เกียรติบดินทร์มีท่าทีลังเล มันจะช่วยได้จริงเหรอ ได้สิ ไม่งั้นเลือดคุณออกหมดตัว..ตายได้นะ ฟ้ากระจ่างรีบจัดการอย่างรวดเร็ว และคล่องแคล่ว ทันใด มีเสียงเรือแล่นเข้ามา เทเรซ่าร้องขึ้นอย่างดีใจ นั่น..เรือ..มีเรือมา ทุกคนหันไป เห็นเรือขนาดเล็กสภาพโทรม เหมือนเรือของชาวบ้านกำลังแล่นมา เกียรติบดินทร์คุ้นตา นั่นมันเรือของพวกเก็บรังนก ขอความช่วยเหลือดีกว่า เทเรซ่าลุกขึ้น ถอดเสื้อแจ็คเก็ตของเกียรติบดินทร์ออก โบกไปมาพร้อมกับร้องตะโกน ช่วยด้วยค่าๆๆ คนบนเรือลำนั้นมองเห็น ต่างชี้ชวนกันดู แล้วหันหัวเรือเข้ามา ฟ้ากระจ่าง เกียรติบดินทร์ และเทเรซ่า ต่างพากันดีใจ ลิขิตฟ้าชะตาดิน ตอนที่ 18 (ต่อ)
ค่ำวันนั้นฟ้ากระจ่างอยู่ในชุดเตรียมจะออกไปข้างนอก และกำลังจะเดินออกนอกบ้าน ทรายทองเห็นรีบวิ่งแถตามมา พี่จ้างจะไปไหนอีกล่ะคะ หรือว่าค่ำนี้ก็จะไม่กินข้าวบ้านอีก ใช่... พี่จะไปหา..ดวงยิหวาเหรอ ไปหาแล้วทำไม ฟ้ากระจ่างย้อนถาม พี่จ้างไม่เกรงใจพี่ดินแล้วใช่ไหม แล้วที่เธอถามอยู่นี่ เธอเกรงใจพี่หรือเปล่าล่ะทราย แหม พี่จ้างเนี่ย..ก็ทรายจำเป็นต้องรู้นี่คะ นายหัวให้ทรายเป็นเลขาพี่ พี่ไปไหน ทำอะไร พี่ต้องบอกทราย เวลานายหัวนายหญิงมาถามทรายจะได้ตอบถูก ทรายทองยังไม่สำเหนียกว่าถูกด่า ทราย..ไอ้ตำแหน่งเลขาของทราย มันก็แค่สำหรับออกหน้าฉาก สร้างภาพปลอมๆ เท่านั้น ทรายอย่าไปยึดถือมันจริงจังนักจะดีกว่า แล้วนี่พี่จะออกไปธุระส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับนายหัวนายหญิงเลย พี่ขอพักผ่อนบ้าง ขอนะครับ ฟ้ากระจ่างยิ้มสุภาพให้ ทรายทองตกตะลึง อึ้ง ยืนบื้อไปในทันที ในขณะที่ฟ้ากระจ่างเดินไปถึงรถกระบะบริษัทคันเดิมนั้น เป็นเวลาเดียวกับที่เกียรติบดินทร์ในชุดวิ่ง ซึ่งดูเหมือนวิ่งกลับเข้ามา กำลังวิ่งไปรอบๆ รถ มองอย่างสนใจ แล้วหันมาเห็นจ้าง จึงหยุดวิ่ง แล้วทำท่าวอร์มดาวน์ไปพลาง เปลี่ยนมาใช้รถคันนี้เพราะไม่อยากให้พวกนั้นมันตามถูกใช่ไหม ก็ประมาณนั้น ฟ้ากระจ่างยิ้มๆ ถ้ากลัวตาย ก็ไม่ควรจะทำตัวป่วน..สว้าน..ไปนั่นมานี่ให้มันเสี่ยงอย่างไม่มีเหตุผล เกียรติบดินทร์ว่า ไม่กลัวตาย..แล้วก็..ไม่เคยทำอะไรที่ไม่มีเหตุผล มั่นใจมาก..ว่างั้น ก็พอใช้ เกียรติบดินทร์มองฟ้ากระจ่าง ด้วยแววตาสงสาร แกมสมเพช ฟ้ากระจ่างขึ้นรถ แล้วขับออกไป เกียรติบดินทร์มองตาม คิดๆ คืนนั้นทางด้านปีเตอร์ มาดามพิณ และชิงชัย กำลังหารือกันอยู่ มาดามพิณพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแค้นใจอย่างหนัก มันเริ่มงานกันแล้วนะ นี่เราจะทนนั่งดูพวกมันสร้างถนนที่เราเป็นคนคิดโปรเจ็คท์กันอย่างหน้าเฉยตาเฉยจนสำเร็จงั้นเหรอ ผมผิดหวังจริงๆ ที่คุณปีเตอร์ปล่อยให้ไอ้จ้างมันจะทำอะไรก็ได้ ตามสบาย แล้วก็ได้เป็นผู้ชนะ เจริญรุ่งเรืองต่อไป ชิงชัยว่า ปีเตอร์หลบตาขณะบอกสองแม่ลูก บาปกรรมมีจริง..พวกคุณไม่ต้องกลัว..วันนี้มันยังรอด..แต่พรุ่งนี้ พระเจ้าคงไม่ปล่อยมันแน่ อะไรนะคะ คุณปีเตอร์จะให้พระเจ้า กับกฎแห่งกรรมเล่นงานมันเหรอ ถ้าพระเจ้ามีจริง พ่อผมคงไม่ตายฟรีแบบนี้หรอก คนเรานี่แหละ จะต้องสะสางทุกอย่างให้จบให้เร็วที่สุด เราคงพูดกะเค้าไม่รู้เรื่องหรอก ลูก กี่ครั้งแล้ว ที่เราเตือนเค้าเรื่องนายฟ้ากระจ่าง แล้วเค้าเคยฟังที่ไหน ไป ถ้าคุณปีเตอร์ไม่สนใจ เราก็จะจัดการของเราเอง แต่..ผมอยากจะ..ขอขึ้นไป..เยี่ยมคุณเทเรซ่าก่อน ชิงชัยเอ่ยขึ้น เทเรซ่าไม่อยากพบใครทั้งนั้น ผมต้องขอโทษแทนลูกด้วย ไปดีกว่า ชิงชัย ไป เรื่องของบ้านเรา เราต้องเคลียร์เอง ไม่ต้องไปหวังพึ่งใคร คุณปีเตอร์เค้าสุภาพชน เค้าไม่สนใจชีวิตชาวบ้านเถื่อนๆ แบบพวกเราหรอก มาดามพิณประชดส่ง แต่.. ชิงชัยยังอิดออดไม่ยอมขยับ ไปเดี๋ยวนี้ ชิงชัย มาดามพิณลากลูกชายจะออกไป ทันใดนั้น ชายบอดี้การ์ดทั้ง 4 เข้ามาจากด้านหลัง บอดี้การ์ดคนที่โดนเกียรติบดินทร์ยิงใส่เสื้อกล้าม เห็นแผลที่แขน ที่ทำไว้อย่างดี คุณปีเตอร์ครับ ไอ้ฮงมาแล้ว มาดามพิณ และชิงชัย ชะงักกึก งงงัน หันไปมอง อะไร..นี่..นายไปโดนอะไรมา สงสัยแขนขวามันจะใช้การไม่ได้อีกนาน บอดี้การ์ดคนหนึ่งบอก ไม่แน่ใจครับ ว่าแผลหายแล้ว ผมจะยิงได้เหมือนเดิมหรือเปล่า บอดี้การ์ดชื่อฮงว่า ปีเตอร์เซ็งสุดขีด เฮ้อ..พวกแกเข้ามาทำไมตอนนี้ แต่ครั้งต่อไป..เราจะใช้วิธีที่ชัวร์กว่านี้ครับ ต้องเอาให้มันแหลก..ถึงจะชัวร์ ให้แหลก..เหมือนกับที่มันเหยียบย่ำหัวใจคุณหนูเทเรซ่า ใช่ไหมครับ ปีเตอร์มองหน้า หันไปดุๆ พูดกันเข้าไป ปากมากกว่าผีมือละมั้ง พวกแก มาดามพิณตื่นเต้น ดีใจที่ได้ยิน นี่..คุณปีเตอร์เริ่มลงมือไปแล้วหรอกหรือคะ แล้วทำไมคะ..ไม่สำเร็จหรือคะ นี่มันเรื่องส่วนตัวของครอบครัวผม..ผมไม่อยากจะนับรวมกับเรื่องธุรกิจ พวกคุณกรุณาเข้าใจกันด้วย ปีเตอร์บอกออกมาอย่างเบื่อหน่าย ทว่าชิงชัย กับมาดามพิณ กลับหันมาสบตากัน ด้วยความดีใจ ดวงยิหวาไม่สบายใจที่เห็นฟ้ากระจ่างตะลอนออกมาหาตนที่บ้านในยามค่ำคืน พี่จ้างไม่ต้องมาที่นี่ดีกว่าค่ะ พวกนั้นมันรู้แล้วว่ามาดักทำร้ายพี่ได้ที่นี่..ดวงไปหาพี่ที่บ้านพี่ก็ได้ อย่าเลย บ้านนั้น..ถ้าไม่จำเป็นดวงก็ไม่ต้องเข้าไปให้บ่อยนัก ดวงยิหวาเข้าใจไปอีกอย่าง จึงค้อนใส่ เอาอีกแล้ว พี่ไม่ได้หมายถึงคุณดินหรอกน่า..แต่..ช่างเถอะ..ดวงอย่าไปสนใจเลย ถ้าพี่ไม่ตายซะ ดวงต้องได้สะใจกับพี่ซักวัน สะใจอะไร ดวงยิหวายิ่งงง ไม่มีอะไร พี่ไปแล้วนะ..เดี๋ยวจะดึกไป พี่จ้างจะไปไหนคะ ไม่บอก... อ้าว..อะไรกันคะเนี่ย พี่ไปหาสาวน่ะ..โอเคมั้ย ตลกอีกละ พี่จ้างมีความลับอะไรกันแน่คะ ไม่มีหรอก..พี่พยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเท่านั้นแหละ ดวงก็อย่าไปไหนมาไหนคนเดียวถ้าไม่จำเป็น พ่อดวงด้วย..จะทำอะไรก็ระวังตัวให้มากๆ..ดวงกับนายเด่นไม่ใช่เหยื่อบริสุทธิ์..ที่สมควรจะไปตายแทนใครทั้งนั้น..เข้าใจไหม สองคนมองหน้าจ้องตา จับมือกัน สบตาผ่องถ่ายความห่วงใยให้กันและกัน ไม่นานหลังจากนั้นฟ้ากระจ่างพาตัวเองมาอยู่ที่บริเวณหน้าบ้านปีเตอร์ โดยนั่งอยู่ในรถกะบะที่ขับมาจอดแนบกับกำแพงรั้วบ้านด้านหน้า ฟ้ากระจ่างนั่งนิ่ง รวบรวมกำลังใจอยู่ เพื่อจะทำอะไรบางอย่าง จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังสั่นกระหน่ำจนฟ้ากระจ่างสะดุ้งโหยง ในที่สุดหยิบโทรศัพท์มาดูชื่อ แล้วอึ้งไป ตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่ง ว่าจะรับสายหรือไม่ ในที่สุดก็รับ ป๊า..มีอะไรหรือเปล่าครับ..อาจารย์ตงเป็นอะไรหรือเปล่า เป็นอาหึ่งโทร.มาจากศาลเจ้า อาจารย์เข้าโรงพยาบาลอีกรอบ เป็นความดันโลหิตสูงปรี๊ดเลย เฮ้อ แปลกจริง แต่ก่อนไม่เป็นอะไรซักหน่อย อยู่ๆ พอเข้าโรงพยาบาลที ก็โดนเจอว่าเป็นโน่นเป็นนี่ แล้ว..อาการไม่ดี..หรือครับ ไม่หรอก ก็..หมอเค้าก็ดูแลไปตามอาการ แต่ที่ป๊าโทร.มานี่ ไม่ใช่เรื่องอาจารย์ตง แต่เป็นเรื่องของลื้อนี่แหละ มีอะไรเหรอป๊า ผมกำลังยุ่ง ไม่มีเวลาคุย อาหึ่งตัดสินใจถามแทนทุกคน ลื้อโอนเงินมาทำไมมากมาย ในบัญชีอาจารย์ตง บัญชีอาม่า แล้ววันนี้ อั๊วเอาสมุดไปอัพเดต ก็เจอในบัญชีอั๊วด้วย สามคนรวมกัน..เป็นล้านเลย ลื้อกำลังทำอะไร ขี้โกงบริษัทเหรอ ทำอย่างนี้ไม่ถูกนะอาจ้าง กินบนเรือน ขี้รดหลังคา อั๊วเคยสอนแล้วใช่ไหม ว่าซื่อกินไม่หมด คดกินไม่นาน..ลื้อต้องกตัญญูกตเวทีต่อแม่ที่แท้จริง ป๊า..พอเถอะ..อั๊วไม่ได้ทำแบบนั้นหรอกน่า แล้วมันเงินค่าอะไร ทำไม ยังไง มันเป็นเงินที่อั๊วได้มาจากการทำงาน..ทั้งหมด ที่มีตอนนี้ หา..เงินลื้อเอง..ทั้งหมดเลยเหรอ อาหึ่งตกใจ ใช่..อั๊วก็พอจะมีเงินเดือน มีค่าแรง มีค่าเปอร์เซ็นต์กะเค้ามั่ง ไม่ได้ไปลักขโมยใครเค้าหรอก แล้วลื้อโอนมาให้ใครๆ ทำไม แบบนี้ลื้อไม่หมดบัญชีของตัวเองเหรอ ก็ต้องรีบๆ โอนไปให้หมดแหละ เพราะ..สมมุติว่า..อั๊วเกิดเป็นอะไรขึ้นมา..เดี๋ยวจะไม่มีใครส่งไปให้ทางนั้น..หรือถ้าเค้าจะส่ง อั๊วก็กลัวว่า..เดี๋ยวเพื่อต้องทำธุรกรรม ทำเอกสารอะไรแล้วมันจะเสียเวลา..ช้า อะไรนะ..ลื้อจะเป็นอะไรทำไม อาหึ่งติดใจ ก็..ไม่มีอะไรหรอก แต่อั๊วไม่อยากประมาทไง..แค่นี้นะป๊า ฟ้ากระจ่างรีบกดวางสาย แล้วอึ้ง ขรึม มีท่าทีซึมไป ทางด้านอาหึ่งถึงกับอึ้ง หน้าเครียด แต่หันมาเจอหน้าสารภีมองอยู่ ก็สะดุ้งโหยง เย้ย..นั่งนี่ ตกใจหมด จ้างจะเป็นอะไรเหรอ สารภีถามขึ้น ไม่รู้มัน..พูดจายังกับ ยังกับ..อะไร สารภีซัก ยังกับมันจะไปตาย อาหึ่งหลุดปาก หา..อะไรนะ ไม่..ม่าย..ไม่จริง อาจ้างต้องไม่ตายๆๆๆ แงๆๆๆ สารภีโวยลั่น อาหึ่งทั้งเซ็งทั้งหน่าย ปีเตอร์เดินออกมาส่งมาดามพิณ กับชิงชัยที่หน้าตึก คุณปีเตอร์ ยังไงๆ เราก็จะไม่ทิ้งกันนะคะ เราคือเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน ถึงแม้..ธุรกิจของเราจะไม่ประสบความสำเร็จก็ตาม มาดามพิณเอ่ยขึ้น อย่าเพิ่งถอดใจครับ เมืองนี้ยังมีงานอีกมากให้เราทำ เราอาจจะต้องทำตัวเล็กๆ ไม่ให้ไปโดดเด่นขวางหูขวางตาขาใหญ่ ปีเตอร์ว่า แต่ผมไม่เข้าใจเลย..ทำไม..นายหัวบัญชาถึงได้จงเกลียดจงชังไล่บี้แต่พวกเรา ชิงชัยสงสัย นั่นสิ แต่ก่อนนี้ เราก็เป็นพันธมิตรกันดี แล้วตรงไหน..ที่เราไปทำให้เค้าเคือง..แม่ว่าเราไม่เคยเลยนะ มาดามพิณงง ใช่ มีแต่มันมากวนเราก่อน เริ่มจากไอ้เกียรติบดินทร์เลย พวกเราอ่า คนดีครับ ถ้าไม่โดนรังแก เราจะอยากไปทำอะไรเพื่อนร่วมอาชีพเพื่ออะไร เราอยากทำธุรกิจแบบราบรื่น สบายๆ ไม่ใช่อยากมีอุปสรรคศัตรูซะที่ไหน ชิงชัยหันมาทางประตูบ้าน แล้วต้องชะงักกึก เพราะไม่เชื่อสายตา ที่เห็นฟ้ากระจ่างกำลังเดินเข้ามา ในมือถือกล่องของแบนยาว มีปลอกเป็นผ้าไหมแพคเกจสไตล์จีน หรูหราสีชมพูบานเย็นสดตัดเหลืองจ๋อย ชิงชัยหันกลับมา มองหน้าแม่ ต่างคนตางอ้ำอึ้ง พูดไม่ออกนึกไม่ถึง ส่วนปีเตอร์นั้นหน้าซีดเผือด ฟ้ากระจ่างเดินเข้ามาจนใกล้ ไหว้มาดาม ไหว้ปีเตอร์ มองชิงชัย ด้วยแววตาสงบ สุภาพ สวัสดีครับ ทุกคน ขออนุญาตนะครับ พลางตรงเข้าหาปีเตอร์ คุณปีเตอร์ครับ ผมอยากจะขอโอกาส..ทำความเข้าใจบางเรื่องกับคุณกับเทเรซ่าครับ อะไรนะ เทเรซ่าเหรอ..คุณนึกว่าตัวเองเป็นใครเหรอ คุณฟ้ากระจ่าง ปีเตอร์โกรธแต่ก็ประหลาดใจ ไอ้หน้าด้าน นี่มึงตั้งใจจะมากวนใช่ไหม ชิงชังพุ่งถลาเข้ามา ชกโดยที่ฟ้ากระจ่างไม่ทันตั้งตัว จนกล่องของขวัญในมือหล่นกระจายกระแทกพื้นพอดี ปลอกผ้าไหมแบะออก กล่องเปิดอ้า เห็นชาราคาแพงกระจายเต็มพื้น ชิงชัยได้โอกาสอัดต่อทันที พอดีกับที่ 4 บอดี้การ์ดโผล่มาสมทบมองหน้าเจ้านาย ปีเตอร์พยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต ทั้ง 4 ปรี่เข้าไปรุมยำฟ้าทันที แม้จะฝีมือไม่เป็นรอง แต่ฟ้ากระจ่างถูกรุม 5 ต่อ 1 จึงพยายามสู้ ได้เปรียบบ้าง เสียเปรียบบ้าง ระหว่างนั้นปีเตอร์เดินเข้าไปที่กล่องชาที่กระจายอยู่บนพื้น พบว่ากล่องเป็นไม้เนื้อแข็งสีเข้ม สไตล์จีน สวยงาม เหมือนของแอนทีคล้ำค่า ปีเตอร์หยิบกล่องขึ้นมาดู ดมกลิ่นชา แล้วหันไปมอง ฟ้ากระจ่างกำลังได้เปรียบ สามารถตีตื้นขึ้นมาได้ ปีเตอร์แสยะยิ้ม เดินเข้าไปที่การต่อสู้ ฟ้ากระจ่างสู้ พลางถอย หันหลังให้ทางปีเตอร์ โดยไม่รู้ว่าจังหวะนั้นปีเตอร์ยืนรออยู่ ในมือถือกล่องไม้เตรียมพร้อม พอฟ้ากระจ่างถอยมาเข้าที่ โดยที่ไม่มีใครคาดคิดปีเตอร์ก็เงื้อกล่องชา ฟาดเปรี้ยงเข้าที่หัวจ้าง ตรงทัดดอกไม้เต็มแรง ฟ้ากระจ่างหน้าหันไปตามแรง ร่วงลงไปทรุดกองบนพื้น อ๊าย... มาดามพิณตกใจ กรี๊ดสุดเสียง ทุกคนเข้ามาดู แล้วมองหน้ากัน สาแก่ใจ ร่างของฟ้ากระจ่างแน่นิ่งไม่ไหวติง คืนนั้นดารากานต์เดินพล่านไปมาอยู่ในห้องรับแขก ดูนาฬิกากลางบ้าน ดูแล้ว ดูอีก ทรายทองนั่งดูทีวีอยู่ ป้าบัวเห็นอาการดารากานต์จนทนไม่ไหว นายหญิงคะ ขึ้นนอนเถอะค่ะ ชั้นจะโทร.ไปหายายดวง..มันจะมากเกินไปแล้วนะ ยัยเด็กนี่ กล้าดียังไง ถึงเอาตัวจ้างไว้กับตัวเองดึกๆดื่นๆ ดารากานต์เดินไปที่โทรศัพท์ นายหญิงอย่าโทร.เลยค่ะ ปล่อยเค้าเถอะ ชั้นก็แค่อยากจะถาม เสียงบัญชาดังแทรกขึ้นมาทั้งดุดันและเอาจริงเอาจัง อย่าวุ่นวายนักเลย ดารากานต์ เกรงใจชาวบ้านเขาบ้าง ดารากานต์หันมา เห็นนายน้อมเข็นรถบัญชามา เธอขึ้นไปนอนไป เดี๋ยวดึกๆ มันก็กลับมาเองเหมือนทุกครั้ง มีลูกเป็นผู้ชาย ก็ต้องรู้จักทำใจให้ชินบ้าง ดารากานต์อิดออด แต่ช่วงนี้... ทุกคนก็รู้แล้ว ว่าช่วงนี้มันมีสถานการณ์อะไร แต่จ้างมันก็ไม่เห็นกลัวใครนี่ ถ้าเจ้าตัวเค้าไม่กลัว เราจะประสาทไปทำไม บัญชาเยาะอยู่ในที ทำไมนายหัวไม่เห็นเป็นห่วงจ้างเลย นายหัวควรจะให้ลูกน้องตามจ้างสิคะ อย่าให้เค้าไปไหนตามลำพัง โอเคๆๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้จัดให้ พอใจไหม ระหว่างนั้นเกียรติบดินทร์ถือโทรศัพท์แนบหูฟังเดินลงบันไดมา ติดครับ..แต่ไม่รับ บัญชาหันไปถาม อะไร น้องดิน ผมลองโทร.หาจ้าง..ติดนะครับ แต่ไม่รับ เกียรติบดินทร์ตอบ นายน้อมมองหน้าเกียรติบดินทร์ด้วยความแปลกใจ เกียรติบดินทร์หันมาทางแม่ งั้น..เดี๋ยวผมไปตามเอง แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ แล้วเดินออกไป น้องดิน จะไปไหน บัญชาร้องถาม เกียรติบดินทร์ไม่ตอบ เดินลิ่วออกไป น้องดิน ไม่ต้องไป บัญชาตะโกนไล่ตามหลัง แต่เกียรติบดินทร์ไม่สน ชิ ที่แท้ พี่ดินจะไปบุกทะลายรังรักของพี่จ้างตะหากล่ะ ทรายทองอวดรู้ คุณทราย พูดจาอะไร ป้าบัวขัดหู ก็จริงนี่คะ สองคนนี้เค้าผลัดกันเดินเข้าเดินออกบ้านนายเด่น จนหัวกะไดไม่เคยแห้ง สองพี่น้องนี่เค้าแปลกนะ แบ่งผู้หญิงกันก็ได้ด้วย ทรายละทึ่งจริงๆ พวกผู้ชายสมัยนี้ ใจกว้างม้ากมาก นายน้อมพูดเปรยขึ้นมา คุณจ้างอยู่บ้านคุณเด่นจริงๆ เหรอ..ไม่น่านะ ไอ้น้อม แกไปเอาตัวคุณดินกลับมา ไปเดี๋ยวนี้ ยึดรถน้องดินมา บอกมันว่า ชั้นสั่ง!! บัญชาพูดแทบเป็นตะโกน ทุกคนงงๆ นายน้อมรีบไป เกียรติบดินทร์ออกรถ มา แล้วเจอนายน้อมวิ่งมากางแขนขวางทางไว้ หลีกไป นายน้อม นายหัวไม่ให้คุณดินไปครับ ชั้นจะไป ไม่ได้ครับ อยากโดนรถชนตายไหม คุณดิน ขอร้องล่ะครับ นายหัวสั่ง ผมขัดไม่ได้ นายน้อมอ้อนวอน แปลว่า..ที่จริง..นายน้อมก็ไม่ได้อยากมาขวางชั้น จิงปะ เกียรติบดินทร์รู้ทัน เอ่อ.. นายน้อมอึกอัก หลีกไป.. เกียรติบดินทร์ พูดพร้อมกับเร่งเครื่องยนต์ จนเสียงรถดังกระหึ่ม เตรียมตัว..ระวัง นายน้อมกระโดดหลบ เกียรติบดินทร์รีบขับรถแล่นทะยานออกไป เวลาต่อมา ดวงยิหวาบอกเกียรติบดินทร์ด้วยสีหน้าซีดสนิท คุณจ้างออกไปตั้งนานแล้วนะคะ ไปไหน เกียรติบดินทร์คาดคั้น นายเด่น กับดวงยิหวา มองหน้ากันซีดหนักกว่าเดิม คุณจ้างไม่ยอมบอก แล้วเธอว่า..เค้าจะไปไหนได้บ้างล่ะ เกียรติบดินทร์ถามความเห็น ดวง..ดวง..เดาไม่ออกจริงๆค่ะ แต่ แต่อะไร เค้าบอกว่า..พยายามทำให้ดีที่สุด แปลว่าอะไร เกียรติบดินทร์งง ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แค่คุณจ้างทำอะไรแปลกๆ..หลายอย่าง นายเด่นเอ่ยขึ้น ใช่ เหมือนคุณจ้างจะประชด หรือ..ไม่รู้สิ เหมือนทำอะไรเพื่อท้าทายๆ อะไรยังไงอยู่ ดวงยิหวาเสริมขึ้น ใช่..ประชด..แล้วก็ท้าทาย..พูดถูกเลย เกียรติบดินทร์เห็นด้วย เค้าพูดอย่างนึง..เหมือนจะพูดเล่น อะไร เกียรติบดินทร์ซักท่าทีร้อนใจ บอกว่า..จะไปหาสาว เกียรติบดินทร์สวนออกมาเหมือนรู้คำตอบแล้ว บ้านสาว..ใคร..เทเรซ่าเหรอ บ้านคุณปีเตอร์เหรอ คุณจ้างจะไปทำไม ที่แบบนั้น นายเด่นงงกับการกระทำของฟ้ากระจ่าง ส่วนเกียรติบดินทร์อึ้งไป |
มิกัง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
