บำเพ็ญยังกินเหล้า สูบบุหรี่
บำเพ็ญยังกินเหล้า สูบบุหรี่
เราบำเพ็ญ เรากินเหล้า สูบบุหรี่ได้ เรากินเหล้าแล้วเรามีความสุข ทำไมจึงเป็นเช่นนี้ เพราะว่า เรากินเหล้าแต่ "ไม่ใช่" ให้เหล้ากินเรา
เพราะว่าเราเมา ก็เหมือนกับว่าเราเอาอิฐ เอาก้อนหิน อะไรต่างๆมากำไว้ในมือ ทุกอย่างเรากำไว้ ตอนนั้นเคยวางไว้ แต่เวลาเรานึกถึงอดีตก็จะเอาขึ้นมากำไว้ แล้วเรากำไว้ แล้วเรามีความสุขมากหรือไร ถึงต้องมากำไว้ เราก็ต้องเจ็บ มันก็เจ็บ เราตกใจ เจ็บใจใช่หรือไม่ แต่เราก็ยังชอบกำ และชอบทำสิ่งนั้นอยู่บ่อยๆ เสมอ
บางคนเมาเหล้า ชอบขุดคุ้ยเอาของเก่าออกมา เราบอกว่าเราไม่ได้คิดเอาของเก่าออกมานะ
แต่ถ้ามาได้อย่างที่เราคิด เราก็ต้องควบคุมได้แล้วสิ แสดงว่าเราควบคุมมันไม่ได้ ความคิดเช่นนั้นมีจึงโผล่มาอีก
แล้วถ้าเราเมาแล้ว อยากอ๊วก แล้วเราควบคุมการอ๊วกได้มั้ย? ก็ไม่ได้ เห็นหรือไม่ ทำไมเราถึงอ๊วก เพราะว่าเรากินเหล้าหลากหลายยี่ห้อ หลายชนิด ผสมกัน ดังที่ว่า "กินเหล้าสามกษัตริย์" กินมาเยอะเกินไป แล้วถามว่า
ทำไมเราถึงกินหลากหลาย เหล้าวิ่งเข้าปากเราได้เองหรือ? หรือว่าเราเอามือไปจับมากินเอง คว้ามากินไปหมด ทำไมถึงคว้ามากินไปหมด? ก็เพราะว่า "ความเก่ง" นึกว่าเราเท่ห์ เราเก่ง เป็นจอมยุทธ์ กินเหล้าหลายยี่ห้อไม่เป็นไร ก็เพราะว่าความอวดเก่ง
เพราะว่าอวดเก่งจึงทำให้เราไปไขว่คว้ามากิน ถ้าเราไม่อวดเก่งเราก็จะไม่ไปไขว่คว้ามากิน
นี่แหละแสดงถึงบทบาทความอวดเก่ง มันก่อวิบากกรรม แม้กับผู้หญิง เพราะใช้ตัวว่า "อวดเก่ง" ตัวอวดเก่งก่อเรื่องตลอดเวลา
นี่เป็นตัวอดีต เป็นตัวสันดานของเรา นิสัยเก่าของเรา แล้วมีตัวสันดานอวดเก่งอยู่เรื่อย อวดเก่งปั้บ ตัวสันดานเก่ามาแล้ว เรามีตัวอวดเก่งปั้บก็ใส่คนอื่นหมด ทำร้ายคนอื่นหมด เราก็หลงนึกว่าเท่ห์ ควบคุมได้หมด ควบคุมได้ที่ไหน?
เราควบคุมไม่ได้ ก็สามารถไปทำอย่างอื่นก็ได้ ไม่ใช่กินเหล้าอย่างเดียว เช่น บางคนไม่ได้กินเหล้า กินน้ำเต้าหู้ ก็ยังเมาน้ำเต้าหู้เลย เพราะว่ามันเร้า สิ่งแวดล้อมมันเร้าเรา เร้าเราให้เอาตัวนิสัยเก่ามาอวดเก่ง
ยกตัวอย่าง ทั้งๆ เมียเรานั่งอยู่ข้างๆ แต่ยังเอาน้ำเต้าหู้ไปให้กับผู้หญิงสาวสวยคนอื่น ทั้งๆ เมียนั่งอยู่ข้างๆ ไม่เอาไปให้กิน นี่เรียกว่าเมาหรือไม่?
ก็เรียกว่าเมาเช่นเดียวกัน
ผู้รู้พูดอยู่ตลอดว่า "เหล้าไม่ได้ทำให้เราเมา แต่เราเมาเหล้าเอง" เหล้าวางอยู่เฉยๆ เรานั่นแหละไปคว้ามาใส่ปากเอง
^_^ ..._/_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
