ค ว า ม รั ก ดี ๆ อ ยู่ ร อ บ ตั ว เ ร า
Group Blog
 
<<
มกราคม 2554
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
26 มกราคม 2554
 
All Blogs
 
เริ่มนับหนึ่งกันแล้วนะครับ

1-10 สำหรับหลายคนก็นับง่ายสบายๆเพราะเป็นการนับจากปาก

แต่สำหรับชีวิต และการเริ่มต้นกว่าจะผ่านเลข 1 ไปถึง 10 นี้แต่ละ

เลข แต่ละก้าว กว่าจะเดินไปถึง 10 ยากแสนยาก ลำบากแสนลำบาก

อันนี้สำหรับตัวผมนะ เพราะหลายครั้งที่ผมตั้งใจเดินไปถึงประมาณ

3 – 4 ก็เคยนะที่ต้องกลับมายื่นที่ 0 ใหม่หลายรอบ ล้มลุกคลุกคลาน

แต่อย่างหนุ่งที่ทำให้ผมยังมีแรงก้าวเดินต่อคือกำลังใจ หาไม่อยาก

หรอกครับ ทุกคนก็มีอย่างน้อยตอนที่ส่งกระจกนั่นแหละครับ คนที่อยู่

ในกระจกไม่เคยทิ้งคุณไปไหน เมื่อไหร่ที่ไคว่คว้าหากำลังใจ ให้ไปยื่น

ที่หน้ากระจก คนนั้นแหละครับที่อยู่กับคุณมาตลอดและบอกให้คุณลุก

ขึ้นสู้ไม่ใช่เพื่อใครแต่เพื่อคนที่เรามองอยู่ในกระจก ท้อได้แพ้ได้

เสียใจได้ ล้มก็ได้ แต่มันอยู่ที่ว่าใครจะลุกออกมาได้เร็วกว่ากัน

ไม่มีใครจะดึงคุณให้ลุกถ้าคุณเองไม่ขยับตัวเลย แต่เมื่อไหร่ที่พร้อม

จะลุกผมแนะนำให้สูดลมหายใจให้เต็มปอด เพราะมันจะบอกกับตัว

คุณเองว่า อากาศยังอยู่รอบตัวเราตัวเราเองก็มีลมหายใจใก้กับปอด ยัง

หายใจได้อยู่ถ้าโลกนี้ไม่มีอากาศสิค่อยกลัว ผมเองเมื่อไหร่ที่ท้อมักจะ

ยืนมองตัวเองอยู่หน้ากระจกทุกครั้งแล้วมองตัวเองว่า เสียใจ มีทุกข์

หน้าผมเองเป็นยังไงไม่สวยงามไม่หน้าดูแค่ไหน (จากปกติก็ไม่หน้าดูเท่าไหร่)

แต่พอเศร้า ผิดหวังหนักเลยทีนี้ ดูไม่ได้เลย ยิ่งแถมด้วยร้องไห้เข้าไป

อีก โอ้โหผมว่าลองเถอะครับว่าเวลาเศร้าลองเปลี่ยนไปเศร้าซึมอยู่

หน้ากระจก รู้สึกเหมือนตัวแองกำลังแสดงละครอยู่ น้ำตาจะหมดไปเร็ว

มาก อาการเสียใจก็เหมือนกัน พอหลังจากนั้นกระจกบานเดิมนั่นแหละ

ครับที่อยากให้มองมันใหม่เมื่อวันที่คราบน้ำตาหมดไปทำยังไงให้กลับ

มาหน้ามอง ทำยังให้เห็นตัวเองในกระจกแล้วเราจะดีกว่านี้

อย่าหวังที่จะมีมือคนอื่นคอยเช็ดน้ำตาให้คุณตลอดไป เพราะแทบจะ

ทุกครั้งที่คุณเสียน้ำคุณจะรู้ว่ามือของคุณเองนั่นแหละที่เช็ดมันก่อนที่

รอคนอื่นมาเช็ด เสียใจก็สายตาของคุณเองก็แสดงออกว่าคุณกำลัง

เสียใจ โกรธร่างกายของคุณอีกเหมือนกันที่แสดงอารมณ์ออกมา

ทางสายตา ทางสีหน้า ร่างกายของคุณเองต่างหากที่รับรู้ทุกอารมณ์

ทุกความรู้สึกของคุณ มีความสุขก็แสดงออก เสียใจก็แสดงออก

แล้วแบบนี้จะไม่รักตัวเองได้ยังไงครับ เพราะทุกอารมณ์ไม่ว่าคุณจะ

รู้สึกยังไง คนในกระจกก็ไม่เคยทิ้งคุณ ผมเองเคยท้อจนแทบจะหมด

แรงเดิน แต่สองขาของผมก็บอกว่าลุกเถอะอย่าจมอยู่แบบนี้ไม่ได้อะไร

ดีขึ้นมา ถ้ายังนั่งจมอยู่แบบนี้เปลืองอากาศที่คนอื่นเค้าจะใช้หายพอ

ใจ ผมพาตัวเองไปอยู่โรงพยาบาลรัฐแห่งหนุ่ง เดินผ่านผู้ป่วยแต่ละ

คน ผ่านห้อง ICU มองเข้าไป แต่ละคนที่อยู่ที่นั่น นอนรอเตียงอยู่บน

เตียงผ้าใบตรงทางเดินก็มี บางคนรอคอยความหวังว่าจะหาย บางคน

ก็พยายามที่สู้ทุกวิธีทางเพื่อคำว่า “ลมหายใจ” แล้วตัวผมเองละขาก็

ยังเดินได้ แขนก็ยังสั่งได้ ร่างกายทำงานเป็นปรกติทุกส่วน เหลือแค่

กำลังใจเท่านั้น ที่จะสู้แล้วจะมาท้อทำไมคิดว่าตัวเองไม่มีใครไม่เหลือ

ใคร ตัวเราเองไงยังไงเราก็เหลือตัวเราที่เดินไปพร้อมกัน ก้าวเท้าไป

พร้อมกัน ผมหายใจเองได้เต็มปอดโดยไม่ต้องมีเครื่องมือใดๆช่วยผม

คิดได้แบบนั้น ผมก็พร้อมแล้วที่เดินออกมาเจอโลกของความจริงอีก

ครั้ง ในวันนี้ผมพร้อมแล้วที่จะฉุดแขนใครอีกคนมาร่วมเดินบนเส้นทาง

ของผมอีกครั้ง ด้วยกำลังใจและความหมั่นใจที่มีว่าผมเองจะดูแลคน

อีกคนได้ด้วยตัวและแรงของผม กำลังใจของผม ระยะเวลาที่เราตกลง

และคุยกันไว้สำหรับทุกเรื่อง กำลังเริ่มต้นนับ 1 ไปด้วยกันอีกครั้ง แต่

ครั้งนี้ผมไม่ได้นับเพียงคนเดียว แต่ผมมีใครอีกคนที่เป็นคอรัส

ที่ประสานเสียงในการนับแต่ละ เลขของผม เราพร้อมแล้วที่จะดูแลกัน

และกัน รอแค่เวลาของเรามาถึงซึ้งเวลาที่เรามองไปที่จุดหมายเดียว

กันมันไม่ไกลและไม่ได้นานเกินไปเลย สิ่งเดียวที่ผมจะถามคือ


“คุณหนิงคุณหมั่นใจในตัวผมไหม เชื่อใจผมไหม ที่จะยอมให้ผมได้เป็นส่วนหนึ่งในการดูแลทุกเรื่องของคุณ แชร์ทุกเรื่องในชีวิตของคุณ และเดินข้างคุณเสมอทุกครั้งที่คุณต้องการ คุณพร้อมจะไปกับผมไหมครับ”


P.s ส่ง Msg มาตอบให้ชื่นใจหน่อยก็ได้นะครับ

P.s 2 ใครที่กำลังท้อและหมดหวัง ผมอยากจะให้คุณมองโลกในแง่ดี ว่าคุณเองโชคดีแค่ไหนที่เจอบททดสอบที่ยากกว่าคนอื่น แต่คุณเองกำลังที่จะสู้เพื่อผ่านมันให้ได้ เพราะเมื่อผ่านมันมาได้ คุณจะเข้มแข็งและไม่ว่าเจออะไรหนักแค่ไหน ก็เหมือนคุณกำลังโต้คลื่นให้ผ่านไปด้วยท่าที่สวยงาม เพื่อรอคลื่นลูกใหม่ให้คุณได้โชว์ลีลาโต้คลื่นที่สวยงามอีกครั้ง แต่แน่นอนประสบการณ์ที่ได้มาจะสอนให้คุณ เข้มแข็งและแข็งแรง






Create Date : 26 มกราคม 2554
Last Update : 26 มกราคม 2554 9:47:01 น. 2 comments
Counter : 882 Pageviews.

 
เหเห็นด้วยค่ะ


โดย: Tukta21 วันที่: 26 มกราคม 2554 เวลา:11:12:19 น.  

 
ก้าวที่ 1 อาจเป็นก้าวของการเริ่มต้น
แต่ถ้าก้าวไปพร้อมๆกัน
จะก้าวไหนสิ่งที่เพิ่มมาคงมีแต่ความมั่นคง
ยินดีด้วยจากใจจริงค่ะนายช่าง
ขวัญเชื่อว่า
ครอบครัวของนายช่างคงเป็นครอบครัวที่เต็มไปด้วยความรักและความเข้าใจอย่างแน่นอน

จะรอฟังกำหนดวันที่แน่นอนนะคะ


โดย: ในความอ่อนไหว วันที่: 26 มกราคม 2554 เวลา:14:09:24 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

wingang
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Life is always the default.
Facebook
Friends' blogs
[Add wingang's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.