Bloggang.com : weblog for you and your gang
ค ว า ม รั ก ดี ๆ อ ยู่ ร อ บ ตั ว เ ร า
Group Blog
Better life.
Personal space.
<<
ธันวาคม 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
3 ธันวาคม 2553
เร็วหรือช้า สักวันมันต้องมาถึง
All Blogs
ห่างหายไปนาน
อีกวันที่เราจะจับมือกันข้ามไป
ถึงเพื่อนวินจากเพื่อนๆ
ผมตกหลุมรักเข้าเต็มเปา
.........................
หยุดไม่ได้ขาดใจ
ความสุขของการได้รัก
เช้าวันอาทิตย์
ความสุขของคุณหนิง
บอกลาคอมเครื่องเก่า
ตัวเจ้าปัญหา
เมื่อฝนไม่ยอมหยุดตกในใจคุณหนิง
เหนื่อย
มีคนห่วงใยเสมอ
ไม่มีพรุ่งนี้เลยต้องทำวันนี้ได้ดีที่สุด
สิ่งที่น่ากลัวคือคำพูด
เริ่มนับหนึ่งกันแล้วนะครับ
ต้องทำหรืออยากทำ?
กำลังใจและความเชื่อ ทำให้เกิด "ปาฏิหาริย์"
ทำทุกวันให้มีค่า
กลับมาจากแล้วแม่ฮ่องสอนครับ
นายช่างและคุณหนิง
สิ่งเก่ากำลังหายไปสิ่งใหม่กำลังจะมา
รักแรกหรือรักสุดท้าย
Happy birthday My Love.
เสื้อที่ตากอยู่กลางสายฝน
เร็วหรือช้า สักวันมันต้องมาถึง
เรื่องของคุณหนิง (คุณนาย มากเรื่อง นามสกุล เรื่องมาก)
อดทนกว่านี้
ชีวิตเหมือนสายน้ำ ?
คิดถึงวันเก่าๆ (คนแก่มักคิดถึงเรื่องเก่าๆ)
เพื่อคุณคนเดียว
ขี้แพ้หรือยอมแพ้
ก้าวเดินอย่างมั่นใจ
คุณหนิงมือใหม่คร้าบบบ!!
ไออุ่น ลมหนาว กำลังใจ และเวลาของเรา
เมื่อลมหนาวกำลังจะมา
We boil at different degrees.
ฝันได้แต่อย่าหวัง(อยากให้รู้ว่า.........รักไม่มีวันเปลี่ยน)
ความจริง(ที่อาจจะไม่มีความจริงใจ)
เส้นทางนี้
ยังยิ้มได้
เดินตามเสียงหัวใจ
ฝนที่ตกทางโน้นหนาวถึงคนทางนี้
รักที่จะรัก
น้ำตกก้อหลวง
เมื่อโลกหมุนแต่เรายังอยากอยู่กับที่
อดีตแก้ไขไม่ได้ปล่อยให้มันผ่านไป
วันเวลาผ่านไปแต่หัวใจก็ยังอยู่ที่เดิม
เราทำดีที่สุดแล้ว
วันที่ฉันป่วย
อาทิตย์หนึ่งอัพที
Not Only Me.
วนซ้ายวนขวา
เสียก็ซ่อมกันไป
ยินดีที่ไม่รู้จัก
ความรักหรือหลง
ทำไปได้
เพื่อนกับแฟนแทนกันไม่ได้ "แต่ขอแทนเพื่อนหน่อยเถอะ"
Time
วนๆเวียนๆ
เที่ยวตลาดสามชุกกันมั้ย
ทำให้ทุกวันมันมีค่า
อะไรกันนักกันหนา
แค่เธอรักฉัน
กล่องความทรงจำ
เหตุผลก็เพราะรัก
เช้านี้ที่เชียงใหม่ฝนตก
เพียงพอและพอเพียง
สุโขทัย รุ่งอรุณแห่งความสุข
อาทิตย์นี้งดเที่ยว(ไกล)
ฝนจะตกหรือเปล่าเนี้ยะ
พักผ่อนบ้างนะครับ
นึกว่าตัวเองสายตาสั้น
รักแล้วไม่ต้องกลัวอะไร
แค่เพียงได้รู้
ความคิดถึงหยุดได้ไง
ไม่มีรักไหนที่ดีทุกวัน
เพราะอะไร
มากมาย
คนในฝัน
สุขสุดๆ
ยิ้มเข้าไว้
แค่ปล่อยก็ลอยตัว
เรื่อยๆไปจนแก่
บทที่ 1.
อยากนอนแต่นอนไม่หลับกับนอนไม่ได้
ย้อนเวลา
อย่าให้อามรมณ์อยู่เหนือเหตุผล
ยังอยากจะเดินข้างคนอย่างผมรึเปล่า?
Hub
ผ่านไปอีก 1 วัน
การเดินทางครั้งใหม่
รู้กันในใจ
วันอาทิตย์แล้วนะ
ก้าวต่อ
ความสุขของผู้สร้าง
การเริ่มต้น และจุดจบ
พายุ
น่าน น่าน
ก็น่านไง
วันศุกร์ Vs วันสุข
Nothing's Gonna Change My Love For You.
Your My Special One.
อยุ่เพื่อรักเธอ
วันนี้ที่ผมดีพอ
Perhaps Love.
Happy Day.
ไปเที่ยว Oman ด้วยกันนะครับ
ไปด้วยกันมั้ยครับ
If I ain't got you.
ดีใจที่มีเธอ
สิ่งดีๆที่ทำให้กัน
ให้วันเวลารวบรวมรักที่ได้จากเธอ
ยอม
Thank you.
Time.
เพราะอะไร
นอกสายตา
ปาฎิหาริย์ที่รอคอย
Up รอบ 3
ตัดสินใจ
คนข้างหลัง
การเดินทาง
มีแต่คิดถึง
อยากให้รู้ว่ารักเธอ
เปลี่ยนแปลง เพราะ เปลี่ยนไป
อย่างน้อย
เล่นของสูง
ความคิดถึงที่อาจจะไม่ถึง
รักใหม่กับคนเดิม(สักวันฉันจะดีพอ)
สัญญากับความรับผิดชอบ
รักไม่ต้องการเวลา
เปรียบเทียบ
เชื่อใจ
เธอทั้งนั้น
ไม่อยากให้เสียใจ
ช่วงเวลาดีๆ
สอบๆ และสอบ
Your My Valentine.
Carry Me Away
Believe
เลอะเลือน
21-01-10
New year & New Life.
Life
มนุษย์ กับ หมานุด
Manners.
Past is over.
Do not remove the tie with one foot.
เร็วหรือช้า สักวันมันต้องมาถึง
ทุกๆวันเวลาก็ทำหน้าที่ของมันไปเรื่อยๆ และไม่เคยเปลี่ยน
พระอาทิตย์ยังขึ้นทางทิศเดิมเสมอ มีแต่คนที่เฝ้ามองพระอาทิตย์เท่านั้น
ที่เปลี่ยนหน้าตาคนมองไปเรื่อยๆ และกาลเวลาก็ยังอยู่คู่กับเราทุกนาที
เพียงแต่ที่รอเวลาเท่านั้นที่เวลาไม่เคยรอคนเหล่านั้นเลย บางทีหลายๆคน
อาจจะเจ็บปวดเสียใจแล้วรอให้เวลาช่วยรักษาอาการให้ดีขึ้น แต่กลับบางคน
เวลาไม่ได้ช่วยรักษาอะไรเลยนอกจากการนับถอยหลังเท่านั้น
เพราะเป็นแบบนี้ผมถึงมองว่าผมทำดีที่สุดทุกวันแล้วหรือยัง วันนี้ผมไปบ้าน
ลูกค้าที่กำลังทำงานให้เค้าอยู่ เค้าเดินมาหาผมแล้วจับที่บ่าผมเบาๆว่า "Warum gehst du nicht vom Rest deines müde Sie sind dabei, von Zeit zu arbeiten ausführen.
แปลว่า คุณดูเหนื่อยๆนะ ทำไมไม่หาเวลาพักบ้างละ คุณกำลังใช้เวลาหมดไปกับการทำงาน"
ผมมานั่งคิดดู ก็คงจะจริงนะ แต่ผมเองจะทำยังไงได้ละในเมื่อถ้าไม่มีงาน
ชีวิตผมเองคงขาดอะไรไป เพราะตั้งแต่เล็กจนโตผมเองก็รู้จักที่จะทำงาน
หาเงินเองเสมอ รบกวนที่บ้านให้น้อยที่สุด บ้านผมไม่ใช่คนร่ำรวยอะไรเลย
เพราะงั้นเราต้องทำงานเพื่อหาเงินและรู้จักเก็บออมตั้งแต่เล็กๆ แต่ผลที่ตาม
มาของการทำงานคือร่างกายที่พักผ่อนไม่เพียงพอ การนอน การทานอาหาร
ที่ไม่ถูกวิธี เลยทำให้ผมเองต้องกลายเป็นคนป่วยอยู่แบบนี้ ปี 2543-2550
รวมระยะเวลาก็ประมาณ 8 ปีที่ทำงานอย่างหนัก ในช่วงปี 2543
ผมกลับมาเชียงใหม่อีกครั้ง เพื่อการที่อยากได้เดินผ่านใครบางคนบ้าง
ได้เห็นหน้าบางครั้ง ผมตัดสินใจทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง พร้อมทั้งเริ่มต้นงาน
ด้านอื่นด้วย ด้วยความที่ผมรู้จัดคนคนข้างเยอะพอสมควรในเชียงใหม่
ผมเองรู้จักกับลูกค้ารายหนึ่งของบริษัทผมเองปรึกษาว่าผมอยากทำงาน
เพิ่ม เค้าก็ชวนผมไปทำงานด้วยกัน เป็นผู้ช่วยเค้าที่หนังสือพิมพ์แห่งหนึ่ง
ซึ่งมันไม่เกี่ยวอะไรกับสายงานที่ผมเรียนจบมาเลย แต่ด้วยความชอบและ
อยากรู้อยากลองของผมถือว่ามันเป็นงานที่ท้าทายพอสมควร
ผมทำที่นั่นเริ่มจากผู้ช่วย จนผันตัวมาทำงานข่าวให้เคเบิ้ลทีวีแห่งหนึ่ง
และก้าวต่อคือ งานด้านวิทยุที่รุ่นพี่คนหนึ่งที่เรารู้จักกันที่หนังสือพิมพ์
ชัดชวนมา โลกมายากำลังเริ่มมันคือมายาจริงๆผมเรียนรู้เรื่องราวต่างๆ
ที่น่ารังเกียจจนผมเองรู้สึกว่าผมมาทำอะไรที่นี้ไม่ใช่ที่ของผมเลย
อีกงานคืองานรับเหมาที่ผันตัวเองโดยไม่เอาเวลางานมาเกี่ยวแต่ใช้
วันหยุดของผมและคนที่ไว้ใจได้ด้วยกันดูแล และงานคุณท้ายคือเป็น
อาจารย์สอนวิชา เคมี (ในตำแหน่งอาจารย์พิเศษ สอนอาทิตย์ละ 4 คาบต่อ
อาทิตย์) 5 งานในระยะเวลา 5 ปี ผมทำแบบนี้ทุกวัน มีเวลานอนวันละ
2-3 ชั่วโมง เอาง่ายๆ เริ่มต้นวันจันทร์ถึงศุกร์ ตื่นนอนตอนดี 4 ครึ่งทุกวัน
4.30-6.00 ทำงานที่เคเบิ้ลทีวี
6.30-7.00 กลับมาบ้านอาบน้ำแต่งตัว
7.00-7.30 ขับรถไปทำงานเพราะที่ทำงานอยู่ลำพูน
8.00 - 11.30 ทำงานที่บริษัท (อาจจะมีไปหาลูกค้าบ้างบางวัน)
11.30 - 12.30 เวลาพักเที่ยง แต่ผมเอาเวลามาจัดรายการวิทยุที่สถานีแห่งหนึ่ง บางวันติดงานต้องกลับมาอัดรายการไว้มีเวลาว่าง
12.30 - 16.30 กลับมาทำงานตามปกติ
16.400- 18.00 ไปดูหน้างานที่เป็นงานรับเหมาของตัวเอง
18.00-20.30 มอบหมายงานให้ทีมและพูดคุยถึงปัญหาเรื่องงาน และทานอาหารไปพร้อมกันเลย แต่ก็ไม่ทุกวันครับ ส่วนใหญ่ผมจะคุยเรื่องงานก็จะต้องไปเตรียมงานอื่นต่อถ้าไม่มีปัญหาอะไรและงานเป็นไปตามที่เรามอบหมาย
20.30 - 21.00 ครึ่งชั่วโมงสำหรับเตรียมหัวข้อข่าว อ่านและคิด
21.00-22.00 งานที่ทำงานมีอะไรค้างและต้องเตรียมเสนอลูกค้าพรุ่งนี้
22.00-23.00 เตรียมสอนเพื่อฆ่าเวลาออกไปทำงานอีกรอบ (บางทีก็แอบงีบหลับ)
23.30-24.00 อาบน้ำและเดินทางมาสถานทีวิทยุ เพราะมีจัดรอบดึกอีกรอบก่อนปิดสถานี
24.00-02.00 จัดรายการและปิดสถานนีและปิดห้องส่ง เขียนโน๊ตสรุปเพื่อง่ายต่อผู้จัดที่จะต่อตอนตี 5
02.20 - 0.430 อาบน้ำนอน เพื่อเริ่มต้นใหม่พรุ่งนี้
ส่วนวันที่สอนมีสองวัน คือวันพุธ และศุกร์ โดยจะเป็นช่วง 10.15-11.50
ส่วนวันศุกร์จะเป็น 13.15 -14.50 สองเวลานี้ผมเอาเวลางานไปทำ
แต่ขออนุญาติและทำหนังสือแจ้งต้นสังกัด เรียบร้อยถูกต้องทุกอย่างครับ
ทางบริษัทเห็นว่าเป็นงานที่เหมาะสมก็ไม่ได้ว่าอะไรเพียงแต่
โบนัสก็ได้น้อยกว่าคนอื่นนิดหน่อยครับ
ผมทำงานแบบนี้เพื่อสิ่งเดียวคือ บ้านที่ผมคิดว่าจะต้องซื้อให้ได้ด้วยเงินตัวเอง
ตอนอายุ 30 แต่ด้วยการที่ผมทำงานหนัก และเก็บมาเรื่อยๆ
ผมสามารถซื้อบ้านได้ตอนอายุ 28 เองครับ ก่อนที่คิดไว้ 2 ปี
ด้วยเงินสดที่ชนิดว่าปิดบัญชีเทกันเลย ผมเห็นโฆษณา
บ้านที่เจ้าของบ้านเข้าไปอยู่แต่ตัวเองไม่เหลืออะไรเลย
ผมหัวเราะทุกที เพราะผมเองก็คล้ายๆแบบนั้น วันที่ยืนอยู่กลางบ้านด้วย
ความภูมิใจ ในบ้านโล่งไม่มีอะไรเลยเพราะผมไม่เหลือเงินเลย
แถมด้วยห้องนอนที่มีแค่เตียง กับหมอนและผ้าห่ม ผมค่อยเก็บเงินหาซื้อ
ทุกอย่างเข้ามาในบ้านในเวลา 1 ปี ก็ครบทุกอย่าง เหมือนจะดีนะครับแต่
สิ่งที่ตามมาไม่ใช่เลย ผมเสียสุขภาพไปและไม่คิดถึงเลยว่าการทำงานหนัก
แบบนั้นจะทำให้ผมเองต้องมาป่วยแบบนี้ จริงๆที่เขียนก็ไม่ได้เพื่อยกหางตัว
เองหรืออวดอ้างอะไรนะครับ แต่อยากให้ดูให้เห็นให้คิดว่า
เป็นตัวอย่างที่แย่มากกว่า เพราะสิ่งที่ได้มาไม่คุ้มกันสักนิด
เพราะสิ่งที่ได้มาก็ต้องเสียไปเพราะคุณต้องใช้ในการรักษาตัว
มันคุ้มกันมั้ยครับ คนที่เรารักและคอยแอบดูเค้าอยู่ห่างๆเสมอ
ก็นับถอยหลังที่เราจะต้องจากกันอีกครั้ง
และเธอเองก็ต้องอยู่กับความสุขและกังวลเวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันว่า
จะเป็นอย่างไรบ้างจะปวดหัวรึเปล่า จะวูบอีกมั้ย สารพัด ผมคิดแล้วเสียใจ
แต่ก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ก็พยายามทำทุกวันให้ดีที่สุดแหละครับ
P.s ขอบคุณนะครับคุณหนิงที่อดทนกับคนอย่างผม ผมสัญญาว่าผมจะอยู่ข้างคุณหนิงและจะดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้นะครับ จะไม่ทำตัวให้เป็นห่วงแบบนี้อีก สิ่งที่เราสองคนเจอ ผมรู้ว่าเราต้องอดทนและต้องรอเวลาให้ทุกคนยอมรับซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างยาก แต่ผมก็อยากให้เราทั้งคู่อดทนและผ่านไปด้วยกันนะครับ คุณหนิงดูผมสิผมเองยังสู้เลยเพื่อให้มีวันนั้นที่เป็นวันของเราครับ
P.s 2 ขอบคุณกำลังใจจากเพื่อนๆทุกคนครับ ขอบคุณที่ยังแวะเวียนเข้ามาทักทายกัน
Create Date : 03 ธันวาคม 2553
Last Update : 3 ธันวาคม 2553 8:13:53 น.
9 comments
Counter : 671 Pageviews.
Share
Tweet
แวะมาทักทายยามเช้าระหว่างทำงานค่ะ
ขวัญก็คงคล้ายๆนายช่างนะคะที่เพิ่งมารู้ตัวว่า
ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐที่สุดแล้ว
แต่เมื่อเป็นแล้วก็สู้ๆกับมันนะคะ
แวะมาพร้อมกำลังใจเหมือนเดิมค่ะ
โดย:
ในความอ่อนไหว
วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:8:59:26 น.
สวัสดีเช่นกันนะครับน้องวิน
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:9:38:20 น.
แวะมาทักทายจ้ะ...สู้ ๆ ..บางอย่างไม่อยากทำก็ต้องฝืนค่ะ เพราะ..นี่แหล่ะชีวิต ไม่มีงานก็ไม่มีเงิน.....
โดย:
ไหมพรมสีสวย
วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:9:57:36 น.
โห คุณวิน ทำงานหนักพักผ่อนน้อยมาก
ดูลักษณะงานเครียด ๆนะคะ
คุ้มไหม กับสิ่งที่ได้มา
สุขภาพที่สูญเสียไปนั้น
แต่ตอนนี้คุณวินรู้แล้วว่าเป็นเพราะอะไร ก็ควรถอยห่างและดูแล ยิ้มสู้กับมันนะคะ
ในเมื่อเรา ทุกคนมีเวลาเท่ากัน 24 ชม.
ใครบอกกันนะว่า ต้องใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด แต่รินเห็นว่าเวลาพักผ่อนก็คือเวลาพัก อย่าได้เอาเวลานั้นมาทำงานหนักเลยค่ะ
นาฬิกาชีวิตคนเราเสียมานักต่อนักแล้วด้วยเหตุนี้
ยังไงก็ยังคงเอาใจช่วยคุณวิน+คุณหนิงตลอดไปนะคะ
โดย:
Rinsa Yoyolive
วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:10:24:02 น.
โดย:
ภายใต้
วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:11:41:44 น.
มาแบบอารมณ์ง่วงค่ะวันนี้ ไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่
มาเฉลยค่ะเมื่อก่อนนั้สมัยสาวๆเจนมีแฟนอยู่คนนึงและเค้าก็หนีเราไปแต่งงานกับคนอื่นตอนที่เพลงนี้ดังมากๆ เค้าไม่ได้เชิญเราไปงานแต่งหรอกค่ะ แต่เชิญเพื่อนเราไป ใจเราก็อยากไปเห็นเค้าเพราะอยากเจอเค้า อีกใจก็กลัวเราฟูมฟายมากกว่าเดิม
พอผ่านไปเกือบ 5 ปีเจนก็มาเจอพี่ช้าง(แฟนปัจจุบัน) มีครี้งนึงที่เราทะเลาะกันแล้วเราก็ฟังเพลงนี้แหล่ะค่ะ ในวันที่เค้ามาขอเจอเราก่อนกลับเมกา เราก็ไม่เอาไม่อยากเจอ อยากเลิก 555 พอเอาเข้าจริงๆก็ไปเจอเค้าอ่ะนะ ทำไงได้คะ ก็รักเค้าจนหมดใจนี่คะ อิอิอิ
เพลงเดียวแต่คนละอารมณ์เลยค่ะ เพลงนี้กับคนแรก เสียใจแค้นใจ
เพลงนี้กับคนที่สองคืออารมณ์น้อยใจล้วนๆค่ะ
(น้ำเน่าดีค่ะ)
ทักทายวันศุกร์ค่ะคุณวิน และฝากไปถึงคุณหนิงด้วยนะคะ
โดย:
ภายใต้
วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:11:53:39 น.
เป็นกำลังใจให้พบกับความสงบและความสุขที่แท้จริงอย่างที่เราพบแล้วจะรู้ว่าความสุขไม่ต้องมีเงินมากมายเงินไม่สามารถซื้อความสุขให้เราได้
โดย:
ต้นโมกกับโยกเยก
วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:12:15:32 น.
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ อากาศหนาวแล้ว
โดย:
Junenaka1
วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:13:43:07 น.
สวัสดีค่ะน้องวิน พักผ่อนบ้างนะคะ
โดย:
redclick
วันที่: 3 ธันวาคม 2553 เวลา:14:07:04 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
wingang
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ให้ทิปเจ้าของ Blog
[
?
]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Life is always the default.
Facebook
Friends' blogs
กะว่าก๋า
prettycrazy
wingang
สกุลเพชร
redclick
พลังชีวิต
หาแฟนตัวเป็นเกลียว
นนนี่มาแล้ว
ในความอ่อนไหว
kwan_3023
Rinsa Yoyolive
ภายใต้
ต้นโมกกับโยกเยก
Webmaster - BlogGang
[Add wingang's blog to your web]
Links
BlogGang.com
MY VIP Friend
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ขวัญก็คงคล้ายๆนายช่างนะคะที่เพิ่งมารู้ตัวว่า
ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐที่สุดแล้ว
แต่เมื่อเป็นแล้วก็สู้ๆกับมันนะคะ
แวะมาพร้อมกำลังใจเหมือนเดิมค่ะ