อ่า..อะนะ

ประโยคที่เหมือนซีรี่ส์เกาหลี น่าจะได้แรงบันดาลใจหละมั้งคะ

ส่วนเรื่องฉากนัวเนียนี่ เราไ่ม่ค่อยได้อ่านหนังสือของนักเขียนใหม่ๆ เลยยังไม่ค่อยเจอค่ะ



ส่วนงานหนังสือ เอาไว้ว่างๆ ก็ลองมาเดินสิคะ เราน่ะช้อบชอบค่ะ เห็นหนอน (หนังสือ) มารวมตัวกันเยอะๆ เนี่ย

เล็งๆ เล่มนี้ไว้เหมือนกันค่ะ
แต่แอบกลัวความเรื่อยๆ เฉื่อยๆ ของมันจังเลย

สงสัยคนเขียนจะประทับประโยคนี้ในซีรี่ส์เกาหลีมากเลยนะคะ ถึงได้มาพอในงานเขียนเรื่องนี้ได้

พี่แม่ไก่

ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี้พู่ต้องบอกว่า นักเขียนใหม่ๆ อาจจะทำให้
ไม่อยากอ่านเพราะว่ามันหลวมๆ กับบทนะค่ะ
แต่ว่าหลังๆ มานี่เจอนักเขียนหน้าใหม่แต่ว่าไฟแรงดี
อ่านแล้วอินและโดนในส่วนตัวแล้วก็ชอบนะค่ะ
เลยทำให้ตัวเองกลายเป็นคนอยากลองค่ะ ไม่ปิดกั้น
แบบว่าถ้าเมื่อก่อนเห็นชื่อแปลกๆ จะไม่เอาเลยค่ะ
แต่ว่าหลังๆ มาก็หยิบมาลองอ่านก่อน ถ้าโดนก็โอเลยค่ะ


หลังๆ มานี่หลังจากที่อ่านงานชุดของ The Sixth Sense
ของนักเขียนหน้าเก่าจากธาราหิมาลัย ณารา ซ่อนกลิ่น ร่มแก้ว แพรณัฐ
อ่านแล้วชอบมากค่ะ แถมช่วงก่อนอ่านงานของร่มแก้ว
ไม่ติด มาตอนหลังๆ อ่านงานของร่มแก้วแบบเบาๆ
กลับชอบค่ะเพราะว่าน่ารักดี .. ชอบและยังติดตาม
อ่านงานของณาราและก็ร่มแก้วกันต่อไป (จนกว่าจะเบื่อค่ะ)

ขอบพระคุณคุณแม่ไก่ที่อุดหนุน - อ่านจนจบ และยังกรุณารีวิวรอยตะวันค่ะ

ยังลุ้นตุ้มๆต่อมๆอยู่เลยว่าหนังสือเล่มหนาอย่างนั้น
กับความเป็นนัก(อยาก)เขียนนวนิยายมือใหม่
ซึ่งไม่มีฉากหวือหวาแบบที่มีเกลื่อนตลาด
จะมีนักอ่านที่ดีกรีแก่กล้าให้โอกาสหยิบหนังสือมาพลิกอ่านบ้างไหมหนอ

ในส่วนของคำติชม จะนำไปพัฒนาและระมัดระวังในเรื่องต่อๆ ไปนะคะ

สำหรับประโยคที่คุณแม่ไก่ยกมานั้น
เป็นคำพูดคล้ายกับที่เคยบอกใครคนหนึ่งเมื่อหลายปีมาแล้ว
ฉันไปค้นดูในบันทึกออนไลน์
ยืนยันได้ว่าฉันพูดก่อนซีรี่ย์นั่นจริงๆ น้า...
//liza.diaryis.com/2005/11/29

ผู้เขียนขออภัยจริงๆ ค่ะ
ถ้าหากทำให้เข้าใจผิดว่ารับแรงบันดาลใจมาจากซีรีย์ของเกาหลี

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่

^
^
โอ๊ะ คุณผู้เขียนเข้ามาอ่านด้วย...
(คลิกกลับไปที่บล็อกแล้วไม่มีที่ว่างให้ทักทาย เลยต้องขอสื่อสารผ่านตรงนี้...)

ต้องขอโทษจริง ๆ ตรงนี้กับความเข้าใจผิดกับประโยคดังกล่าวนะคะ
อย่างที่บอกว่าบังเอิญเพิ่งดูผ่านไปใหม่หมาด... ทั้ง ๆ ที่ซีรียส์เรื่องนั้น...(แดจังกึม)เคยฉายไปครั้งหนึ่งนานแล้ว แต่ตอนนั้นไม่ได้ดู เพิ่งจะมาดูเอาตอนที่ช่อง 3 เอากลับมารีรันเนี่ยะค่ะ...ความรู้สึกเลยยังคงติดตราอยู่น่ะค่ะ

เป็นกำลังใจให้พัฒนางานเขียนต่อไปนะคะ

บังเอิญเห็นคุณแม่ไก่เอ่ยถึงสิริณและรอยตะวันไว้ในกระทู้หนึ่งของพันทิพน่ะค่ะ
เลยขออนุญาตเข้ามาติดตามอ่านในบล็อกแบบไม่แสดงตัวอยู่หลายวัน
แอบปลื้มด้วยว่ามีนักเขียนคนโปรดเป็นคุณสิริมา อภิจารินเหมือนกัน

ตั้งแต่นั้นก็เลยเฝ้าคอยอยู่เงียบๆว่าเมื่อไหร่คุณแม่ไก่จะกรุณารีวิวรอยตะวัน
พออัพขึ้นปุ๊บก็เลยรีบเข้ามาอ่านเลยค่ะ

ในไดอารี่ออนไลน์เล่มนั้นปิดรับคอมเม้นต์แล้วเพราะว่าไม่ค่อยได้กลับไปอ่านเรื่องราวเก่าๆเท่าไหร่
เกรงว่าหากมีคนไปตอบไว้ แล้วจะไม่เห็นน่ะค่ะ เลยตัดสินใจปิดรับข้อความ

อันที่จริงคุณแม่ไก่ไม่ต้องขอโทษเลยค่ะ
ต้องยอมรับแหละค่ะว่าสิริณไม่รอบคอบเองที่ไม่ตรวจสอบว่ามันไปพ้องกันมากขนาดนี้

บังเอิญซ้ำที่หนังสือซึ่งควรจะมีคิวพิมพ์ไปตั้งแต่ปีก่อน
ัดันมาวางแผงใกล้ๆ กับตอนที่ซีรี่ย์ดังกล่าวมารีรันอีก
ต้องยอมรับสภาพแบบไร้ข้อโต้แย้งค่ะ

ขอบพระคุณอีกครั้งนะคะ สำหรับกำลังใจ
แม้จะเป็นนัก(อยาก)เขียนมาเกือบครบสิบปีแล้ว แต่ก่อนหน้านี้สิริณก็ถนัดแต่เขียนเรื่องสั้นหวานๆ
รอยตะวันเพิ่งจะเป็นนวนิยายเล่มที่สองในชีวิตเท่านั้นเอง
ยังมีจุดที่จะต้องพัฒนาต่อไปอีกมาก
ทุกๆ คำติชมจะเป็นกระจกสะท้อนให้ระมัดระวัง และนำไปปรับปรุงในผลงานชิ้นต่อๆ ไปค่ะ
ขอบคุณค่ัะ

เพิ่งอ่าน ภาพรักในฝัน จบ ชอบค่ะ ไม่เน้นเลิฟซีนหวือหวา แต่น่าติดตาม ตอนพระเอกไปง้อนางเอกทำเราร้องไห้กระจาย ทำให้อยากอ่านเรื่องอื่นๆ แล้วจะไปหาเรื่องนี้มาอ่านบ้าง

ขออนุญาตใ้ช้พื้นที่คุณแม่ไก่ขอบคุณคุณน้องนะคะ
เมณี่ยินดีอย่างยิ่งค่ะ่ที่ทราบว่าคุณน้องชอบภาพรักในฝัน
และยังกรุณาแบ่งปันความคิดเห็นให้ทราบด้วย
ทั้งที่นิยายก็ไม่ได้ใหม่อะไรเลย
ดีใจจริงๆ ค่ะที่คุณชอบ

ป.ล.หากประทับใจภาพรักในฝัน
เรื่องราวจากคู่ของแพรพลอยและภูมิ
มีตอนแรกตีพิมพ์ใน ลิขิตหัวใจด้วยไพ่รัก
สำนักพิมพ์แจ่มใสค่ะ
ตอนนั้นเมณี่ใช้นามปากกา แม่มณี ค่ะ :)

เป็นกำลังใจให้ คนเขียนเช่นกันค่ะ

เป็นสมาชิก TK Park ยืมมาอ่านภาพรักในฝัน ชอบมากค่ะ อ่านแล้วน่าติดตามมาก อ่านเสร็จต้องไปหาซื้อมาเป็นของตัวเอง ยิ่งตอนพระเอกบอกนางเอกว่า เธอไม่ใช่คนในฝันของเขา เราอ่านไปร้องไห้ไป อ่านแล้วได้อารมย์ตาม เสมือนว่าตัวเองเป็นนางเอก 555 ตอนนี้กำลังหาเรื่องต่อไปของสิริณอ่านค่ะ