เพชร x เพชร วงกตเหมืองโบราณ (29)

บูรพา ค่อยๆ ยกหินก้อนใหญ่ขึ้นมาอย่างระมัดระวัง โดยมี นิล เป็นผู้คอยสั่งการอยู่ทางด้านข้าง ด้วยความรู้ของ ยอดนักขุดแห่งทุ่งหิน บวกกับพละกำลังอันมหาศาลของ มังกร ทำให้งานของพวกเขาคืบหน้าไปอย่างรวดเร็ว

แผ่นดินไหวในครั้งนี้กลับมีส่วนช่วยให้งานของพวกเขาง่ายยิ่งขึ้น เหล่าก้อนหินใหญ่ที่เคยตั้งปิดปากทางเข้าเอาไว้นั้น ตอนนี้ถูกย่อยจนกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปแล้ว

เมื่อ บูรพา วางหินก้อนนั้นลงได้เรียบร้อย นิล ก็ยกมือขึ้นปาดเช็ดเหงื่อ หากงานยังคงดำเนินต่อไปได้ด้วยดีเช่นนี้ และขอเพียงกองหินไม่ถล่มลงมา อีกไม่นานพวกเขาก็จะได้พบทางเข้าดั้งเดิมของเหมืองโบราณแห่งนี้อย่างแน่นอน

“เราพักกันสักครู่ก่อนก็ได้”

“…ฉันยังไม่เหนื่อยเลย”

แม้ บูรพา จะตอบออกมาเช่นนั้น แต่ท่าทางของเขากลับเป็นตรงกันข้าม ทุกครั้งที่เขาหอบหายใจจะมีควันสีเทาลอยออกมาจากรูจมูกทั้งสองข้าง

นิล จ้องมองดูควันที่ลอยกรุ่นแล้วเกิดนึกสงสัยขึ้นมาว่า ร่างกายของพวกมังกรนั้นมีโครงสร้างพิเศษอย่างไรกันแน่ จึงสามารถสร้างไฟขึ้นภายในร่าง และทนทานต่อความร้อนจากไฟเหล่านั้นได้

“พักกันสักครู่ก่อนดีกว่า…งานต่อจากนี้หากเกิดความผิดพลาดขึ้น ที่เราทำมาทั้งหมดอาจจะกลายเป็นการสูญเปล่าไปเลยก็ได้”

“…ตกลง”

ทั้งสองต่างหาที่นั่งด้วยกันแถวๆ นั้น ทั้งคู่นั่งอยู่เงียบๆ ในความมืดสลัวของยามค่ำคืน ฟากฟ้าฝั่งตะวันตกนั้นมืดมิดจนมองไม่เห็นสิ่งใดทั้งสิ้น แต่ทางฝั่งตะวันออกยังคงมีดวงดาวปรากฏอยู่บ้าง

พวกเขายังมีความหวังหลงเหลืออยู่ ความมืดยังไม่อาจกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างให้หมดสิ้น จนเมื่อเวลาผ่านไปครู่ใหญ่ นิล ก็เป็นฝ่ายเริ่มพูดคุยขึ้นก่อน

“…ไม่รู้ว่า ต้นไม้ขาว จะเป็นอย่างไรบ้าง น่าสงสารเธอจริงๆ “

ต้นไม้ขาว ขอแยกทางกับพวกเขาที่เชิงภูเขาไฟ เธอต้องการที่จะเดินทางไปเพียงลำพัง โดยไม่ยอมบอกว่าจะไปที่ใด แต่พวกเขาต่างก็รู้ว่าเธอจะต้องออกติดตามหา นายช่างใหญ่ แน่

“เธอจะยังคงปลอดภัยตราบเท่าที่เขายังมีความเป็น นายช่างใหญ่ เหลืออยู่ แต่หากเมื่อใดที่เขากลายเป็น หายนะแห่งสีดำ เต็มตัวแล้ว ก็คงไม่มีอะไรที่จะต้องห่วงอีกต่อไป ไม่ว่าจะเป็นเธอ พวกเรา หรือชีวิตใดๆ ก็ตามบนผืนแผ่นดินแห่งนี้…และแม้แต่ผืนแผ่นดินเองก็ตาม”

“…จะมีใครเจอตัว นายช่างใหญ่ บ้างหรือยังก็ไม่รู้”

ทั้งสองต่างนิ่งเงียบไปอีกครั้ง เป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ในครั้งนี้ผู้ที่เริ่มพูดขึ้นก่อนกลับเป็น บูรพา เขาลุกขึ้นยืนโดยไม่หันมามอง นิล พร้อมกับพูดว่า

“ฉันพักพอแล้ว”

นิล มองดูแผ่นหลังของมังกรที่กำลังออกเดินจากไป เขารีบลุกขึ้นแล้วก้าวเท้าติดตามไปทันที

#####

เพชร ตัดสินใจเลือกที่จะเดินไปตามอุโมงค์ทางซ้ายในที่สุด เขาเชื่อมั่นในความรู้สึกของตัวเอง หัวใจแห่งไฟ กำลังกระพริบอย่างต่อต้านอยู่ภายในมือของเขา เด็กหนุ่มรู้สึกว่ามันกำลังดิ้นรนเพื่อจะไปตามเส้นทางที่มันต้องการให้ได้

“เธอต้องไปทางนั้น”

เพชร หยุดยืนนิ่ง เด็กหนุ่มรู้ว่าตัวเองกำลังอยู่เพียงลำพังภายในเหมืองโบราณแห่งนี้ แต่เสียงที่ได้ยินเมื่อครู่นั้นก็ดังอย่างชัดเจน เพียงแต่ไม่สามารถจะกำหนดได้ว่ามันดังมาจากทิศทางใดกันแน่ เขาเพ่งมองไปรอบๆ เพื่อค้นหาที่มาของเสียง และรอคอยที่จะฟังเสียงดังกล่าวอีกครั้งว่าดังมาจากที่ใด

เขารู้สึกคุ้นเคยกับเสียงที่ได้ยินเมื่อครู่ และคิดว่าจะต้องเคยได้ยินมันมาก่อนเมื่อไม่นานมานี้เอง

“…ใช่แล้ว ตอนที่กำลังลื่นไถลตกลงมาตามช่อง ก็มีเสียงแบบนี้ที่เรียกฉันให้ตื่นขึ้น”

มีใคร หรืออะไรบางอย่างที่คอยติดตามเขามาตั้งแต่เริ่มก้าวเข้าสู่สถานที่แห่งนี้แล้ว และดูท่าทางว่าจะคอยช่วยเหลือเขาอยู่เสียด้วย เพชร รู้สึกลังเลอีกครั้ง เขาจะไปตามเส้นทางที่เขาเชื่อมั่น หรือควรจะไปตามที่เสียงนั้นบอกดี

#####

“ระวัง”

นิล ตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงพร้อมกับวิ่งเข้าไปหา บูรพา อย่างลืมตัว หินก้อนขนาดย่อมที่มังกรกำลังขยับอยู่มีรอยร้าวซ่อนอยู่ภายใน มันแตกออกเป็นสองส่วนโดยที่เขาไม่ทันรู้ตัว

มังกร คว้าส่วนที่เหลืออยู่ในมือเอาไว้ได้ แต่อีกส่วนหนึ่งแตกร่วงลงกระแทกพื้นเสียงดังสนั่น และจากหินก้อนเดียวก้อนนั้น พื้นดินรอบๆ ตัวที่ บูรพา กำลังยืนอยู่ก็กระเพื่อมไปมาคล้ายกับผิวน้ำ

“อย่าเข้ามา ถอยออกไป”

บูรพา รีบขว้างก้อนหินในมือทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ ปีกกว้างทั้งสองข้างกางออกอย่างรวดเร็ว และเพียงชั่วพริบตาร่างของมังกรก็ทะยานขึ้นสู่ฟากฟ้า

แต่ นิล กลับช้าเกินไป เมื่อเขาเริ่มหันหลังกลับ ก้อนหินรอบตัวเขาก็สั่นกระเพื่อมอย่างรุนแรงจนเขาไม่อาจจะก้าวขาต่อไปได้ ปากทางเข้าเหมืองแห่งปฐมกำลังเริ่มการถล่มอีกครั้ง

แต่ก่อนที่ก้อนหินรอบๆ ตัวเขาจะถล่มพร้อมๆ กับลากร่างของเขาให้ถูกบดลงไปอยู่ใต้กองหิน กรงเล็บที่แข็งแกร่งคู่นั้นก็คว้าร่างของเขาขึ้นมาได้อย่างหวุดหวิด นิล บอกกับตัวเองว่าครั้งนี้เป็นเพียงครั้งเดียวเท่านั้นที่เขารู้สึกดี เมื่อต้องแขวนตัวเองห้อยอยู่กลางอากาศโดยที่เท้าไม่ติดพื้น

“ขอบคุณมาก”

“ไม่เป็นไร เธอต้องไม่ลืมว่าในตอนแรก เธอเองก็วิ่งเข้าไปเพื่อที่จะช่วยฉันเช่นกัน”

บูรพา กลับลงมายืนอยู่บนพื้นอีกครั้ง เขาค่อยๆ วางร่างของ นิล ลงตรงหน้า และเมื่อทั้งสองมองออกไป ก็พบกับกองหินที่เปลี่ยนแปลงสภาพไปจากเดิม

แรงสั่นสะเทือนที่เกิดขึ้นแม้จะไม่มากพอที่จะส่งลึกลงไปภายในตัวเหมือง แต่ก็เพียงพอที่จะทำการปิดตายประตูทางเข้าแต่โบราณที่เคยมีมาช้านานลงได้

นิล ค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งไปกับพื้น บูรพา เองก็ยืนนิ่งอยู่อย่างเงียบงัน เมื่อต้องมาเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้ ทั้งคู่ต่างก็ไม่สามารถที่จะพูดอะไรออกมาได้อีก ทั้งหมดที่ได้ทุ่มเทเรี่ยวแรงลงไปนับว่าสูญเปล่าโดยสิ้นเชิง

#####

อัคนี พบเห็นเป้าหมายของเขาแล้ว นายช่างใหญ่ ชาววนาที่มีผิวกายสีดำ ในมือของเขาถือแท่งอะไรบางอย่างที่เป็นสีดำสนิทเหมือนกับที่ นิล ได้บอกเอาไว้

และในขณะที่เขากำลังจ้องมองร่างที่ดูไร้เรี่ยวแรงค่อยๆ ย่างเท้าก้าวไปอย่างช้าๆ อยู่นั้น อัคนี ก็มองเห็นเงาร่างสีดำที่น่ากลัวซ้อนทับขึ้นมาบนร่างของชาววนาผู้นั้น ขนทั่วทั้งตัวของเขาลุกชัน ความรู้สึกเย็นยะเยียบแล่นผ่านไปทั่วทั้งร่างในทันที

“จงตามหาเขาให้พบ แต่ห้ามเข้าไปใกล้เด็ดขาด ตามเขาไปห่างๆ แล้วทิ้งเครื่องหมายเอาไว้ อย่าทำอะไรเกินไปกว่านี้ และต้องระวังตัวให้ดี โดยเฉพาะแท่งสีดำที่อยู่ในมือของเขา ระวังมันเอาไว้ให้มาก เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วฉันจะรีบตามไปทันที”

อัคนี ไม่รู้ว่าทุกอย่างที่ต้องรอให้พร้อมนั้น นิล หมายถึงอะไร หรือจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้น แต่ บูรพา บอกว่ามันเป็นเรื่องของความเป็นความตายของพวกเราทั้งหมดทุกคน

และภูเขาไฟที่ระเบิดอย่างสนั่นหวั่นไหว พร้อมกับแผ่นดินที่สั่นไหวไปทั่วนั้น ก็เป็นการยืนยันให้คำพูดเหล่านั้นฟังดูมีเหตุผลน่าเชื่อถืออยู่มากทีเดียว ยิ่งเมื่อได้มาเห็นเงาร่างสีดำนั้นแล้ว เขาก็ไม่มีข้อสงสัยอีกต่อไป

อัคนี ใช้มือที่สั่นเทาขีดทำเครื่องหมายบอกทางพร้อมกับจุดคบไฟขึ้น ถึงแม้ว่าในตอนนี้จะมีไฟ และควันเกิดขึ้นอยู่ทั่วไป แต่ก็ยังคงสามารถมองหาคบไฟอันเล็กๆ นี้ได้ไม่ยากนัก หากใช้การมองจากทางอากาศโดย มังกร ที่มีสายตาเฉียบคมเป็นเยี่ยม

อัคนี ติดตาม นายช่างใหญ่ ไปห่างๆ เขาไม่รู้ตัวเลยว่า นอกจากตัวเขาเองแล้วจะยังมีผู้อื่นที่กำลังติดตามร่างสีดำนั้นอยู่อย่างเงียบๆ เช่นกัน

#####

“เธอต้องไปทางนั้น”

เสียงเดิมดังขึ้นมาอีกครั้งในขณะที่ความคิดของ เพชร กำลังสับสน เขาจึงไม่อาจกำหนดที่มาของเสียงลึกลับนี้ได้ แต่ครั้งนี้มันคล้ายกับดังขึ้นภายในหัวของเขาโดยตรงเลยทีเดียว

เขายก หัวใจแห่งไฟ ที่ถืออยู่ขึ้นมาดูอีกครั้ง จังหวะการกระพริบของแสงสีแดงนั้นดูเป็นท่วงทำนองที่อ่อนโยนสม่ำเสมอ ไม่ได้เต้นรุนแรงเหมือนกับเมื่อตอนก่อนหน้านี้

เพชร ตัดสินใจได้แล้ว เขาหันหลังกลับแล้วเดินย้อนเส้นทางเดิมจนมาถึงทางแยกอีกครั้ง เขาเดินเข้าสู่เส้นทางอันร้อนระอุที่มี เส้นเลือดของแผ่นดิน รอคอยอยู่อย่างไม่รอช้า มือขวาของเขาที่ถือ หัวใจแห่งไฟ เอาไว้ กำแน่นโดยไม่รู้ตัว แสงสีแดงของมันก็กระพริบอย่างตื่นเต้นยินดี

Create Date : 22 ตุลาคม 2552		0 comments
Last Update : 22 ตุลาคม 2552 7:43:16 น.
Counter : 463 Pageviews.
Share Tweet