'หัวใจ๋ข้า หัวใจ๋เจ้า ห้อยอยู่เก๊าเดียวกั๋น' *
*คลิกเพื่ออ่านคำแปลเจ้า :)
~ เงาพราย โดย "แก้วเก้า"~





เงาพราย
ผู้แต่ง “แก้วเก้า”
ผู้พิมพ์ สนพ.ทรีบีส์ (ครั้งแรก มี.ค. ๒๕๕๓)


บางส่วนจากคำนำ

“แก้วเก้า”
ผู้ประพันธ์ “เงาพราย”ได้นำผู้อ่านไปสู่โลกของความเร้นลับ ระทึกขวัญ
โดยมีชีวิตของตัวละครทั้งหลายเป็นเดิมพัน และสะท้อนให้เห็นถึงกิเลสในใจมนุษย์
ไม่ว่ายุคสมัยใด ความโลภและความไม่รู้จักพอก็ยังมีชัย
ตราบใดที่มนุษย์ยังไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ ไม่รู้จักการเสียสละ ไม่รู้จักการให้ด้วยความเมตตา และให้อภัย...สุดท้าย การให้ที่ยิ่งใหญ่คือการให้ธรรมะ หรือธรรมทานแก่เพื่อนมนุษย์นั่นเอง

“เงาพราย” จึงเป็นอุทาหรณ์อย่างดีสำหรับบุคคลที่กำลังแสวงหาความหมายของชีวิต






เรื่องย่อ (ย่อเอง อาจจะยาวหน่อยแต่พยายามจะไม่สปอยล์ค่ะ...)


ศักยะหรือตั้นติดตามแม่ไปใช้ชีวิตที่เมืองนอกตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น เขาเป็นคนจับจด
เรียนหนังสือก็ไม่จบ ทำงานก็ไม่เอาจริงเอาจัง จนมักจะมีปัญหากับพ่อเลี้ยงอยู่เสมอ ๆ

จู่ ๆ เขาก็ได้รับส้มหล่น
เมื่อคุณปู่ของเขาซึ่งมีบรรดาศักดิ์เป็นถึงคุณหลวงได้ถึงแก่กรรมลง
และยกมรดกเป็นบ้านโบราณหลังใหญ่ให้กับเขา
เขาจึงเดินทางกลับเมืองไทย เพื่อมาจัดการกับมรดกดังกล่าว

ในพินัยกรรมของคุณปู่มีคำสั่งที่แปลกในความรู้สึกของศักยะ
นั่นคือมีของขลังจำนวนหนึ่งที่คุณปู่สั่งให้เขานำไปถ่วงน้ำ
ซึ่งก่อให้เกิดความอยากรู้อยากเห็นแก่เขาเป็นอันมาก
และในจังหวะที่ตาจอน คนเก่าคนแก่ของคุณปู่เผลอเขาก็สำรวจของขลังนั้น และแอบหยิบโถใบเล็กใบหนึ่งไว้เพราะเห็นว่าเป็นของเก่า น่าจะมีค่า
...ส่วนของอื่น ๆ ก็นำไปทิ้งน้ำตามคำสั่งเสียของคุณปู่

นั่นจึงเป็นที่มาของเจ้าพราย...ซึ่งถูกปลดปล่อยด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของศักยะเอง...

“พราย” แสดงอิทธิปาฏิหาริย์ให้ศักยะเห็นว่ามันสามารถดลบันดาลสิ่งที่เขาต้องการได้โดยง่าย ...
จากตอนแรกที่รู้สึกกลัว ในตอนหลังเขากลับรู้สึกลำพองและย่ามใจ...

ศักยะไม่มีความรู้เรื่องของโบราณนัก เขาจึงติดต่อเพื่อนสมัยเรียนมัธยม
เขานึกถึงรัชต์เพราะเคยสนิทสนมกันและเสมอต้นเสมอปลายกับเขามาตลอด

เมื่อไปเห็นบ้านของรัชต์ และได้พบกันแล้ว...
วูบหนึ่งศักยะนึกริษยาความร่ำรวยและหน้าที่การงานของรัชต์
ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้สึกสนใจในตัวเพื่อนหญิงของรัชต์-พิมพ์พัสตราทันทีที่พบหน้า

รัชต์เห็นบ้านเก่าของศักยะก็ถูกใจ จึงขอเช่าเพื่อทำเป็นสำนักงานบริษัทรับออกแบบของเขา
ซึ่งศักยะก็ตกลงเพราะเขาเองแม้จะเป็นเจ้าของบ้านหลังใหญ่แต่ก็ไม่มีเงินพอที่จะบำรุงรักษา...
แม้ตาจอนจะคัดค้านอย่างไรเขาก็ไม่ฟัง

รัชต์มีผู้ช่วยสาวคนหนึ่ง คือเรน...ซึ่งทำงานเก่งและปราดเปรียว
เมื่อสืบสาวกันไปมาปรากฏว่าเรนเป็นหลานสาวของนายเลิศ ปัญจาวรซึ่งเป็นน้องชายของนายลพ ปัญจาวร เพื่อนสนิทของคุณปู่ที่ถูกระบุชื่อเป็นผู้รับมรดกส่วนหนึ่งในพินัยกรรมของคุณปู่...

ศักยะเข้าทำงานในบริษัทของรัชต์
และด้วยการช่วยเหลือของเจ้าพราย งานในหน้าที่ของเขาราบรื่นและประสบความสำเร็จอย่างสูง
นั่นจึงเพิ่มความทะเยอทะยานอยากให้กับเขาไม่มีที่สิ้นสุด

แต่ศักยะไม่รู้สึกตัวเลยว่า ในการ “ช่วย” เขาแต่ละครั้ง เจ้าพรายต้องได้รับสิ่งแลกเปลี่ยนเสมอ...
ซึ่งสิ่งแลกเปลี่ยนนั้นก็คือชีวิตของใครก็ตาม...
ที่อยู่ในแวดวงชีวิตของเขานั่นเอง....





หลังอ่าน...
น่ากลัวและออกแนวหลอนมากกกก....

อ่านนิยายแนว ๆ นี้ของ”แก้วเก้า” ทีไรไม่เคยต้องผิดหวังกับความสนุกคลุกเคล้าด้วยการสั่นประสาทสยองขวัญ...

แต่ที่นอกเหนือไปกว่านั้น คือคติธรรมคำสอนในเรื่องของการดำเนินชีวิตที่ไม่ประมาทและมีสติยั้งคิด...ที่ผู้เขียนได้สอดแทรกไว้ในนวนิยายของเธออย่างสอดคล้องลงตัว สมเหตุสมผล

ชวนอ่านอย่างแรงอีกเล่มค่ะ





*** เชิญเลือกอ่านหนังสือเล่มอื่น ๆ ในบล็อกนี้ได้ที่... ~ สารบัญหนังสือในบล็อก ~ ค่ะ








Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 19 มีนาคม 2554 16:51:29 น. 10 comments
Counter : 2767 Pageviews.

 
มาส่ง ความสุขวันวาเลนไทน์ ค่ะคุณแม่ไก่



ขอให้คุณแม่ไก่มีความสุขมากๆ ในวันแห่งความรักนะคะ
และให้ได้รับความรักอย่างเปี่ยมล้นจากคนใกล้ชิด และคนในครอบครัว
อ๊อ! จากเพื่อนๆ ในบล็อกด้วยนะคะ

ปล. อยากอ่านแล้วละคะ โดยเฉพาะกับการที่คุณแม่ไก่บอกว่าออกแนวหลอน ..




โดย: PhueJa วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:14:46:46 น.  

 
สนุกค่ะ น่ากลัวและหลอนมากจริงๆๆ


โดย: กล้ายางสีขาว วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:29:38 น.  

 
ผมกลับชอบเรื่องนี้น้อยที่สุดในบรรดานิยายแก้วเก้า สาเหตุเพราะเนื้อเรื่องดูเป็นวัฏจักรเกินไป และผมเคยเห็นเนื้อเรื่องในแบบทำนองนี้มาเยอะแล้ว จึงเป็นการไม่ยากที่พอรู้ว่า เมื่อเริ่มต้นอย่างนี้แล้วจะจบยังไง
พฤติกรรมของตัวละครในเรื่องดูขัดแย้งกับบุคลิกตัวเอง จะห้ามไม่ให้เขาทำอะไร แต่ไม่ยอมบอกเหตุผล เอาแต่พูดคลุมเครือจนเป็นเรื่อง แล้วดันมาบอกตอนหลังว่า ฉันเตือนแกแล้ว ห้ามแกแล้ว
ตัวนำเรื่องดูไม่สมเหตุสมผล คนที่โตเมืองนอกอย่างนั้น ไม่น่าที่จะไม่รู้ผลลัพท์จากการกระทำของตนเอง
ผมขัดใจกับตรงจุดนี้มาก เนื่องจากไปอยู่เมืองนอกแต่เด็กเช่นกัน จึงไม่เชื่อว่าการกระทำของตัวนำนั้นสมจริงตามธรรมชาติของผู้ที่ได้รับแนวคิดตามแบบฉบับคนโตเมืองนอกแต่อย่างใด
อย่างไรก็ตาม นี้คือความเห็นโดยส่วนตัวผมล้วนๆ ด้วยความเคารพต่อเจ้าของบล็อก และบรรดาแฟนคลับแก้วเก้าทุกท่าน ตัวผมเองก็เป็นหนึ่งในแฟนคลับเช่นกัน อยากจะบอกว่าเนื้อเรื่องและบรรยากาศความน่ากลัวเทียบไม่ได้เลยกับเรื่องก่อนหน้านี้ของแก้วเก้า
ปล เรื่องที่ผมคิดว่าน่ากลัวที่สุดของแก้วเก้าคือเรื่องนางทิพย์


โดย: Jitsara IP: 67.169.137.64 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:32:50 น.  

 



มอบกุหลาบสำหรับวันแห่งความรัก และเอื้ออาทร

แทนความปรารถนาดีที่มีต่อกันค่ะ

ป้าชอบอ่านเรื่องของแก้วเก้า โดยเฉพาะแนวลึกลับแบบนี้ค่ะ

แต่เรื่องนี้ลองอ่านเรื่องย่อแล้วชักหวาดๆค่ะ





โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:46:08 น.  

 
หลอนจริงๆ นะคะเรื่องนี้ คิดถึงตอนที่หน้าลอยขึ้นมาจากใต้น้ำ ภาพนั้นยังติดตาไม่หายเลยค่ะ


โดย: กุลธิดา (kdunagin ) วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:0:03:08 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่

ชอบคำว่า "ชวนอ่านอย่างแรง"
รู้สึกได้ถึงความสนุกของนิยายเรื่องนี้เลยครับ









โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:6:01:08 น.  

 
รักต้องยอมเปลี่ยนแปลง...
หรือเปล่า...?

ต้องเปลี่ยนเจ้า...
แต่ไม่ใช่เปลี่ยนคนอื่น หากแต่เป็นการเปลี่ยนแปลงตัวเอง...
ไม่ ว่าสิ่งที่เรารักจะเป็นใครหรืออะไร...เราไม่จำเป็นต้องไปเปลี่ยนแปลงเขา เพียงแต่เราหันมาดูตัวเอง เปลี่ยนตัวเอง...แล้วเราจะเข้าใจคนที่เรารัก สิ่งที่เรารัก

.
.


แม่นแต๊เลยครับปี้แม่ไก่




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:40:47 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่แม่ไก่








โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:6:02:56 น.  

 
กรี๊ดดดดด แล้วข้าพเจ้าจะอ่านได้ไหมเนี่ย แง

อ่านแล้วก็เลยมาโหวตให้บล็อกหนังสือด้วยนะค้า


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:37:44 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...

แวะมาเยี่ยมกันจร้า ไม่ได้หายไปไหน คอมมันเจ๊งนะค่ะ :)

วันนี้ก้อ พาเด็กอ้วนที่บ้านไปรายงานตัว สอบได้ ม.1 ที่ รร สวนกุหลาบ สมุทรปราการ นะค่ะ :)


โดย: สาวสะตอใต้ วันที่: 22 มีนาคม 2554 เวลา:21:28:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

แม่ไก่
Location :
ลำปาง Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [?]




**หลังไมค์เจ้า**





Cute Clock Click!



เออสิ,มาอยู่ใยในโลกกว้าง
เฉกชลคว้างมาเมื่อไรไม่นึกฝัน
ยามจากไปก็เหมือนลมรำพัน
โบกกระชั้นสู่หนไหนไม่รู้เลย


รุไบยาต ~ โอมาร์ คัยยัม
สุริยฉัตร ชัยมงคล : แปล




Latest Blogs

~ท่านหญิงในกระจก/แสงเพลิง ~

~เพชรรากษส/อลินา ~

~มนตร์ทศทิศ/ราตรี อธิษฐาน ~

~เมื่อหอยทากมีรัก 1-2/"ติงโม่"เขียน/พันมัย แปล ~

~ให้รักระบายใจ/"ณกันต์"เขียน ~

~ผมกลายเป็นแมว/Abandoned/Paul Gallico เขียน(ภูธนิน แปล) ~

~พ่อค้าซ่อนกลรัก & หมอปีศาจแสนรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~

~อาจารย์ยอดรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~

~จอมโจรพยศรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~


สารบัญหนังสือ: รวมลิงก์หนังสือที่รีวิวในบล็อก # ๑ + ๒



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add แม่ไก่'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.