|
จอมนาง
ผู้เขียน แก้วเก้า
สนพ.เพื่อนดี (พิมพ์ครั้งที่ ๖/มิ.ย. ๒๕๔๖)
โปรยปกหลัง
(บางส่วนจากเนื้อหาในเล่ม)
สโรบลกำหีบดีบุกใบนั้นแน่นเข้า ราวกับนางพญาที่กำลังกำคทาประจำองค์อยู่
ด้วยความเด็ดเดี่ยว หนักแน่น ความรู้สึกที่ฉายชัดอยู่บนดวงหน้านั้น
เป็นความรู้สึกของคนที่ค้นพบแล้วว่า ตนเองเกิดมาเพื่ออะไร
และมีหน้าที่ใดต่อมนุษย์ร่วมโลกร่วมแผ่นดิน...
ไม่มีอะไรที่จะน่ากลัวต่อไปอีกแล้ว
บัดนี้หล่อนมิใช่ทั้งหญิงสาวต่างชาติ
มิใช่ทั้งเจ้าหญิงผู้นิราศจากดินแดน
หากแต่เป็นเทวีหงสาอย่างบริบูรณ์
เทวีหงสา...คือผู้ที่ผสานชีวิตเข้ากับดินทุกก้อน น้ำทุกหยด ชีวิตทุกชีวิตในหงสา
ลมหายใจของเทวีหงสาคือลมหายใจของประชาชน
สุขและทุกข์ของชีวิตในแผ่นดินนี้
เรื่องย่อ(จากหน้าคำนำ)
'หงสา' เป็นประเทศสมมติเล็กๆ ที่สงบและงดงาม
ซึ่งมีอาณาเขตติดกันกับประเทศไทยที่มีความเป็นมิตรกันยาวนาน
และ ณ ประเทศไทยนี้เอง สโรบล หรือ เจ้าหญิง เวสาตรี หรือนัยหนึ่ง'เทวีแห่งหงสา' ในอนาคต
ได้เติบโตขึ้นพร้อมกับความรู้ความสามารถ อันเหมาะสมกับตำแหน่งอันศักดิ์สิทธิ์ทุกประการ
และที่สำคัญก็คือพลังจิตพิเศษของเธอที่ไม่มีใครพิสูจน์ได้ว่ามาจากที่ใด...
......
ขอเล่าเรื่องเพิ่มเติมอีกนิด...
สโรบลหรือเจ้าหญิงเวสาตรี เจ้าหญิงหงสาต้องลี้ภัยตามมารดามาอยู่เมืองไทย
เมื่อบิดาของเธอถูกจับด้วยข้อหากบฏ
เธอเข้ารับการศึกษาอย่างดีที่เมืองไทย และเมื่ออายุครบ ๑๕ ก็ได้รับการบอกเล่าถึงความเป็นมาของตัวเอง
และภาระหน้าที่ที่เธอจะต้องรับผิดชอบเมื่อเติบโตขึ้น
เมื่อจบการศึกษา เธอเดินทางกลับ"หงสา" เพื่อเข้าทำงานตามที่มีประกาศรับสมัคร...
ซึ่งแท้จริงแล้วมีเบื้องหลังในการเตรียมการทวงตำแหน่ง"เทวีหงสา" รวมทั้งการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของบิดา
..............
เธอได้พบกับเจ้าชายภาณุมณฑลโดยบังเอิญ...
แล้วก็มีเหตุให้ได้ใกล้ชิดกันในระยะเวลาสั้น ๆ
ก่อให้เกิดเป็นความผูกพัน แม้เขาจะยังไม่ทราบถึงฐานะที่แท้จริงของเธอ...
นวนิยายเรื่องนี้เป็นการผสมผสานกันระหว่างเรื่องของการต่อสู้ แย่งชิงอำนาจทางการเมือง
กับเรื่องราวลี้ลับเหนือธรรมชาติ...
ทั้งยังมีเรื่องของพลังจิตที่มีข้ออธิบายทางวิทยาศาสตร์ร่วมอยู่ด้วย...
สอดร้อยเข้าด้วยกันอย่างเหมาะเจาะกลมกลืน กลายเป็นจินตนิยายที่อ่านสนุก
แฝงด้วยสาระเต็มเปี่ยม ตามแบบฉบับจินตนิยายแนว ๆ นี้ของนามปากกา"แก้วเก้า"
อ่านรอบนี้เป็นรอบที่สองค่ะ อ่านรอบแรกเมื่อนานมาก ๆ แล้ว...
แต่หนังสือของนักเขียนท่านนี้ ให้อ่านกี่เที่ยว ๆ ก็ยังคงอรรถรส
ทั้งในแง่วรรณศิลป์และเนื้อหาที่ดำเนินไปได้อย่างครบถ้วนเช่นเคยค่ะ
อาจจะไม่มีบทรักหวาน ๆ โรแมนติคให้ชวนดึ่มด่ำซักเท่าไหร่
เพราะมีแต่เรื่องราวขับเคี่ยวทางการเมืองมากไปหน่อย
แต่ก็มีฉากที่ชวนให้ซาบซึ้งประทับใจอยู่หลายตอนเหมือนกัน
เป็นอีกเล่มที่อยากชวนอ่านค่ะ...
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
