คนแปลกหน้า...โดย ยามาดะ ไทจิ
นิพดา เขียวอุไร แปล
บอกเล่าเรื่องราวของพ่อม่ายที่เพิ่งหย่ากับภรรยามาหมาดๆ เขาใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในคอนโดที่ตัวเองเคยใช้เป็นสำนักงาน พอตกกลางคืนเขาจะพบกับความเงียบงันและวังเวง ราวกับมีเขาและหญิงสาวอีกคนเท่านั้น ที่พักอาศัยอยู่ในคอนโดแห่งนี้
หลังจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นอีก เมื่อเขากลับไปบ้านเกิด แล้วได้พบกับสามีภรรยาคู่หนึ่ง พวกเขามีหน้าตาเหมือนพ่อแม่ที่ตายจากไปตั้งแต่เขาอายุ 12 ขวบ อย่างไม่ผิดเพี้ยน...
(สนพ.Bliss publishing ตีพิมพ์ ต.ค.49 จำนวน 138 ราคาปก 135)
ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...
เป็นเล่มที่อ่านได้เร็วมากเร็วผิดวิสัย ...เพราะเล่มบางนิดเดียวเองไง 55+
เสียดายนิดหน่อยที่ตอนจบไม่ได้พลิกโผชวนตะลึงนัก แต่ในระหว่างทางก็จัดว่าชวนขนลุก พิศวง เสียวสันหลัง...
อ่านแล้วยังตีประเด็นไม่ค่อยได้เท่าไหร่ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นสื่อถึงคำว่า 'คนแปลกหน้า' ยังไง เพราะคนที่พระเอกได้เจอไม่ใช่คนแปลกหน้า แต่ชวนแปลกใจมากกว่า พ่อแม่ที่ตายจากไปแล้วจะมาอยู่ตรงหน้าตอนที่เขาอายุสี่สิบกว่าในเวลานี้ได้อย่างไร เขาเหมือนคนที่เกิดภาวะอ้างว้างโดดเดี่ยวในใจ จนโหยหาเรียกร้องสิ่งที่ขาดหาย เกิดเป็นภาพหลอกตาเพื่อปลอบประโลมจิตใจ แล้วการที่มีหญิงสาวอีกคนเข้ามาในเรื่องนั้น ก็เหมือนเป็นส่วนประกอบให้เนื้อหามันหักมุมอีกเล็กน้อยเท่านั้นเอง
ภาพปกดูจะหลอนไปหน่อย จริงๆแล้วเมื่ออาการเสียวสันหลังหายไป เราจะพบเรื่องราวอบอุ่นลึกซึ้งของครอบครัวนิดๆด้วย
ส่วนภาษาบรรยายก็ต้องยอมเขาแหละ งานแปลฝั่งนี้ลึกเข้าถึงอารมณ์ธรรมชาติมนุษย์อยู่แล้ว ทำให้รู้สึกว่าถ้าเป็นเราก็จะรู้สึกแบบนี้แหละ...ไม่แปลกเลย