Group Blog All Blog
|
บุหงาซ่อนกลิ่น...โดยเวฬา (แม่มณี) บุหงาซ่อนกลิ่น โดยเวฬา (แม่มณี) บอกเล่าเรื่องราวของดาราดาวร้ายสุดเซ็กซี่อย่าง สิมิลัน มายาวี ที่ถูกพระเอกเบอร์หนึ่งของวงการอย่าง ปัณณ์ รัชนาถ ล่อลวงขืนใจ! ยิ่งเขาตอกย้ำว่าเธอไม่มีค่าพอ ทั้งที่เขาเองเป็นคนพรากคุณค่านั้นไปจากเธอ เธอยิ่งเกลียดเขามากเท่าพันทวี ในเมื่อเธอไม่ใช่นางเอก เป็นแค่นางร้ายตัวอิจฉา ตัวประกอบในชีวิตของพระเอก เธอไม่มีอะไรสู้เขาได้เลย แต่เมื่อเขามาปล้นศักดิ์ศรีของเธอไป จะผิดไหมที่เธอจะลุกขึ้นมาทวงคืนศักดิ์ศรีของตัวเอง! ปัณณ์ รัชนาถ ดาราหนุ่มแสนดี เป็นที่ย้ำเกรงของคนในวงการ แต่ความจริงแล้วเนื้อในนั้นเขาก็เป็นแค่ผู้ชายเห็นแก่ตัว เอาแต่ใจและต้องได้รับความสำคัญเสมอด้วยเป็นลูกคนเล็ก เพลย์บอยควงผู้หญิงเล่นไม่ซ้ำหน้า เมื่อมาพบนางเอกที่เป็นดารานางอิจฉา แต่งตัวเซ็กซี่ เขาจึงคิดว่าเธอ "ง่าย" เขาได้เธอด้วยเล่ห์ลวงบวกความเข้าใจผิด กลับพบว่าเธอไม่เคยแปดเปื้อนมาก่อน แม้จะรู้สึกผิดที่ข่มเหงหญิงที่ไม่เต็มใจ แต่เขาก็เลือกโยนทุกความผิดให้กับทุกคนยกเว้นตัวเอง ทิฐิที่สร้างขึ้นจึงบดบังคุณค่าและตัวตนที่แท้จริงของหญิงสาว.... ตรงข้ามกับ สิมิลัน มายาวี ดาราดาวร้ายเจ้าบทบาทที่กำลังมาแรง เธอรับงานทุกอย่างทั้งละคร หนัง เดินแบบ กระทั้งถ่ายแบบเซ็กซี่ แต่ที่ทำไปทั้งหมดนั้นก็เพื่อครอบครัว แม้วัยยังเด็ก แต่เธอก็เข้มแข็ง เก็บซ่อนความทุกข์ใจไว้ภายใต้หน้ากากของความสดใสร่าเริง เลือกเผชิญหน้ากับปัญหา เมื่อความผิดที่เขาสร้างไว้มันหนักหนา ประกอบกับโกรธที่เขาเคยประณามเธอด้วยภาพลักษณ์ภายนอก เธอจึงมองไม่ออกว่าบุคลิกใดเป็นตัวตนที่แท้จริงของชายหนุ่ม...
(สนพ.บางกอกบุ๊คส์สเตชั่น ตีพิมพ์ ต.ค. 55 จำนวนหน้า 521 ราคาปก 349) ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน... จากเรื่องย่อที่บอกไว้ด้านบนเป็นเพียงเนื้อเรื่องในช่วงต้นเท่านั้นนะคะ (หลังจากนั้นยังมีเรื่องราวอีกมาก) โดนส่วนตัวชอบช่วงนี้ที่สุดแล้ว จากเรื่องอื่นๆที่เคยอ่านมา เมื่อนางเอกพลาดพลั้งเสียทีให้พระเอกไป ส่วนใหญ่เลือกที่จะจบเรื่องราวไว้ตรงนั้น ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เรื่องนี้นางเอก (นางร้ายในจอ) กลับกล้าลุกขึ้นมาทวงศักดิ์ศรีของตัวเอง ดูจะเสียดสีละครหลังข่าวดี แต่หลังจากนั้นดูเหมือนกำแพงใจของนางเอกดูจะสูงน้อยไปหน่อย (ในความรู้สึกของคนอ่าน) อยากให้ใจแข็งกว่านี้ ทรมานพระเอกให้มากกว่านี้ อยากให้พระเอกได้ใช้ความพยายามในการไขว้คว้ากว่าจะได้มาซึ่งรักแท้ ไปๆมาๆเลยดูเหมือนเข้าอีหรอบเดิมแบบละครหลังข่าว ==' คนอ่านคงหวังสูงไป ที่หวังจะได้เห็นอะไรดีๆ ที่จะแก้เผ็ดพระเอก ที่กระทำการแบบนี้ต่อนางเอกบ้าง บวกกับไม่ชอบความคิดพระเอกอย่างนึงว่า ถ้าเขาย้อนเวลากลับไปได้ ก็ไม่ขอเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เขาทำลงไป เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเหตุให้เขาและเธอได้พบและได้รักกัน... 0_o (ว่าไปนั้น...) และในช่วงตอนท้ายที่เรื่องนี้แดงออกมา พระเอกก็ดันโยนความผิดให้คนอื่น ไม่สำนึกเลยว่าตัวเองผิด ความทุกข์ตรอมใจที่ตัวเองเจอนั้นเทียบไม่ได้เลยกับความทุกข์ของ "ลูกผู้หญิง" คนนึง คนอ่านเข้าใจอยู่ถึงปมปัญหาชีวิตของพระเอก ที่เคยถูกแม่ทิ้งไปตั้งแต่ยังเล็ก จึงไม่เคยเชื่อมั่นและไว้ใจความรักจากผู้หญิงคนไหน แม้ในตอนท้ายพระเอกจะสำนึกผิดคิดได้ แต่คนอ่านก็ยังรับไม่ได้กับความคิดและการกระทำบางอย่าง (ที่อาจจะเทียบเท่าการข่มขืน) ของพระเอกอยู่ดี ส่วนสำนวนการเขียนจัดว่าอ่านได้เพลินๆดีค่ะ ชอบที่มีการสอดแทรกด้วยประโยคหรือบทกลอนสั้นๆจากบทกวีพระราชนิพนธ์เก่าๆ ที่ไพเราะเข้ากับเนื้อเรื่องดี ชอบชื่อเรื่อง "บุหงาซ่อนกลิ่น" ที่สื่อความหมายของเนื้อเรื่องได้ดี ดังเช่นคำกล่าวที่บอกไว้ในเรื่อง ว่าอย่าตัดสินความสนุกของหนังสือจากหน้าปก ดังเช่นอย่าตัดสินผู้อื่นเพียงภาพลักษณ์ภายนอก หรือใช้ไม้บรรทัดของตัวเรามามาตรวัดตัวตนของผู้อื่น เหมือนกับตัวละครในเรื่องที่ต้องใช้เวลาและความอดทน กว่าจะยอมรับและมองเห็นสิ่งดีๆในตัวตนของอีกฝ่าย น่าสนใจตรงต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีบ้าง แต่กำแพงไม่สูงพอนี่ อาจอ่านแล้วไม่ได้ดั่งใจ
ตัดสินใจอีกทีดีกว่า---ขอบคุณค่ะ โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 19 พฤษภาคม 2556 เวลา:9:06:45 น.
งานของผู้เขียนเคยอ่านแต่แผนก่อการรักค่ะ และมีดองงานเก่าอีก 1 เล่ม
เรื่องนี้เราเคยติดตามในเน็ทมาก่อนค่ะ แต่พอพระเอกเริ่มเรียกนางเอกว่าหนู ก็เริ่มไม่ค่อยชอบค่ะ เลยทำให้อ่านแล้วสะดุดๆๆหน่อย โดย: Sab Zab' วันที่: 19 พฤษภาคม 2556 เวลา:10:27:10 น.
***ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาเยี่ยมชมนะคะ ^^ ***
@ lovereason ความจริงสำนวนการเขียนโอเคอยู่ค่ะ อ่านได้เพลินๆดีอยู่ ติดตรงความคิดและพฤติกรรมพระเอกเนี้ยแหละ ==" เรื่องสนิมดอกรัก อ่านพล็อตแล้วน่าสนใจอยู่เหมือนกันค่ะ @ ~:พุดน้ำบุศย์:~ สงสัยเราชอบอ่านแนวๆเดียวกันจริงๆแหละ ฮา แนะนำให้ลองอ่านรีวิวเรื่องนี้จากบล็อคคุณฟีน่าอีกทีก็ได้ค่ะ อ้อมก็สนใจเรื่องนี้จากรีวิวของคุณฟีน่าน่ะค่ะ ^-^ @ อุ้มสม เดี๋ยวจะแวะไปอ่านรีวิวน้องอุ้มสมนะ สนใจเรื่องนี้เหมือนกัน @ Sab Zab' ใช่ค่ะ สรรพนามก็เป็นอีกเรื่องที่ลืมพูดถึงไป เวลาพระเอกเรียกหนู ก็ฟังแปลกๆเหมือนกันค่ะ เหมือนตั้งใจเรียกมากไปยังไงไม่รู้ บางครั้งพอลืมตัวก็ไม่เรียก น่าจะเรียกชื่อเล่มไปเลยดีกว่าค่ะ (ฉากแรกที่เจอกันในโรงแรม พระเอกก็เรียกนางเอกว่า เธอ แล้วแทนตัวเองว่า ผม ฟังแล้วแปลกๆ น่าจะเป็น ฉัน-เธอ หรือ คุณ-ผม มากกว่า ==') โดย: kunaom วันที่: 19 พฤษภาคม 2556 เวลา:12:14:45 น.
ขอบคุณคุณ kunaom สำหรับความคิดเห็นที่มีต่อบุหงาซ่อนกลิ่นค่ะ
ดีใจจังที่ชมชื่อเรื่อง 55555 ทีแรกยังกลัวว่าชื่อมันจะเชยไปหรือเปล่า สำหรับยุคมาเฟียและท่านชีคครองแผงหนังสือ :P เรื่องสมมติที่พระเอกว่าถึงย้อนเวลากลับไปได้ ก็จะไม่แก้ไขในสิ่งที่เคยเกิดขึ้น มันคือนิสัยของปัณณ์ รัชนาถเลยนะคะ เขาไม่เคยผิดค่ะ 555555555 ถ้าเวย์ให้เขาบอกว่า พระเอกอยากย้อนไปแก้ไข คาแรคเตอร์จะโดดมากเลย และในชีวิตมนุษย์จริงๆ คนที่เห็นตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล เขาก็จะคิดแบบนี้ด้วย เขาไม่ผิด ไม่แก้ไขเด็ดขาดอ่ะ สำหรับคำติและชม (เอ๊ะ! มีชมด้วยใช่ไหมคะ 5555) ขอน้อมรับไปจดเก็บไว้ค่ะ และจะนำไประวังในผลงานเรื่องต่อๆไป ในจุดที่ติงมาเรื่อง สรรพนามของพระ-นาง พระเอก 'เจตนา' หนูเรียกเพื่อเอาใจนางเอกค่ะ ไ่ม่แปลกที่จะขัดๆสำหรับผู้สังเกตการณ์อย่างเราๆ แฮ่... แล้วเวลาพระเอกโกรธ เขาก็จะลืมตัว ใช้นิสัยเดิม วีนใส่ เรียกนางเอกแบบเดิม นี่คือจุดที่พยายามคงคาแรคเตอร์ตัวพระเอกไว้ ว่าเขาเคยมีแต่คนตามใจมาตลอดชีวิตสามสิบกว่าปี การจะมาเปลี่ยนนิสัยเลยเพราะความรัก มันเป็นไปไม่ได้หรอก แต่เขา 'ฝืน' บังคับตัวเองให้ทำแบบนั้น เพื่อพยายามเอาชนะใจนางเอก เพื่อพยายามลบล้างความรู้สึกผิดในใจตัวเอง สำหรับเรื่องสนิมดอกรัก เวย์มีลงให้ทดลองอ่านในบล็อกแกงค์ครึ่งเล่มค่ะ หากจะเมตตานักเขียนหน้าใหม่ ทดลองอ่านดูก่อนก็ได้ว่าชอบหรือเปล่า แ้ล้วค่อยตัดสินใจอีกที ว่าจะไปถอยมาอ่านให้จบหรือไม่ หวังว่าจะได้รับโอกาสจากคุณ kunaom ในโอกาสต่อๆไปอีกนะคะ ^^ โดย: แม่มณี วันที่: 27 พฤษภาคม 2556 เวลา:21:47:57 น.
ฮา...นักเขียนมาเอง เราก็จัดเต็มไปซะเยอะเชียว
สำหรับชื่อเรื่อง ต้องบอกว่ามาถูกทางแล้วค่ะ บุหงาซ่อนกลิ่น หรือสนิมดอกรัก เพราะมากค่ะ โดยส่วนตัวเป็นนักอ่านที่สนใจหนังสือจากชื่อเรื่อง ถ้ามาแนวท่านซีค จำเลย ทาสสวาท ก็มองผ่านเหมือนกัน (ยกเว้นว่าเป็นของนักเขียนที่ตามอ่านจริงๆ) เวลาอ่านนิยายก็พยายามทำความเข้าใจตัวละคร และสิ่งที่ผู้เขียนพยายามจะสื่อให้มากที่สุดอยู่เหมือนกันค่ะ อย่างในตอนสุดท้ายของเรื่องที่พยายามจะบอกว่า ในความเป็นจริงไม่มีใครเป็นพระเอก นางเอก ทุกคนก็เป็นมนุษย์ มีทั้งข้อดี-ข้อเสียแตกต่างกันไป ก็พอจะเข้าใจได้ค่ะ ....แต่ผู้อ่าน ไม่ใช่สิมิลันนางเอกของเรื่อง ดังนั้นจึงไม่ได้มีความรู้สึกรักปัณณ์ รัชนาถพระเอก "ได้มากพอ" จนสามารถให้อภัยและเข้าใจกระทำของพระเอกได้ อาจจะเนื่องด้วยนักอ่านผู้นี้ยังไม่เคยผ่านประสบการณ์ที่เราจะรักคนๆนึงได้มากมายแบบนี้ ดังนั้นจึงคิดว่านี้ก็เป็นจุดที่ท้าทายผู้เขียนได้นะคะ ว่าจะทำอย่างไรให้นักอ่านที่ไร้ประสบการณ์พวกนี้ (555+) คล้อยตามและเชื่อว่านางเอกจะรักพระเอกที่เป็นคนแบบนี้ได้ ขอบคุณนะคะที่แวะมาอ่านคอมเม้น ไม่ได้ตัดพ้อที่เราติ ชอบนักเขียนที่ใส่ใจนักอ่าน พร้อมที่นำความคิดเห็นไปแก้ไข หวังว่าจะได้อ่านต่อๆไปของ แม่มณี นะคะ เป็นกำลังใจให้สู้ๆค่ะ โดย: kunaom วันที่: 28 พฤษภาคม 2556 เวลา:15:44:11 น.
|
kunaom
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 30 คน [?] kunaom's bookshelf: read
เวลาคนเป็นแฟนกัน เขาต้องทำอะไรกันบ้างนะ?
เออ..จริงนะ เป็นคนที่คิดไม่ออก บอกไม่ถูก นึกคำตอบไม่ได้เช่นกัน คนเป็นแฟนกันเขาต้องทำไงบ้างหว่า? อาจเพราะในชีวิตนี้เรามีแค่ช่วงเวลาของการแอบๆรักคนเดียวเท่านั้นอะ ไปไม่ถึงขั้นรัก..กันแบบคนอื่นเขาเสี...
ไม่ถึงกับผิดหวัง น่าจะบอกว่าความตื้นเต้นเร้าใจมีน้อยกว่าผลงานอื่นๆที่ได้ลองจากผู้เขียนอย่างที่เคยอ่านผ่านๆมา อาจเพราะเคยชินในมุกหรือวิธีการคิดซ่อนเงื่อนไขต่างๆที่คนเขียนมี จะว่าเป็นวิธีเก่าก็ไม่เชิง แต่ถูกนำเสนอในแบบที่นักเขียนสืบสวนส่วน...
จะบอกว่าอ่านโปรยหลังแล้วสยดสยองมาก อะไรจะยุ่งเหยิงปานนั้น น้องชายพยายามจะแย่งคู่หมั้นพี่ชาย ส่วนไอ้คนพี่ก็จ้างวานเมียเก็บ (นางเอก) ของน้องให้มาเป็นเมียตัวเอง เพื่อช่วยปกปิดและรับเป็นพ่อเด็กที่ไอ้น้องเลวมันไข่ทิ้งไว้... คือคิดอะไรกันอยู่...
ใจไม่แข็งพอ อย่าอ่าน...
ก็ว่าเล่มนี้ไม่เห็นมีอะไร แต่ทำไมน้ำตาต้องไหล บอกได้แค่ว่านี่เป็นแค่นิยายน้ำเน่าเรื่องนึง ที่ไม่ใช่แค่นิยายน้ำเน่า...ดาดดื่นธรรมดาแน่นอน
หลังจากงงกับเล่มหนึ่งว่าจะไปต่อได้ยังไง มาเล่มนี้อารมณ์ไม่เห็นจะบีบใจกันเท่...
Friends Blog
Link |
ตอนนี้รอซื้อสนิมดอกรักอีกเรื่องนึงด้วยค่ะ
ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ