All Blog
มรดกรักฉบับพันล้านวอน วันที่ 15 เมษายน 2555



“ผม......เมื่อวานหลังจากถูกแบงก์ที่ใช้มา 30 ปี ปฏิเสธ ผมคิดฆ่าตัวตาย”

“เฮ้อ.........โคพิงจุง”

“เพราะผมคิด ถ้าหากตายจะได้เงินประกัน ลูกเมียผมจะได้อาศัยเงินก้อนนี้ มีชีวิตอยู่ อย่างน้อยพวกเขาไม่ลำบาก แต่ฆ่าตัวตายไม่ได้เงินประกัน”

อุนซองได้ฟังที่มันฮาเล่าก็รู้สึกคิดถึงพ่อมาก “คุณพ่อ..พูดเรื่องนี้กับคุณอารึคะ คุณพ่อ...คิดฆ่าตัวตายเพื่อพวกหนู”

“ใช่ ตอนนั้นเขา.. พูดถึงเงินประกันชีวิต แม่เลี้ยงเธอไม่รู้เรื่องนี้หรอกรึ”

“ค่ะ เขาไม่เคยเอ่ยเรื่องนี้กับหนู”

“หรือพ่อเธอไม่ได้บอกคนที่บ้าน เธอน่าจะ.. ลองถามดู ถามกรมประกันภัย ไม่ก็สมาคมประกันชีวิต น่าจะรู้นะ” มันฮาแนะนำ

อุนซอง สอบถามบริษัทประกัน เจ้าหน้าที่ได้แจ้งว่า โคพิงจุงได้ทำประกันชีวิตไว้ แล้วบริษัทได้จ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว เงินทั้งหมดเข้าบัญชีของปั๊กเซ็งฮี โดยเธอเป็นผู้รับผลประโยชน์แทนโคอุนซองและโคอุนยูตามเอกสารมอบอำนาจ

“เอกสารมอบอำนาจ ระบุอะไรไว้คะ” อุนซอง ถาม

“โคอุนยูยังไม่บรรลุนิติภาวะ เป็นเอกสารเป็นผู้อุปการะ ส่วนคุณโคอุนซองเป็นการมอบอำนาจครับ”

“ฉันมอบอำนาจรึคะ”

“ครับ”

“ไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วค่อยนอนล่ะ ลุกขึ้นมาก่อน ช่วยเซ็นชื่อค่อยนอนต่อนะ ยังมีเรื่องของพ่อเธอที่เธอต้องมอบอำนาจ เธอเห็นพวกเจ้าหนี้ที่มาโวยวายในงานศพใช่มั้ย ถ้าพวกเจ้าหนี้ตามมาถึงบ้าน พวกเขาต้องได้เงินไม่กลับมือเปล่าหรอก....เซ็นซะ ใบมอบอำนาจ เขียนตามตัวอย่าง” อุนซอง นึกย้อนหลังไปตอนที่ปั๊กได้นำเอกสารมาให้

อุนซองบอกยูฮังว่าจะไปสถานที่แห่งหนึ่ง โดยจะกลับมาให้ทันที่ทางโบสถ์นัดให้เจอกัน 4 โมง 50 ที่หน้าประตูใหญ่ ด้านปั๊กเมื่อรู้จากบริษัทประกันว่าอุนซอง มาถามเรื่องประกันชีวิตของโคพิงจุง ก็กลับไปหาซึงมีให้ยกเลิกเบอร์โทรศัพท์เก่าเปลี่ยนเป็นเบอร์ใหม่

โคอุนซองไม่มาตามนัดทำให้ยูฮัง ต้องกลับมาบ้าน เมื่อพบพ่อบ้านก็รู้ว่าอุนซองยังไม่กลับเข้าบ้าน เมื่อคิดถึงตอนแยกกันเห็นว่าอุนซองมากับชายคนหนึ่งไม่น่าไว้วางใจเลยเป็นห่วงขึ้นมาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรฯหาจุนเซ

“ว่าไง ยูฮัง”

“พี่อยู่กับอุนซองรึเปล่า”

“ถามทำไม”

“พี่อยู่กับเธอรึเปล่า อยู่ก็ปิดสาย ไม่อยู่ก็รีบบอกมาเลย”

“ไม่ได้อยู่นี่ มีอะไรรึ”

“มือถืออุนซองเบอร์อะไร” ยูฮัง ถาม

“นายถามเบอร์มือถือเขาทำไม”

“เบอร์อะไร”

“ตั้งแต่บ่ายสองโมงหายไปไม่กลับจนป่านนี้”

“ยังไม่กลับรึ”

“เฮ้อ...อุนซองไม่ได้มาที่นี่ ทุกอย่างยังเหมือนตอนออกไป” เฮลี กล่าว

“หายไปไหนของเขานะ”

“ไม่รับสาย” เฮลี กล่าวหลังลองโทรศัพท์หา

“เห็นว่าวันนี้คุยกับคุณลุงคนนึง จากนั้นเขาก็ออกไป เธอรู้มั้ยว่าเป็นใคร”

“ไม่รู้ ไม่เคยได้ยินเขาพูดถึงคุณลุงที่ไหนนี่นา”

“เธอพักผ่อน ฉันจะตามหาเอง” จุนเซ กล่าว

“หาที่ไหน”

“ที่น่าจะไป”

“เจอโทรฯบอกด้วยนะคะ...เฮ้อ...”

เวลาตีหนึ่งจุนเซ มาขอให้ ลี ช่วยโทรฯ ถาม อินยง ว่าเห็นอุนซองหรือไม่ ด้านยูฮัง ก็พยายามตามหาและโทรศัพท์ก็พบว่าให้ฝากข้อความ จากนั้นอุนซอง ก็นั่งรถกลับมาถึงบ้าน

“นี่...เธอทำอะไร รู้มั้ยว่าคนอื่นเขาเป็นห่วง นี่กี่โมงกี่ยามแล้ว ไปไหนมากลับเอาป่านนี้ เธอนัดกับฉันลืมแล้วรึ มือถือก็ไม่รับ ปิดทำไม เธอจะแกล้งให้ฉันขาดใจตายรึ เห็นเธอกลับมาก็ดีแล้ว”

“นาย...อยู่ตรงนี้ รอฉันรึ” อุนซอง ถาม

“ทำไมเธอถึงผิดนัดฉัน”

“ฉันขอโทษนะที่ผิดนัด แต่ทำไมนายเป็นห่วงฉันล่ะ”

“ฉันเป็นห่วงเธอ ไม่ได้รึ” ยูฮัง กล่าว

เช้าวันรุ่งขึ้น ยูฮังลงมาที่โต๊ะอาหารก็พบว่าอุนซองไม่ทานออกไปข้างนอกแล้ว โดยอุนซองรีบออกมาโทรศัพท์หาปั๊กขอนัดเจอคุยเรื่องพ่อในวันนี้ตอนบ่ายสองโมงครึ่ง เมื่อถามถึงที่ร้านเฮลี รีบเข้ามาถาม

“รีบสารภาพมา คราวนี้มีอะไรอีก”

“ฉันส่งข้อความแล้วไง ว่าต่อไปจะบอกเธอ” อุนซอง กล่าว

“อุนซอง เธอมีเรื่องกับบ้านซึงมีใช่มั้ย นอกจากแม่ซึงมี มีอะไรทำให้เธอไม่กลับบ้านกลับช่องอีกล่ะ”






//www.dailynews.co.th



Create Date : 04 พฤษภาคม 2555
Last Update : 4 พฤษภาคม 2555 10:39:52 น.
Counter : 429 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

มิกัง
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]