รอยฝันมายา โดยชินณิตา

บอกเล่าเรื่องราวของสาวน้อย เรณุกา ที่เติบโตมาในย่านโคมแดงในกรุงอัมสเตอร์ดัมที่ที่อาชีพขายบริการเป็นอาชีพที่ถูกกฎหมาย ด้วยการเลี้ยงดูจากน้าสาวและน้าเขยที่เปิดตึกให้บริการด้านนี้เธอจึงไม่ต้องประกอบอาชีพนี้ แต่เมื่อธุรกิจครอบครัวกำลังจะไปไม่รอด เธอจึงต้อง “รับแขก” เป็นครั้งแรกให้กับผู้อุปถัมภ์รายหนึ่งที่ยื่นมือเข้ามาซื้อตึกที่เปรียบเสมือนบ้านของเธอเอาไว้ โดยตลอดมาชีวิตของเธอมีเพียงชายคนเดียวที่เธอรัก “วิส” ชายลึกลับที่เธอไม่เคยเจอหน้ากัน แต่ติดต่อกันผ่านทางจดหมายและข้อความผู้ซึ่งเป็นรักแรกและบุคคลที่เธอยึดเหนี่ยวเป็นที่พึ่งทางใจเรื่อยมา

วิลเฟรด อดีตนาวิกโยธินผู้ได้รับฉายาว่าเป็น “ปีศาจตัวโต” หน้าตาบึ้งตึงอยู่เป็นนิจ เขารับคำสัญญาจากเพื่อนรักที่จากไปโดยฝากให้ดูแลน้องสาวให้ดีที่สุด ให้เป็นได้ทั้งเพื่อน พี่ชาย หรือผู้ปกครองของเธอในยามทุกข์ยากเพียงเท่านั้น แต่ห้ามข้ามเส้นแดนมาเป็นคนรักของเธอเด็ดขาด!!แต่เขาจะทำเช่นไรเมื่อพบว่าการรักษาสัญญานั้นช่างยากยิ่งเพียงเขาได้พบเธอ....

(สนพ.อินเลิฟ ตีพิมพ์ ธ.ค. 55 จำนวนหน้า 316 ราคาปก 229)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...

โครงเรื่องเนื้อหาทำได้ดีค่ะค่อยข้างกระฉับไม่เยิ่นเย้อ อ่านได้เพลินๆดี พื้นเรื่องอยู่ในประเทศเนเธอร์แลนด์การเล่าเรื่องถึงกิจการปลูกทิวลิปของพระเอก หรือแหล่งท่องเที่ยวที่พระ-นางไปเที่ยวทำได้ดี ไม่ได้รู้สึกว่าถูกยัดเยียดข้อมูลจนเกินไป

มาที่เนื้อเรื่องบ้างด้วยพระเอกเป็นคนห่วงใยความรู้สึกของคนอื่นมาก เลือกที่จะเก็บงำความลับหลายๆอย่างไว้กับตัว บวกกับแผนป่วงของเพื่อนพระเอกและตัวร้ายในเรื่อง ทำให้ความรักระหว่างพระ-นางยิ่งยุ่งยากเข้าไปใหญ่ ดีที่นางเอกเข้าใจในการกระทำของพระเอกทุกอย่างที่ผ่านมา ไม่โกรธงอนที่ถูกพระเอกหลอก แต่เป็นฝ่ายเข้าหาและยืนเคียงข้าง เป็นกำลังให้พระเอกบ้าง

ชอบตอนที่นางเอกให้กำลังใจพระเอกว่า ให้พระเอกลองเปรียบทุกคนหรือทุกเหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เป็นดั่งหัวทิวลิปที่เราไม่อาจรู้ได้ว่า เมื่อว่านปลูกมันลงไปแล้ว มันจะงอกเงยขึ้นมาเป็นดอกทิวลิปทุกหัวรึเปล่า? แล้วเมื่อเราตัดดอกขาย เราก็ต้องปล่อยมันไป เหมือนกับเราไม่สามารถควบคุมให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เราคาดหวัง เมื่อเกิดขึ้นแล้วบางอย่างก็ต้องปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติของมัน

จุดเดียวที่ไม่ชอบเลยคือฉากลึกซึ้งของพระ-นางเยอะเกินไป ตรงนี้แหละที่อ่านแล้วเบื่อ เพราะมีเกือบทุกฉากเลยทีเดียว (ทั้งๆที่รู้อยู่ว่าเป็นแนวโรมานซ์ 20+ แล้วจะบ่นทำไมเนี่ย ฮาๆ) ทั้งที่เหตุและผลในจุดอื่นๆของเรื่องดีแทบทุกอย่าง แต่มาขัดตรงที่พระเอกบอกตัวเองอยู่ปาวๆว่าไม่อาจเป็นคนรักของนางเอกได้ และนางเอกที่บอกพระเอกอยู่ปาวๆว่าฉันไม่ใช่สาวโคมแดงนะ แต่พระเอกก็ไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้เลย และนางเอกดูจะปฏิบัติตัวเหมือนสาวโคมแดงเข้าไปทุกที (คนอ่านก็พยายามเข้าใจตัวละครเต็มที่ว่า พระเอกรักมาก ส่วนนางเอกที่ใจกล้ามากขึ้นเพราะประสบการณ์ที่ได้ยินได้ฟังมาตั้งแต่เด็ก==”) ในฐานะคนอ่าน (ที่หัวโบราณ 55+) อยากแนะนำว่า ลดทอนลงบ้างก็ดี หรือยืดระยะเวลาที่จะเกิดครั้งแรกให้นานออกไปบ้างคงจะดีกว่านี้ค่ะ

ยินดีรับความฟังความคิดเห็นของเพื่อนๆนักอ่านนะคะ หรือถ้านักเขียนเจ้าผลงานผ่านมาทางนี้ก็แย้งได้ค่ะ ถ้าตรงไหนที่เข้าใจผิดไป ฮาๆ