|
|
เพชร x เพชร ออกเดินทาง (6)
ทุ่งราบทอดตัวยาวออกไปจนสุดสายตา มีเงาของเทือกเขาที่อยู่ไกลๆ เป็นฉากหลัง
ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือมีภูเขาไฟขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ ยอดของมันที่ชาวปฐพีพากันเรียกขานว่าแผ่นดินสูงสุด ถูกกลืนหายเข้าไปในหมู่เมฆเบื้องบน
ทุ่งหิน นั้นไม่ได้เป็นทุ่งแห้งแล้งที่มีแต่ก้อนหินตามชื่อของมัน ความจริงแล้วมันเป็นทุ่งหญ้าที่มีต้นไม้เล็กๆ ขึ้นกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป และมีกลุ่มกองหินน้อยใหญ่แทรกตัวอยู่บ้างเท่านั้น
แต่ภายใต้ผืนดินกลับอุดมไปด้วยหินแร่นานาชนิด พื้นที่ส่วนใหญ่ของทุ่งหินจึงเต็มไปด้วยเหมืองทั้งใหญ่ เล็กตั้งอยู่มากมาย
เหมืองแต่ละแห่งนั้นจะอยู่ห่างกันในระยะพอสมควร ชาวปฐพีมีกฎในการขุดเหมืองอย่างเคร่งคัด โดยเหมืองใหม่จะต้องไม่ไปรบกวนเหมืองอื่นๆ ที่มีอยู่ก่อนแล้ว
สองพ่อลูกเริ่มออกเดินทางกันตั้งแต่เช้า จนถึงตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายมากแล้ว แม้ว่าสองข้างทางนั้นยังคงเป็นภาพเดิมๆ ที่คุ้นชินตาอยู่ แต่ทั้งคู่ก็อยู่ห่างจากบ้านมาพอสมควร
เพชร รู้สึกตื่นตาตื่นใจไปทุกอย่าง เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ออกเดินทางไกลแบบนี้ และแม้แต่ นิล เองที่เคยเดินทางมาแล้วหลายครั้ง ก็ยังต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะไม่แสดงอาการตื่นออกมาให้ลูกเห็น
ตลอดรายทางทั้งสองคนเดินผ่านเหมืองมาหลายแห่ง แต่กลับไม่พบเจอใครเลย เพราะในช่วงเวลานี้ เป็นเวลาทำงาน ผู้ชายยังอยู่ภายในเหมือง ส่วนพวกผู้หญิงก็เก็บกวาดบ้านและเตรียมทำอาหาร
จะมีก็แต่เพียงเสียงของใบไม้ที่เสียดสีกันในสายลม เสียงนกร้อง และเสียงสวบสาบที่ดังมาจากในพุ่มไม้ เมื่อสัตว์เล็กๆ วิ่งหนีไปเพราะตกใจในเสียงฝีเท้าของพวกเขา
นิล เคยเล่าให้ เพชร ฟังถึงตำนานเก่าแก่ที่บอกไว้ว่า ในสมัยแรกนั้นชาวปฐพีทุกคนมีความผูกพันกันอย่างลึกซึ้งมากกว่าในทุกวันนี้ เพราะทุกคนต่างอยู่ร่วมกันในเหมืองแห่งปฐม ซึ่งเปรียบเสมือนบ้านของทุกๆ คน
มันเป็นเหมืองขนาดใหญ่ที่ทุกคนช่วยกันขุด ช่วยกันสร้าง และต่างคอยช่วยเหลือดูแลซึ่งกันและกันในทุกเรื่อง นอกจากนี้ยังมีการจัดงานรื่นเริงสำหรับโอกาสต่างๆ ขึ้นมากมายตลอดทั้งปี
แล้วเกิดอะไรขึ้นหรือครับ
เพชร ถามด้วยความสงสัยในตอนนั้น
พวกเราบางคนเกิดความโลภ จึงขุดลึกลงไป มากขึ้นๆ เพื่อหวังจะพบกับหินแร่ที่สวยงามจำนวนมาก แต่สุดท้ายพวกเรากลับขุดไปจนเจอกับเส้นเลือดของแผ่นดินเข้า"
หินเหลวสีแดงที่ร้อนจัดจึงไหลเข้าท่วมภายในเหมืองแห่งปฐม ถึงแม้ว่าผู้คนส่วนใหญ่ต่างหนีรอดกันออกมาได้ แต่เมื่อทั้งหมดกลับมารวมตัวกันได้อีกครั้ง ก็เกิดการถกเถียงขึ้นเป็นการใหญ่
ในที่สุดทั้งหมดจึงต่างกระจัดกระจายแยกย้ายกันออกไปจนทั่วทุ่งหิน บางส่วนก็เดินทางไปไกลจนถึง แม่น้ำใหญ่ และ ภูเขาเหนือ จนทำให้พวกเราในทุกวันนี้ต่างอยู่กันอย่างกระจัดกระจาย และไม่ค่อยสนใจที่จะรวมกลุ่มกันมากนัก
ทั้งสองพ่อลูกเดินทางกันไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาเย็น นิล จึงได้เลือกบริเวณเพื่อใช้สำหรับพักผ่อนกันในค่ำคืนนี้ พอทั้งสองคนช่วยกันจัดการพื้นที่และก่อกองไฟขึ้นเรียบร้อยแล้ว นิล ก็มองหน้าลูกชายแล้วถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงว่า
เหนื่อยไหมลูก
นิดหน่อยครับพ่อ
แต่ผมยังเดินต่อได้อีกสบาย
ไม่ต้องรีบร้อนไปหรอกลูก เรายังต้องเดินกันอีกหลายวัน แต่ตอนนี้เอาอาหารที่แม่เขาเตรียมไว้ให้ออกมากินกันก่อนเถอะ พ่อหิวจะแย่อยู่แล้ว
ทั้งสองคนต่างล้วงเอาเสบียงที่ อำพัน เตรียมไว้ให้ออกมา ในตอนแรกนางแกล้งบอกให้พวกเขาออกไปหาอาหารกันเอาเองระหว่างทาง
แต่พอตอนเช้าก่อนที่จะออกเดินทาง นิล ถึงกับต้องเอาเสบียงบางส่วนที่นางเตรียมเอาไว้ให้ทิ้งไว้ที่บ้าน เพราะมันมากและหนักจนเกินไป
ทั้งคู่กินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย การนั่งกินอาหารในที่โล่ง ภายใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ทำให้ เพชร รู้สึกแปลกๆ แต่เขาก็รู้สึกชอบมัน
นิล คอยแอบมองลูกชายอยู่เป็นระยะๆ เขารู้สึกพอใจที่ เพชร ไม่ได้แสดงอาการกลัวการเดินทาง อย่างที่ชาวปฐพีบางคนเป็นกัน
ไม่ใช่ว่าชาวปฐพีจะออกมานอกเหมืองไม่ได้ แต่การเดินทางเพื่อไปสู่ที่ใหม่ๆ ที่ไม่คุ้นเคยนั้น ทำให้ชาวปฐพีบางคนถึงกับออกอาการเป็นโรคประสาทขึ้นได้เลยทีเดียว
เพชร เอ่ยถามพ่อหลังจากที่กินอิ่มแล้วว่า
เราเดินกันมาถึงไหนแล้วครับพ่อ
เรายังไปกันได้ไม่ไกลเท่าไรนักหรอก วันนี้พ่อพาเดินตัดขึ้นมาทางเหนือ
และเรายังต้องเดินไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือต่ออีกประมาณสิบกว่าวันถึงจะพ้นจากทุ่งหิน แล้วเริ่มเข้าสู่เขตรอยต่อ จากนั้นจึงค่อยตัดเข้าไปในป่าเขียวอีกที
เพชร โพล่งออกมาอย่างตกใจ
.อีกตั้งสิบกว่าวัน
ทุ่งหินกว้างใหญ่กว่าที่ลูกคิดอีกใช่ไหม
ครับ
นิล ยิ้มแล้วเอื้อมมือมาลูบหัวลูกชาย
แต่ป่าเขียวยิ่งกว้างกว่านี้อีกไม่รู้กี่เท่า และไม่ใช่แค่กว้างเท่านั้น ถ้าลูกหลงเข้าไปในอุโมงค์เขียว ทิศไหนเป็นทิศไหนลูกก็จะบอกไม่ได้แล้ว แม้แต่พ่อเองก็เหมือนกัน มีแต่พวกชาววนาเท่านั้น ที่สามารถเดินทางท่องไปในอุโมงค์เขียวได้
เพชร มีหน้าตาเป็นกังวลทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น นิล จึงรีบพูดต่อ
ไม่ต้องห่วงหรอกลูก เราจะเข้าไปแค่ชายป่าเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องเข้าลึกไปถึงอุโมงค์เขียว และแม้พ่อจะเคยผ่านไปแถวนั้นเมื่อนานมาแล้ว แต่พ่อยังจำทางได้ไม่เคยลืม ลูกก็รู้ว่าแม้แต่ในเหมืองลึกที่วกวนพ่อก็ยังไม่เคยหลงทางมาก่อนเลย
ค่ำคืนแรกภายใต้ผืนฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ซึ่ง เพชร คิดว่าเขาจะต้องตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ แต่เมื่อเอาเข้าจริง ความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางก็ทำให้เขาหลับสนิทหลังจากล้มตัวลงนอนได้เพียงครู่เดียวเท่านั้น
| Create Date : 21 กันยายน 2552 |
| Last Update : 21 กันยายน 2552 15:45:38 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 519 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: พลังชีวิต  วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:19:05:58 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
โจจังพลังชีวิต