ช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายเกินพิกัด...แล้วจะกลับมาเขียนเรื่องที่ค้างไว้ให้จบครับ...สักวัน
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2552
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
27 ตุลาคม 2552
 
All Blogs
 
เพชร x เพชร วงกตเหมืองโบราณ (31)

เพชร ใช้มือข้างซ้ายเกาะผนังแล้วพยุงตัวลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ แขนข้างขวาของเขายังคงกอด หัวใจแห่งไฟ เอาไว้แนบอก

ถึงแม้ว่าตอนนี้แผ่นดินจะหยุดเคลื่อนไหวแล้ว แต่เด็กหนุ่มกลับรู้สึกว่าอันตรายยิ่งคืบคลานเข้ามาใกล้มากขึ้นกว่าเดิม เขาจะต้องรีบหาทางออกจากวงกตใต้ดินแห่งนี้ให้ได้โดยเร็ว

แต่เมื่อมองไปยังหนทางเบื้องหน้า กำลังใจของเขาพลันดิ่งวูบต่ำลง เส้นทางที่เคยนำเขาเข้ามาสู่สถานที่แห่งนี้ ตอนนี้กลับถูกกลืนหายไปเสียแล้ว

ส่วนเพดานของทางเดินได้พังถล่มลงมาปิดช่องทางไปจนหมด แม้จะยังคงมีช่องว่างเหลืออยู่บ้าง ก็คงจะมีแต่หนูตัวเล็กๆ เท่านั้นที่จะพอลอดผ่านไปได้

เด็กหนุ่มเริ่มต้นสำรวจมองไปรอบๆ ด้วยความประหลาดใจอย่างใหญ่หลวง บรรยากาศรอบๆ ตัวของเขาเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ไอร้อนที่เคยลอยอบอวลอยู่ดูจะเบาบางลงไปมาก เขาจึงเดินย้อนกลับไปยัง เส้นเลือดของแผ่นดิน ด้วยความสงสัย

เลือดแห่งไฟ ที่เคยไหลท่วมท้นอยู่ตอนนี้กลับแห้งเหือดไปจนเกือบหมด แผ่นดินไหวได้ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของ เส้นเลือดของแผ่นดิน อีกครั้ง

จากในอดีตที่เคยทำให้หินหนืดร้อนไหลท่วมเหมืองทั้งหมด จนลดลงกลายเป็นแม่น้ำไฟสายใหญ่ และท้ายที่สุดก็เกือบจะปิดตายเส้นเลือดสายนี้ออกจากแหล่งกำเนิดของมัน

ตอนนี้เหลือเพียงหินหนืดร้อนไหลรินเป็นสายเล็กๆ อยู่ที่บริเวณก้นของร่องหินลึกเท่านั้น เด็กหนุ่มต้องยืนมองผลงานของธรรมชาติอันยิ่งใหญ่ด้วยความพิศวงงงงัน

เพชร ค่อยๆ ไถลตัวลงไปในร่องหินเบื้องหน้า เขาตัดสินใจที่จะเดินหน้าต่อไป หัวใจแห่งไฟ ส่องแสงกระพริบแผ่วๆ อยู่ในมือทั้งสองของเขา

เด็กหนุ่มก้าวเดินไปอย่างระมัดระวัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนที่ต้องก้าวข้าม เลือดแห่งไฟ ที่ยังเหลืออยู่ โชคดีที่ฝั่งด้านตรงข้ามมีลักษณะเป็นทางลาดที่ไม่สูงชันมากนัก เขาจึงสามารถที่จะเดินไต่ขึ้นไปได้อย่างไม่ยากเย็น

เส้นทางที่ค่อยๆ บีบแคบลง ทอดยาวไกลไปข้างหน้า ความรู้สึกของ ชาวปฐพี ที่อยู่ภายในตัวบอกกับเขาว่า เส้นทางสายนี้จะเป็นทางออกสู่โลกภายนอกอีกทางหนึ่ง และทางออกที่ว่าก็อยู่ห่างออกไปอีกไม่ไกลแล้ว เขารู้สึกมั่นใจในความคิดนี้มาก

“…ทิ้ง…ฉัน…ทิ้ง…ฉัน…”

เสียงลึกลับเสียงเดิมดังขึ้นอย่างอ่อนล้าแผ่วเบา เด็กหนุ่มที่กำลังจะก้าวเท้าออกเดินไปตามเส้นทางเบื้องหน้าจึงต้องหยุดยืนอยู่กับที่ เขาใช้เวลาคิดอยู่เพียงครู่เดียวก็หันหลังกลับแล้วโยน หัวใจแห่งไฟ ลงไปใน เลือดแห่งไฟ ที่ยังคงเหลืออยู่

พอหินก้อนนั้นหลุดออกจากมือของเขา คลื่นความร้อนก็พุ่งเข้าจู่โจมทันที แต่ระดับความร้อนในตอนนี้ก็เพียงแค่ทำให้เหงื่อของเขาไหลรินออกมาอย่างมากมายเท่านั้น

พอ หัวใจแห่งไฟ ร่วงลงไปสัมผัสกับ เลือดแห่งไฟ มันก็เกิดการเปลี่ยนแปลงทันที เพชร จ้องมองดูสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตา

หัวใจแห่งไฟ เริ่มดูดซึม เลือดแห่งไฟ เข้าไปภายในตัวมัน หินหนืดร้อนสายเล็กๆ ที่หลงเหลืออยู่ค่อยๆ แห้งหายไปจนหมดสิ้น อุณหภูมิรอบๆ ตัวของเด็กหนุ่มเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว

หัวใจแห่งไฟ กำลังเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปเป็นอะไรบางอย่างที่ เพชร คิดว่าเขารู้จักเป็นอย่างดี เขาค่อนข้างที่จะแน่ใจเลยทีเดียวว่ามันต้องเป็นสิ่งที่เขาคิดแน่ๆ ซึ่งนั่นก็ทำให้เขาต้องประหลาดใจยิ่งไปกว่าเดิม แต่ก็ทำให้เขายิ้มออกมาได้ในที่สุด

เพชร ตัดสินใจที่จะทิ้งสิ่งนั้นเอาไว้ในที่เดิม เขาหันหลังกลับแล้วเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง เด็กหนุ่มคิดอยู่ในใจว่าหากเขาได้พบกับ บูรพา เขาจะรีบเล่าเรื่องที่ได้เจอในที่นี้ให้ท่านฟังทันที

เด็กหนุ่มเดินลากขาไปตามทางเดินอีกไม่ไกลนัก เขาก็ได้พบกับสิ่งที่ดูเหมือนจะเคยเป็นประตูทางออกขนาดเล็กแห่งหนึ่ง

นอกจากประตูใหญ่แล้ว เหมืองแห่งปฐม ยังมีทางเข้าออกเล็กๆ แบบนี้อยู่อีกจำนวนมาก กระจัดกระจายกันอยู่ตามจุดต่างๆ รอบๆ บริเวณนี้ เพียงแต่ว่าในตอนนี้มีก้อนหินขนาดใหญ่ถล่มลงมาปิดปากทางเอาไว้จนหมด

เพชร ยังไม่ยอมสิ้นหวังลงง่ายๆ เขาสำรวจดูตำแหน่งการวางตัวของหินแต่ละก้อนด้วยความระมัดระวัง ก่อนที่จะเริ่มออกแรงขยับหินใหญ่ก้อนหนึ่งที่อยู่บริเวณฐานของกองหินนั้น

พอมันเริ่มเลื่อนไปตามแรงผลักของเขา ก็เกิดอาการสั่นไหวขึ้นกับหินก้อนอื่นๆ ซึ่งถ้าหากเขาคิดไม่ผิดเพียงแค่ขยับหินก้อนนี้ออกไปได้อีกช่วงหนึ่ง เขาอาจจะพอมีหนทางออกไปจากวงกตแห่งนี้ได้

แต่แล้วอาการปวดอย่างรุนแรงก็พุ่งเข้าจู่โจมเขาอย่างฉับพลัน มันพุ่งขึ้นจากขาข้างซ้ายแล้วตรงเข้าสู่สมองของเขาอย่างรวดเร็วจน เพชร ต้องส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“อา…”

ร่างของเขาทรุดลงไปนั่งกองอยู่กับพื้น เขาใช้มือทั้งสองข้างบีบต้นขาซ้ายอย่างแรงด้วยความลืมตัว พอผ่านไปสักครู่ความเจ็บปวดก็ค่อยๆ คลายลง

เด็กหนุ่มค่อยๆ ปล่อยมือทั้งสองข้างออกจากขาของเขา ถึงแม้ว่า หัวใจแห่งไฟ จะคอยปกป้องเขาเอาไว้จากความร้อน แต่ไอของหินหนืดร้อนที่เขาสูดดมเข้าไปเมื่อสักครู่ก็แผดเผาลำคอของเขาจนรู้สึกแห้งผาก ริมฝีปากแตกและลอกออกเป็นแผ่นๆ

และหลังจากที่เขาได้ทิ้งมันเอาไว้ใน เลือดแห่งไฟ เขาก็ต้องสูญเสียน้ำออกจากร่างกายไปเป็นจำนวนมาก เรี่ยวแรงของเขาต่างหลั่งไหลออกไปพร้อมๆ กับเหงื่อเหล่านั้นด้วย ตอนนี้เขารู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาว่างเปล่าไม่มีสิ่งใดอยู่ข้างในเลย

เพชร ตัดใจกัดฟันพยายามที่จะลุกขึ้นยืนอีกครั้ง แต่เขาก็ต้องทรุดกลับลงมานั่งอยู่ในที่เดิม ในที่สุดเขาก็ต้องยอมรับว่าร่างกายของเขาได้มาถึงขีดสุดแล้ว เขาไปต่ออีกไม่ไหวแล้ว

เด็กหนุ่มหยิบเอา เพชรแห่งสีขาว ออกมาถือเอาไว้ในมือ ในตอนนี้แม้แต่ประกายของมันก็ยังดูหม่นหมองลง

#####

ทั้ง นิล และ บูรพา ที่กำลังจับจ้องมองดูความมืดจากทางทิศตะวันตกต่างต้องรู้สึกประหลาดใจที่ในตอนนี้

ความมืดนั้นดูเหมือนจะหยุดชะงักไป มันไม่ได้อ่อนกำลังลง แต่มันก็ไม่ได้เข้มแข็งขึ้นเช่นกัน มันหยุดอยู่แค่นั้นคล้ายกับถูกพันธนาการที่มองไม่เห็นรัดพันเอาไว้ แต่จะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนพวกเขาก็ไม่อาจจะรู้ได้

นิล รำพึงออกมาเบาๆ

“เกิดอะไรขึ้นตรงนั้นกันแน่นะ”

“…เราลองไปดูกันไหม”

บูรพา กล่าวตอบโดยที่ไม่ยอมละสายตาไปจากความมืดนั้น สิ่งนั้นแม้จะมีความน่าสะพรึงกลัว แต่ก็คล้ายกับมีพลังดึงดูดบางอย่างที่ทำให้เขาอยากไปที่นั่น

นิล เองก็รู้สึกได้ถึงพลังดึงดูดนี้เช่นกัน เขารู้สึกลังเลขึ้นมา และลืมเลือนงานสำคัญที่พวกเขากำลังรออยู่ หน้าที่ๆ จะต้องนำ เพชร พร้อมกับ เพชรในตำนาน เม็ดนั้น ซึ่งเป็นความหวังสุดท้ายของพวกเขา ไปเผชิญหน้ากับสิ่งนั้นให้เร็วที่สุดเพื่อหยุดยั้งการทำลายล้างที่กำลังดำเนินอยู่นี้

“…เป็นความคิดที่ดี…เรา…”

“…จี๊ด…”

เสียงแหลมเล็กร้องดังขึ้นที่ด้านหลังของพวกเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว ทั้งสองคนสะดุ้งแล้วหันหลังกลับมาเกือบจะพร้อมๆ กัน

ในที่สุดทั้งคู่ก็สามารถละสายตาออกจากพลังความมืดได้ นิล กวาดตามองจนทั่วแต่ก็ไม่พบเห็นสิ่งใด บูรพา ใช้สายตาที่คมกล้าของเขากวาดมองไป แล้วชี้มือไปที่เงามืดของหินก้อนหนึ่ง

“อยู่ตรงนั้น”

ในตอนแรก นิล ยังไม่พบเห็นสิ่งใดทั้งสิ้น แต่พอสิ่งนั้นเริ่มขยับเคลื่อนไหวอีกครั้ง เขาก็สามารถมองเห็นมันได้ในที่สุด สิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ ที่มีดวงตาแวววาว กำลังจับจ้องมองดูพวกเขาจากในเงาของหินก้อนนั้น

“พวกเธอเรียกมันว่าอะไรกันนะ หนู…หนูถ้ำ ใช่ไหม ฉันไม่ได้เห็นพวกมันมานานมากแล้ว เจ้าพวกนี้ฉลาดมากกว่าที่พวกเธอรู้เสียอีก”

“…หนูถ้ำ…”

ความทรงจำของ นิล ล่องลอยกลับไปในอดีตเมื่อตอนก่อนที่พวกเขาสองพ่อลูกจะเริ่มต้นออกเดินทาง ความคิดที่ไม่น่าจะเป็นไปไม่ได้บางอย่างพลันกระจ่างขึ้น และถึงแม้ นิล จะคอยบอกกับตัวเองว่ามันไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่ความตื่นเต้นดีใจพลันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

“ตามมันไปเร็ว”

นิล ออกวิ่งไปในทันที พอเจ้าหนูถ้ำเห็นเขาวิ่งเข้ามา มันก็รีบหันหลังกลับแล้วออกวิ่งไปเช่นกัน

บูรพา แม้จะไม่เข้าใจว่า นิล กำลังทำอะไร แต่เขาก็รีบพุ่งติดตามเจ้าหนูถ้ำไปอย่างรวดเร็ว และเพียงไม่นานเขาก็แซงหน้า นิล ออกไป และสามารถไล่กวดมันจนทัน

“อย่าจับมัน แค่ตามมันไปก็พอ”

นิล รีบร้องบอกเมื่อเห็น บูรพา ทำท่าจะเอื้อมมือออกไปตะครุบมันเอาไว้

มังกรยิ่งรู้สึกงงงันสับสนมากขึ้นไปกว่าเดิม จนเขาเกือบจะสงสัยว่า นิล อาจจะเสียสติไปแล้วก็ได้ ถ้าไม่ได้เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความหวังของเขา

ทั้งสองวิ่งไล่ติดตามเจ้าหนูถ้ำตัดผ่านลานหินไปทางทิศตะวันออก เจ้าหนูถ้ำตัวนี้วิ่งไปก็คอยเหลียวหน้ากลับมามองดูทางด้านหลังอยู่ตลอดเวลา แต่ท่าทางของมันไม่ได้แสดงว่ากำลังหวาดกลัวผู้ที่คอยติดตามมันอยู่เลย

มันคล้ายกับกำลังกังวลว่าทั้งสองจะเลิกติดตามมันมากกว่า ในที่สุดมันก็วิ่งลัดเลาะไปยังกองหินแห่งหนึ่งแล้วมุดหายเข้าไปในนั้น

นิล หยุดมองกองหินนั้นอยู่เพียงครู่เดียว รอยยิ้มด้วยความยินดีก็ปรากฏขึ้น ความคิดบ้าๆ ของเขาดูจะเป็นจริงเป็นจังมากขึ้นกว่าเดิม เขามองออกแล้วว่าเบื้องหลังกองหินแห่งนี้ต้องเคยเป็นประตูเข้าออกของ เหมืองแห่งปฐม มาก่อน

บูรพา มองดูกองหินสลับกับใบหน้าของ นิล อยู่ไปมา เขายังคงไม่เข้าใจเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเลย และในขณะนั้นเองกองหินทั้งกองก็สั่นไหวไปมาเบาๆ แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้นมันก็หยุดลง นิล รีบตรงเข้าไปสำรวจกองหินด้วยความรวดเร็ว ท่าทางที่ตื่นเต้นของเขายิ่งทำให้ บูรพา แปลกใจมากยิ่งขึ้น

“ช่วยฉันยกหินก้อนนี้ออกเร็ว”

บูรพา ได้แต่ทำตามด้วยความสงสัย แต่พอเขายกหินก้อนใหญ่นั้นขึ้น เขาก็สามารถจะเข้าใจเรื่องราวได้บางส่วน ประตูที่เคยถูกปิดมานานได้ถูกเปิดออกมาอีกครั้ง เขารีบยกหินอีกก้อนออกตามคำบอกของ นิล และก่อนที่เขาจะได้วางมันลง ร่างของ นิล ก็พุ่งหายเข้าไปข้างในแล้ว

เพชร กำลังนั่งมองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตา เขาเห็นก้อนหินที่ปิดปากทางเอาไว้หายไปจากที่ๆ มันเคยอยู่ และพอหินอีกก้อนหนึ่งหายไป ร่างของพ่อก็พุ่งเข้ามาทันที


Create Date : 27 ตุลาคม 2552
Last Update : 27 ตุลาคม 2552 10:56:54 น. 1 comments
Counter : 569 Pageviews.

 

chiangmai zoo

จะอ่านต่อไปครับ


โดย: scimovie วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:12:56:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

zoi
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]




..........
Friends' blogs
[Add zoi's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.