เพียงครึ่งใจ ...โดย มานัส
บอกเล่าเรื่องราวของคนแปลกหน้าสองคนที่บังเอิญนั่งข้างกันบนเครื่องบินชั้นธุรกิจ คนหนึ่งคือนักธุรกิจมาดนิ่ง อนรรฆ กับเด็กสาวมอมแมม ดูลุกลน นาม นิหล่า ตอนแรกว่าจะไม่ใส่ใจ แต่บุคลิกที่น่าสงสัย และอดไม่ได้ที่จะสงสาร จึงทำให้เขาสนใจเธอและคอยช่วยเหลือ ความใกล้ชิดนี้ก่อเกิดสายใยผูกใจคนทั้งคู่ แต่แล้วเธอผู้นั้นก็เดินจากไป นำพาหัวใจอีกครึ่งจากเขาไปโดยไม่ทันได้ตั้งตัวเช่นเดียวกับตอนที่ได้พบกัน
วันเวลาไม่อาจลดทอนความคิดถึงอาวรณ์ที่มีต่อเธอผู้นั้นลงได้เลย จนโชคชะตานำพามาให้ได้พบกันอีกครั้ง ในสถานะใหม่ และ เธอคนใหม่ ทำให้เขาและเธอ อึดอัด ต้องกลายมาเป็นคนแปลกหน้าต่อกันอีกครั้ง แล้วจะต้องเก็บซ่อนหัวใจที่ร้อนรนนี้ไว้ได้อย่างไร เมื่อคนที่รักสุดหัวใจยืนอยู่ตรงหน้า แต่กลับไม่อาจเอื้อมคว้ามาได้...
อย่าสัญญาว่าจะอยู่ถึง...พรุ่งนี้ กับใครอีก คนที่รอมักจะเจ็บปวดเสมอเวลาที่...พรุ่งนี้มาไม่ถึง
ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...
ในแง่ของสำนวนภาษา การบรรยายทำได้ดีทีเดียวค่ะ เป็นอีกนามปากกาที่เราสังเกตว่าจะใช้คำสั้นๆง่ายๆ เอามาเรียงต่อกัน (คล้ายๆกับนามปากกาก่อนหน้าที่จขบ.ได้รีวิวไป) ดำเนินเรื่องได้กระชับในส่วนที่ไม่สำคัญมากนัก เช่น เรื่องธุรกิจการทำงาน โดยจะไปเน้นที่การบรรยายอารมณ์ของพระ-นางทั้งความรู้สึกรัก โหยหา ปิดกั้น ที่เกิดขึ้นในเรื่องแทน อีกทั้งชอบบทกลอนที่ไพเราะมาก แทรกเข้ามาเป็นระยะๆ ทำให้คนอ่านรู้สึกร่วมกับตัวละครได้ไม่ยากเลย
ขออนุญาตยกตัวอย่างบทกลอนที่ชอบนะคะ
หมดแล้ว หมดเลย หมดหวัง
หมดพลัง ฝังกลบ สุดจะให้
หมดรัก หมดสิ้น หมดใจ
หมดอาลัย ไร้เสน่หา อาวรณ์
ส่วนในแง่ของพล็อตเรื่อง ต้องขอบอกตามตรงว่าไม่ประทับใจเท่าไร่ ที่ให้นางเอกใจกล้าบ้าบิ่นแบบนั้นในช่วงต้นเรื่อง แม้ให้บริสุทธิ์ใจอย่างไร ก็ดูไม่งามอยู่ดี และแม้ว่าทั้งคู่จะมั่นใจว่ามีใจต่อกัน แต่กลับไม่หนักแน่นพอที่ไขว่คว้าให้ได้รักกัน ต่างฝ่ายต่างปิดกั้น เฉยชา แง่งอน ไม่พูดกัน จนคนอ่านคิดว่าอุปสรรคที่เขาคิดและที่เธอคิดว่ามีนั้น ยังน้อยกว่าทิฐิที่เขามีและความกลัวที่เธอมีซะอีก...
และนั้นทำให้จขบ.แสนเสียดายภาษาสำนวนของผู้เขียน ถ้าพล็อตและคาแรคเตอร์พระ-นางโอเคกว่านี้ อาจจะบีบอารมณ์เราได้มากกว่านี้ (ในส่วนที่จขบ.ติงนี้เป็นความคิดส่วนตัวจริงๆค่ะ ชอบ ไม่ชอบอย่างไร คงแล้วแต่บุคคลจริงๆ)
แล้วก็รู้สึกว่าต้องลอง...
แต่คงรออีกซักพัก ขอเก็บของเก่ามาอ่านไปก่อนค่ะ
ขอบคุณค่ะ