ปริศนาดอกไม้มายา...โดย ฮิงาชิโนะ เคโงะ

ธีรตา วิจิตร แปล

          เกิดเหตุปล้นฆ่าชายชราที่อาศัยอยู่ตัวคนเดียว คล้ายเป็นการการฆาตกรรมจากอารมณ์ชั่ววูบ นอกจากข้าวของมีค่าถูกขโมย ยังมีของบางอย่างหายไปด้วย ของที่ไม่มีใครสังเกตเห็น สิ่งของธรรมดาที่ไม่มีใครนึกถึง

           ริโนะ หลานสาวผู้ตาย นึกถึงสิ่งนั้นขึ้นมาได้หลังจากเกิดเหตุไปหลายวัน ใครจะคิดว่ากระถางดอกไม้ดอกสุดท้ายที่คุณปู่ปลูกไว้ ดอกไม้ที่ไม่รู้กระทั่งชื่อ จะชักนำเธอให้ได้พบกับความลับและความเชื่อมโยงมากมายเท่าใด...

(แพรวสำนักพิมพ์    ตีพิมพ์ เม.ย.60    จำนวนหน้า 321    ราคาปก 295)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้หลังอ่าน...

          กับผลงานล่าสุดที่นำมาแปลไทยของเคโงะ แต่น่าจะเป็นเรื่องที่อ่านจบแล้วรู้สึกเฉยๆที่สุดแล้วกระมัง อ่านจบแล้วก็จบกัน แทบไม่มีภาพจำทิ้งรอยฝังอะไรไว้ในหัวสักเท่าไหร่

          จะว่าน่าเบื่อไหม...ก็ว่าไม่ สามารถอ่านได้เรื่อยๆ ด้วยคนเขียนสร้างปริศนา ทิ้งเงื่อน เปิดปมไว้เยอะมาก ๆ ทำให้เราอยากติดตามได้อยู่
          เนื้อหาจะเดินด้วยตัวละครซึ่งเป็นคนหนุ่มสาวธรรมดา ค่อย ๆ สืบค่อย ๆ ขุดเกี่ยวกับปริศนาของดอกไม้ไปเรื่อย ๆ (ไม่ใช่แนวสืบสวนในแบบฉบับของเคโงะ ที่จะให้คนร้ายกับตำรวจนักสืบเฉือดเฉือนกัน อารมณ์แบบนั้นไม่มีนะฮะ) ซึ่งเราก็แค่ตามรอดูในฐานะผู้ชมว่าเงื่อนงำมากมายเหล่านั้น เขาจะนำมาบรรจบกันเมื่อไหร่ อย่างไร ซึ่งแบบเฉลยก็ไม่ได้หักมุมพลิกเหวอให้ประหลาดใจ เหมือนแค่เอาจิ๊กซอว์ที่หว่านกระจายไว้มาต่อเติมติดกันเป็นภาพสมบูรณ์เท่านั้นเอง

          ให้อารมณ์แบบอ่านนิยายสืบสวนทั่วไป ไม่มีดราม่า ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรมากนักอย่างงานเก่าก่อนที่เคโงะเคยทำ นึกว่าเป็นเพราะตัวเราอยู่ในช่วงอารมณ์เบื่อ เลยพลอยทำให้อ่านนิยายไม่สนุกไปด้วยรึป่าว จริงๆก็เป็นงานที่อ่านได้ ซับซ้อนดี เพียงแต่เป็นความซับซ้อนที่กลวงเปล่า ไม่ลึกซึ้งเข้าถึงหัวจิตหัวใจแฟนคลับคนเขียนอย่างเราจะเคยคุ้น ก็เลยผิดหวังกันล่ะนะ