เหมยลี่...ที่รัก
พึ่งจะผ่านพ้นวันครบรอบ ขวบปีที่ 30 มาหมาด ๆ ...แว๊บแรกที่วิ่งเข้ามาในหัวคือนางสาวเหมยลี่...นางเอกจากภาพยนตร์เรื่องดัง...บางบทบางตอนของฉันมันเป็นแบบเหมยลี่ สาวไทยเชื้อสายจีน เติบโตอยู่ในใจกลางเมืองใหญ่ การจีบผู้ชายก่อนถือเป็นเรื่องน่าอาย การมีอะไรกับผู้ชายถือเป็นเรื่องผิด... อาป๊า อาม๊า ส่งเสียให้เรียน พอเรียนจบก็ทำงาน ดำเนินชีวิตไปตามมนุษย์เงินเดือนเยี่ยงคนทั่วไป ฉันกลายเป็นผู้หญิงที่ทำแต่งาน หรือเพราะชีวิตมีแต่งานอย่างเดียว ไม่มีเรื่องอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง มันเลยต้องจมอยู่กับความเหงาไปตามระเบียบ
เลขหลักของอายุเปลี่ยนไปจาก สอง เป็น สาม แต่ฉันยังรู้สึกตัวเองไม่ต่างจากเด็กอายุยี่สิบต้น ๆ นั่นไม่ใช่เรื่องหน้าตาหรือรูปลักษณ์ความสาวหรอกนะ แต่มันเป็นเรื่องประสบการณ์ อารมณ์ ที่ยังรู้สึกอยากมีความรักแบบเด็ก ๆ เหมือนในช่วงรักหมา ๆ หรือที่เค้าเรียกกันว่า puppy love ก็แหม..ดูมันมีความสุขจะตาย วัยช่างฝัน วัยช่างจินตนาการ ช่างคิดไปต่าง ๆ นานา ยิ่งถ้ามีใครมาชอบ ยิ่งรู้สึกดี๊ดี..และโลกใบนี้ก็เป็นสีชมพู มองอะไรสวยงามไปหมด และความรักก็สวยงามเสมอ
แต่วันนี้มันไม่ใช่อารมณ์แบบนั้นแล้ว...ความรักกลายเป็นเรื่องของความเป็นไปได้ เหตุผล และเป็นเรื่องของความจริง ไม่ใช่เรื่องความฝัน และสิ่งที่เพ้อเจ้อไปวัน ๆ อีกต่อไป จะรักใครสักคนมันไม่ง่าย เพราะมันต้องคิดนั่นคิดนี่ คิดถึงความเป็นไปได้ คิดถึงเรื่องครอบครัวแต่ละฝ่าย คิดถึงปัจจัยแวดล้อมรอบข้าง ซึ่งสิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่ต้องใช้สมองทั้งสิ้น...ปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ ยิ่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่มากเท่าไหร่ ความฝันและจินตนาการมันลดน้อยลงไปเห็นได้อย่างถนัดตาทีเดียว
ณ วันนี้ ฉันยังอยากฝัน อยากจินตนาการ อยากมีโลกเป็นสีชมพู อยากรู้สึกมีหัวใจกระชุ่มกระชวย หวานแหวว ทำงานด้วยรอยยิ้ม หรืออยู่ดี ๆ ก็นั่งอมยิ้มคนเดียวบ้างก็เท่านั้น ยังไงซะฉันก็ยังแอบหวังเล็ก ๆ ว่า โลกสีชมพูมันยังมีอยู่ เพียงแต่ว่าตอนนี้มันมีหมอกของความเหงาเข้ามาปกคลุมเล็กน้อยถึงปานกลาง เลยทำให้มองไม่เห็นสีชมพูก็เท่านั้น และอีกเดี๋ยวสักพัก (ใหญ่) หมอกของความเหงาก็คงเบาบางลง และจางหายไปสักวันนึง (มั้ง)
พอรู้ว่าเพื่อน ๆ ในวัยเดียวกัน เรียนรุ่นเดียวกัน แต่งงาน มีครอบครัว มีลูกกันหมด ความรู้สึกถึงปมด้อยในใจมันเกิดขึ้นทันที..
มีใครรู้สึกแบบเดียวกับฉันไหม๊
9 มกราคม 2554 ห้าทุ่มสิบสี่นาที
Create Date : 28 สิงหาคม 2553 |
Last Update : 9 มกราคม 2554 23:13:44 น. |
|
2 comments
|
Counter : 881 Pageviews. |
|
|
|
โดย: PeeT IP: 183.89.217.80 วันที่: 30 สิงหาคม 2553 เวลา:11:46:12 น. |
|
|
|
โดย: rayfear IP: 192.168.1.100, 124.120.110.105 วันที่: 12 กันยายน 2554 เวลา:18:19:18 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ความเหงาคือความรู้สึก เหมือนมีช่องว่าง ที่ถมไม่เต็ม ระหว่างตัวตนภายใน ของเรา กับสิ่งที่เราคิดว่า เป็นตัวตนของคนอื่นๆ มันไม่ได้ก่อรูปขึ้น จากความไร้ญาติขาดมิตร หากเกิดจากการพบปะ ปฏิสัมพันธ์กับผู้คน ที่เรารู้สึกแปลกแยก ทางความรู้สึกนึกคิด ต่างหาก
เวลาที่คุณอยากบอกใคร สักคนว่าคุณชอบ และเกลียดกลัวสิ่งไหน หรืออยากทำอะไร ในชีวิต แล้วเขาไม่เข้าใจ สิ่งที่คุณพูด คุณจะอ้างว้างหนาวใจ ขึ้นมาติดหมัด ในแง่นี้ การถวิลหาความรัก ก็คือ การค้นหาทางออก จากสถานการณ์ดังกล่าว
เราอยากมีใครสักคน ที่คอยบอกว่า ฉันเข้าใจว่า คุณรู้สึกอย่างไร ไม่ใช่เพราะ คุณบอกออกมา แต่ฉันเอง ก็รู้สึกอย่างเดียวกัน กับคุณ
การบรรจบอารมณ์ ความรู้สึกนี่แหละ ที่ทำให้ เราเรียกเพื่อนสนิท หรือคนรักว่า"คนรู้ใจ"
คนรู้ใจไม่ต้องรอ ฟังคำอธิบายอันยืดยาว ก็เข้าใจทุกอย่าง ที่คุณอยากจะบอก เพราะเขาเอง ก็เคยผ่านประสบการณ์ ทางอารมณ์ แบบเดียวกันมาแล้ว เมื่อมองจากมุมนี้
เราก็เข้าใจได้ทันทีว่า เพราะเหตุใดมิตรภาพ จึงถือเป็นความรัก อีกสายพันธุ์หนึ่ง
จากความลับในความรัก conditions of love แปลโดย จีระนันท์ พิตรปรีชา
|
|
|
|
|
|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
อีกอย่างชาติหน้้าจะได้เกิดหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย .... 555