บ่วงมัดใจ...โดย เหลียนอิ๋ง

เสี่ยวเฟิงหลิง แปล

          บอกเล่าเรื่องราวของ สุ่ยมู่หลิง อดีตคณิกาสาวงามอันดับหนึ่งแห่งหอนาวาบุปผา นางเพียรทำทุกทางเพื่อให้ได้มาซึ่งอิสรภาพจากชื่อเสียงอันไร้ศักดิ์ศรีเช่นนี้ แม้จะต้องกลายเป็นเพียงคนเร่ร่อนไร้จุดหมายปลายทางนางก็ยังยินดี...

          หากแต่เสรีที่ได้มากลับมลายหายไปในพริบตา เพียงน้ำมือมารของ ตวนมู่เซิ่ง คุณชายเจ้าเล่ห์แสนสำราญ ผู้เกียจคร้านไม่สนกฎเกณฑ์ของสิ่งใด นอกจากได้ถากถางตอกย้ำจิตใจนางให้จมดินไปวันๆ ใครเลยจะรู้ว่าถ้อยคำทำร้ายจิตใจผู้คนเหล่านั้น ได้แปรเปลี่ยนสิ่งใดกันไปชั่วนิรันดร์...

(สนพ.แจ่มใส    ตีพิมพ์ ธ.ค.52    จำนวนหน้า 203    ราคาปก 149 )

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...

           นับเป็นนิยายมากกว่ารักเล่มเล็กๆบางๆ ที่อยากหยิบยกมากล่าวถึง เพราะรู้สึกได้ว่ามีอะไรที่ดูจับต้องได้ พล็อตไม่เบาบางจนเกินไป ดูมีอะไรๆให้คิดตาม...

          เป็นเรื่องของนางเองที่อดีตเคยเป็นถึงคณิกาอันดับหนึ่งในหอนางโลม ใครจะรู้ลึกลงไปในใจนางไม่เคยภาคภูมิใจในชื่อเสียงนั้นสักนิด มันขื่นข่มเพียงใดใครเลยจะรู้ นางจึงทำทุกทางเพื่อแลกอิสรภาพที่ต้องการ จะต้องเสี่ยงชีวิตเป็นหมากในเกมการเมืองนางก็ยังยินยอม แม้จะหลุดพ้นออกมาได้ นางก็ยังเคว้งคว้างไร้จุดยืน ไม่รู้จะเดินต่อไปทางใดด้วยไม่เคยใช้ชีวิตเยี่ยงคนธรรมดา และโชคชะตายังเล่นคงตลก ให้นางต้องตกเป็นสาวใช้ของคุณชายเสเพลแสนเกียจคร้าน คนที่คอยแต่จะตอกย้ำซ้ำเติมนาง คอยแต่จะเหยียดหยามด้วยวาจาร้ายกาจไม่เว้นวัน...

          เพียงแค่ตาสบตาเขาก็รู้ได้ทันที นางคือสิ่งสวยงามที่ควรค่ามีไว้ครอบครอง เป็นใครก็อยากครอบครอง แต่อย่าได้คิดว่าจะเห็นฉากตบจูบลูบคลำลากถูกกันนัวเนีย ไม่มีเลย ไม่มีอะไรแบบนั้นเลย ฉากเข้าพระเข้านางมีน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย (น้อยไป ขัดจายยยคนอ่านจริงๆ >___<) สิ่งที่เขาทำกับนางมีเพียงแค่ ‘การสั่งสอน’ ด้วยวาจาร้ายกาจ เพียรย้ำยีจิตใจนางให้จมดิน ให้สมกับหน้าตาอมทุกข์ราวจะวอนขอให้ใครๆดูถูกของนาง ให้สมเฉกเช่นที่นางเฝ้าดูถูกตนเอง โดยไม่แลเห็นคุณค่าอื่นใดที่ตนมี อย่างในคราวที่เขาหยิบยื่นผ้าขาวผืนหนึ่งไปตรงหน้า นางกลับมองเห็นเพียงจุดดำด่างเพียงจุดเดียว โดยมองข้ามสีขาวของผ้าทั้งผืนไป เนื้อหาจึงเป็นเรื่องของการประคับประคองจิตใจ ให้บัวใต้น้ำได้ผลิแย้มขึ้นมาใหม่ ให้อยู่เหนือผืนน้ำได้ในสักวัน...

          ถือว่าเป็นการสอดแทรกเนื้อหาที่ค่อนข้างลึกซึ้ง พระเอกเจ้าเล่ห์และหลงตัวเองอย่างน่าหมั่นไส้ แถมรูปงามกว่านางเอกด้วยซ้ำไป หากชายใดได้เข้าใกล้ยังแอบมีหวั่นไหวกันได้ทีเดียว (คนอ่านแอบจิ้นวายเอง 55) ชอบวิธีที่เขานำมากล่อมเกลาจิตใจนางเอก ใช้ไม้แข็งก่อด้วยอิฐฉาบด้วยปูนเป็นกำแพง ให้ใจนางได้แข็งแรงและได้ตระหนักในคุณค่าตน โดยไม่ต้องสนคำนินทาคน...

          และที่จะไม่เอ่ยถึงนั้นไม่ได้ คือนักแปลชื่อนี้ เสี่ยวเฟิงหลิง ผู้ถ่ายทอดเรื่องราวออกเป็นภาษาที่งดงาม มาประกอบกับวิธีการเล่าเรื่องของผู้เขียน แม้ตัวละครจะมีบทสนทนาสื่อสารกันมาก ก็ไม่ให้รู้สึกเบื่ออันใด ด้วยเราจะรับรู้ถึงแรงอารมณ์มากมายของตัวละครเหล่านั้นติดตามไปด้วยเช่นกัน...