Group Blog All Blog
|
และแล้วก็ไม่เหลือใคร...โดย อิมะมุระ อายะ
และแล้วก็ไม่เหลือใคร...โดย อิมะมุระ อายะ พัชราพร แก้วกฤษฎางค์ แปล
บอกเล่าเรื่องราวของม่านละครเวทีในงานฉลองครบร้อยปีโรงเรียนสตรีชื่อดังถูกรูดปิดลงกะทันหัน เมื่อหนึ่งในนักแสดงเกิดสิ้นใจไปจริงๆหลังดื่มยาพิษตามบทที่ตนเล่น จากหนึ่งคนที่หมดลมหายใจ นักแสดงในเรื่องต่างทยอยตายลงไปอย่างปริศนาตามบทที่ตนสวมใส่... สิบคนบาปกำลังถูกชำระด้วยความตั้งใจของใครบางคน หรือทุกคนกำลังมีส่วนร่วมกับการลงทัณฑ์!
(สนพ.Bliss Publishing ตีพิมพ์ก.ย.53 จำนวนหน้า 239 ราคาปก 195)
ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...
เป็นนิยายสืบสวนจำนวน 200 กว่าหน้า ที่บรรจุความซับซ้อนมากมายอย่างที่เราคาดไม่ถึง คดีซ้อนคดี ความคิดซ้อนความคิด ความผิดซ้อนความผิด และแล้วก็ไม่เหลือใคร และแล้วก็ไม่มีใครเลย...ที่บริสุทธ์!
คนที่ต้องนับถือคือคนเขียน อิมะมุระ อายะ เหมือนทุกสิ่งที่เขาเขียน ทุกรายละเอียดที่เขาคิด ทุกคำพูดแสนเล็กน้อย ทุกๆอย่างมีการวางแผนและจัดรูปแบบไว้แล้วเป็นอย่างดี ทุกสิ่งคือใยแมงมุมที่ตั้งใจถักทอไว้แล้ว จากอะไรที่ลึกอยู่แล้วก็ยังสามารถลึกลงไปได้อีก เหมือนอารมณ์ตอนดูหนังเรื่อง Inception เมื่อเราถูกนำพาเข้าไปในความฝัน เจาะลึกลงไปชั้นแล้วชั้นเล่า...
ทุกคนต่างมีความผิดที่ฝังลึกในจิต ความผิดในมโนสำนึก เช่น การไม่กระโดดลงไปช่วยคนจมน้ำทั้งที่เราว่ายน้ำเป็น จะมีอะไรมาตัดสินความผิดของสิ่งที่เกิดในจิตใจนี้ได้เมื่อแม้แต่กฎหมายก็มิอาจนำมาพิพากษา ในเรื่องผู้เขียนไม่ได้กล่าวกึงเวรกรรมแต่อย่างใด แค่สรุปเอาง่ายๆว่า... เมื่อใดที่ใจรู้สึกได้ เมื่อนั้นเราก็ได้รับการลงโทษแล้ว ก็ขึ้นอยู่กับว่าใครจะลงโทษตัวเองได้ถึงขั้นไหน! ฮ่องเต้เจ้าสำราญ... โดย ซิงเป่าเอ๋อร์
ฮ่องเต้เจ้าสำราญ... โดย ซิงเป่าเอ๋อร์ MW แปล เอริกา ภาพ
เซวียนหยวนจิ้ง ฮ่องเต้ผู้มีพระสิริโฉมถึงขั้นงามล้มเมือง จงใจปลอมตัวเป็นสตรีไปสืบหาความจริง เรื่องทีโจรป่าในภูเขาลู่ชางลักพาตัวหญิงชาวบ้านเพื่อ 'ผดุงคุณธรรม' และเพื่อ 'ลงโทษ' หัวหน้าโจรภูเขาผู้นี้ให้หลาบจำ จิ้งจึงเลือกวิธีลงทัณฑ์ทีทำให้ ลู่ชาง อัปยศอดสูจนเกินทานทน
(สนพ.Bakerybook ตีพิมพ์มี.ค. 59 จำนวนหน้า 233/202 ราคาปกชุดละ 640 วาย18+)
ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...
เนื้อหาไม่ต้อง บรรยายเรียบง่ายอย่างไรไม่สำคัญ เราเน้น sm (เค้าเรียกงี้ใช่มะ) เป็นหลัก ที่มีมาทุกฉากและแอดวานซ์ขึ้นเป็นลำดับ อะไรที่รู้อยู่แล้วจะได้อ่าน อะไรที่ยังไม่รู้ก็จะได้ศึกษา หากใครไม่สามารถรับชมการขืนฝืนใจโปรดจอดป้ายถัดไป หากใครรับไม่ได้กับความบิดเบี้ยวของจิตใจต้องปล่อยผ่าน
หากใครไม่อาจทานรับกับงานซาดิสจงมองข้าม... เหมือนๆว่าจะหาดีไม่ได้ เหมือนๆว่าจะไม่มีอะไรดีเลย เรากลับพบว่ามันสนุก อ่านติดพันและเพลินมากซะอย่างนั้น ในความไร้แก่นสาร บทบรรยายง่ายดายนั้นหารู้ไม่ว่ายังมีเรื่องราว ยังมีความรู้สึกของตัวละครให้จับต้องอยากเคลื่อนไหวตาม ดูผิวเผินจะเป็นงานเน้นเซ็กซ์ดิบเถื่อน คละเคล้าไปด้วยกลิ่นอายราคะตลอดเวลา ในเรื่องราวที่ฮ่องเต้เจ้าสำราญจะต้องใจจับโจรภูเขาสักคนมากระทำชำเราคล้ายเป็นของคลายอารมณ์...
แต่ใครจะคาดคิดว่าจะมีงานดาร์กดราม่าคอยท่าตบหน้าเราอยู่ เมื่อเรื่องราวได้ดำเนินมาถึงจุดเปิดเผยความสัมพันธ์ของตัวละคร แท้จริงแล้วผู้ชาย 'สูงส่ง' คนนั้นเป็นใคร และแท้จริง 'โจรภูเขา' อยู่ในตำแหน่งไหน มันมีอะไรแฝงลึกลงไปมากกว่าที่คุณคิดและมากกว่าที่เราจะเห็น ในความสัมพันธ์สุดแสนยุ่งเหยิงที่ใครได้พบเจออาจเบือนหน้าหนี แต่ในคิดเรากลับมองว่ามันตอบโจทย์ความ'จิต'ที่มีมาแต่ต้นได้เป็นอย่างดี มันช่างเป็นการบดบี้ขยี้หัวใจ ทำลายล้างจิตใจคนอ่านได้อย่างถูกใจที่สุด ...บอกแล้วว่าฉันมาโซ 555+
ก่อนจะจบยังลากตัวเรามารีดเลือดกันให้สุดๆไปเลย เกือบไม่รอดเป็นลมล้มพับไปซะแล้ว ใครมีจิตใจไม่แข็งแรงพออาจนึกสาปส่งท่านผู้นำจิ้งเลยก็เป็นได้...  ฆาตกรรมคืนฝนดาวตก...โดย เคโงะ ฮิงาชิโนะ
ฆาตกรรมคืนฝนดาวตก...โดย เคโงะ ฮิงาชิโนะ อิศเรศ ทองปัสโณว์ แปล
บอกเล่าเรื่องราวของสายสัมพันธ์ระหว่างสามพี่น้อง ที่แอบหนีพ่อแม่ไปดูฝนดาวตกด้วยกัน และในค่ำคืนนั้นเองได้เปลี่ยนแปลงชีวิตพวกเขาไปตลอดกาล เมื่อกลับมาถึงบ้านพบว่าพ่อแม่ถูกฆาตกรรม...
(สนพ.เนชั่นบุ๊คส์ ตีพิมพ์ ก.ย.54 จำนวนหน้า 484 ราคาปก 295)
ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...
...ในโลกนี้ก็มีอยู่สองอย่างเท่านั้นแหละ เราหลอกเขาหรือถูกเขาหลอก... แม้เรื่องนี้ค่อนข้างที่จะไม่เร้าใจ อ่านไปก็เนือยๆไป ไม่บีบใจ แต่เคโงะ ก็ยังเป็นเคโงะ ชื่อนี้ยังไม่ทิ้งความละเอียดอ่อนของความรู้สึก การฉายให้เราเห็นความผูกพันของสามพี่น้อง ความดาร์กดราม่าของชีวิตที่เด็กๆต้องเผชิญ และเรื่องตลกร้ายของการหลอกลวง ทำให้เราสะท้อนใจ ทำให้สงสารชะตากรรมของตัวละครทั้งสาม พวกเขามีชีวิตอยู่ด้วยการหลอกลวงต้นหมูผู้คน แต่ก็ยังถูกสิ่งที่ตาเห็น สิ่งที่ได้ยิน และสิ่งที่เชื่อมาตลอดทั้งชีวิต ถูกบรรดาข้อเท็จจริงเหล่านั้นทั้งหมดกลับมาหลอกลวงพวกเขาเองตั้งแต่ต้นจนจบ จนเดินหลงทิศหลงทางไปได้มากมายขนาดไหน...
แม้จะบอกว่าไม่ตื้นเต้นประหลาดใจนักกับเรื่องนี้ แต่สุดท้ายก็ยังมีอะไรบางอย่างทำให้ประหลาดใจจนได้ ก็ในท้ายที่สุดนั้นแหละ ช่างแฮปปี้สุขนิยมอย่างที่ผู้เขียนไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน...น่าประหลาดใจจริงๆนั่นแหละ
บนปกบอกว่าเคยทำเป็นซีรี่ย์ในชื่อ Ryusei no Kizuna (Meteor Ties) สายใยรักฝนดาวตก ถ้าได้ดูภาพเคลื่อนไหวก็น่าสนอยู่นะ... เจ้าหญิงเม็ดทราย
โดย อัญชรีย์
เจ้าหญิงเม็ดทราย
โดย อัญชรีย์
บอกเล่าเรื่องราวของ กชนิภา ผู้หญิงสุดแสนธรรมดาเทียบตัวเองไม่ต่างกับเม็ดทราย สวยก็ไม่ใช่ รวยก็ยิ่งไม่ใช่ใหญ่ ไม่คิดว่าตนจะคู่ควรกับชายใด แต่ใครจะคิดว่าตัวเธอจะได้เป็น...แม่คน! แม้จะต้องยอมมาเป็นแม่คนปลอมๆเพื่อแลกกับเงิน ให้กับลูกน้อยของเพื่อนชายที่ขู่ใช้งานตนเยี่ยงทาส หารู้ไม่ว่านั้นคือหายนะครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต เมื่อ คิรากร พี่ชายของไอ้เพื่อนตัวดีดันมาเข้าใจผิด ดันคิดว่าเธอเป็นเมียเก็บของน้องชาย พร้อมกับยืนข้อเสนอสุดแปลกประหลาด... ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะจ่ายเงินให้คุณสองล้าน แล้วเราก็แต่งงานกัน มันจะมากไปแล้วนะ!!...ล้านเดียวก็พอ ฉันละอายใจ
(สนพ.แจ่มใส ตีพิมพ์ครั้งที่ 4 ส.ค.58 จำนวนหน้า 343 ราคาปก 239)
ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...
จะบอกว่าอ่านโปรยหลังแล้วสยดสยองมาก อะไรจะยุ่งเหยิงปานนั้น น้องชายพยายามจะแย่งคู่หมั้นพี่ชาย ส่วนไอ้คนพี่ก็จ้างวานเมียเก็บ (นางเอก) ของน้องให้มาเป็นเมียตัวเอง เพื่อช่วยปกปิดและรับเป็นพ่อเด็กที่ไอ้น้องเลวมันไข่ทิ้งไว้... คือคิดอะไรกันอยู่ ประหลาดมาก! ฉันจะรอดไหมนะ งานนี้ ==; อยากจะบอกว่าไม่เคยเข็ดสักที เวลาได้อ่านนิยายนามปากกานี้ มักได้พบเจอตัวละครที่มีความคิดตรรกะแปลกๆอยู่เสมอ แต่ก็ยังอยากหามาลอง ยิ่งเล่มนี้เค้าเอามาทำ(ปก)ใหม่ ยิ่งไม่รอด ซื้อเพราะปกเลยจริงๆ
แต่เมื่อได้เริ่มอ่านจริงๆกลับพบว่า...ผิดคาด ดีใจที่เราไม่พลาดนิยายเล่มนี้ สิ่งดีงามที่สุดที่ทำให้นิยายมีความเป็น...น้ำดี จนเรามองข้ามไอ้ความอีรุงตุงนังของตัวละครไปเลย คือตัวละครนี้ กช...นางเอกของเรื่อง เจ้าหญิงเม็ดทราย จึงเป็นการตั้งชื่อเรื่องที่ตั้งใจประชดประชันตัวละครตัวนี้ไป กับผู้หญิงคนนี้ที่ต่ำเตี้ยแลดูไร้ค่าให้คนคู่ควรราวเม็ดกรวดทราย ขี้เหร่ก็ปานนั้น เห็นแก่เงินก็ปานนั้น ทั้งหมดแสดงออกมาเล่าให้เราได้ฟัง แบบสรรพนามบุรุษที่หนึ่งในมุมมองของเธอเอง มันทั้งฮาและขบขัน สำนวนความคิดช่างธรรมชาติ ให้เราอยากตามติดความคิดของเธอ... แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าตัวละครชายในนิยายของผู้เขียนมักปากร้าย ปากเสียอย่างร้ายกาจ มาในเล่มนี้เราจึงไม่แปลกใจนัก ตรงกันข้ามเรากลับไม่รู้สึกขัดใจ?! อาจเพราะเข้าใจในเหตุผลของเรื่องราวที่ทำให้พวกเขาสมควรกล่าววาจาร้ายๆเช่นนั้นออกมา ประกอบกับคาแรคเตอร์นางเอกที่เป็นผู้หญิงสุดแสนธรรมดาในสายตา พวกเขาจึงไร้มาด สามารถเปิดเผยและนำบุคลิกด้านมืดมาใช้กับเธอ... และนั่นเองจึงเป็นการปูไปสู่ประเด็นดีๆที่ผู้เขียนแทรกมาเสนอ ใช่ว่าฐานะไม่ทัดเทียม ใช่ว่ารูปสมบัติไม่เท่ากัน ใช่ว่าคนหนึ่งยอมลงให้ ใช่ว่ายอมต้อยต่ำกว่าในสายตา... ก็ใช่ว่าเราจะมีสิทธิ์เหยียบและเหยียดอยู่เหนือกว่าคนอีกคน... นอกจากเรื่องของคุณค่าคน ยังมีประเด็นของการให้เกียรติกันของชีวิตคู่ ในสังคมที่เราต่างรู้ว่าเพศชายมักถือตนเป็นใหญ่ในบ้าน เพียรย้ำกันหนักหนาให้ภรรยาอยู่ในกรอบที่ดีต้องไว้หน้าสามี แต่พวกเขาสามารถอยู่นอกกรอบได้ เพียงข้ออ้างว่าตนนั้นเป็น...ผู้ชาย ถ้าเช่นนั้นคำว่าชีวิตคู่คงไร้ความหมาย หากใครคนหนึ่งต้องเป็นหยิบยื่น...เกียรตินั้นให้อยู่ฝ่ายเดียว
หากไม่นับตัวละครเดียวที่ขัดใจ 'ไอ้น้อยชายพระเอก' ตัวละครที่ไร้หลักของเหตุผลมารอบรับในพฤติกรรมที่เปลี่ยนแปลงไปเอาดื้อๆ (อันนี้คงต้องโทษข้อเสียของการเล่าด้วยมุมมองของนางเอกคนเดียว ทำให้ยากนะ ยากที่จะอธิบายความคิดของตัวละครอื่นได้ครบถ้วน) ก็ต้องยอมรับที่เดียวว่าประทับใจกับนิยายเรื่องนี้... ไม่อาจการันตี(อีกแล้ว)ว่าคุณจะชอบ คิดเอาเองว่าคนส่วนใหญ่ถ้าได้อ่านแล้วน่าจะชอบนะ คุณน่าจะชอบ...เจ้าหญิงเม็ดทรายคนนี้ สายไปไหมที่จะรักเธอ...โดย เจิ้งย่วน
สายไปไหมที่จะรักเธอ...โดย เจิ้งย่วน ประเทือนพร วิรัชโภคี แปล
บอกเล่าเรื่องราวของ ลี่เย่าหนัน กรรมการผู้จัดการใหญ่ธนาคารผู้มีอนาคตไกล ในสายตาของเขาเห็น จี้ซินถง พนักงานสาวในตำแหน่งเล็กๆที่เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่ เป็นเพียงแค่...เหยื่อ ในแบบที่ผู้ชายจะมองผู้หญิงสวยน่ารักสักคน เป็นของเล่นทางอารมณ์ไว้ผ่อนคลายจากหน้าที่การงานก็เท่านั้น แต่แล้วเธอดัน...เสือก กลายเป็นคนสำคัญขึ้นมา คนที่จะพลิกผันชะตาของเขาไปตลอดกาล ...ไม่มีใครยอมได้ ไม่มีวันยอม! ไม่มีทางที่หญิงชาวบ้านธรรมดาที่บังเอิญเก็บรองเท้าแก้วได้คนนั้นจะมาอยู่เหนือหัวใคร!
(สนพ.Kimberly ตีพิมพ์ ก.ย.51 จำนวนหน้า 328/352 ราคาปก 225/225)
ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...
ชีวิตของซินเดอเรลล่าไม่ได้จบลงเมื่อได้สวมรองเท้าแก้ว แต่มันเพิ่มเริ่มต้นขึ้นเมื่อเธอได้ออกก้าวเดินหลังจากนั้น เธอใส่แล้วดูสูงแต่ไม่ได้ช่วยส่งให้เธอเด่นขึ้นแต่อย่างใด ใช่ว่าใครที่ได้ใส่รองเท้าแก้วแล้วจะดูสวยเสมอไป... ก็แค่เธอเพียงสวมใส่มันได้พอดี ก็แค่เพียงรองเท้าคู่นี้ ...ยังไม่ควรเป็นของเธอ
ถ้าเราเจอพล็อตเนื้อหาซ้ำๆในนิยาย เราจะเรียกนิยายเรื่องนั้นว่า...นิยายน้ำเน่า แบบว่ามาอีกแล้วหรอพล็อตแบบนี้ เนื้อหาแบบนี้ ถ้าไม่ชอบก็แสดงว่าเรื่องนั้นยัง...ไม่ถึง นิยายเรื่องนี้ก็เช่นกัน... บอกได้เต็มปากเต็มคำเลยว่าน้ำเน่าแต่เขาทำถึง! เขาทำได้ แม้จะหาเงาจันทร์ได้ยากยิ่งในพล็อตนางเอกผู้ตกอับ จู่ๆกลายเป็นนางซินทายาทของวงการธนาคารร้อยล้าน แต่ความน้ำเน่านั้นกลับอยู่บนพื้นฐานของความธรรมดา... ความธรรมดาที่เป็นธรรมชาติของมนุษย์ รูปแบบความสัมพันธ์ระหว่างพระ-นางที่เหมือนกับคนธรรมดาที่เราจะเห็นได้อย่างคนทั่วไป ความรู้สึกของผู้ชายที่มักเริ่มจากความสนุกไม่ใช่รัก และความรู้สึกของผู้หญิงที่เริ่มจากศูนย์ไปถึงร้อย ความโง่งมบอกผสมกับกิเลสกระหายในอำนาจที่ไม่เข้าใครออกใคร ทำให้ตัวละครดูสมจริงคล้ายมนุษย์ได้จริงๆ กลายเป็นนิยายที่เริ่มด้วยพล็อตโลกสวยที่ทำลายความสุขสวยงามของคนอ่าน... เพราะคุณจะไม่ได้เห็นพระเอกที่ทุ่มเทรักจนหมดใจ และจะไม่ได้เห็นความเป็นผู้ใหญ่ในตัวนางเอก... เป็นเพราะเธออาจยังอ่อนต่อโลกเกินไป อาจเป็นเพราะเขายึดติดอัตตาจนเกินไป หรือเพราะพวกเขาไม่ต่างจากใครๆ ต่างก็คือปุถุชน จิตใจล้วนบิดเบี้ยวไม่ต่างกัน...
ในความน้ำเน่าเรากลับชอบนิยายเรื่องนี้ ตรงที่มันจริง มันโชว์ให้เห็นความโหดร้ายของชีวิต ความโหดร้ายในวงการค้าธุรกิจ ใครอ่อนแอไม่ควรอยู่รอด เมื่อในทุกความสัมพันธ์บนโลกล้วนแล้วแต่แฝงไปด้วยผลประโยชน์ นางเอกก็แค่เด็กอมมือที่จู่ๆเผอิญใช่รองเท้าแก้วได้พอดี จะเข้าไปสู้รบตบตีในสนามรบของพวกนักธุรกิจได้อย่างไร จำต้องกลายเป็นแค่ตัวหมากในเกมนี้ ทำได้แค่เพียงมีหน้าที่เดินเข้าไปในวัง วังที่ไม่ใช่ที่ๆของเธอ แม้แต่คนที่เธอรักก็ยังไม่ต้อนรับเธอ ใช่ว่าจะรักเธอ... ชีวิตช่างโหดร้าย... T-T ...ในโลกนี้ ความรักอย่างสุดซึ้งอาจไม่ใช่สิ่งตอบแทนเป็นความรักที่สุดซึ้งเพียงกัน... และในการแปลที่ใช้ภาษาเรียบง่าย แต่บริบทคำพูดคำบรรยายง่ายๆเหล่านั้นนั่นเองที่จู่โจมเรา กระทบกระแทกแดกดันเราไม่ได้หยุด บีบใจเราแทบทุกเวลา ทุกบรรทัด ทุกฉาก ทุกตอน ทุกประโยคทุกคำพูดจาที่ตัวละครเอ่ยออกมา รู้สึกตัวหลายครั้งเลยว่านิ่งอึ้งสตั้นไปเลย...
ชอบตรงส่วนการเดินเรื่องที่ส่วนใหญ่จะเทไปฝั่งนางเอก ให้เห็นความรู้สึกนึกคิดด้านนางเอกมากกว่า น้อยนักที่จะเห็นว่าพระเอกคิดอะไรอยู่ แต่คนอ่านจะรู้ว่าเขากำลังเล่นเกม จากสิ่งที่ตาเราเห็น จากคำพูด จากการกระทำ ไม่ใช่จากคำบรรยายเอาเองว่าตัวเขาเป็นอย่างไร แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ออกจากตัวเขานั้นต่างหาก ที่ล้วนปั่นหัวเราให้งุนงงหัวหมุนไม่ต่างกับนางเอก สร้างความชอกช้ำกันได้ดีจริงๆ มันทำให้รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ฉลาด ล้ำ ลึกและร้าย...
บอกได้แค่ว่านี่เป็นนิยายน้ำเน่าเรื่องหนึ่งที่ไม่ใช่แค่นิยายน้ำเน่า...ดาษดื่นธรรมดาอย่างแน่นอน แม้นิยายจะมาในรูปแบบน้ำเน่าดราม่า ให้เราสัมผัสกับความรักลึกซึ้งสักปานไหน แต่รูปแบบของการแสดงความรักของตัวละครที่ต่างจากใคร...รักแบบไร้ใจ (ของเราเอง) ทำให้เราเห็นว่าหากเรารักใครสักคน เราจะหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยที่ในบางครั้งเราจำต้องทำร้าย...คนที่เรารัก นี่คือโลกแห่งความจริงที่นิยายน้ำเน่าส่วนใหญ่ไม่ได้บอกเรา ที่ชอบให้เราเห็นแต่ความรักจอมปลอมที่ต่างฝ่ายต่างเทิดทูนให้กัน ไม่เคยทำร้ายกัน ทั้งที่ในความจริงแล้วเราทำร้ายกันไม่เว้นวัน...
เอาเป็นว่าด้วยความเน่าเราไม่อาจการันตีได้ว่าคุณจะชอบนิยายเรื่องนี้ แต่หากใครรับได้กับตัวละครสีเทา ชื่นชอบที่จะทำร้ายจิตใจตัวเองด้วยนิยายดราม่า เราก็เชื่อว่านิยาย Dark romantic เรื่องนี้จะช่วยคุณได้ ถือว่าเป็นเรื่องที่ทำร้ายกันได้ขั้นสุด... เศร้ากันได้ขั้นสุด...ซาบซึ้งกันได้ขั้นสุด และงงงวยกันได้ขั้นสุดแล้วเท่าที่เคยอ่านเคยเจอมา อ่านเล่มหนึ่งจบแล้วยังมีงงเลยว่าจะมีเล่มสองต่อได้ยังไง มันไปจะต่อกันได้ยังไง? พอได้มาอ่านเล่มสองก็ไม่เห็นว่าอารมณ์จะบีบใจกันเท่าไหร่ ที่ได้มาแทนคือปริศนาชวนสงสัย ตกลงอะไรยังไงกัน? พยายามเดาว่าคงเป็นไปสูตรของนิยายน้ำเน่า แต่กว่าจะเฉลยให้ไปถึงจุดนั้นได้ก็พลิกไปพลิกมา พลิกม้วนกันกว่ายี่สิบตลบ กับสงครามธุรกิจบทใหม่ที่ได้เริ่มต้นอีกครั้ง พร้อมกับความลับที่ยังต้องหาคำตอบ คดีนี้จะพลิกหงายกันกี่รอบ?... หากอยากรู้ คุณต้องพิสูจน์... |
kunaom
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 30 คน [?] kunaom's bookshelf: read
 
เวลาคนเป็นแฟนกัน เขาต้องทำอะไรกันบ้างนะ?
เออ..จริงนะ เป็นคนที่คิดไม่ออก บอกไม่ถูก นึกคำตอบไม่ได้เช่นกัน คนเป็นแฟนกันเขาต้องทำไงบ้างหว่า? อาจเพราะในชีวิตนี้เรามีแค่ช่วงเวลาของการแอบๆรักคนเดียวเท่านั้นอะ ไปไม่ถึงขั้นรัก..กันแบบคนอื่นเขาเสี...
ไม่ถึงกับผิดหวัง น่าจะบอกว่าความตื้นเต้นเร้าใจมีน้อยกว่าผลงานอื่นๆที่ได้ลองจากผู้เขียนอย่างที่เคยอ่านผ่านๆมา อาจเพราะเคยชินในมุกหรือวิธีการคิดซ่อนเงื่อนไขต่างๆที่คนเขียนมี จะว่าเป็นวิธีเก่าก็ไม่เชิง แต่ถูกนำเสนอในแบบที่นักเขียนสืบสวนส่วน...
จะบอกว่าอ่านโปรยหลังแล้วสยดสยองมาก อะไรจะยุ่งเหยิงปานนั้น น้องชายพยายามจะแย่งคู่หมั้นพี่ชาย ส่วนไอ้คนพี่ก็จ้างวานเมียเก็บ (นางเอก) ของน้องให้มาเป็นเมียตัวเอง เพื่อช่วยปกปิดและรับเป็นพ่อเด็กที่ไอ้น้องเลวมันไข่ทิ้งไว้... คือคิดอะไรกันอยู่...
ใจไม่แข็งพอ อย่าอ่าน...
ก็ว่าเล่มนี้ไม่เห็นมีอะไร แต่ทำไมน้ำตาต้องไหล บอกได้แค่ว่านี่เป็นแค่นิยายน้ำเน่าเรื่องนึง ที่ไม่ใช่แค่นิยายน้ำเน่า...ดาดดื่นธรรมดาแน่นอน
หลังจากงงกับเล่มหนึ่งว่าจะไปต่อได้ยังไง มาเล่มนี้อารมณ์ไม่เห็นจะบีบใจกันเท่...
Friends Blog
Link |
kunaom เท่ากับ คนอ่าน
