เพชร x เพชร ความหวังแห่งสีขาว (35)

หายนะแห่งสีดำ และ ความหวังแห่งสีขาว ถูกรวมเข้าด้วยกันภายในอ้อมกอดของทั้งสอง

ร่างกายของพวกเขาเริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น เท้าของพวกเขาขยายยืดยาวออกชอนไชลึกลงไปใต้พื้นดิน ส่วนลำตัวก็ค่อยๆ หนาขึ้นแล้วเปลี่ยนสภาพจากที่เคยอ่อนนุ่มกลายเป็นแข็งกระด้าง

ลวดลายของเปลือกไม้บนผิวนูนขึ้นมาจนเห็นได้อย่างชัดเจน กิ่งก้านต่างๆ ค่อยๆ ทยอยแตกออกมาอย่างรวดเร็ว และเส้นผมทั้งหมดก็เปลี่ยนไปกลายเป็นใบไม้สีเขียวสดปกคลุมจนทั่ว

ชาวปฐพีทั้งหมดมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตา ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เหมือนกับว่า พวกเขาได้มาพบเห็นการเจริญเติบโตของต้นไม้เป็นเวลาหลายสิบหรืออาจจะเป็นร้อยปี ภายในชั่วพริบตาเดียว

สองพ่อลูกได้เห็นใบหน้าที่มีความสุขของ ชาววนา ทั้งสอง ประทับริมฝีปากเข้าด้วยกันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ทุกอย่างจะสิ้นสุดลง

ที่ปรากฏอยู่ในตอนนี้คือ ภายในหลุมรูปร่างประหลาดมีต้นไม้ใหญ่สองต้นขึ้นอยู่คู่กัน โดยที่ลำต้นของทั้งสองกอดกวัดรัดเกี่ยวกันจนเหมือนกับกลายเป็นต้นเดียว

แสงแดดอ่อนๆ ที่ส่องกระทบยิ่งขับเน้นให้เห็นถึงใบสีเขียวสดใส สายลมพัดพาให้ใบไม้เหล่านี้เสียดสีกันส่งเป็นเสียงที่คล้ายกับคำพูดดังออกมา ทั้งหมดที่ยืนอยู่ในที่นั้นต่างได้ยินกันอย่างชัดเจน

“…ลาก่อน…พวกเราจะปกป้องสองสิ่งนี้เอาไว้…ให้นานเท่านาน…”

“…ชาววนา นั้นสามารถมีชีวิตได้สองแบบ แบบแรกคือในแบบที่พวกเขาเกิดมา มีช่วงชีวิตที่จำกัดแต่มีอิสระเสรี ส่วนอีกแบบหนึ่งก็คือ การกลับไปเป็นต้นไม้อีกครั้ง ซึ่งพวกเขาจะมีชีวิตอยู่ในที่นั้นได้ตราบนานเท่านาน ซึ่งหากผู้ใดได้เลือกแล้วก็ไม่อาจที่จะกลับกลายเป็นเหมือนเดิมได้อีก”

บูรพา อธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้สองพ่อลูกฟัง ซึ่งทั้งสองเมื่อฟังจบ ต่างก็ยืนนิ่งมองดูต้นไม้ใหญ่คู่นั้นอย่างเงียบๆ

“ตอนนี้ ทั้ง หายนะแห่งสีดำ และ เพชรแห่งสีขาว ต่างก็อยู่ร่วมกันอย่างปลอดภัยภายในลำต้นของทั้งสองแล้ว…ผืนแผ่นดินแห่งนี้ปลอดภัยแล้ว”

บูรพา กล่าวออกมาเช่นนั้น แต่ในใจของเขาก็รู้ดีว่าไม่มีสิ่งใดที่จะรับรองได้ว่ามันจะเป็นเช่นนี้ไปตลอดกาล แต่เขาก็ยอมรับมันได้

เพราะทุกสิ่งที่เกิดขึ้นย่อมต้องเสื่อมสลาย เมื่อเวลามาถึง ไม่มีสิ่งใดที่จะคงอยู่ตลอดกาล ดังนั้นคุณค่าของทุกสิ่งจึงไม่ได้เพียงขึ้นอยู่กับกาลเวลา เขาเองก็พึ่งได้พบเห็นถึงความรักที่ยิ่งใหญ่ในช่วงเวลาเพียงพริบตาเดียว และแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว

“พวกเรากลับบ้านกันดีกว่า”

นิลกล่าวขึ้นในที่สุด

“ครับพ่อ…ป่านนี้แม่คงรอแย่แล้ว”

“ไปกันเถอะ ฉันจะพาทุกคนกลับไปส่งที่ทุ่งหินเอง แต่พวกเธอสองพ่อลูกคงจะต้องกลับเป็นคู่สุดท้ายนะ”

ทั้งสามต่างหันมายิ้มให้แก่กัน การเดินทางที่ยาวนานได้สิ้นสุดลงแล้ว

#####

ลึกลงไปใต้พื้นดิน บูรพา ยืนอยู่เบื้องหน้า เส้นเลือดของแผ่นดิน สายหนึ่ง หินหนืดร้อนกำลังไหลไปอย่างช้าๆ เขาค่อยๆ บรรจงหย่อน สมบัติของยักษ์ หรือ หัวใจของมังกร ที่เขาไปเก็บรวบรวมมาได้จากที่ต่างๆ ซึ่งก็รวมถึง ห้องลับ ในบ้านเก่าของนิลที่ ภูเขาเหนือด้วย

เขาจ้องมองดูการเปลี่ยนแปลงของพวกมันอย่างตื่นตา และในตอนนั้นเองสิ่งที่อยู่ภายในห่อผ้าที่ผูกเอาไว้กับตัวของเขาก็เกิดการสั่นไหวขึ้น

บูรพา รีบแก้ห่อผ้าออกมา แล้วยกสิ่งนั้นขึ้นดู ไข่ใบที่ได้มาจากภายใน เหมืองแห่งปฐม ไข่ที่เกิดมาจากหัวใจของ ประจิม เพื่อนรักของเขา เมื่อมีแสงสีแดงจาก เลือดแห่งไฟ ส่องมาจากทางด้านหลัง ก็ทำให้สามารถเห็นเงาของสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ตัวหนึ่ง เคลื่อนไหวอยู่ภายในเปลือกของมัน

เขายิ้มออกมาอย่างยินดี เมื่อเห็นเปลือกไข่ค่อยๆ ปริแตกออกมา

#####

เพชร ตื่นขึ้นแต่เช้า เขารีบกระโดดลงมาจากเตียงอย่างรวดเร็ว ขาข้างซ้ายที่หักของเขาตอนนี้หายเป็นปกติดีแล้ว เมื่อเด็กหนุ่มออกมาจากห้องเขาก็พบว่า ทั้งพ่อและแม่กำลังนั่งรอเขาอยู่ บนโต๊ะมีอาหารมากมายวางเอาไว้ และส่วนมากจะเป็นของโปรดของเขาทั้งนั้น

เขาออกเดินทางไปในตอนสาย หลังจากที่ต้องกำจัดของที่แม่เตรียมเอาไว้ไห้ออกไปมากกว่าครึ่ง เพราะเขาไม่อยากที่จะหมดแรงก่อนที่จะออกพ้นไปจากแถวบ้าน

ก้าวแรกที่ออกเดินทางนั้นทำให้เขาหวนคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดอีกครั้ง ในตอนนั้นทุกสิ่งทุกอย่างล้วนตื่นเต้นน่าตระหนก แต่พอมาถึงตอนนี้ทั้งหมดก็กลายเป็นความทรงจำที่ดีช่วงหนึ่ง

เขาตั้งใจที่จะเดินทางลงไปทางใต้ ไปเยี่ยมเยือน ทะเลน้ำเค็ม ที่ส่องแสงระยิบระยับแห่งนั้นสักครั้ง แต่ก่อนอื่นเขามีจุดหมายอีกแห่งหนึ่งที่จะต้องไปเป็นที่แรก

เขาจะต้องกลับไปหาเพื่อนตัวน้อยขนปุกปุยที่ได้ลืมเอาไว้ใน เหมืองแห่งปฐม ให้เจอเสียก่อน ซึ่งเขาเชื่อมั่นว่า มันจะต้องกำลังรอคอยเขาอยู่เช่นกัน

#####

ในสายลมอ่อนๆ ยามเย็นที่โยกไกวต้นไม้ให้ไหวไปมาอย่างอ่อนโยน มีดอกไม้สีขาวดอกเล็กๆ จำนวนมากมาย ลอยไปกับสายลมนั้น

ต้นไม้ใหญ่คู่หนึ่งขึ้นอยู่เคียงคู่กันภายในวงล้อมของต้นไม้เล็กๆ จำนวนมากมาย ลำต้นของทั้งสองกวดกวัดรัดเกี่ยวกันเหมือนดั่งเป็นคนรักที่ไม่มีวันจะยอมพรากจากไม่ว่าจะมีสิ่งใดเกิดขึ้น

ดอกไม้เล็กๆ สีขาวเหล่านี้บานสะพรั่งอยู่บนต้นไม้คู่นี้นั่นเอง

Create Date : 03 พฤศจิกายน 2552		0 comments
Last Update : 3 พฤศจิกายน 2552 16:53:04 น.
Counter : 1607 Pageviews.
Share Tweet