มีแต่คิดถึง

เมื่อระยะทางและเวลาทำให้ห่างไกลทำให้เราห่างไกลกัน การเต้นของและ

เสียงของหัวใจก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนเป็นคำว่า"คิดถึง" เคยไม๊ที่เวลาเราเห็น

อะไรเจออะไรอยากให้คนที่เรารักเห็นด้วย ทานอะไรอร่อยๆอยากให้เค้า

มานั่งทานข้างๆเรา หัวเราะเรื่องอะไรอยากให้เค้าได้หัวเราะด้วยสนุกไปกับ

เราด้วยแต่เมื่อไรที่เรามีความทุกข์ เราเองไม่อยากที่จะบอกเค้าหรือแบ่งให้

เค้าได้รับไปเลย แต่ในทางกลับกัน เมื่อคนที่เรารักมีความทุกข์ เราเองอยาก

แบกรับไว้ทั้งหมดแทนเค้า ไม่อยากให้ต้องเจ็บปวด เสียใจ ร้องไห้

มีความรู้สึกว่าเมื่อไร ที่เห็นน้ำตาของคนๆนั้นไหล เหมือนแน่นหน้าอก

ปวดใจอย่างบอกไม่ถูก แต่เมื่อไรที่เค้ามีความสุข เรามักจะแอบยิ้มไปกับ

ความสุขของเค้า แน่นอนถ้าคุณเองมีส่วนหนึ่งส่วนใดที่กำลังรู้สึกแบบนี้อยู่

ผมบอกได้เลยว่า คนที่คุณกำลังหลับตาอยู่แล้วเห็นหน้าเค้า เค้าก็น่าจะเป็น

คนที่คุณ "รักและแคร์เค้ามาก" เมื่อวานผมออกเดินทางจากเชียงใหม่ตอน

6:00 am. ดีใจนะที่ได้คุยกัน มันทำให้ผมมีแรงขับรถไม่ง่วง ไม่เหนื่อยเลย

ผมแวะเที่ยวถ่ายรูปตามสถานที่ต่างๆ ไปเรื่อยๆ เพราะคิดเสมอว่า คุณไม่ได้

มานั่งข้างผมเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาเพราะฉะนั้นอย่างเดียวที่ผมจะเก็บสิ่ง

ที่ผมเห็นและอยากให้คุณเห็นคือรูปถ่าย ผมแวะถ่ายรูประหว่างทาง ตั้งแต่

ออกจากลำปาง จนมาถึงเลย ภูเรือ (ร้อนมากๆ) เข้าหนองบัวลำภู ผ่านอุดร

จนถึงหนองคาย เมื่อวานคุณไปเดินซื้อของเตรียมทำอาหาร ผมดีใจนะที่

อย่างน้อยคุณก็เริ่มคิดถึงผม ว่าถ้าผมอยู่จะถามผมว่าซื้อแบบไหนดี

เอาน่าได้แค่นี้ก็ดีแล้วเรา กลับมาเรื่องการเดินทางต่อ ผมมาถึงหนองคาย

ประมาณ 3:40 pm. อาจารย์ที่ผมมาช่วยงานก็บอกว่า เอาของเก็บที่พักก่อน

แล้วเราลงเรือข้ามฝั่งกัน ไปฝั่งลาว ไปบ้านดอนเดช แต่ประสบการณ์ที่ผม

จะจำไม่รู้รู้ลืมเลยคือ พอไปถึงผมเอารถลงแพข้ามน้ำกันไป สักพักพี่สีดา

(ผู้ช่วยอาจารย์ พันธมล) เค้าก็สกิดบอกผมว่ารีบเอารถเข้าที่จอดรถเร็ว

เพราะลูกเห็บกำลังจะตก ผมก็เอ่องง ว่ารู้ได้ไง เค้าก็บอกว่าความชื้นขนาดนี้

แถมลมไม่กระดิกเลย ตกแน่ๆ พอผมเอารถเข้าโรงรถปั๊บ ไม่เกิน 10 นาที

พายุลูกเห็บก็ลงจริงๆด้วย ตอนนั้นผมนั่งอยู่ระเบียงของที่พักชั้น 2 มองดู

ฝนตกและลูกเห็บ แต่ก็ต้องตื่นเต้นบางอย่างที่ยิ่งกว่าลูกเห็บตกอีก

คือเจ้าลูกเห็บที่ตกลงมาที่น้ำโขง มันกระดอนกระเด้ง เหมือนเวลาเราโยน

หิน ขว้างหินให้มันกระดอนไป สอง สาม ต่อ แต่นี้ธรรมชาติเป็นผู้ทำ

ผมเองก็เคยเห็นลูกเห็บตกนะ แต่ไม่เคยเห็นลูกเห็บตกในน้ำสักที เวลาเรา

เห็นลูกเห็บตกมันก็จะตกลงพื้นหรือสนามหญ้า หน้าบ้านให้เราเห็นเป็นสีขาวๆ

เต็มไปหมด แต่นี้มันตกลงในน้ำ บางลูกเฉียงๆ พอที่มันจะเด้งต่อไปได้

สักสอง สาม ต่อหน้าผิวน้ำ หลายๆลูกก็ตกลงในน้ำหายไปเลย แบบนี้นี่เอง

ที่ธรรมชาติ สร้างความสวยงามให้อยู่กับโลกของเรา แถมมีอาหารอร่อยๆ

รสชาด ดีๆ บรรยากาศดีๆริมโขงให้ดื่มด่ำบรรยากาศอีก เมื่อวานผมคิดอย่าง

เดียวในใจแค่ว่า อยากให้คุณอยู่ตรงนี้ด้วยจัง พี่สีดา หลามปลาในกระบอก

ไม้ไผ่(แต่ไม่รู้ว่าใช่กระบอกที่คุณชี้ให้หลานพราวดูรึเปล่านะ 555+) แต่อันนี้

กระบอกนี้มีปลาช่อนอยู่ในนั้น พี่สีดา ยิงได้จากน้ำโขง ตอนแรก

อ.ผมออกตัวแรงเลย สงสารมัน กินไม่ลง แผ่เมตตาใหญ่เลย พอพี่สีดาเริ่ม

ปรุงก็ยังทำหน้าแบบ ไม่น่าทำมันเลย แต่พอใกล้ๆสุกเริ่มได้กลิ่นหอม

ก็เริ่มเปลี่ยนน้ำเสียง ด้วยการที่บอกว่า อืมนี้แหละนะสัตว์โลก ถ้าเราเอา

เค้ามาแล้วมาทำอาหารให้เราอยู่ต่อไปได้ไม่ผิด ไม่บาปนะ แต่ถ้าเราฆ่าเค้า

แล้วไม่เกิดประโยชน์น่าจะบาป แบบนี้แหละสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

ผมกับพี่สีดา ขำกันใหญ่ เอ่อคนเรา ทำไปได้ ความหิวนี้ไม่เข้าใครออกใครจริงๆเลย

ว่าแล้ปลาหลามเสร็จก็มีไก่ย่างกระทิ รวมไปถึงข้าวเหนี่ยวนึ้ง ที่หลามใน

กระบอกไม้ไผ่ได้อารมณ์สุดๆเลยครับ หอมมาก ตอนดึกก็ต้องขึ้นเขากันไป

วัดความเร็วลม กับเช็คสภาพอากาศ ความชื้น ผมเลยมีโอกาศได้คุยกับคุณ

อีกครั้ง คุณก็ยังน่ารักเหมือนเดิม แบบนี้แหละถึงทำให้มีแต่คิดถึง


P.s ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ดูแลตัวเองและหัวใจตัวเองด้วย กลับไปผมจะขอดูแลเหมือนเดิมนะครับ อย่าลืม ดื่มน้ำ ทานยา ทานข้าวให้ตรงเวลาด้วยนะครับ

P.s 2 ขอบคุณครับสำหรับข้อความ เป็นข้อความแรกที่คุณบอกว่าคิดถึงผม แสดงว่าความคิดถึงของผมมันส่งถึงคุณจริงๆ เมื่อเช้าผมตั้งใจที่จะทำให้คุณรู้ว่ามีคนอีกคนเป็นห่วงคุณและอยากดูแลคุณนะ อาจจะเพี้ยนๆไปบ้างแต่ขอบคุณที่คุณยังฟังผมนะครับ

Create Date : 21 เมษายน 2553		2 comments
Last Update : 21 เมษายน 2553 7:11:26 น.
Counter : 821 Pageviews.
Share Tweet