หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
วันหยุดยาว ๆ แบบนี้ มันเป็นเรื่องปกติที่เราจะโทรหากัน อย่างน้อยก็ถามไถ่กันว่ามีแผนอะไร มีโปรแกรมจะทำอะไร กับใคร ที่ไหน และสุดท้ายก็จบลงตรงที่ “เดี๋ยวเจอกัน” เราสนทนากันสั้น ๆ ไม่เคยเกินสองนาที เพราะคิดว่าอีกไม่นานเดี๋ยวเราก็เจอกัน แต่พอเธอย้ายไปทำงานต่างจังหวัด เราห่างกันมากขึ้น เราเจอกันน้อยลง และเราก็คุยกันน้อยลง
เมื่อฉันอยู่ปีหนึ่ง เรารู้จักกัน เราดื่มด้วยกัน เราไปไหนต่อไหนด้วยกัน และเมื่อฉันทะเลาะกับคนที่บ้าน ฉันก็จะคิดถึงเธอก่อนคนแรก..เธอเข้าใจฉัน แต่ก็ยังมีเสียงกร่นด่าออกมาเป็นคำสบถมากมาย ฉันไม่เคยโกรธ ฉันไม่เคยหัวเสีย เพราะฉันคิดว่าแค่เธอฟังฉัน มันก็ดีมากพอสำหรับฉันแล้ว
เธอเป็นเพื่อนคนเดียวที่สนิทสนมกับบ้านฉันมากที่สุด เธอเป็นเพื่อนคนเดียวที่แม่ฉันไว้ใจ ฉันสามารถไปนอนห้องเดียวกับเธอได้โดยที่แม่ไม่ต้องสงสัย เธอเป็นเพื่อนคนเดียวที่ฉันสามารถปรับทุกข์ด้วยได้ เรารู้ความลับของกันและกัน เราคุยกันในทุก ๆ เรื่อง เรามักรู้ใจกันเสมอโดยที่เธอไม่ต้องเอ่ยคำ ฉันรู้เธอชอบกินอะไร ชอบบรรยากาศแบบไหน ฉันคอยช่วยเธอเสมอในหลาย ๆ เรื่อง เธอมักพูดเสมอว่าถ้าไม่มีฉัน เธอคงเรียนไม่จบ ฉันมักรู้สึกเสมอว่าเธอเป็นเพื่อนคนเดียวที่เป็นที่พึ่งทางอารมณ์และความรู้สึกของฉันได้
น่าเศร้าที่วันนี้เป็นวันหยุด หยุดหลายวัน และฉันไม่สามารถติดต่อเธอได้ เกินกว่า 1 เดือนแล้วที่ฉันโทรหาเธอ แล้วมีเสียงตอบกลับว่า “หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้” มันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของเราสองคน เมื่อเราหยุดกันเราจะเจอกัน ร่วมชนแก้วด้วยกัน ไปร้านที่เราเคยไป นั่งกินดื่มและพูดคุยกันตามประสา เคล้าเสียงเพลงที่เราชื่นชอบ แต่วันนี้ ตอนนี้เธอยังไม่ติดต่อกลับมา
รู้ไหมว่าตอนนี้เธอเป็นคนแรกที่ฉันอยากเจอ เธอเป็นคนแรกที่ฉันอยากคุยด้วย ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน ฉันจะตามไปเจอเธอ..เธอได้ยินเสียงเรียกร้องของฉันบ้างไหม..ได้โปรดแสดงตนและฟังเสียงเรียกจากหัวใจของฉัน
ได้ยินฉันไหม...
คิดถึงนะ
30 ธันวาคม 2553
บ่ายสามโมงสองนาที
| Create Date : 30 ธันวาคม 2553 |
| Last Update : 30 ธันวาคม 2553 15:08:38 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 620 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: billabong11  วันที่: 30 ธันวาคม 2553 เวลา:15:34:31 น. |
|
|
|
| โดย: bowky IP: 115.87.208.210 วันที่: 31 ธันวาคม 2553 เวลา:21:00:20 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ความเหงาคือความรู้สึก
เหมือนมีช่องว่าง
ที่ถมไม่เต็ม
ระหว่างตัวตนภายใน
ของเรา
กับสิ่งที่เราคิดว่า
เป็นตัวตนของคนอื่นๆ
มันไม่ได้ก่อรูปขึ้น
จากความไร้ญาติขาดมิตร
หากเกิดจากการพบปะ
ปฏิสัมพันธ์กับผู้คน
ที่เรารู้สึกแปลกแยก
ทางความรู้สึกนึกคิด
ต่างหาก
เวลาที่คุณอยากบอกใคร
สักคนว่าคุณชอบ
และเกลียดกลัวสิ่งไหน
หรืออยากทำอะไร
ในชีวิต
แล้วเขาไม่เข้าใจ
สิ่งที่คุณพูด
คุณจะอ้างว้างหนาวใจ
ขึ้นมาติดหมัด
ในแง่นี้
การถวิลหาความรัก
ก็คือ
การค้นหาทางออก
จากสถานการณ์ดังกล่าว
เราอยากมีใครสักคน
ที่คอยบอกว่า
ฉันเข้าใจว่า
คุณรู้สึกอย่างไร
ไม่ใช่เพราะ
คุณบอกออกมา
แต่ฉันเอง
ก็รู้สึกอย่างเดียวกัน
กับคุณ
การบรรจบอารมณ์
ความรู้สึกนี่แหละ
ที่ทำให้
เราเรียกเพื่อนสนิท
หรือคนรักว่า"คนรู้ใจ"
คนรู้ใจไม่ต้องรอ
ฟังคำอธิบายอันยืดยาว
ก็เข้าใจทุกอย่าง
ที่คุณอยากจะบอก
เพราะเขาเอง
ก็เคยผ่านประสบการณ์
ทางอารมณ์
แบบเดียวกันมาแล้ว
เมื่อมองจากมุมนี้
เราก็เข้าใจได้ทันทีว่า
เพราะเหตุใดมิตรภาพ
จึงถือเป็นความรัก
อีกสายพันธุ์หนึ่ง
จากความลับในความรัก
conditions of love
แปลโดย
จีระนันท์ พิตรปรีชา
|
|
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
