บอกเล่าเรื่องราวของ เจ้าหญิงอนามิกา ที่ต้องทรงหลบหนีปัญหาการทางเมืองออกจากราชวังอย่างฉุกละหุก เริ่มต้นเดินทางเพียงไม่นานกลับถูกโจรโพกผ้าลักพาตัวอีก เมื่อตัวตนที่แท้จริงของโจรร้ายเปิดเผยกลับเป็น เจ้าชายทายุ พระคู่หมั้นขององค์หญิงเอง ที่ทรงหลบหนีเช่นกัน จากการก่อกบฎในแคว้นเมืองตนโดยทูลหม่อมอาของเจ้าชาย องค์เจ้าอาทิตยะวงศ์ ผู้ซึ่งชักใยอยู่เบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมด

          'กรินกรินทร์' หลายคนและจขบ.เองอาจไม่คุ้นกับนามปากกานี้เลย จขบ.ได้นิยายเรื่องนี้มาแบบบังเอิญมากๆ ตอนนั้นตั้งใจจะหาซื้อนิยายเรื่องหนึ่งจากเวบขายหนังสือมือสอง แต่กลับไปสะดุดที่นิยายอีกเรื่อง ...อนามิกา ที่สุดในหัวใจ - กรินกรินทร์ ... ที่มีวงเล็บต่อท้ายด้านหลังอีกที่ว่า (อยุทธ์) มาถึงตรงนี้หลายคนอาจร้องอ๋อ ใช่แล้วค่ะ เป็นนักเขียนท่านเดียวกับที่มีผลงานล่าสุดคือ สายสวาท นั้นเอง 

          นับเป็นนิยายเรื่องแรกที่ได้อ่าน ที่ตัวละครหลักเป็น 'เจ้า' เกือบทั้งหมด คำพูดและบทบรรยายส่วนใหญ่จึงประกอบไปด้วยคำราชาศัพท์ค่อนข้างมาก มีบ้างที่คนอ่านแปลไม่ออก แต่ก็พอเดาเอาได้จากบริบทของตัวละคร ในส่วนนี้จึงไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการอ่านแต่อย่างใด เพราะสำนวนโดยรวมของผู้เขียนค่อนข้างลื่นไหล และประกอบไปด้วยประโยคโดนๆ คำโดนๆ เช่นเดิม 

          แต่ด้วยพื้นหลักของเรื่องเป็นปัญหาทางการเมืองระหว่างแคว้น และคำพูดของตัวละครที่บางครั้งจะยาววววมากกกก คนอ่านเข้าใจนะว่าเป็นการปูเรื่องและสิ่งที่ผู้เขียนจะสื่อถึงการเป็นผู้ครองเมือง แต่ันั้นก็ทำให้แอบเบื่อๆได้เหมือนกัน อีกทั้งเห็นความหนาห้าร้อยกว่าหน้าอีก สารภาพเลยว่าเกือบจะถอดใจเลิกอ่านตั้งแต่ยังไม่ถึงครึ่งเล่ม (ในส่วนนี้คิดว่าคงแล้วแต่คนชอบด้วยมั้งคะ)

          และสารภาพตรงๆว่าสิ่งที่ดึงใจให้เราอ่านต่อไปนั้นไม่ใช่เรื่องราวตามเรื่องย่อด้านบนที่เราเขียนถึงเลย แม้ในช่วงแรกของเรื่องจะเป็นการเดินทางรอนแรมของพระ-นางในทะเลทราย ได้อารมณ์แบบชารีฟกับมิเชลล์ในฟ้าจรดทรายทีเดียว จขบ.ดูละครเรื่องนี้อยู่ในช่วงที่อ่านเลยอินตามได้ไม่ยาก แต่ครึ่งเรื่องหลังจากนั้นกลับสนุกและน่าติดตามกว่ามากกก พระ-นางแทบกลายเป็นตัวประกอบไปเลย 

          เพราะมีเรื่องราวของ จ้าวอัคคีเทพ เพื่อนของเจ้าชายทายุที่ร่วมขบวนเดินทางไปกับพระ-นางในช่วงครึ่งแรก กลับมามีบทบาทมากในตอนกลางเรื่อง เขาเป็นโอรสลูกครึ่งของอีกแคว้น เลยไม่เป็นที่ต้องการในราชวงศ์ จึงดำเนินชีวิตอย่างเร่ร่อนไปเรื่อยเปื่อย แต่ใครจะรู้ว่าแท้จริงแล้วเป็นคนละเอียดอ่อน เข้าใจชีวิต หนักแน่น ยอมถวายตัวและหัวใจให้แผ่นดินเกิด และเรื่องราวพระสนมของพระบิดา พรรณารา ที่ถูกใช้ความรักที่เธอมีให้อัคคีเทพ เป็นเครื่องมือต่อเกมส์การเมืองที่เขาสร้างขึ้นเอง... ในส่วนนี้สงสารตัวละครพรรณารามากๆ เศร้าสุดๆ 

          เท่านั้นยังไม่พอ สิ่งที่ดึงใจเราไว้มากที่สุดคือปมของ องค์เจ้าอาทิตยะวงศ์ ที่ผู้เขียนผูกไว้นิดนึงในตอนต้นเรื่อง ว่าเหตุใดคนที่ไม่เคยสนใจในราชบัลลังก์จึงหันมาก่อการกบฎยึดอำนาจจากพระบิดาของพระเอก แม้จะทรงเฉลียดฉลาดที่สุด เยือกเย็นที่สุด (และเท่ห์ที่สุด...อิอิ อันนี้ชอบเป็นการส่วนตัว) สุดท้ายกลับกลายเป็นเพียงผู้ชายธรรมดาที่โง่เขลาที่สุดในเรื่องรัก ที่เขาเฝ้ารอคอยจาก เจ้าหญิงกนิษฐา พี่สาวของนางเอกที่ถูกจับมาเป็นเชลยขังไว้บนหอคอยสูง แต่เธอเองก็มีพระคู่หมั้นอยู่แล้วคือ นายวาโย นักการฑูตหนุ่ม ชายที่เธอมีใจผูกพันมาตั้งแต่วัยเยาว์โดยหารู้ไม่ว่าเขานั้นเป็นเพียงแค่เงาของใครอีกคนที่เธอไม่เคยนึกฝันว่ามี... เรื่องราวของคู่นี้เป็นอะไรที่บอกเลยว่าน้ำเน่า แต่ดราม่ามากกก เศร้าสะเทือนใจสุดๆในตอนท้าย T-T อ่านจบแล้วอยากให้มีภาคแยกเฉพาะของคู่นี้จัง

สุดท้าย... มีฉากหนึ่งระหว่างคู่นี้ ที่ทำให้นึกถึงท่อนฮุกของเพลงนี้ลอยมา ...