Bloggang.com : Stand by bowky : กำลังใจจากหนึ่งถึงล้าน

กำลังใจจากหนึ่งถึงล้าน


	ฉันเชื่อว่าชีวิตคนเรา หนึ่งชีวิตมักมีโอกาสท้อแท้ อ่อนแอ และเหนื่อยล้าเสมอ ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นเดียวกัน หลายครั้งที่ตัวเองรู้ว่า กำลังตกอยู่ในภวังค์ของความรู้สึกเหล่านี้ ฉันมักจะหลบหลีกผู้คน ปิดตัวเอง และหนีหายไปจากสารระบบต่างๆ ของเพื่อนฝูง หรือแม้แต่คนในครอบครัว ไม่ใช่เพราะไม่มีเพื่อนให้ปรึกษา หรือไม่ใช่เพราะตัวเองปีกกล้าขาแข็งอะไร แต่โดยความเชื่อลึกๆ แล้ว เชื่อเหลือเกินว่า กำลังใจจากใครก็ไม่ดีเท่ากับกำลังใจ ที่เกิดจากตัวเอง หลายคนคงแย้งว่า ในเมื่อตัวเองกำลังอ่อนแอ แล้วเราจะมีกำลังใจเหลือให้ตัวเองได้อย่างไร ฉันว่าความคิดนี้ผิดถนัด เพราะหากเรามัวแต่รอกำลังใจจากคนอื่น เราคงไม่มีทางรู้หรอกว่า ตัวเราเองจะเข้มแข็งและลุกขึ้นมาได้อย่างไร ลองนึกภาพดูสิ ในขณะที่เรากำลังนอนใกล้จะตาย มีญาติสนิทมิตรสหายยืนรายล้อมเรา ร่ำไห้ สัมผัสมือเรา เพื่อให้รู้ว่ามีคนอื่นยืนอยู่เคียงข้าง และพยายามยื้อให้เราต้องสู้ต่อไป คนเหล่านั้นทำได้แค่นั้น แต่ไม่มีใครที่จะลุกขึ้นมา แล้วก้าวเดินไปข้างหน้าแทนเราได้ นอกจากตัวเราเอง เพราะเหตุนี้ ทำให้ฉันมักสื่อสารกับหัวใจตัวเองเสมอ ด้วยการให้กำลังใจตัวเอง ไม่ใช่ไม่ต้องการกำลังใจจากใคร แต่รับรู้เสมอว่า ผู้คนรอบข้างเป็นกำลังใจให้เราอย่างเต็มที่อยู่แล้ว เหลือแต่ตัวเราเองนี่แหละ ที่ต้องเป็นกำลังใจให้ตัวเองมากกว่าคนไหนๆ หลักฐานที่ปรากฏชัดเจน อยู่ในสมุดบันทึกหลายๆ หน้า และหลายๆ ครั้งที่คอยเตือนตัวเอง และเป็นกำลังใจให้ตัวเองว่าจะท้อไม่ได้ ต้องลุยต่อไป ต้องสู้ต่อไป เลือกเดินแล้วก็ต้องเดินไปให้ถึง เพราะไม่เช่นนั้น ตราบาปที่ต้องถูกประณามจากตัวเองไปตลอดชีวิตว่า “ชีวิตนี้ทำอะไรไม่เคยสำเร็จ...” ในทางกลับกัน ขณะที่เรากำลังมีความสุข ก้าวเดินไปข้างหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม ฉันกลับสัมผัสได้ว่า ผู้คนรอบข้างฉันก็ต้องการกำลังใจจากฉัน เช่นเดียวกัน ฉันเป็นคนพูดอะไรซึ้งๆ ไม่เก่ง พูดอะไรหวานๆ ไม่เป็น อย่างดีที่สุดคงทำได้แค่ตบบ่าเบาๆ และส่งยิ้มให้ก็เท่านั้น ที่เหลือเป็นหน้าที่ของเธอ ที่จะปล่อยให้พลังภายในตัวตนของเธอ ได้สำแดงมันออกมาก็เท่านั้น และเมื่อเธอกลับมาเดินได้อีกครั้ง เธอจะเห็นฉันยืนอยู่ตรงนั้น... สู้ไปเพื่อนเอ๊ย... เที่ยงคืนห้าสิบห้า 4 พฤศจิกายน 2551

Create Date : 04 พฤศจิกายน 2551

Last Update : 4 พฤศจิกายน 2551 19:39:24 น.

8 comments

Counter : 562 Pageviews.

++ เม้นๆด้วย ++

อ่านแล้วนะ *-* เม้นไรดีคิดม่าออกเด่วมาเม้นใหม่

เขียนอีกเยอะๆ ชอบอ่าน

โดย: เด็กชายเบียร์ IP: 115.67.158.72 วันที่: 4 พฤศจิกายน 2551 เวลา:1:31:20 น.

แต่พี่อุ้มแวะมาให้กำลังใจน้องโบ
ให้ทำรายงานเสร็จเสียทีจ๊ะหนู
อิอิอิ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 4 พฤศจิกายน 2551 เวลา:18:12:22 น.

หวัดดีจ้า...

โดย: peach_magician

วันที่: 4 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:35:55 น.

กำลังใจนอกจากได้จากคนอื่น

กำลังใจให้ตัวเองนี่ล่ะดีที่สุดเลยล่ะค่ะ ^^

อรุณสวัสดิ์ยามเช้าค่ะ

โดย: วันวานที่ผ่านมา

วันที่: 5 พฤศจิกายน 2551 เวลา:5:27:39 น.

เห็นด้วยทุกอย่างกับคุณเลยค่ะ เขียนได้ดีจริงๆๆ

สวัสดีตอนเช้า ขอบคุณที่แวะเข้าไปทักทายค่ะ

โดย: เก๋ (MadKae

) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2551 เวลา:8:50:12 น.

It isn't what you have, or who you are, or where you are, or what you are doing that makes you happy or unhappy. It is what you think about.”

“It's not enough to have a dream unless I'm willing to pursue it. It's not enough to know what's right unless I'm strong enough to do it. It's not enough to join the crowd, to be acknowledged and accepted. I must be true to

my ideals, even if I'm excluded and rejected. It's not enough to learn the truth unless I also learn to live it. It's not enough to reach for love unless I care enough to give it.”

“May you have enough happiness to make you sweet, enough trials to make you strong, enough sorrow to keep you human enough hope to make you happy.”

P' nit

โดย: thai me up

วันที่: 7 พฤศจิกายน 2551 เวลา:4:33:51 น.

อยากอ่านก็อยาก แต่แปะโป้งไว้ก่อนนะ คิดถึงพี่โบว์จ๊ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะ

โดย: พิม IP: 117.47.157.139 วันที่: 2 ธันวาคม 2551 เวลา:1:19:11 น.

หาเจอจาก google ผ่านคีย์เวิร์ดว่า "กำลังใจ"

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับ

จากพี 29 ก.ค. 52

โดย: พี IP: 125.25.103.127 วันที่: 29 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:13:43 น.