Up รอบ 3

วันนี้ผมเจอปัญญหาแต่เช้า นั่งอัพ blog 3 รอบจะเสร็จจะเสร็จ ล่ม สะงั้น

ตอนนี้อัพรอบที่ สามแล้ว ถ้าไม่ได้วันนี้พอก่อน

แต่นะก็เพราะอยากอัพนะเนี้ยะ ถึงได้พยายามต่อไป

เพราะแค่รู้ว่าคุณอ่านทุกวัน แค่นี้ก็สู้ขาดใจแล้ว

เมื่อวานมีเรื่องเกิดขึ้นกับผมเยอะไปหมด

จนก่อนกลับบ้านก็แอบคิดนะขับรถไปมองถนนไป

แล้วท้าทายกับโทรศัพท์ (ท่าจะบ้าละผม) เอาดิแน่จริงดังสิ เอาเลยโทรมาตามเลย

และแล้วเทวดาเห็นใจผมหรือสะใจก็ไม่รู้ สมใจอยากครับ

โทรศัพท์ดังและบอกเรื่องราวผ่านเสียงตามสาย

ให้ผมต้องเลี้ยวรถกลับไปลำพูน (อืมนะสาแก่ใจจริงๆ ไม่น่าเลย)

ผมก็ถอนหายใจแล้วเลี้ยวรถโดยดี คิดในใจอีกอย่าง "กูไม่น่าท้าเลย"

แต่ก็นะดูๆกันไปตีราคากันไป

ผมชินแล้วกับงานของผมที่เป็นแบบนี้ ผมสนุกกับงานจนคิดว่า

"ผมเกิดมาเพื่อสิ่งนี้" 555+ จะให้ผมไปขายอะไหล่มอเตอร์ไซ

ก็คงไม่ใช่ผมแน่ๆ (ขี้เกียจถามคำถามหลักล้าน เอาอะไร รุ่นไหน สีอะไร ไฟหน้าแบบไหน สติ๊กเกอร์ลายอะไร)

โอ้แม่เจ้าถ้าเป็นผมคง เขียนบอร์ดไว้แล้วบอกว่า

เรียนลูกค้าทราบ กรุณาตอบคำถามข้อต่อไปนี้ พอลูกค้าเดินเข้ามา

ชี้เลย ตอบมาเป็นข้อต่อข้อกันไปเลย555+

นะท่าทางผมคงจะรู้จักกับคำว่าเจ๊ง ก่อนจะณู้จักคำว่ารวยแน่ๆ

ผมคิดว่าตัวเองชอบงานแบบนี้นะ ผมถึงเลือกที่จะเป็นวิศกร

และไม่คิดจะเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น (ตรงจุดๆนี้คิดว่าเหมาะสม 555+)

ผมชอบใช้ความคิด ใช้สมอง มองกับสิ่งที่เป็นอยู่ดับไป

และที่มาที่ไปของมัน เหตุผลที่ผมพยามมองและคิดแบบนี้

เพื่อผมเองจะได้อยู่ในสังคมอย่างมีความสุข แต่พอเอาเข้าจริงๆ ไม่เคย

ยิ่งทำให้ผมไม่เข้าใจในการกระทำของคนในสังคมยิ่งขึ้น


คือเค้าคิดแบบนี้ อ้าวแล้วทำไมทำแบบนี้


แต่นอนคนเราจะให้เค้าคิดแบบที่ตัวเองคิดไม่ได้หรอก


อย่างเดียวเลยคือเข้าใจ แล้วมองเค้าในมุมของเค้า


แบบ อืมเค้าก็มีเหตุผลของเค้า ถึงแม้ว่ามันจะดูไม่ใช้เหตุผล


แต่สำหรับเค้ามันคือเหตุผลแค่นี้ก็จบ อย่างแม่ผมเอง ก็รักลูก

(แม่ที่ไหนจะไม่รักลูกละเอ้อ) แม่ผมมักจะสอนผมว่า

"ลูกฉันผิดก็คือถูก ลูกฉันถูกต้องถูกที่สุด"(ท่าทางคุณนายจะไป Lotus บ่อยเลยติดถูกที่สุดมา 5555+)


แต่นะที่แม่ผมสอนหรือพูดแบบนี้ไม่ใช่ว่าแม่ผมเลี้ยงแบบตามใจ


ลูกฉันไม่ผิด ไม่ใช่นะครับ แม่ผมจะพูดแบบนี้ (ต่อหน้าคนอื่น)


แม่ผมบอกว่าลูกฉัน ฉันสอนเองได้ เพราะฉะนั้นลูกชั้นไม่ผิด


แต่กลับบ้านเท่านั้นแหละครับ ความซวยก็มาตัดลิปปิ้นทันที

แม่ผมก็สอนให้มองเหตุและผลว่าทำแบบนั้น ผลที่ได้คือ


แล้วจะทำไปทำไม พ่อผมก็เช่นกันตอนที่ท่านยังอยู่ผมมักจะมองและฟังในสิ่งที่ป๊าทำ

และป๊าพูด และเก็บมาใช้ในทุกๆวัน ป๊าเป็นต้นแบบของผมเลยก็ว่าได้ (แต่ทำไมไม่หล่อแบบป๊า)

แม่บอกผมว่า ป๊าไม่ได้ไปไหนเลยนะ อยู่ในตัววินนี้แหละ (ตายละป๊าสิงผมเหรอ !!!!)

เอาน่าอย่างน้อยก็ทำให้แม่ลดความคิดถึงป๊าลงมั้ง

ความรักที่เค้าสองคนมีให้กัน ผมเห็นและซึมซับมาตลอด

และผมก็บอกกับตัวเองไว้เสมอว่า ถ้าผมเจอเนื้อคู่ของผมจริงๆ

ผมจะทำตัวให้ได้เหมือนป๊า รักและดูแลแม่ผม ป๊าบอกผมเสมอว่า

"การที่เราทำเพื่อคนที่เรารัก แค่เค้ามีความสุข เราจะมีความสุขยิ่งกว่า แค่เราทำให้เค้ายิ้มได้ แค่นี้เราเองเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เค้ามีความสุขเลยนะ แค่นี้ทำไมจะไม่ทำละ รักเค้าไม่ใช่เหรอ เหนื่อยจะพูดแบบนี้แค่หายใจยังเหนื่อยได้เลย แต่เรารักเค้าทำยังไงก็ไม่เหนื่อย ได้เห็นรอยยิ้มของเค้า คุ้มจะตาย"

ในตอนนั้นผมคิดแค่ว่า "เหรอ!!! จริงอะ ผมจะเป็นแบบนั้นเหรอ เหรอ!!"

และแล้วก็มาถึง ผมเข้าใจในสิ่งที่ป๊าพูดทุกอย่างในวันนี้

ขอบคุณพ่อที่สอนให้ผม "รักเป็น และเป็นรัก"

ในวันที่ผมเรียนจบม.6 ผมถามป๊าว่าผมจะเรียนอะไรดี ป๊าบอกแค่ว่า

"อยากทำงานอะไรดีกว่า เพราะถ้าถามว่าจะเรียนอะไรดี ป๊าจะตอบว่า

เรียนหนังสือสิครับ" (นั่นพ่อตู รู้ละว่าผมได้ความกวนมาจากใคร)

ผมก็เลยบอกว่าผมอยากสร้างบ้าน อยากออกแบบ ป๊าสวนทันที ไม่ยากเลยหลังบ้านเราเค้ากำลังรับสมัครเลย ป๊าผ่องกำลังสร้างบ้าน

วินไปฝึกๆก่อน 2-3 ก็เป็นงาน" (นั่น) ผมก็ย้อนนะว่า

ผมอยากเป็นวิศกร ไม่ใช่กรรมกร ป๊าตอบผมแค่ว่า "ก็นั่นไง อยากเป็นอะไรก็ไปเรียนแบบที่อยากเป็นสิ ถามป๊าถ้าป๊าบอกว่าเรียนหมอสิ เราก็จะบอกว่าอยากเป็นวิศกร ตัววินเองรู้ดีที่สุดอยู่แล้ว ป๊าสอนให้วินคิด ไม่ได้สอนให้วินทำตมคำสั่งนะครับ" (โดนอีกดอก ปักเข้ากลางใจ)

และแล้วผมก็ตัดสินใจมาเรียนที่เชียงใหม่ ก็ได้ตามที่ผมคิด และผมเองก็มีความสุขกับงานที่ทำ

และผมคิดเสมอว่าผมเองคงทำอย่างอื่นไม่ได้

ทำอาชีพนี้มาเกือบ 12 ปี ถ้าจะเปลี่ยนไปขายอะไหล่มอไซก็คงไม่รอด เพราะผมพูดประโยชน์เดิมๆ แบบโรโบค๊อบ ไม่เป็น 555+

แต่ผมชอบมองเวลาคุณทำงานนนะ เห็นคุณทำหน้ามึนๆ แล้วน่ารักดี ตลกดี
อืมวันนี้ผมจะชวนไปทำบุญด้วยกันนะครับ


P.s ขอบคุณที่พร้อมจะอยู่ข้างผมเสมอ

Create Date : 25 เมษายน 2553		3 comments
Last Update : 25 เมษายน 2553 8:03:14 น.
Counter : 771 Pageviews.
Share Tweet