|
"สุดขอบจักรวาล" ผู้เขียน จุฑารัตน์ ผู้พิมพ์ สนพ.ดอกหญ้า (ครั้งที่ ๒ ต.ค. ๒๕๔๐)
โปรยปกหลัง :
ณ สุดขอบจักรวาล... สงครามระหว่าฝ่ายจักรวรรดิและฝ่ายต่อต้านระอุขึ้น สิ่งที่สองฝ่ายต้องการคือ "ผลึกแห่งเออร์" แต่เธอ มนุษย์โลกธรรมดา กลับบังเอิญได้สิ่งนั้นมาครอบครอง การผจญภัยตั้งต้นที่จุดนี้...
ความผูกพันบนพื้นฐานแห่งความแตกต่างเริ่มถักทอ "เขา" เจ้าชายต่างดาวผู้ทรงอำนาจ แปรเปลี่ยนอ่อนโยนลงได้ด้วยความรัก
ณ สุดขอบจักรวาล... หากความฝันยังคงอยู่ ความมหัศจรรย์จะปรากฏขึ้น
เรื่องย่อ : (ย่อเอง)
ลินิน เด็กหญิงที่ถือกำเนิดมาพร้อมกับพลังพิเศษที่เธอเองก็ไม่รู้มาจากไหน ในวัยทารก เธอสามารถเรียกสิ่งของที่ต้องการมาสู่ตัวเธอได้ สร้างความงุนงงแกมหวาดกลัวให้คนใกล้ชิด
เมื่ออายุสิบขวบ เธอได้ใช้พลังพิเศษนั้น กระทำในสิ่งที่ฝืนกฏแห่งกรรมอย่างรุนแรง เพื่อช่วยชีวิตของบิดา ส่งผลให้ร่างกายของเธอหยุดการเจริญเติบโตเพียงแค่นั้น.... ในขณะที่น้องสาวที่อายุอ่อนกว่าเธอสามปี กลายเป็นหญิงสาวแรกรุ่นวัยสิบเจ็ด ลินินกลับยังคงดูเหมือนเด็กน้อยวัยสิบขวบ...
จนกระทั่งวันหนึ่ง...เธอก็ได้พบกับ"ราเอล" เจ้าชายแห่งจักรวรรดินอกพิภพ ที่กำลังติดตามหา "ผลึกแห่งเออร์" อยู่ ท่ามกลางการสู้รบกับฝ่ายต่อต้าน ซึ่งก็ต้องการ"ผลึกแห่งเออร์"นี้เช่นกัน
ราเอลได้แสดงอำนาจ เข่นฆ่าฝ่ายต่อต้านอย่างโหดเหี้ยมจนลินินรู้สึกเกลียดและกลัวเขาจับใจ
เขาได้ดึงเอาผลึกแห่งเออร์ที่ฝังอยู่ในตัวเธอออกมาได้สำเร็จ... และทำให้ร่างกายของเธอกลับคืนสู่สภาพปกติ เป็นหญิงสาววัยยี่สิบที่งดงาม
การต่อสู้แย่งชิงยังดำเนินต่อไป ในระหว่างนั้น ลินินก็ต้องอยู่ภายใต้การคุ้มครองของราเอล ก่อให้เกิดเป็นความผูกพัน...ใกล้ขิด และเป็นความรักในที่สุด
แต่เธอเป็นชาวโลก ส่วนเขาเป็นเจ้าชายจากต่างดาว... ความรักของพวกเขาจะลงเอยได้อย่างไร น่าติดตามค่ะ
เป็นนิยายแฟนตาซี จินตนาการล้นเหลือ ที่อ่าน ๆ ไปก็ทึ่งคนเขียนนะคะว่า...คิดได้ไง มีเรื่องรักกุ๊กกิ๊ก โรแมนติกผสมผสานอยู่ด้วย มีการแก่งแย่ง อิจฉาริษยาแบบน้ำเน่า ๆ อยู่ประปราย ทำให้หนังสืออ่านสนุกขึ้น เพราะไม่งั้น อ่านไปงงไปกับตัวละครชื่อแปลก ๆ ที่มีมากมายเหลือเกิน
นิยายเรื่องนี้ น่าจะช่วยยืนยันคำกล่าวที่ว่า...ความรักไม่มีพรมแดนได้เป็นอย่างดี
ความรักอันเกิดจากความเข้าใจของสาวน้อยขาวโลกกับเจ้าชายหนุ่มจากต่างดาว ณ สุดขอบจักรวาล จึงสามารถก้าวข้ามอุปสรรคนานาได้สำเร็จ
ชอบแนวคิดตอนหนึ่งที่ว่า...
"ว่าไปแล้ว ...คนเราเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทั้งอ่อนแอที่สุดและเข้มแข็งที่สุด... มีทั้งผู้ที่วาดหวังจะพึ่งพาอำนาจยิ่งใหญ่ ที่สร้างสรรค์สรรพสิ่งทั่วทั้งจักรวาล... และผู้ที่ท้าทายต้องการเอาชนะอำนาจนั้น... แต่สุดท้าย สิ่งที่คนเราพึงพาได้มากที่สุด หรือจำเป็นต้องเอาชนะให้ได้... ยังคงเป็น...ตัวของเราเอง"
** เก็บตกจากเกมอีกแล้วค่ะ อยากอัพบล็อกแต่ไม่มีเวลาอ่ะ จึงต้องเก็บของเก่ามานำเสนอไปพลาง ๆ ก่อน แหะ ๆ หนังสือเล่มนี้อ่านเพื่อตอบโจทย์หนังสือที่มีจำนวนหน้ามากกว่า ๕๐๐ หน้าขึ้นไป ส่วนเกินจาก ๕๐๐ นั้ได้คะแนนเพิ่ม ๑๐๐ = ๕ คะแนนค่ะ เป็นหนังสือเล่มหนาที่วางอยู่บนชั้นมานานเนิ่น ถ้าไม่เกิดเกมนี้กับโจทย์นี้ล่ะก้อ...ก็คงยังไม่ได้หยิบมาอ่าน เพราะเล่มหนาเกิ๊น...
***เชิญเลือกอ่านหนังสือเล่มอื่น ๆ ในบล็อกนี้ได้ที่... ~ สารบัญหนังสือในบล็อก ~ ค่ะ
|
ผมไปปูนฯลำปาง
พูดเสนร็จ
แวะวัดปงสนุก
กิ๋นข้าวตอนกับอ้ายคนขับรถตี้ก๋วยเตี๋ยวบ้านดง
แล้วก่ปิ๊กเจียงใหม่เลยครับปี้แม่ไก่
บ่าได้แวะตี้ไหนเลย
เพระาช่วงบ่ายก่กลับมาทำงานเหมือนเดิมครับปี้
ปล. ผมตอบหลังไมค์ไปแล้วเน้อครับ