ตอนอ่านเล่มนี้ก็เลือกหยิบมาอ่านเพราะชื่อเหมือนกันค่ะ
มีแอบหงุดหงิดใจนิดดดนึงกับบุคลิกของพระัเอก แหะๆ
หนูว่าหนูชอบที่คุณชมัยภรเขียนเรื่องของแมวมากกว่านิยายคนนะ (ฮา)

เป็นหนังสือในดวงใจเลยค่ะ
เป็นหนังสือเล่มแรกๆ ของคุณชมัยภร
สนุกดีที่อ่านหนังสือเล่มนึงทะลุไปถึงเล่มอื่นๆ ด้วย ^^

พักนี้ที่บ้านฝนตกฟ้าร้อง ไฟดับบ่อย ๆ ค่ะ...
อาจจะไม่ค่อยได้เข้ามาตอบเม้นท์นะคะ

เล่มนี้ผมมี
แต่ยังบ่าเกยหยิบออกมาอ่านเลยครับ หุหหุ

ปล. หมิงหมิงว่าหัวแม่มือนี่ลำแต๊ครับ 555

เล่มนี้ขนาดไม่บางไม่หนากำลังดี

ชอบเหมือนกันค่า ^_^

แต่เล่มที่หยิบมาอ่านซ้ำบ่อยๆคือห้องนี้รื่นรมย์

แบบว่าแอบหวังนิดๆว่าอ่านแล้วอารมณ์จะเย็นลงตามชื่อหนังสือน่ะ

หนังสือของหนอนหนังสือเลยล่ะ
เราได้หลายชื่อหนังสือน่าอ่านอีกหลายๆ เล่มจากหนังสือเล่มนี้

อ่านยังไง ก็ไม่เห็นว่าเป็นหนังสือสำหรับเด็กก่อนวัยรุ่นนะ เพราะตัวละครเป็นผู้ใหญ่แล้วล่ะ

เฮ้อ.....อยากมีบ้าน มีห้องสุมด แบบนางเอกเรื่องนี้ล่ะ

หนอนเห็นควรว่าอยากหาหนังสือเล่มนี้มากิน
เอ๊ย มาอ่านให้เห็นจริงเจ้า

เคยอ่านหนังสือของ ชมัยพร แสงกระจ่าง เล่มนึงค่ะ ค่อนข้างน่าเบื่อ ก็เลยอ่านไม่จบ นับแต่นั้นมาก็เลยไม่สนใจงานของนักเขียนท่านนี้อีกเลย แต่อ่านรีวิวเล่มนี้ของคุณแม่ไก่แล้วน่าสนใจค่ะ จะลองไปหาดูที่งานหนังสือ

สวัสดียามเช้าครับปี้แม่ไก่

อ่านเพลินเหมือนกันค่ะสำหรับเล่มนี้

ไม่ชอบพระเอกตอน "เผลอไผล" น่ะแหละค่ะ นอกนั้นก็โอเค

อ่านนานมากแล้วค่ะ ชอบพอควรค่ะ

หลายๆคนแวะมาบอกว่าน่าอ่านและชอบเลยทำให้
อยากอ่านมาแล้วล่ะคะปี้แม่ไก่ ..

ส่วนตัวหนังสือที่บอกเล่าผ่านตัวละคร "ผม,ฉัน"
พู่ว่ามันอ่านง่ายและมันทำให้เราอินได้ง๊ายง่ายนะค่ะ

สวัสดีค่ะพี่แม่ไก่

คนที่เขียนหนังสือแนวนี้ต้องเป็นคนที่อ่านเยอะนะคะ
และถ้าหนอนหนังสืออ่านหนังสือเล่มนี้ก็คงเพลิน
ที่ได้อ่านเจอชื่อหนังสือที่ตัวเองรู้จัก
ในขณะเดียวกันก็อาจเป็นการแนะนำหนังสือให้คนที่ไม่ค่อยได้อ่านด้วย

ขอบคุณที่นำหนังสือดีดีมาแนะนำนะคะพี่

หวังว่าพี่แม่ไก่คงสุขกายสบายใจดีนะคะ

สวัสดีเจ้าปี้แม่ไก่ สบายดีน้อเจ้า ม่ได้แวะมาแอ่วมาเอิ้นหาจั๊ดเมินเลย...

มาบ้านปี้แม่ไก่ได้รู้เรื่องราวหนังสือน่าอ่านๆทั้งนั้นเลย นุชก่อจดไว้พ่องละเจ้า แต่เวลาปิ๊กบ้านนี้ม่ค่อยมีเวลาไปเซาะซื้อหนังสือเลย เพราะเมาไปหั้นไปนี้ เวลาปิ๊กมาสิงคโปร์ก่เป๋นง่อม กึดว่าย่หยังม่เซาะหนังสือมาอ่านพ่อง อิอิอิ งืดตั๋วเก่าขนาด

สวัสดีค่ะจขบ.

"อ่านหนังสือเล่มนี้เถอะ..ที่รัก" เป็นหนังสือนอกเวลาของหนูตอนอยู่ปีหนึ่งค่ะ
เป็นหนังสือที่กว่าจะหยิบขึ้นมาอ่าน ต้องใช้เวลานานมาก เพราะบทแรกๆค่อนข้างน่าเบื่อ
และเพราะว่าข้อสอบเป็นข้อเขียน เลยต้องจำชื่อหนังสือและชื่อคนแต่งที่ปรากฏให้ได้มากที่สุด
สุดท้ายยอมแพ้ไปซะก่อน เพราะเพื่อนบอกว่าทำไปได้30เรื่องก็ยกธงขาวแล้ว

หนังสือเรื่องนี้ค่อนข้างเรื่อยๆมาเรียงๆ แต่ถ้าได้อ่านถึงตอนจบ จะรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาเลย
หนูอ่านไปทั้งหมด 3 รอบ แทบหงายเลยค่ะ เรียกได้ว่าถ้าถามอะไรมา ตอนนี้ก็ยังจำได้หมด

ในงานหนังสือว่าจะซื้อสาปพระเพ็ง เลยมาหาข้อมูลในบล็อคคุณแม่ไก่ค่ะ ขอบคุณนะคะ

สวัสดีครับปี้แม่ไก่

ตอนเกิดใหม่ๆ
มาดามห่วงขนาดครับ
กลัวลูกดำ
ผมก่ง่าป้อก่ขาว แม่ก่ขาว
ลูกจะมอยได้จะใด

สักสองเดือนตัวก่หายแดง
ออกมาขาวใสเลยครับทีนี้ อิอิิอิ

สวัสดียามเช้าครับปี้แม่ไก่

สวัสดียามเช้าครับปี้แม่ไก่

สวัสดียามเช้าครับปี้แม่ไก่

สวัสดียามเช้าครับปี้แม่ไก่

พี่แม่ไก่

งานขัวหลวงรัษฏา พู่ไปอยู่ไม่นานเหมือนกันอ่ะคะ
เดินก็เรื่อยเปื่อยเรียกว่ายังไม่ทั่วเหมือนกันคะ ตอนแรกก็
ตั้งใจว่าดูงานตรงริมน้ำแล้วจะไปเดินตรงช่วง
ถนนคนเดินเหมือนกันค่ะพี่ เพราะว่าไหนๆ ไปแล้ว
ก็ขอไปเดินหน่อย แต่พอดีว่าไปดูงานตรงโซนบนสะพาน
แล้วเจอเพื่อนเลยพูดคุยกันนานหน่อย เดินถ่ายรูปนั่นนี่
พอดี๊แม่เค้าก็โทรมาด้วย เลยต้องรีบเก็บภาพค่ะ เพราะว่า
คุณนายแม่มาก็อดถ่ายรูปกัน


พู่เลยถ่ายรูปได้ไม่เยอะคะ ... อยู่ไม่นานด้วยเพราะว่า
เกือบทุ่มครึ่งก็ตรงดิ่งกลับบ้านแล้วอ่ะคะ ดีน๊าเพราะว่า
ช่วงกลับบ้านลมก็เริ่มแรง ฝนก็เริ่มตกโปรยๆ แล้วอ่ะค่ะ
ว่าแล้วฝนตกก็สงสารคนจัดงานนะคะ เพราะว่าจัดกันแทบตาย
ฝนดันมาเทลงมาได้ซะงั้น ไม่ไหวเลยคะ .. ตกไม่เลือกเวลากันเล้ย

สวัสดียามเช้าครับปี้แม่ไก่

ไพลิน รุ้งรัตน์ ชื่อนี้การันตี
สมควรหามาอ่านจริงๆ
คิดถึงคุณแม่ไก่เช่นกันค่ะ
แต่ยุ่งทั้งงานอบรมลูกเสือชาวบ้าน สิบห้าตำบลทั้งเหนื่อยทั้งสนุก และนี่งานตัวเองกำลังเตรียมงานวันผู้สูงอายุและกำลังต่อด้วยเทศกาลสงกรานต์และต่อเนื่องด้วยโครงการเมืองสีเขียวด้วยการปลูกป่าอีกหลายหมื่นต้น อีกไม่กี่วันต้องไปรับอาสาสมัครสันติภาพอเมริกาที่ลพบุรี ยุ่งจนลืมเหนื่อยเลยค่ะ คุณแม่ไก่ทำอะไรบ้างเอ่ยคิดถึงอยากฟังคุณแม่ไก่เล่าอ่ะค่ะ
คิดถึงๆๆๆ

สวัสดียามเช้าครับปี้แม่ไก่

ก่มาดามก่ว่า

สามีเธอบ้ามากครับ

ยะไปเสียกู้อย่าง 55555

น่าอ่านมากมายค่ะ

จำได้ว่าเคยหยิบเรื่องนี้มาอ่าน ตอนอยู่ ม.4-5
หยิบมาอ่านฆ่าเวลาช่วงพักกลางวัน และตัดสินใจ ยืมหนังสือจากห้องสมุดโรงเรียนกลับไปอ่านแต่พออ่านจบกลับลืมดูชื่อของผู้แต่ง และมันค้างคาใจจนถึงตอนนี้ เพราะจำได้ว่าตอนนั้นชอบหนังสือเล่มนั้นมาก พอมาทำงานเลยพยายามหาซื้อเพื่อจะเก็บสะสม แต่ก็เสียดายตรงที่จำชื่อผู้แต่งไม่ได้
ขอบคุณมากน่ะค่ะ ที่ช่วยให้รู้ว่าผู้เรื่องนี้คือใคร...

ชอบหนังสือเล่มนี้เหมือนกันค่ะ เคยยืมอ่านจากห้องสมุด แต่ยังไม่ได้จังหวะซื้อเก็บซักที คุณชมัยพรเข้าใจผูกเรื่องดีนะคะ