|
เงาพราย ผู้แต่ง แก้วเก้า ผู้พิมพ์ สนพ.ทรีบีส์ (ครั้งแรก มี.ค. ๒๕๕๓)
บางส่วนจากคำนำ
แก้วเก้า ผู้ประพันธ์ เงาพรายได้นำผู้อ่านไปสู่โลกของความเร้นลับ ระทึกขวัญ โดยมีชีวิตของตัวละครทั้งหลายเป็นเดิมพัน และสะท้อนให้เห็นถึงกิเลสในใจมนุษย์ ไม่ว่ายุคสมัยใด ความโลภและความไม่รู้จักพอก็ยังมีชัย ตราบใดที่มนุษย์ยังไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ ไม่รู้จักการเสียสละ ไม่รู้จักการให้ด้วยความเมตตา และให้อภัย...สุดท้าย การให้ที่ยิ่งใหญ่คือการให้ธรรมะ หรือธรรมทานแก่เพื่อนมนุษย์นั่นเอง
เงาพราย จึงเป็นอุทาหรณ์อย่างดีสำหรับบุคคลที่กำลังแสวงหาความหมายของชีวิต
เรื่องย่อ (ย่อเอง อาจจะยาวหน่อยแต่พยายามจะไม่สปอยล์ค่ะ...)
ศักยะหรือตั้นติดตามแม่ไปใช้ชีวิตที่เมืองนอกตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น เขาเป็นคนจับจด เรียนหนังสือก็ไม่จบ ทำงานก็ไม่เอาจริงเอาจัง จนมักจะมีปัญหากับพ่อเลี้ยงอยู่เสมอ ๆ
จู่ ๆ เขาก็ได้รับส้มหล่น เมื่อคุณปู่ของเขาซึ่งมีบรรดาศักดิ์เป็นถึงคุณหลวงได้ถึงแก่กรรมลง และยกมรดกเป็นบ้านโบราณหลังใหญ่ให้กับเขา เขาจึงเดินทางกลับเมืองไทย เพื่อมาจัดการกับมรดกดังกล่าว
ในพินัยกรรมของคุณปู่มีคำสั่งที่แปลกในความรู้สึกของศักยะ นั่นคือมีของขลังจำนวนหนึ่งที่คุณปู่สั่งให้เขานำไปถ่วงน้ำ ซึ่งก่อให้เกิดความอยากรู้อยากเห็นแก่เขาเป็นอันมาก และในจังหวะที่ตาจอน คนเก่าคนแก่ของคุณปู่เผลอเขาก็สำรวจของขลังนั้น และแอบหยิบโถใบเล็กใบหนึ่งไว้เพราะเห็นว่าเป็นของเก่า น่าจะมีค่า ...ส่วนของอื่น ๆ ก็นำไปทิ้งน้ำตามคำสั่งเสียของคุณปู่
นั่นจึงเป็นที่มาของเจ้าพราย...ซึ่งถูกปลดปล่อยด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของศักยะเอง...
พราย แสดงอิทธิปาฏิหาริย์ให้ศักยะเห็นว่ามันสามารถดลบันดาลสิ่งที่เขาต้องการได้โดยง่าย ... จากตอนแรกที่รู้สึกกลัว ในตอนหลังเขากลับรู้สึกลำพองและย่ามใจ...
ศักยะไม่มีความรู้เรื่องของโบราณนัก เขาจึงติดต่อเพื่อนสมัยเรียนมัธยม เขานึกถึงรัชต์เพราะเคยสนิทสนมกันและเสมอต้นเสมอปลายกับเขามาตลอด
เมื่อไปเห็นบ้านของรัชต์ และได้พบกันแล้ว... วูบหนึ่งศักยะนึกริษยาความร่ำรวยและหน้าที่การงานของรัชต์ ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้สึกสนใจในตัวเพื่อนหญิงของรัชต์-พิมพ์พัสตราทันทีที่พบหน้า
รัชต์เห็นบ้านเก่าของศักยะก็ถูกใจ จึงขอเช่าเพื่อทำเป็นสำนักงานบริษัทรับออกแบบของเขา ซึ่งศักยะก็ตกลงเพราะเขาเองแม้จะเป็นเจ้าของบ้านหลังใหญ่แต่ก็ไม่มีเงินพอที่จะบำรุงรักษา... แม้ตาจอนจะคัดค้านอย่างไรเขาก็ไม่ฟัง
รัชต์มีผู้ช่วยสาวคนหนึ่ง คือเรน...ซึ่งทำงานเก่งและปราดเปรียว เมื่อสืบสาวกันไปมาปรากฏว่าเรนเป็นหลานสาวของนายเลิศ ปัญจาวรซึ่งเป็นน้องชายของนายลพ ปัญจาวร เพื่อนสนิทของคุณปู่ที่ถูกระบุชื่อเป็นผู้รับมรดกส่วนหนึ่งในพินัยกรรมของคุณปู่...
ศักยะเข้าทำงานในบริษัทของรัชต์ และด้วยการช่วยเหลือของเจ้าพราย งานในหน้าที่ของเขาราบรื่นและประสบความสำเร็จอย่างสูง นั่นจึงเพิ่มความทะเยอทะยานอยากให้กับเขาไม่มีที่สิ้นสุด
แต่ศักยะไม่รู้สึกตัวเลยว่า ในการ ช่วย เขาแต่ละครั้ง เจ้าพรายต้องได้รับสิ่งแลกเปลี่ยนเสมอ... ซึ่งสิ่งแลกเปลี่ยนนั้นก็คือชีวิตของใครก็ตาม... ที่อยู่ในแวดวงชีวิตของเขานั่นเอง....
หลังอ่าน... น่ากลัวและออกแนวหลอนมากกกก....
อ่านนิยายแนว ๆ นี้ของแก้วเก้า ทีไรไม่เคยต้องผิดหวังกับความสนุกคลุกเคล้าด้วยการสั่นประสาทสยองขวัญ...
แต่ที่นอกเหนือไปกว่านั้น คือคติธรรมคำสอนในเรื่องของการดำเนินชีวิตที่ไม่ประมาทและมีสติยั้งคิด...ที่ผู้เขียนได้สอดแทรกไว้ในนวนิยายของเธออย่างสอดคล้องลงตัว สมเหตุสมผล
ชวนอ่านอย่างแรงอีกเล่มค่ะ
*** เชิญเลือกอ่านหนังสือเล่มอื่น ๆ ในบล็อกนี้ได้ที่... ~ สารบัญหนังสือในบล็อก ~ ค่ะ
|
ขอให้คุณแม่ไก่มีความสุขมากๆ ในวันแห่งความรักนะคะ
และให้ได้รับความรักอย่างเปี่ยมล้นจากคนใกล้ชิด และคนในครอบครัว
อ๊อ! จากเพื่อนๆ ในบล็อกด้วยนะคะ
ปล. อยากอ่านแล้วละคะ โดยเฉพาะกับการที่คุณแม่ไก่บอกว่าออกแนวหลอน ..