|
|
สัญญากับความรับผิดชอบ
หลายครั้งที่ผมมีเวลานั่งคิดและมองตัวเองในหลายๆการกระทำเพื่อหาคำตอบของการกระทำว่า ผมทำไปทำไม
และในหลายๆครั้งที่คำตอบของผมคือ "รับผิดชอบ"
เธอบอกว่ามันเป็นคำที่หน้ากลัวที่สุด และไม่มีทางจะพูดมันออกมา
ถ้าจะพูดต้องคิดให้ดีๆก่อน แต่ผมสิกลับเป็นคนกล้าทำก็ต้องกล้ารับ
และผมเองไม่ค่อยจะโยนความผิดให้อื่น หรือว่ายกเหตุผลว่าคนนั้นผิดกว่าคนนี้ทำแบบนั้น และบอกว่าเราดีแค่ไหน
ผมว่ามันไร้สาระสิ้นดีที่จะมานั่งเพ้อเจ้อว่าเราดีแค่ไหน
เราทำอะไรเพื่อเค้าบ้าง เราคิดถึงเรื่องเก่าๆเสมอนะว่าเราเคยทำดีกับเค้าแค่ไหน
ผมบอกได้เลยว่าเวลาที่คุณทำเรื่องให้เสียความรู้สึกไม่มีใครหน้าไหนจะมองว่าคุณดียังไงก่อนหน้านี้
แต่เค้าจะมองในสิ่งที่คุณทำ และเมื่อวานลาผ่านไปเค้าก็อาจจะมองว่าคุณทำดีแค่ไหนก็ได้
แต่แค่อาจจะหรือก็มองไม่เห็นอยู่ดี และอาจจะพาลมองได้ว่าการกระทำดีของคุณก่อนหน้านี้มันคือการเสแสร้งเพื่อให้ได้ใจคนๆนั้นมา
แต่แน่นอนอะไรที่ไม่ใช่ของๆเราก็ไม่มีที่จะเป็นของเรา
อาจจะมีบ้างที่ได้ถือครองชั่วครั้งชั่วคราว
แต่สุดท้ายในเมื่อมันไม่ใช่ของเรามันก็จะกลับไปหาเจ้าของมันอยู่ดี
ผมมองโลกกว้างๆเสมอ แต่การมองกว้างๆของผมมันก็อาจจะดูแคบในสายตาหลายๆคน
แต่ที่ผมจะบอกคือผมมองกว้างที่สุดเท่าที่ผมจะมองได้แค่นั้นเอง
มากกว่านั้นอยู่ที่อารมณ์และบุคคลที่ชวนให้ผมเข้าไปมองในมุมของเค้า
แต่แน่นอนคนๆนั้นต้องเป็นคนที่ผมยอมรับ
ไม่ยากนะคนอย่างผมจะยอมรับใครสักคนผม
ผมมีนิสัยเสียอย่างหนึ่งคือค่อนข้างหัวดื้อมากๆ บทจะไม่เอาคือไม่
เคยมีคนว่าผมว่าผมคือเด็กกรุงเทพฯที่เป็นเด็กกรุงเทพฯจริงๆ (งงนิดหน่อยเอ๊าก็เกิดที่นี้จะให้เป็นคนที่ไหนปลอมๆละ)
นะเพราะผมอีโก้สูง โลกส่วนตัวสูงมาก ผมไม่เปิดตัวเองเลยถ้าคนๆนั้นผมไม่ถูกชะตาด้วย
คุยได้แค่ผ่านๆแต่ถ้าให้คบ ผมไม่คบ และที่สำคัญผมเกลียดมากที่สุดคือ
"คนที่พูดไม่เพาะ" ไม่รู้เป็นโรคอะไรได้ยินคนพูดไม่เพาะใส่ผม
ผมจะเดินหนีไม่คุยและไม่อยากมองหน้าอีกเลยมันคงหมายถึงมารยาทและการอบรมณ์ด้วยมั้งที่ผมไม่ชอบเพราะคนพูดจาไม่ดีนิสัยก็จะมีหลายๆอย่างที่ผมไม่ชอบไปด้วย มันดูแย่นะในสายตาผม(แล้วแต่มุมมองนะครับแต่นี้แค่มุมมองของผม)
แต่สำหรับบางคนอาจจะมองว่าคนแบบนี้จริงใจดี
ไม่รู้นะแต่สำหรับผมคนจริงใจ กับคนปากเสียมันคนละคำกัน
แบบนี้แหละครับนิสัยจนเรียกว่าสันดาษได้เลย
ผมเองไม่ชอบอะไรเกลียดอะไรบอกไปตรงๆเลย รักก็บอก
เกลียดก็บอก คนไหนที่ผมเกลียดแม้แต่เงาก็ไม่อยากเห็น
เสียงก็ไม่อยากได้ยิน แต่สุดท้ายผมเองก็ต้องมาตายเพราะคำว่ารับผิดชอบนี้แหละ
ที่มัดตัวผมทุกวันนี้ มันเหมือนเป็นคำสัญญาที่ต้องทำให้ได้
ผมไม่เคยสัญญาอะไรที่ทำไม่ได้ และแน่นอนเมื่อไรที่ผมสัญญาผมทำได้ทุกครั้งเพราะถ้าทำไม่ได้
ผมจะไม่สัญญาตั้งแต่แรก ส่วนคำว่าสาบานไม่เคยออกจากปากผม
คำสัญญาเป็นอะไรที่ไม่ต้องยกคนอื่นมาบนบานศาลกล่าว
แต่เอาตัวเราเองที่เป็นประกันว่าเราทำได้
แล้วถ้าทำไม่ได้ตามสัญญา แน่นอนตัวเราเองนั่นแหละที่มีค่าไม่พอที่จะสัญญา
และเมื่อไรที่คิดจะสัญญา คำว่ารับผิดชอบมันจะตามมาเป็นเงาที่สิงอยู่ในคำสัญญาเสมอ
p.s1 ผมไม่ได้ว่าความคิดผมถูกนะแต่มันแต่มุมมองของผมใครจะว่ายังไงก็เรื่องของคนๆนั้น ผมไม่ใส่ใจความคิดของคนที่ผมไม่แคร์
p.s2 นางฟ้าของผมน่ารักเสมอ ผมอยากบอกคุณว่าวันนี้ผมมีความสุขมากๆเลยหัวเราะเต็มเสียงอย่างที่ไม่เคยเป็นมานานจนจำไม่ได้ และผมอยากให้รู้ว่าไม่ว่ายังไงยังมีผมอีกคนที่แคร์ความรู้สึกคุณเสมอ แค่ผมเห็นหน้าคุณ ผมก็รู้ว่าคุณกำลังรู้สึกยังไงอยู่ ยิ่งถ้าได้ยินเสียงผมรู้ทันทีว่าคุณมีปัญหาหรือเปล่า คนอื่นจะยังไงผมไม่รู้ แต่สำหรับผมคุณสำคัญเสมอคุณอาจจะเคยได้ยินมันบ่อยๆนะ แต่ทั้งหมดที่ทำได้ก็เพราะ "ผมรักคุณ"
| Create Date : 10 เมษายน 2553 |
| Last Update : 10 เมษายน 2553 2:20:38 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 863 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Sai Eeuu  วันที่: 10 เมษายน 2553 เวลา:8:35:55 น. |
|
|
|
| โดย: thanitsita วันที่: 11 เมษายน 2553 เวลา:17:45:48 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
