All Blog
มรดกรักฉบับพันล้านวอน วันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2555



“เรื่องพ่อรึ”

“เรื่องที่คุณพ่อเสีย”

“อยู่ดี ๆ จะหาเรื่องใส่ตัวทำไม” น้ำเสียงปั๊กเซ็งฮีไม่พอใจมาก

“หนู.....ไม่อยากหลอกพี่ยูฮังอีกต่อไป” ซึงมีเป็นกังวลมาก

“หลอกตลอดไปที่ไหนเล่า รอให้แต่งงานกันแน่นอน แล้วแม่จัดการเองแหละ”

“ที่สำคัญ อยู่ที่ใจหนูกับพี่ยูฮัง”

“ใจเขา...อยู่ที่ลูกมั้ย ถ้าลูกมัดใจเขาได้แต่แรก แม่ไม่ต้องพูดซ้ำซากแบบนี้....ผู้ชาย โดยเฉพาะคนซื่ออย่างยูฮัง หากหลงรักใครสักคน เหมือนคนตาบอด” ปั๊กเซ็งฮีพยายามสอนลูกสาว

“แม่ที่อาภัพของหนู แต่งงานใหม่สามีตาย กิจการก็ล้มละลาย นึกรึพี่ยูฮัง จะหมดรักในตัวหนู”

“ความรัก....ยังไม่ทันเริ่ม อาจขาดสะบั้นเพราะยงนังกับคุณย่า....เป็นไปไม่ได้รึ โดยเฉพาะยูฮัง เป็นหลานชายคนเดียว ต่อให้รักจะเป็นจะตาย ถ้าไม่อนุญาต นึกรึจะได้แต่ง คบกันมาตั้งนาน ยังจับยูฮังไม่ได้อีก กินเสร็จล้างชามด้วย” ปั๊กเซ็งฮีอารมณ์เสียที่ลูกสาวเอาแต่ต้วมเตี้ยม ไม่ได้ดั่งใจ

อุนซองเตรียมไปสัมภาษณ์งานที่บริษัทจินเซ็ง จึงจัดเตรียมเสื้อผ้า พอดีจังซุกจาเข้ามา อุนซองจึงถามความเห็น “ตัวไหนดีคะ”

“กางเกง” จังซุกจาบอก

“สัมภาษณ์ใส่กระโปรงน่าจะเหมาะกว่า” อุนซองบอก

“บริษัทที่ดูการแต่งตัว ไม่ต้องไปทำ” จังซุกจาพูดเสียงเข้ม

“ไม่นะ เขาว่าเจ้าของบริษัท ไม่ใส่ใจเรื่องแบบนี้ ดูเหมือนสนใจความเป็นอยู่คนมากกว่า” อุนซองบอกเพราะรู้มาว่าเจ้าของบริษัทนี้เป็นคนดี ดูคนที่การทำงานและความสามารถมากกว่าจะดูที่เปลือกนอก

“ไหนว่าตามหาน้อง ยังจะไปทำงานบริษัท หาเจอหรือไม่ ไม่สนใจแล้วสินะ” จังซุกจาถามขึ้น

“ไม่ใช่นะ เพื่อน้อง หนูถึงต้องทำงานบริษัท เช้าขายของ ค่ากินค่าอยู่ก็แทบแย่ เจออุนยูไม่ยิ่งแย่รึ ไม่มีเงิน ช่วยอะไรเขาได้ หนูอยากทำงานบริษัทนี้ เพราะเขาใส่ใจพนักงาน ไม่รู้เรื่องยังจะพูด...เฮ้อ...” อุนซองบอกความต้องใจของเธอ

อุนซองแต่งตัวเตรียมจะออกจากบ้านไปสัมภาษณ์ แต่จู่ ๆ จังซุกจาก็ปวดหัวจี๊ดขึ้นมา
“โอ๊ย...ปวด ปวดท้อง...”

“ปวดท้องรึ ปวดยังไงคะ”

“โอ๊ย...โรงพยาบาล ไปโรงพยาบาล...” จังซุกจาเอามือกุมหัว

“คุณย่า แต่หนูต้องไปสัมภาษณ์นะคะ ...ปวดท้อง ปวดท้องแบบไหน ปวดยังไง...” อุนซองลังเล

“โอ๊ย...จะตายแล้ว...”

จังซุกจาร้องโอดโอยไม่ยอมหยุด อุนซองจึงตัดสินใจพาจังซุกจาไปโรงพยาบาล ทำให้พลาดการไปสัมภาษณ์ที่บริษัทจินเซ็ง หลังจากตรวจอาการหมอก็บอกถึงอาการของจังซุกจา“ไม่พบสิ่งผิดปกติ แต่อาการปวดท้องรุนแรง ควรได้รับการตรวจอย่างละเอียด” หมอบอก

“ไม่ต้อง หายปวดแล้ว ยังจะตรวจอะไร” จังซุกจาไม่ยอม

“ถึงแม้ตอนนี้หายปวดแล้ว แต่ว่า...” หมอเอ่ยขึ้น แต่จังซุกจารีบพูด “ถ้าตรวจละเอียด หมอจ่ายเงินแทนฉันรึยังไง”

ทำเอาหมออึ้งไป “หือ...”

“งั้นไม่ต้องตรวจ...กลับ” จังซุกจารีบสรุป อุนซองถึงกับอ่อนใจในความดื้อของคุณย่าจังซุกจา

อุนซองพาคุณย่าจังซุกจากลับมาที่ห้องเช่า อุนซอนถึงกับกินไม่ได้ นอนไม่หลับ เอาแต่ร้องไห้ เพราะพลาดโอกาสการไปสัมภาษณ์กับบริษัทจินเซ็ง

“ร้องไห้อยู่ได้ คนจะนอน นอนไม่หลับ ไม่ได้ยินหมอบอกรึ ให้ฉันพักผ่อนมาก ๆ”

“คุณย่า”

“โอ๋...ดูจ้องเข้า อดสัมภาษณ์เลย อยากฉีกเนื้อฉันกินสิท่า...นี่...เกลียดฉันมากรึ”

อุนซองหมดความอดทน ตะโกนเสียงดัง “เกลียดสิ หนูจะบ้าตายเพราะคุณย่า ปุบปับก็หายปวด กว่าหนูตัดสินใจได้ตั้งนาน หนูคิดถึงน้องใจจะขาด หวังว่าจะดูแลเขาได้ งานแบบนี้หาง่ายซะเมื่อไหร่ หนูอุตส่าห์เขียนประวัติส่วนตัวส่งให้เขา”

อุนซองพูดไป สะอึกสะอื้นไป จังซุกจา มองก่อนเอ่ย “ยัยแก่ตัวซวย ไม่น่าพามาอยู่ด้วยเลยใช่มั้ย”

“ใช่สิ...หนูไม่ควรให้คุณย่ามาอยู่ด้วย ทำไมต้องเจอกัน ทำไมต้องเป็นวันนี้ ต้องวันนี้ด้วย” อุนซองพูดอย่างน้อยใจ

“เธอไม่พอใจ ก็ไล่ฉันไปเดี๋ยวนี้สิ ไล่ฉันไปเลย”

“ฮือๆ...ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมเป็นแบบนี้ ทำไม...”

“ยัยแก่ที่ขวางอนาคตเธอ ทำไมไม่ไล่ไปซะ” จังซุกจาพูดย้ำ

“ทำไมไม่ไล่งั้นรึ เพราะหนูถูกเขาไล่มาเหมือนกัน ดังนั้นหนูรู้ว่าไร้ที่ซุกหัวนอนรู้สึกยังไง อุนยูก็มีสภาพไม่ต่างกัน หนูไล่คุณย่าไปไม่ได้หรอกค่ะ...ฮือ ๆ...หนูขอโทษค่ะ หนูรู้สึกอึดอัด หนูเหนื่อยเหลือเกิน”

อุนซองโพล่งออกมา ทำเอาจังซุกจาอึ้ง ไม่คิดว่าอุนซองจะมีน้ำใจนึกถึงคนแก่แถมไม่ใช่ญาติเช่นนี้

ยูฮังประท้วงไม่ยอมกินข้าว รอจังซุกจา กลับบ้าน เพื่อเขาจะกลับไปอเมริกา เพราะยังโกรธคุณย่าอยู่ ยงนังสงสารลูกชายพยายามเข้ามาหว่านล้อม

“ลูกเอ๊ย กินไม่ลงรึ ทำไมถึงกินไม่ลงล่ะ”

“ผมต้องรออยู่แบบนี้ถึงเมื่อไหร่”

“เมื่อไหร่รึ จนกว่าคุณย่ากลับน่ะสิ”

“คุณอา คุณย่าเมื่อไหร่กลับ” ยูฮังหันไปถามพ่อบ้านเพียว

“เมื่อไหร่ผมไม่ทราบ”

“ภายในปีนี้รึเปล่า”

“ภายในปีนี้ก็น่าอยู่หรอก”

“แม่ วันนี้ผมจองตั๋วเครื่องบินใหม่แล้วนะ คุณอา ถ้าคุณย่ากลับปีนี้ บอกว่าผมรอเบื่อ กลับอเมริกาแล้ว” ยูฮังพูดประชด

“เฮ้อ...ทำเกินไปแล้วนะ ทำไมต้องทำให้คนอื่นลำบากใจด้วย”

“คุณอา ถ้าคุณอาสมรู้ร่วมคิดกับคุณย่า อย่าหาว่าโหดล่ะ” ยูฮังพูดกับพ่อบ้านเพียว เพราะคิดว่าการที่จังวุกจาหายออกจากบ้านเป็นแผนที่ต้องการจะดัดนิสัยเขา และไม่ต้องการให้เขากลับไปอเมริกาอีก

“หมายความว่ายังไง”


//www.dailynews.co.th



Create Date : 29 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 29 กุมภาพันธ์ 2555 10:53:10 น.
Counter : 309 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

มิกัง
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]