มายาวาณิช...โดยพลิ้วอ่อน

          บอกเล่าเรื่องราวของ ท่านหญิงเซรี หลังพลาดจากฐานะฉายาของพระราชา เธอจึงถูกส่งตัวมาให้เป็นคู่หมายของขุนนางที่ปรึกษาส่วนพระองค์ แม่ตุ๊กตากระเบื้องผู้แสนเปราะบาง งดงาม ผู้คนรายล้อมต่างทะนุถนอมมิให้แตกหัก แต่กลับไม่มีผู้ใดอยากรักดูแลเธอไปชั่วนิรันดร์ จนเมื่อเขาคนนั้นก้าวเข้ามา อิสต์ พ่อค้าหนุ่มผู้มากด้วยเล่ห์กล เขาขุดหลุมพรางให้เธอเลือก...

เลือกที่จะเป็นนกน้อย นอนอยู่ในกรงทอง หรือเลือกที่จะโบยบิน ไปสู่โลกกว้าง

เพื่อค้นหาความหมายของคำที่เธอไม่เคยรู้จัก...อิสรภาพ

(สนพ.อินเลิฟ    ตีพิมพ์ ต.ค.55    จำนวนหน้า 303    ราคาปก 219)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...

          เรื่องเล่าในเมืองสมมติลำดับที่ 4 ในชุดมนต์รักเมืองมายา ก่อนหน้านี้จะเป็นเรื่องของโจร(วิมานโจร) ราชา(ราชาร้อยเล่ห์) และขุนนาง(สัมผัสเสน่หา) เรื่องหลังสุดนี้เคยรีวิวไปแล้ว ส่วนเรื่องนี้เริ่มด้วยชะตากรรมของนางเอกที่ไม่ได้รันทดอะไร แต่น่าสงสารค่ะ เป็นคนที่ถูกเลี้ยงดูตีกรอบให้อยู่ในฐานะ ‘ท่านหญิง’ เพื่อรอวันที่จะได้เป็น ‘ตุ๊กตา’ ประดับบารมีให้คู่ครองที่คู่ควร จนวันที่มีชายคนหนึ่งเสนอทางเลือกให้กับเธอ อย่างที่ไม่เคยมีใครเคยทำ เธอจึงเลือกก้าวเดินออกไปจากกรงทอง แม้จะรู้ว่าพ่อค้าจอมเจ้าเล่ห์อย่างอิสต์ จะ ‘ไม่ใช่คนดี’ แต่เขาก็สอนเธอให้รู้จักชีวิต รู้จักโลกแห่งความเป็นจริง และสุดท้ายคือการรู้จักอารมณ์เสน่หาระหว่างชายหญิง(อุต๊ะ >//<) ส่วนเธอนั้นกลับเป็นสิ่งที่เขาไม่ชอบโดยสิ้นเชิง เป็นความอ่อนแอ เป็นตัวปัญหา...ที่ริดรอน ‘อิสรภาพ’ ไปจากตัวเขาเองเช่นกัน...อิอิ

          พล็อตเรื่องไม่ได้ใหม่ค่ะ แต่อ่านได้เพลินๆ ยังชื่นชอบกับวิธีการเล่าเรื่องที่เป็นเอกลักษณ์ของผู้เขียนอยู่เช่นเดิม ที่ในหนึ่งหน้า หนึ่งบทสนทนา อาจจะมีหลากหลายเหตุการณ์ทับซ้อนกันอยู่ในนั้น! และการวางพล็อตเรื่อง ผูกปมตัวละครไว้ตั้งแต่เรื่องก่อนหน้า...และเรื่องก่อนหน้านั้นอีก!! ด้วยวิธีทั้งหมดทั้งมวลนั้นทำให้เรื่องที่ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนสามารถซับซ้อนและชวนติดตามทีเดียวค่ะ 

ผู้ชายคนที่ตามรักเธอทุกชาติ พิมพ์ครั้งที่ 85 ...โดย วินทร์ เลียววาริณ

          บอกเล่าเรื่องราวการตามหา นิทานอีแสบ ของนักเขียนผีอย่าง สาย ธารี ทุกคำบอกเล่า ทุกเรื่องราวที่ตามหา กลับเชื่อมโยงเกี่ยวข้องกับผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขาเคยพบ ...ผู้หญิงที่หัวมุมถนน รตี วรรษรส

นี่คือนวนิยายที่ dak-done เสียด-colour และ กวน-teen ที่สุดในรอบปี

(สนพ.113    ฉบับปรับปรุง พิมพ์ครั้งแรก 2549    จำนวนหน้า 320    ราคาปก 220    เรท 12+)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...

          ผู้ชายคนที่ตามรักเธอทุกชาติ พิมพ์ครั้งที่ 85 เป็นนิยายคล้ายนิทานที่เล่าผ่านตัวละครที่เป็นคน ไม่ใช่สัตว์เหมือนในนิทานอีสป ทุกสิ่งอย่างเกิดขึ้นได้ในโลกของนิยาย โดยเล่าเรื่องของผู้ชายคนหนึ่งที่ตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง เขาพบเธอหลายครั้ง แต่ก็มั่นใจว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่หัวมุมถนนคนนั้น พร้อมกับการตามหาที่มาของนิทาน 'อีแสบ' นิทานโบราณที่แสนคุ้นเคย เรื่องราวทั้งหมดเล่าผ่านประวัติศาสตร์การยกทัพมาตีเมืองพิษณุโลกของเจ็งกิสข่านและอเล็กซานเดอร์มหาราช/ ปริศนาภาพวาดของดา วินชี/ ทองที่ถูกขโมยไปจากครั้งที่อยุธยาถูกตีแตก/ ห้องสมุดของหมอบรัดเลย์/ สัดส่วนที่ซ่อนอยู่ในสรรพสิ่งที่สวยงามบนโลก/ ตำนานจุดกำเนิดเทพธิดาแห่งความรักจากสาวนักยิงธนู ....ฯลฯ (ซึ่งคุณสามารถทำความเข้าใจเรื่องจริงทั้งหมดนั้นในมิติของเรา ได้ที่ภาคผนวกภายในเล่ม)

          อ่านไป งงไป อึ้งไป ฮาไป (เป็นพักๆ) กับนิยายยำใหญ่แนวเสียดสี ประชดประชัน รวยอารมณ์ขันร้าย (ชอบคำนี้) มีทั้งที่แสดงออกชัดเจนและแอบแฝงในบริบทสนทนา ถ้าไม่สังเกตดีๆ คุณอาจพลาดอะไรดีๆไปก็ได้ ผู้เขียนตั้งใจใช้มัน 'สะท้อน' สังคมเหมือนดั่งนิทานปรัมปราที่เราเข้าใจว่าให้แง่คิดสั่งสอนเด็ก แต่จริงๆแล้วก็มีแอบเหน็บสังคมอยู่เหมือนกัน แง่คิดมีมายมายให้เราไปต่อยอด สิ่้งที่จบข.ต่อไ้ด้คงเป็น...อาจไม่มีอดีต อาจไม่มีอนาคต อาจไม่มีชาตินี้ อาจไม่มีชาติหน้า แม้แต่ความบังเอิญก็อาจถูกกำหนดไว้แล้ว เรามีอัตตาที่ควบคุมไม่ได้ สิ่งที่เราทำได้อาจมีเพียง 'การเลือก' หนทางมีเสมอ หากบอกว่าไม่มี...นั่นเพราะคุณไม่เลือกเองต่างหาก

          หลังอ่านก็ได้เสิร์ทหาผลงานอื่นๆของผู้เขียน จึงได้พบว่าเมื่อไม่กี่วันมานี้ คุณวินทร์ เลียววาริณ ได้รับการประกาศยกย่องเชิดชูเกียรติจากสำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติให้เป็น 'ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์' ประจำปี 2556 ...บังเอิญกับที่จขบ.เลือกนามปากกานี้มาทำความรู้จักเป็นครั้งแรก...พอดี (แอบว่าไปนั่น..ในมิติของจขบ. 555)

สุดปลายขุนเขา...โดยระวิวรินทร์

          บอกเล่าเรื่องราวของคนสองคน ที่ต้องทิ้งความทรงจำระหว่างกันไว้ที่ปลายสะพานนั้น เมื่อความรักของ อวัศยา (หมอก) กลายเป็นโซ่ตรวนผูกมัดเธอไว้เอง ไม่ให้ก้าวผ่านกำแพงของ ภูผา ยิ่งเธอรัก ยิ่งเธอทำเพื่อเขามากเท่าไหร่ เขายิ่งต้องไกลห่างจากเธอไป...จนสุดปลายขุนเขา

แม้จะอยู่ไกลกันสักเท่าใด แต่ความรักของเขาและเธอไม่เคยไกลกันได้จริง

ถ้าเมฆหมอกยังโอบอุ้มภูผาไว้ ที่สุดปลายขุนเขา เราจะอยู่ด้วยกันตลอดกาล...

(สนพ.แจ่มใส    ตีพิมพ์ครั้งที่ 2 ก.ย.52 จำนวนหน้า 349 ราคาปก 219)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน....

          เรื่องนี้ได้รับน้ำใจปันมาอ่านจากเพจ 'หนังสือปันกันอ่าน: Immortalbook' ขอบคุณมากๆเลยค่ะ

          ช่วงครึ่งแรกจะเป็นการย้อนอดีตการเริ่มต้นความรักของพระนางในรั้วมหาวิทยาลัย พระเอกเป็นว่าที่คุณหมอเรียนอยู่ปีสุดท้าย นางเอกเป็นรุ่นน้องคนละคณะ อารมณ์ประมาณรุ่นน้องแอบปลื้มแอบปิ๊งรุ่นพี่ ออกตัวว่าปลื้ม ว่าชอบ ส่วนพระเอกจะปากแข็ง กำแพงสูง ดูไม่ค่อยเล่นด้วย เลยทำให้เวลาที่พระเอกทำอะไรขึ้นมาบ้าง คนอ่านก็แอบเขินแทนนางเอกอยู่เหมือนกัน แต่พอพระเอกเรียนจบก็ต้องหนีไปไกล ไม่ใช่เพราะกำแพงที่เขาสร้าง แต่เป็นกำแพงความเป็นจริงของ ‘เหตุผล’ ที่เขาไม่อาจก้าวข้ามมันได้ มาครึ่งหลังทั้งคู่ได้พบกันอีกครั้ง เมื่อนางเอกมาออกค่ายอาสา และพระเอกเป็นแพทย์ชนบทที่หมู่บ้านภูหมอก ที่ที่ดอกไม้ในใจเธอ และต้นรักในใจเขา จะเติบโตขึ้นอีกครั้ง ที่ที่ความรักของทั้งคู่จะสถิต ณ สุดปลายขุนเขานั้นตลอดกาล... (เน้นย้ำคำนี้เพราะตอนจบทำให้เรารู้สึกเช่นนั้นจริง)     

          ภาษาเขียน ภาษาคุย จะเน้นสื่อสารอารมณ์ความรักของพระ-นาง ทั้งการบรรยายบรรยากาศรอบตัวเป็นขุนเขา ดอย หมอก แลดูอบอุ่น ใบไม้พลิ้วไหว ดอกไม้ร่วงโรย เข้ากับบรรยากาศหนาวๆแบบนี้มาก ลองนึกถึงเรื่อง Autum in my heart อารมณ์เรื่องประมาณนั้นเลยค่ะ ทั้งอบอุ่น เหงา และเศร้า ถือว่าตรงนี้เป็นจุดเด่นของผู้เขียนที่บิ๊วซีนอารมณ์ได้ค่อนข้างดี แม้คนอ่านจะสะดุดในระหว่างฉากที่แทบไม่มีรายละเอียด ไม่มีที่มาที่ไปบ้าง เหมือนละครที่ตัดเฉพาะฉากอารมณ์มาต่อๆกัน แต่ด้วยภาษาเขียนก็ทำให้อยากติดตาม ลุ้นในความรักของพระนาง ส่วนที่ชอบคงเป็นฉากที่เหล่าหมอๆทะเลาะกัน ฉากอุบัติเหตุของพระ-นาง ความมั่นคงชัดเจนของนางเอก และอุดมการณ์ความเป็นหมอของพระเอก 

         แถมด้วยความรู้ใหม่ว่า 'ชมพูภูพิงค์' เป็นชื่อพระราชทานอีกชื่อ ของดอกนางพญาเสือโคร่ง ดอกไม้ที่เป็นตัวเอกของเรื่องนี้...

อยากไปเห็นของจริงจัง 

รอยจำในดวงใจ...โดยศรีสุรางค์

          บอกเล่าเรื่องราวของ นิดา สาวนักศึกษาธรรมดา เธอไม่ได้ความจำเสื่อมหลังฟื้นตื่นจากอุบัติเหตุ แต่กลับถูกกล่าวหาว่าเป็นใครอีกคน กลายเป็นคุณหนูผู้เพียบพร้อมอย่าง แพรวไพลิน แถมยังมีคู่หมั้นแล้วอย่างคุณหมอหนุ่ม รอยภพ ผู้อ่อนหวานอ่อนโยนจนเธอหวั่นไหว ไม่มีหลักฐานใดบ่งชี้ว่าเคยมีผู้หญิงชื่อนิดา คล้ายเธอไม่เคยมีตัวตนอยู่จริง ต้องมีใครเล่นตลกกับเธอ ขณะที่พยายามหาคำตอบ กลับบังเกิดสิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่า เมื่อความทรงจำของแพรวไพลินเริ่มปรากฏ มาแทนที่ความทรงจำของนิดาที่เริ่มเลือนหาย!

(สนพ.พิมพ์คำ    ตีพิมพ์ก.ย. 55    จำนวนหน้า278    ราคาปก 180)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน..

          เป็นการลองของใหม่ที่อาจไม่ใหม่แล้วสำหรับเพื่อนๆ เรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก (มาก) ผสมวิทยาศาสตร์ไซไฟอย่างที่หลายรีวิวว่าไว้ จขบ.ชื่นชอบพล็อตในส่วนของไซไฟมากก ช่างคิด ช่างลึกลับ พลิกไปพลิกมา ถือว่าผู้เขียนทำได้ดีที่ทำให้ความคิดของคนอ่านโอนเอนไปมาตามความสับสนของนางเอก เดาแทบไม่ถูก ทุกสิ่งดูน่าสนใจ ทุกคนดูน่าสงสัย(เพราะตัวละครหลักมีไม่กี่ตัว)

          ระหว่างที่นางเอกพยายามค้นหาคำตอบว่าแท้จริงแล้วเธอเป็นใครกันแน่ ระหว่าง นิดา หรือ แพรวไพลิน ก็มีเรื่องราวเน้นความหวานที่พระเอกพยายามเข้ามากระตุ้นเตือนความทรงจำให้กับนางเอก แถมยังมีภาคพิเศษเติมต่อท้าย ปูให้เห็นถึงความสัมพันธ์ของพระนางอีก ทั้งที่คิดว่าแค่เพียงในเรื่องก็ค่อยข้างจะหวานเพียงพอแล้ว ในด้านนี้มันสมบูรณ์ในตัวอยู่แล้ว

          โดยรวมถือว่าภาษาเขียนลื่นไหล เนื้อหาชวนติดตาม พล็อตแปลกใหม่ หลงให้งง ลงสรุปด้วยหลักธรรม และข้อคิด-การอย่าฝืนธรรมชาติมากเกินไป เมื่อมนุษย์เป็นเพียงแค่เศษผงธุลีดินของ...จักรวาล...

เพราะเรานั้นคู่กัน (Maid in Samed) ...โดย กวินทรา

          บอกเล่าเรื่องราวของ กำไลมาศ หญิงสาวหลีกหนีเมืองกรุงอันแสนวุ่นวาย หอบหิ้วเอาความเหนื่อยล้ามาทิ้งที่ทะเลรีสอร์ท แห่งเกาะเสม็ด อย่าเข้าใจผิดคิดว่าผู้หญิงบ้านๆอย่างเธอจะมาเพียงเที่ยวเล่น แต่เธอยังมาทำงานในฐานะ 'แม่บ้าน' และนั้นทำให้ได้พบกับ 'พ่อบ้าน' อย่าง พ่อมหา เจอเนอรัลเบ๊ในรีสอร์ท ผู้ชายปากหนักหนวดเครารุงรังอย่างกับมหาโจร ที่ถนัดใช้กิริยาแทนคำพูด เธอจึงงัดสารพัดวิธีเด็ดดึงดอกพิกุลออกจากปากคน(เกือบ)ใบ้ แต่หารู้ไม่ว่ากำลังเติมชีวิตของเขา ให้กลับมามี ‘ชีวา’ อีกครั้ง...

(สนพ.กรีนมายด์      ตีพิมพ์ มี.ค.54      จำนวนหน้า206     ราคาปก 99)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน....

          เป็นอีกเรื่องในชุด Sweet heart series ที่เข้าตากรรมการ (ทั้งหมดมี 14 เรื่อง อ่านแยกได้ ไม่ได้มีีสวนใดๆเกี่ยวข้องกัน) ซึ่งก่อนหน้านี้ผ่านเข้ารอบให้ได้รีวิวมาแล้วคือ เสียงเพรียงจากหัวใจ โดยรวิสิตางศุ์ และ รักลิขิต โดยพันมัย (หากใครจะจำได้อะนะ ฮา) ส่วนเรื่องอื่นๆก็อ่านจบบ้างไม่จบบ้าง

          เรื่องนี้เนื้อเรื่องโดยรวมไม่ได้หวือหวาอะไรมาก สังเกตว่าจะใช้บุคลิกนิสัยของตัวละครนำพาให้เกิดเรื่องราว ซึ่งหลักๆของเรื่องดูเหมือนนางเอกจะเป็นฝ่ายรุกเข้าหาพระเอก แต่จริงๆแล้วการกระทำของนางเอกไม่ได้ดูน่าเกลียดหรือก๋ากั๋นอะไรเลย แต่เป็นการเข้าหาแบบเนียนๆ เรื่อยๆ(และฉลาด)ในแบบของเธอ เพียงเพื่อละลายน้ำแข็งทลายเกราะที่พระเอกสร้างขึ้น เพื่อดึงเขาให้ได้มีปฏิสัมพันธ์แบบมนุษย์ทั่วไปพึงทำบ้างเท่านั้น แม้ในใจจะรู้ว่านั้นไม่ใช่เหตุผลเดียวที่เธอมีก็ตาม เมื่อเธอได้รู้ใจตัวเองมากขึ้น บางกลยุทธจึงดูเสี่ยงไปบ้าง แต่นั้นก็คุ้มค่ามากที่จะลอง (ขอบอกกกก 555) ช่วงท้ายของเรื่องนี่แหละที่หวือหวาและหวานเวอร์เวอร์ เวอร์ร์ร์ มากมาย หากใครได้ลองมาอยู่ในสถานการณ์เดียวกับนางเอกคงได้หมดคำถามในทุกสิ่งอย่างเป็นแน่แท้ >_< มีจุดติงจุดเดียวที่คิดว่าอาจมาจากข้อจำกัดของชุด ที่จำกัดจำนวนหน้าอยู่ที่เล่มละ 200 ร้อยหน้านิดๆนั้น ทำให้ความสัมพันธ์ของพระ-นางดูจะรวบรัดตัดตอนเร็วไปหน่อย คาดว่าถ้าเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ในหนังสือชุด แล้วเป็นนิยายเรื่องยาวกว่านี้ ผู้เขียนอาจเติมเต็มให้จุดนี้สมบูรณ์ขึ้นได้แน่ๆ เพราะ....

          เพราะ...จุดเด่นที่เราชอบมากๆ แล้วคิดว่าสมควรอย่างยิ่งที่น่าจะนำมาบอกต่อ เพื่อไม่ให้นามปากกาเล็กๆนี้ผ่านเลยไปคือ สำนวน ค่ะ การบรรยายโวหารพรรณนาของเค้าดีมากๆ ทั้งที่เรื่องราวไม่ได้มีอะไรมาก บทพูดก็น้อย แต่ทำให้เราติดตามอยากอ่านตลอด นอกจากการบรรยายรายละเอียดในความรู้สึกนึกคิดของตัวละครให้เป็นตัวดำเนินเรื่องไป ยังมีการการใช้คำแทนความหมายจากคำทั่วๆไปให้ดูแปลกใหม่ มีบ้างที่จิกกัดประชดประชันผสมมุขฮาๆ การตัดฉากก็ทำได้ดีให้รู้สึกเหมือนดูละคร ชอบตั้งแต่ฉากแรกที่เล่าถึงการผจญในเมืองหลวงของนางเอกหลังเลิกงาน ต้องยืนคอยรถเมล์ แออัดเป็นปลากระป๋องบนนั้น และนั้นเป็นจุดเริ่มต้นให้เธอมาเช็ดถูวิลล่าเป็นแม่บ้านที่เสม็ด ส่วนตัวชอบตัวละครบ้านๆธรรมดาแบบนี้ ดูจับต้องได้ ใกล้ตัวดี

อาจจะมองไม่เห็นภาพจึงขออนุญาตยกตัวอย่างการพรรณนาของเค้ามาให้อ่านนะคะ

เช่นในฉากที่นางเอกนั่งเรือเพื่อข้ามเกาะมาทำงานที่รีสอร์ทแล้วเมาเรือ...

‘เป็นเหตุให้โจ๊กหมูที่กำลังเดินทางอยู่ในระบบทางเดินอาหารออกนอกเส้นทาง ยูเทิร์นย้อนกลับมาทางเก่า ก่อนจะพุ่งลงไปในทะเลให้ปลาเล็กปลาน้อยได้ตอดเป็นอาหาร ทำบุญทำทานในระหว่างการเดินทางไปรีสอร์ท’

หรือฉากที่นางเอกกำลังคิดค้นใจตัวเองในสิ่งที่ทำอยู่ว่าจะเดินหน้าหรือถอยหลัง... ‘

อย่างคืนนี้ก็เหมือนกัน เป็นเธอที่เริ่มก่อน ทอดสะพานให้เขาขนาดนั้น มีหรือผู้ชายขับเรือเร็วอย่างพ่อมหาจะไม่จอด

จะเอายังไงดี เดินหน้ามาถึงตีนเขาแล้ว เธอจะเดินขึ้นเขาต่อไปหรือจะถอยกลับลงมายืนอยู่บนพื้นดินระดับน้ำทะเล ที่ซึ่งมีความดันเท่ากับความดันบรรยายกาศ ไม่สูงไม่ต่ำจนมีผลต่อความรู้สึกและหัวใจเธอเช่นนี้'

สุดท้ายคือ ชอบค่ะ จึงอยากบอกต่อ...^^