Bloggang.com : Stand by bowky : เพื่อนสนิท (คิดซื่อๆ)

เพื่อนสนิท (คิดซื่อๆ)

เรารู้จักกันตอนปีหนึ่ง
เราเรียนสาขาเดียวกันแต่คนละแขนงวิชา
บางวิชาเรานั่งเรียนด้วยกันนั่งกันคนละมุม
เรารู้ชื่อกันเพราะเราต่างต้องแนะนำตัวในห้อง
เราไม่ได้อยู่แก๊งค์เดียวกัน
เราไม่ได้ทำรายงานกลุ่มเดียวกัน
เราไม่ได้กินข้าวกลางวันโต๊ะเดียวกัน
แต่เราเป็นเพื่อนสนิทกัน

เราเริ่มสนิทกันในมื้อเย็นหลังเลิกเรียน
เราเริ่มสั่งอาหาร
สั่งเครื่องดื่มตามประสา
เราเริ่มเคลิ้มไปกับวงดนตรีที่กำลังบรรเลง
เรานั่งสนทนากัน
เรานั่งฟังเรื่องราวต่าง ๆ ของกันและกัน
เธอเริ่มเมา ฉันเริ่มกรึ่ม อารมณ์กำลังเข้าที่
บรรยากาศกำลังอร่อยได้ที่
ความสุขกำลังมาและมิตรภาพก็เริ่มเกิดขึ้น...

หลังจากวันนั้นเราสนิทกันมากขึ้น
เรานั่งทำการบ้านด้วยกัน
แต่ส่วนใหญ่ฉันจะเป็นฝ่ายช่วยเธอซะมากกว่า
เราชนแก้วกันบ่อยขึ้น
เรานั่งกินข้าวสองต่อสองบ่อยขึ้น
เรานั่งดูบอลคู่โปรดด้วยกัน
เราฟังเพลงที่เราชื่นชอบด้วยกัน
เรานั่งดูคอนเสริ์ตด้วยกัน
เราไปไหนมาไหนด้วยกันมากขึ้น
เรากลายเป็นปาท่องโก๋จนใครๆ ต่างแซวว่า
เราเป็น “แฟนกัน...”
ปีใหม่ คริสต์มาส วาเลนไทน์
งานวัด งานบุญ วันลอยกระทง
เราไม่ค่อยพลาด
ที่จะไปไหนด้วยกันกับเทศกาลแบบนี้
แม้แต่งานกาชาด

เราช่วยเหลือกันโดยไม่มีใครเกี่ยง
เราไม่เคยหวานใส่กันซึ้งไม่เป็น
และยิ่งหยาบคายมากเท่าไหร่
นั่นหมายความว่า
มิตรภาพและความสัมพันธ์ของเรายังเป็นปกติ
เราไม่ก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวของกันและกัน
แต่เรารู้สันดานกันทุกเรื่อง
เราห่างกันเวลาต่างฝ่ายต่างอยู่กับแฟน
และเราจะนั่งชนแก้วกันเสมอ
เมื่ออีกฝ่ายแห้วรับประทาน

เข้าปีที่หกแล้วที่เรารู้จักกันชนแก้วกันบ้าง
แม้ว่าช่วงปีหลังๆ จะไม่ค่อยได้ชนแก้วกัน
แต่ก็สัมผัสได้ว่าความสัมพันธ์ยังเหมือนเดิม
เราเรียนจบภายในปีเดียวกัน
ฉันพยายามทั้งถีบทั้งดันให้เธอเรียนจบให้ได้
ฉันรู้ดีว่าเธอทั้งท้อทั้งเหนื่อย
แต่เราก็ไม่เคยคิดจะทิ้งกัน..เราไม่ทิ้งกัน

จนวันนี้
เราต่างแยกย้ายกันทำมาหากินบนเส้นทางของตัวเอง
เราต่างก็ใจหาย
ที่รู้ว่าฉันต้องย้ายมาทำงานต่างจังหวัด
เราเจอกันน้อยลง
เราไม่ได้ออนไลน์คุยกันนานๆ
แต่ทุกครั้งที่ฉันเห็นเธอออนไลน์
ฉันรับรู้ได้ว่าเธอเหงา
เราต่างก็เหงาด้วยกันทั้งคู่ ...
เพราะไอ้ความเหงานี่แหละมั้ง
ที่ทำให้เรายังคงมีคำว่า “คิดถึง” ใส่กันอยู่

ฉันไม่เคยคิดจะเขียนเรื่องแบบนี้..
เพราะทุกเรื่องราว
ทุกความรู้สึกมันอยู่ในความทรงจำอยู่แล้ว
แต่วันนี้มันนึกอยากเขียน..
สงสัยจะสำลัก “ความเหงา” และ “ความคิดถึง”

งานกาชาดใกล้จะมาอีกรอบแล้ว..
ปีนี้จะพยายามไปยิงปืนด้วยกันอีก
แล้วก็ฟังเพลงกันต่อที่ร้านประจำ
ต่อด้วยข้าวต้มรอบดึกที่วัดบวร...อ่า...เคลิ้มวุ้ย

สามทุ่มสี่สิบ
22 มีนาคม 2553

Create Date : 22 มีนาคม 2553

Last Update : 26 มีนาคม 2553 21:19:35 น.

5 comments

Counter : 740 Pageviews.

อืม...นึกถึงตัวเองวัยเด็ก อิอิ

นานแล้ววววววววววววว

โดย: โยเกิตมะนาว

วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:22:13:01 น.

นแล้วคิดถึงเพื่อนสนิทบ้างจัง...

ป่านนี้แต่งงานมีลูกกันไปบ้างแล้ว

บางคนก็กำลังทำงานงกๆแบบเราเนี่ยแหละ

ยังไงมิตรภาพเพื่อน...

มันดีที่สุดค่ะ

โดย: ยัยเป๋อ (ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา

) วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:22:28:03 น.

อ่านเสร็จแล้วแอบอมยิ้มเลยค่ะ

โดย: oRanGIsM

วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:23:08:11 น.

แวะมาอ่านแวะมาคิดถึงน้องโบกี้จ๊ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 27 มีนาคม 2553 เวลา:14:05:36 น.

สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ..

วันสงกรานต์ยังทำงานอยู่ค่ะ..

กว่าจะเลิกงานก็5ทุ่มกว่า..ไม่ได้หยุดเลยง่ะ

ขอให้มีความสุขมากๆนะค่ะ..

ขอให้รักกันมากๆนะค่ะ..

และขอให้บ้านเมืองสุขสงบสักทีค่ะ..

โดย: คนผ่านทางมาเจอ

วันที่: 13 เมษายน 2553 เวลา:0:37:25 น.