ช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายเกินพิกัด...แล้วจะกลับมาเขียนเรื่องที่ค้างไว้ให้จบครับ...สักวัน
Group Blog
 
 
กันยายน 2552
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
18 กันยายน 2552
 
All Blogs
 
เพชร x เพชร การค้นพบ (4)

ที่โต๊ะอาหารนอกจาก อำพัน แล้ว ยังมีชายอีกคนหนึ่งยืนรอพวกเขาอยู่ด้วย เมื่อ นิล เห็นหน้าเขาได้ถนัดก็รีบทักทายขึ้นก่อนทันที

“อัคนีเพื่อนยาก ไม่ได้เจอกันเสียนาน เป็นอย่างไรบ้าง”

“ข้าก็ยังสบายดีเหมือนเดิม สหายเก่า”

“มาเถอะ มากินอาหารด้วยกันก่อน มีเรื่องอะไรไว้ค่อยคุยกันทีหลัง”

ทั้งสี่คนนั่งลงกินอาหารร่วมกัน อัคนี ผู้นี้มีรูปร่างเตี้ยกว่า นิล เล็กน้อย แต่ร่างกายบึกบึนใหญ่โตกว่า ผิวของเขาเป็นสีเหลืองอมส้ม

เหมืองของ อัคนี อยู่ห่างลงไปทางใต้ไม่ไกลนัก เขาพึ่งจะได้รับสืบทอดเป็นรุ่นที่สามจาก เหมืองของครอบครัว ได้ไม่นาน ในตอนที่ นิล เดินทางมาถึงและเริ่มลงมือขุดเหมืองแห่งนี้

ทั้งสองได้รู้จักและคบหาเป็นเพื่อนกันมานับตั้งแต่นั้น เขามีอายุมากกว่า นิล อยู่หลายปี แต่ทั้งสองก็เข้ากันได้เป็นอย่างดี

ในระหว่างที่กินอาหารกันอยู่ อัคนี ก็ออกปากชมฝีมือการทำอาหารของ อำพัน อยู่ตลอดเวลา และมือกับปากของเขาก็ทำงานอย่างไม่หยุดเช่นกัน คล้ายกับจะเป็นการยืนยันในคำพูดของตัวเอง

“ฝีมือการทำอาหารของอำพัน นับว่าสมคำเล่าลือยิ่งกว่า ชื่อของยอดนักขุดแห่งทุ่งหินเสียอีก”

เพชร เห็นพ่อหันไปยิ้มให้แม่ และแม่ก็ยิ้มตอบ เมื่ออาหารมื้อนี้สิ้นสุดลง เขาก็เป็นคนเก็บถ้วยชามต่างๆ ไปล้าง ส่วน อำพัน ก็รีบไปเตรียมเครื่องดื่มมาให้กับคนทั้งสอง

ตามปกติชาวปฐพีจะดื่มน้ำที่ได้จากแหล่งน้ำใต้ดินที่สะอาดบริสุทธิ์ แต่ในโอกาสพิเศษบางครั้งพวกเขาจะใช้ใบไม้ที่เรียกว่า ชา นำมาบดให้ละเอียดแล้วผสมลงไปในน้ำร้อน มันจะทำให้น้ำมีสีเขียวอ่อนๆ และมีรสขมนิดหน่อย

เพชร เคยลองชิมดูแล้ว และเขาไม่ชอบมันเลย นิล บอกว่ามันเป็นเครื่องดื่มสำหรับผู้ใหญ่ คงต้องรอให้เขาโตกว่านี้ ถึงจะเข้าใจในความอร่อยของมัน

นิล กับ อัคนี นั่งลงจิบชาพูดคุยกัน ส่วน อำพัน ก็มาช่วย เพชร ทำงานที่เหลือต่อจนเสร็จ ในตอนนั้นเอง นิล ก็หันมาเรียก เพชร ให้เขาไปหา

“มานั่งนี่สิ ลุงเขามีเรื่องอยากจะคุยกับลูก”

เพชร จึงเดินเข้าไปนั่งร่วมกับคนทั้งสอง อัคนี มองหน้าเขาแล้วยิ้มกว้าง

“ความจริงที่ลุงมาวันนี้ ก็ตั้งใจเพื่อมาหาเธอโดยเฉพาะเลยนะ”

เพชร ได้แต่ทำหน้างงๆ เมื่อได้ยินเช่นนั้น

“ลุงมีของขวัญดีๆ มาให้เธอ”

อัคนี ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าพร้อมกับหยิบของสิ่งหนึ่งออกมาวางลงบนโต๊ะ พอเขาเอามือออก ทั้ง นิล และ เพชร ก็ร้องออกมาพร้อมๆ กัน

“…หนู…”

อำพัน หันหน้ามาพร้อมกับถอยออกห่างจากโต๊ะที่ทั้งสามคนนั่งอยู่ทันที

“นี่ไม่ใช่หนูธรรมดานะ แต่มันเป็นหนูถ้ำที่หายากต่างหาก”

อัคนี รีบอธิบายเพิ่มเติม

ทั้งสองคนก้มลงมองสำรวจดูหนูตัวนั้นอีกครั้ง อย่างแรกที่สะดุดตาคือ ฟันของมันเรียบเสมอกันหมดทั้งปาก ไม่มีฟันคู่หน้ายื่นยาวออกมาให้เห็น เท้าทั้งสี่มีขนาดใหญ่ดูแข็งแรง ใบหูใหญ่และยาว ขนทั้งตัวสั้นเกรียนเป็นสีเทาอ่อน มันมีหางที่สั้นมาก และมีขนาดตัวที่ใหญ่กว่าหนูทั่วๆ ไปเล็กน้อย

“ลุงไปเจอมันเข้าในเหมือง ที่บ้านของลุงเองก็ไม่มีเด็กๆ แล้ว ลุงเลยคิดจะเอามาให้เธอ”

“เพชร เองก็ไม่ใช่เด็กแล้ว เขาช่วยข้าทำงานได้แล้ว”

คำพูดของ นิล แฝงเอาไว้ด้วยความภูมิใจ

“…เวลาช่างผ่านไปรวดเร็วจริงๆ ตอนที่มาคราวก่อนยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ อยู่เลย พอมาวันนี้โตขึ้นจนผิดหูผิดตา…แบบนี้คงจะไม่ชอบเลี้ยงเจ้าพวกนี้แล้วสินะ…”

อัคนี เอื้อมมือไปเพื่อจะหยิบหนูถ้ำกลับมาใส่ในกระเป๋า แต่ เพชร รีบพูดขึ้นว่า

“ให้ผมเลี้ยงมันได้ไหมครับพ่อ”

นิล หันไปมองลูกชาย

“ลูกแน่ใจหรือ ว่าลูกอยากจะเลี้ยงมัน”

“…ครับ…ผมแน่ใจครับ”

นิล จึงหันไปหา อำพัน ที่กำลังยืนทำหน้าชอบกล เขาใช้สายตาเป็นเชิงถาม

นางมองดูเจ้าหนูถ้ำตัวนั้นแล้วแสดงอาการลังเล เพชร จึงรีบทำหน้าอ้อนวอน จนในที่สุดนางก็ถอนหายใจแล้วพยักหน้าเบาๆ นางปฏิเสธสายตาคู่นั้นของลูกไม่ลง

“…แต่ลูกต้องรับผิดชอบมันด้วยนะ มันไม่เหมือนของเล่น มันมีชีวิตจิตใจเหมือนกับเรา ลูกจะต้องคอยดูแลมันให้ดี”

นางกำชับกับลูกชาย ก่อนที่จะให้เขาอุ้มมันไปไว้ในห้อง โดยที่นางไม่ยอมเฉียดเข้าไปใกล้มันเลย

อัคนี ยังคงนั่งคุยกับ นิล อยู่อีกครู่ใหญ่ เนื้อหาโดยมากก็เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเหมืองของพวกเขานั่นเอง และก่อนที่จะกลับเขาก็หันมาพูดทิ้งท้ายกับ เพชร ว่า

“มันกินได้ทุกอย่างที่เรากิน แต่เธอคงยังไม่ต้องกังวลถึงเรื่องนั้นไปอีกพักใหญ่ เพราะตอนนี้มันยังจำศีลอยู่ ลุงเองก็ไม่รู้ว่ามันจะนอนไปถึงเมื่อไร แต่พอตื่นมันก็จะรีบออกหาอาหารทันที ดังนั้นทางที่ดีเธอควรจะหาปลอกคอเล็กๆ พร้อมสายผูกมันเอาไว้เสียก่อน เพราะเธอต้องใช้เวลาสักพักกว่าที่จะทำให้มันคุ้นเคยกับเธอแล้วไม่ทิ้งเธอไป หากมันตื่นขึ้นกลางดึกตอนที่เธอหลับอยู่ มันอาจจะออกไปหาอาหารแล้วหายไปเลยก็ได้”

เพชร พึ่งเข้าใจว่าทำไมเจ้าหนูถ้ำตัวนี้จึงอ้วนท้วนและนอนขี้เซานัก ตั้งแต่ที่ อัคนี หยิบมันออกมา จนกระทั่งเขาอุ้มมันไปไว้ในห้อง มันก็เอาแต่นอนนิ่งไม่กระดุกกระดิกเลย

นิล เดินไปส่ง อัคนี ถึงหน้าบ้าน และในตอนที่อำลาจากกัน นิล ก็พูดขึ้นว่า

“…อีกไม่นาน…ข้าอาจจะไปเยี่ยมเยียน พร้อมกับข่าวดี”

อัคนี ทำหน้างงๆ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร เขายิ้มให้ นิล แล้วเดินทางกลับ


Create Date : 18 กันยายน 2552
Last Update : 18 กันยายน 2552 12:46:01 น. 0 comments
Counter : 416 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

zoi
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]




..........
Friends' blogs
[Add zoi's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.