โลกส่วนตัว (สูง)
ทุกคนมีโลกของตัวเอง เธอมีโลกของเธอ ฉันก็มีโลกของฉัน ยามที่เรายังไม่มีกัน เราสามารถสรรค์สร้างโลกส่วนตัวได้อย่างไม่จำกัด และอยู่ในโลกส่วนตัวเท่าที่เราต้องการ แต่จำเป็นต้องตั้งอยู่บนพื้นฐานของความถูกต้อง และไม่เบียดเบียน
โลกของฉันคือการอยู่คนเดียว และได้ปล่อยใจ ปล่อยอารมณ์ไปกับสิ่งต่าง ๆ ทั้งบทเพลง วรรณกรรม ภาพยนตร์ บทรัก บทเศร้า บทสนุก ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร ไม่ต้องภวงค์กับงานที่ยังค้างอยู่ในหัว ไม่ต้องสนใจหรือดูแลความรู้สึกของใคร
โลกของเธอคงไม่ต่างกับฉันมากนัก แค่เธอใช้เวลาอยู่ในโลกของเธอน้อยกว่าฉันนิดหน่อยเท่านั้นเอง เธอบอกว่าโลกส่วนตัวฉันสูงเกินไป ลด ๆ ลงมาหน่อย แต่ฉันก็แค่ทำตามใจ และไม่คิดว่าจะเดือดร้อนใคร
ยามที่เรามีกัน บางทีโลกของฉันต้องหายไป เพื่อแบ่งให้เกิดพื้นที่โลกของเราให้มากขึ้น ตอนนี้พยายามปรับตัว แต่มันต้องใช้ความอดทนและเวลาอีกสักหน่อย เพราะฉันเคยอยู่โลกของฉันมานานแสนนานเหลือเกิน และฉันก็ไม่เคยแบ่งโลกของฉันให้ใครมากมาย เพราะฉะนั้นโลกของเรามันคงยังมีกลิ่นและบรรยากาศของความเป็นฉัน ยังคงอยากอยู่คนเดียวเพื่ออยากปล่อยใจ ปล่อยอารมณ์ นั่นจึงทำให้เธอมองเห็นว่า ฉันกำลังอยู่ในโลกของฉัน ไม่ใช่โลกของเรา
ที่จริงแล้วฉันพยายามสร้างโลกของเรา ให้เต็มไปด้วยความรัก แต่ความรักมันอยู่ลอย ๆ ไม่ได้ มันต้องมีความอดทน และความเข้าใจเป็นองค์ประกอบ เพื่อให้โลกของเรามั่นคง ไม่เปราะบาง หักง่าย แต่กว่าจะเป็นแบบนั้นได้ มันต้องใช้พลังงาน และความอดทนมหาศาลที่จะต้องช่วยกันสร้างโลกของเรา
ได้โปรดอย่ากล่าวโทษฉันอีกเลย ฉันพยายามแล้ว แต่อาจจะพยายามไม่พอในสายตาเธอ บางทีฉันก็หลงทางจนทำให้เธอเขว แต่เชื่อเถอะ ตอนนี้ฉันกำลังเรียนรู้และพยายามเพื่อสร้างโลกของเราให้มั่นคง ตอนนี้เริ่มเหนื่อย เริ่มท้อ เริ่มไม่ไหว จนบางทีอยากละทิ้งแล้วกลับไปอยู่โลกส่วนตัวแต่เพียงลำพัง
9 ธันวาคม 2554 บ่ายสองโมงสิบนาที
Create Date : 09 ธันวาคม 2554 |
Last Update : 9 ธันวาคม 2554 14:13:58 น. |
|
1 comments
|
Counter : 683 Pageviews. |
|
|
|
โดย: แค่มี IP: 122.154.16.246 วันที่: 9 ธันวาคม 2554 เวลา:14:46:43 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ความเหงาคือความรู้สึก เหมือนมีช่องว่าง ที่ถมไม่เต็ม ระหว่างตัวตนภายใน ของเรา กับสิ่งที่เราคิดว่า เป็นตัวตนของคนอื่นๆ มันไม่ได้ก่อรูปขึ้น จากความไร้ญาติขาดมิตร หากเกิดจากการพบปะ ปฏิสัมพันธ์กับผู้คน ที่เรารู้สึกแปลกแยก ทางความรู้สึกนึกคิด ต่างหาก
เวลาที่คุณอยากบอกใคร สักคนว่าคุณชอบ และเกลียดกลัวสิ่งไหน หรืออยากทำอะไร ในชีวิต แล้วเขาไม่เข้าใจ สิ่งที่คุณพูด คุณจะอ้างว้างหนาวใจ ขึ้นมาติดหมัด ในแง่นี้ การถวิลหาความรัก ก็คือ การค้นหาทางออก จากสถานการณ์ดังกล่าว
เราอยากมีใครสักคน ที่คอยบอกว่า ฉันเข้าใจว่า คุณรู้สึกอย่างไร ไม่ใช่เพราะ คุณบอกออกมา แต่ฉันเอง ก็รู้สึกอย่างเดียวกัน กับคุณ
การบรรจบอารมณ์ ความรู้สึกนี่แหละ ที่ทำให้ เราเรียกเพื่อนสนิท หรือคนรักว่า"คนรู้ใจ"
คนรู้ใจไม่ต้องรอ ฟังคำอธิบายอันยืดยาว ก็เข้าใจทุกอย่าง ที่คุณอยากจะบอก เพราะเขาเอง ก็เคยผ่านประสบการณ์ ทางอารมณ์ แบบเดียวกันมาแล้ว เมื่อมองจากมุมนี้
เราก็เข้าใจได้ทันทีว่า เพราะเหตุใดมิตรภาพ จึงถือเป็นความรัก อีกสายพันธุ์หนึ่ง
จากความลับในความรัก conditions of love แปลโดย จีระนันท์ พิตรปรีชา
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|