คร่ำครวญอดีต ทำร้ายปัจจุบัน
"คร่ำครวญ ยึดมั่นในอดีตเท่ากับเอาเชือกผูกคอ ตายลูกเดียว!!"
การคร่ำครวญ หวลระลึกถึงของเก่า เป็นภาวะอดีตไปแล้ว ยังยึดอดีต คร่ำครวญกับอดีต ในใจพยายามคิดถึงแต่อดีต อยากฝืนอดีตให้เกิดใหม่ขึ้นมา อาการเช่นนี้ จิตใจอย่างนี้จะตกสู่ห้วงภาวะการทำลาย ทำร้ายปัจจุบันที่เราอยู่ ที่เราเป็นอยู่นี้
อดีตไม่สามารถให้เป็นปัจจุบันได้ แม้อดีตจะมีความสุขยังไง แต่ก็ไม่ใช่แล้ว ปัจจุบันนี้ถึงจะเป็นของจริงแท้ๆ ของเรา
แต่ถ้าเราคร่ำครวญอดีต อดีตจะทำร้ายปัจจุบัน นี่คือหลักความจริง ฉะนั้น เราจะคร่ำครวญอดีตไม่ได้ ปัจจุบันจะเสียหายทันที
ถ้าเราทำร้ายปัจจุบันของเรา เราโง่มากๆ ทำร้ายตนเองและบุคคลใกล้ชิดของเราที่เราสัมพันธ์ด้วย
แต่ถ้าเราคิดถึงอดีต เราสามารถนำอดีตมาเป็นอุทธาหรณ์ นำมาเป็นบทเรียนได้ แต่เราคร่ำครวญจะให้เป็นเหมือนกับอดีต อย่างนี้ไม่ได้
เหมือนกับอดีตเราเคยอยู่บ้านหลังหนึ่ง แล้วมีความสุข มีความรัก แล้วปัจจุบันเราอยู่บ้านอีกหลังหนึ่งแล้วจะมาคร่ำครวญให้มีความรัก ความสุขเหมือนกับบ้านหลังเก่าอย่างนี้ไม่ได้ คนรักนั้นจากเราไปแล้ว หรือตายจากเราไปแล้ว แล้วเราจะทำยังไง?
แต่ถ้าเรามัวแต่อาลัยของเก่า อาลัยอดีต แล้วปัจจุบันเราจะเสียหายไหม?
วันนี้เราไปวุ่นวายกับอดีต คนรักเก่า แฟนเก่า ผัวเมียของเก่า ของเรา แล้วคนรักใหม่หรือคนปัจจุบันที่เรากำลังคบอยู่ ใช้ชีวิตด้วยกันอยู่แล้วเขาจะทำอย่างไร แล้วเราจะบกพร่องต่อเขาไหม?
แล้วถ้าหากว่าเราอยากคิดถึงอดีต เราจะทำอย่างไร?
เราก็ต้องคิดถึงเป็นตอนๆ เป็นภาวะนั้นๆ จะเอามารวมกับปัจจุบันไม่ได้ ตอนที่เป็นอดีตเราทำได้แค่ "เราชื่นชม แต่อย่าหลงใหล" แค่คิดเป็นอุทธาหรณ์ ควรนำเอาอดีตมาเป็นอุทธาหรณ์หรือนำมาเป็นเป็นบทเรียน แต่เราจะให้อดีตมาเป็นจริงไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!!
อดีต ณ ภาวะการณ์นั้น เรามีความสุข แต่มันผ่านไปแล้ว พ้นไปแล้ว เลยเหตุการณ์นั้นไปแล้ว เลยภาวะนั้นไปแล้ว อายุของเราก็ผ่านไปแล้ว เราจะให้มีความสุขอย่างเก่าอย่างนั้นไม่ได้ แต่เราสามารถทำคนในปัจจุบันให้มีความสุขอีกภาวะหนึ่งได้
ยกตัวอย่าง อดีตเราเคยกินปลาที่อร่อย แล้วเราก็เก็บมาคิดคร่ำครวญว่าอร่อย แล้วปัจจุบันเราไม่กินข้าวจะได้ไหม? ก็ตายลูกเดียว ถ้าเราคร่ำครวญจะกินปลาในอดีตอยู่เรื่อย ก็ตายลูกเดียว
สิ่งนี้เราต้องยอมรับความจริงว่า ปลาปัจจุบันนี้ไม่อร่อยแต่เราก็ต้องกิน เราจะมาคร่ำครวญว่าจะให้ปลาจานปัจจุบันนี้ให้อร่อยเหมือนกับอดีตไม่ได้ เราต้องเข้าใจ
ถ้าเราคร่ำครวญอดีต คร่ำครวญว่าปลาในอดีตตอนที่เรากินนั้นมันอร่อยมาก แล้วไม่ยอมกินปลาที่อยู่ในจานปัจจุบัน เหตุเพราะว่ามันไม่อร่อยเหมือนกับอดีตที่ผ่านมา เราก็ตายลูกเดียว แม้ว่าปลาในอดีตจะอร่อยยังไงก็ช่วยเราไม่ได้ แต่ปลาปัจจุบันไม่อร่อยแต่สามารถช่วยเราหายหิว ให้เราดำรงชีวิตอยู่ได้ แล้วเราจะไป คร่ำครวญอดีต ทำไม!!!?
^_^ ..._/_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
