ครับ
โดยเฉพาะกับลูกค้า ถ้าทำไม่ดี กลับไปเลย เข้าใจมั้ย
ครับ
บอกตามตรง ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก เห็นแล้วรำคาญ
ข้อนี้ผมต้องตอบมั้ย
ท่านประธานมีเหตุผลอะไรย้ายคุณมา ท่านบอกลองดูสองเดือน ผมจำเป็นต้องรับ แต่ถ้าพลาด ผมไล่ออกแน่ ไม่พอใจผมใช่มั้ย...ไต่ให้ถึงตำแหน่งผมก่อนก็แล้วกัน
ผู้จัดการ ไม่พอใจใช่มั้ย ไล่ผมออกสิ ยูฮัง กล่าว
ว่าไง อยากพูดอะไร
เฮ้อ...
ยิ้มอีก
เปล่าครับ ยูฮัง กล่าว
ปั๊ก ทำอาหารให้ยงนังกิน จากนั้นก็ถามว่าติดต่อยูฮังได้รึยัง ยงนังบอกว่าเขาปิดโทรศัพท์ จากนั้นชองยี ขอไปนอนเล่นห้องซึงมี ปั๊กจึงขอเข้าไปดูความเรียบร้อยก่อน เมื่อซึงมีกลับมาก็สอบถามว่ายูฮังจะมาอยู่บ้านหรือ ปั๊กจึงบอกว่าจะมาอยู่ชั่วคราว
แล้วคุณย่ารู้จะทำยังไง ยิ่งรู้ว่าตัดขาดคุณย่ามาอยู่กับเรา คุณย่าไม่โกรธรึคะ ซึงมีถาม
ไม่แน่หรอก วิธีนี้อาจใช้ได้ผล ต่อให้คุณย่าสงเคราะห์คนอื่นไปเถอะไม่มีทางตัดลูกตัดหลานหรอก
แต่พี่ยูฮังปิดมือถือเขาเห็นด้วยกับวิธีนี้รึคะ
ดูเหมือนพวกเขาคุยกันเรียบร้อยแล้ว เห็นว่ายูฮังออกจากบ้านไปตั้งแต่เมื่อวาน
เมื่อวานหนูยังช่วยขับรถส่งถึงบ้านด้วย
งั้นรึ แต่ยงนังบอกว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้กลับบ้าน
น่าแปลก แล้วเขานอนที่ไหน
พ่อบ้าน รายงานจังซุกจา เรื่องที่ยงนัง และลูกสาวหอบกระเป๋าออกจากบ้านพร้อมคุณโคเจ
ดี เอาไม้ตายมาประท้วงฉันไม่ให้เงินก็ไม่สนใจฉัน
ขอโทษครับ
ฮ่ะ...ฮ่ะ...สิ้นคิด
กลับมาแล้วครับ ยูฮัง เดินเข้ามา
คุณยูฮัง มาเมื่อไหร่ ไปเมื่อไหร่แต่เช้าครับ เห็นแต่กุญแจรถ
มาแล้วค่ะ คุณย่าเพิ่งกลับรึคะ อุนซอง กล่าว
ใช่ อุนซอง เข้ามาหน่อย
ค่ะ
เธอแปลกใจมั้ยที่ยูฮังไปสาขาสอง
ค่ะ ตอนแรกรู้สึกแปลกใจ หนูทราบจากผู้จัดการค่ะ
อย่าเข้าใจเป็นอื่น ไม่มีอะไร ถึงแม้เป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ลูกหลาน ขอร้องอ้อนวอน ขอไปทำงานร้านสาขาสอง ฉันก็ปฏิเสธไม่ได้
ค่ะ
อีกหน่อยเธอมีลูกแล้วจะเข้าใจ ลูกหลานแท้ ๆ เป็นเหมือนเลือดเนื้อของเราเอง แล้วนี่ยิ่งเป็นลูกหลานยังไงก็ตัดไม่ขาด
หนูทราบค่ะ คุณย่า
ฮ่ะ...ฮ่ะ...ไม่เคยมีลูก รู้ได้ยังไง...ฮ่ะ...ฮ่ะ...
นึกถึงคุณพ่อ คุณแม่ อุนยูทีไรหนูรู้สึกปวดร้าว ทุกข์ทรมานใจ คุณย่าคงเหมือนกัน
การให้ยูฮังทำงาน ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสำหรับเขา เธออย่าถือสาเขา ทำหน้าที่ของเธอต่อไปนะ
ยงนัง โทรฯมาหายูฮัง บอกให้ไปบ้านซึงมี เขาถามกลับว่าให้ไปทำไม
ลูกเอ๊ย แม่กับน้องย้ายออกจากบ้านแล้ว แต่ลูกยืนยันอยู่ที่บ้าน ได้ที่ไหนกัน สาขาสองรึ ทำงานสาขาสองรึ ลูกฮัง
แม่ พี่กลับบ้านแล้วรึ ร้านสาขาสองทำไมรึคะ ชองยี กล่าว
ก็นั่นน่ะสิ
ก็นั่นสิอะไรคะ
ยูฮัง ตอนนี้ยังอยู่ที่บ้านรึ ปั๊ก ถาม
เขาว่าอย่างนั้น
นี่เธอไม่ได้ถามยูฮัง ตัวเองด่วนออกมาทำไมกัน ปั๊ก ถาม
เปล่านะ เมื่อวานลูกชายฉันไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน มือถือทั้งวันก็ปิดเงียบ ฉันคิดว่าเขาคงคิดเหมือนเราน่ะสิ ยงนัง กล่าว
ซึงมี กับ ชองยี อยู่ในห้องนอนกันสองคน ซึงมีขอร้องให้ชองยีกลับบ้าน
ซวยจริง ๆ เลย วันก่อนฉันยังเป็นทายาทเศรษฐีอยู่หยก ๆ กลายเป็นเทวดาตกสวรรค์เร่ร่อนไม่มีบ้าน
คุณย่าเธอยังไม่ตายสักหน่อย ฉันว่าสักวันท่านคงเปลี่ยนใจหรอก
ไม่มีประโยชน์แล้ว พินัยกรรมคุณย่า ยกบริษัทให้พี่ยูฮังหมด
งั้นรึ
เฮอะ...น่าโมโห รู้อย่างนี้ฉันน่าจะแต่งงานกับพี่จุนเซไปซะเลย ชองยี กล่าว
//www.dailynews.co.th
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
