เย้ ๆ เจิม
จำได้ว่าเค้กสปันจ์สูตรจากบ้านเราด้วยล่ะ
แต่ตอนนี้เค้าอยากกินเค้กกล้วยหอมอมตะนิรันดร์กาลจ้า

ไม่ใช่ค่ะ เค้าไม่ได้หมายถึงเค้กกล้วยหอมสูตรของใคร
แต่หมายถึงว่า เป็นเค้กอมตะ กินตั้งแต่เด็กจนแก่ กินเมื่อไหร่ก็อร่อยตะหากล่ะ ไม่มีเบื่อเลยจ้า
ปล.เค้กสปันจ์เค้าแซวเล่นจ้ะ จำได้ชิ้นที่สีสวย ๆ นั่นล่ะ ตอแรกที่เรายุให้ทำเจ็ดสีไง 555

ป้ายุ้ย สวัสดีจ้า

นั่นนะซี ไม่มีอะไรจะยากเกินความพยายามนะคะ

ฝึกทำไปๆมาๆ อย่างตั้งใจ ความสำเร็จไม่ไปไหนเสีย
ตอนนี้ก็ทำเค้กอย่างชำนิชำนาญไปเลย

ว่าแล้วก็อยากจะชิมเค้กฝีมือป้ายุ้ยซะแล้วเนี่ย

จุ๊บๆๆ ขอบคุณที่แวะไปเดินป่าหน้าสวยๆด้วยกันจ้า

สวัสดีค่ะพี่ยุ้ย
ช่วงนี้ยุ่งๆ คอมก็มีปัญหาหน้าจอเขียว
เข้าบล็อคไม่ค่อยได้ค่ะ
ขอโทษนะคะ ยังคิดถึงพี่ยุ้ยเสมอนะ

ป้ายุ้ย ทักเรื่องงูเหมือนอยู่ในเหตุการณ์เลยค่ะ
คือว่า เข้าหน้าฟอลล์ งูมันจะหายหลบเข้ารูหนีหนาว
ปกติช่วงร้อนแอ๋นจะเดินตามตรูดสามหนุ่ม ให้เซ็นเซอร์ทางไล่งูให้ก่อน 5555
เพราะในป่า (หรือหลังบ้านแอ๋น) มักมีเจ้าพวกตามรูปข้างบนอยู่ตามพงหญ้า
วันนั้นที่เดิน ที่ Mill Bluff อ่ะ เดินนำหน้า ใบไม้ก็รกๆตามทางนะ เจ้านี่เลื้อยผ่านหน้าแอ๋นเฉยเลย
แม๊ นึกว่า หายหมดเเล้ว ชะล่าใจ โต๊ะจายโหมะเลยจ้า

แต่เค้าไม่มีพิษหรอกค่ะ แค่มาให้ตกใจบ่อยๆอ่ะพี่ยุ้ย เล่าเรื่องงูซะยาวไปแล้ว

ฝนตกมั๊ย เทคแคร์นะคะ

สวัสดีค่ะ

น่าทานมากเลยนะคะจขบ
เรื่องเค้ก จริงๆนะคะบางครั้งแพรทำเองสูตรเดิมวิธีเดิมออกมาไม่ค่อยเหมือนกันหลายที