ง า น คื อ เ งิ น...เ งิ น คื อ ง า น...บั น ด า ล สุ ข ของ เมียแรมโบ้อย่างเรา งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข ประโยคนี้คงจะใช้ได้อีกนาน สำหรับหลายคน รวมทั้งอิชั้นด้วยค่ะ ครั้งที่แล้วพาชมบรรยากาศในร้านพอสังเขปมาบ้าง บล็อคนี้ ขอพูดเกี่ยวกับการทำงานของเมียแรมโบ้ละกันนะคะ อะไรคือเมียแรมโบ้ ? เมียแรมโบ้เป็นตำแหน่งของอีชั้นเองค่ะ หุหุ ทำมัยน่ะเหรอ ก็เพราะต้องแข็งแกร่งอดทนเหมือนแรมโบ้ยังงัยยังงั้นเลยค่ะ อย่างที่เคยบอกไว้ถ้าวันไหน มีของมาส่ง อีชั้นก็จะกลายเป็นเมียแรมโบ้ในพริบตา ของที่หนักที่ว่าก็คือ ข้าวสาร เป็นกระสอบ กระสอบ เรียกได้ว่า แบกกันหลังแอ่นกันเลยที่เดียว จริงๆ ที่ร้านก็มีรถให้เข็น แต่ไอ้เวลาเอาเข้าออกไปไว้หน้าร้านง่ะดิ๊ ต้องยกใส่รถเข็น แล้วไปจัดเรียงให้เป็นที่เป็นทาง สูงราวกะตึกใบหยก กันเลยทีเดียว ว่าแล้ว มาดูบรรดา เมียแรมโบ้ดีกว่าค่ะ อิอิ บรรดาเมียแรมโบ้ เป็นคนไทยเกือบทั้งหมดค่ะ มีหลานเจ้าของร้านอยู่คนเดียวที่เป็นเวียดนาม แต่หน้าที่ทุกคน คือเมียแรมโบ้ ทำทุกหน้าที่เหมือนกันค่ะ หน้าที่ของพวกเราทำทุกอย่าง และมีเวรผลัดกันทำ ตั้งแต่ ทำความสะอาดร้าน ทำอาหารกลางวัน แคชเชียร์ แนะนำลูกค้า จัดเรียงสินค้า รับออเดอร์ลูกค้า เรียกได้ว่า ครบวงจรทีเดียว เรียกได้ว่า ทำมากกว่าสาวเซเว่น อีเลฟเว่น ซะอีกง่ะ ที่นี่ จะมีชุดฟอร์มด้วยนะจ๊ะ ชุดฟอร์มนี่ใส่ไม่ซ้ำกันในรอบหนึ่งอาทิตย์เลยล่ะ มีทุกสีที่อยากใส่ สีเขียว แดง ชมพู เหลือง ดำ ขาว ฟ้า ม่วง ลาย ฯลฯ ตามแล้วแต่เจ้านายจะจัดให้ค่ะ (กางเกงหาใส่เอง) ทำงานที่นี่ กางเกงอีชั้นเป้าแตกไปหลายตัวแล้ว เพราะเวลาจัดเรียงสินค้าที่ชั้นล่าง ก็นั่งลงใช่มั้ยคะ นั่งทีไรเป้าแตกทุกที แต่ก่อนก็ใส่กางเกงยีนส์ราคาแพงทำงาน แต่เดี๋ยวนี้หาถูกที่สุด ลดแล้วลดอีก ป้ายต้องแดงไว้ก่อน เอาอะไรมากมายเนอะ ใส่ของถูกๆ ก็ทำงานได้ดี อิอิ ที่ร้านจะมีเสื้อผ้า หน้าหนาว กับ หน้าร้อน ที่เอามาให้ชม เป็นเสื้อผ้าหน้าหนาวจ้า หน้าร้อนเดี๋ยวจะเอามาให้ชมกันอีกภายหลัง ช่วงหน้าร้อนนี่ ที่นี่จะขายไม่ดี ผักนี่เน่ากันว่าเล่น เน่าแล้วเน่าอีก ทิ้งไปอาทิตย์นึงก็หลายกิโลเลยทีเดียว ว่าแล้วก็สงสารเจ้านาย และสงสารผักด้วย มันจะเน่าอะไรกันนัก ถ้าเป็นเมืองไทย เราคงจะซื้อมาทิ้งมาขว้าง แต่หลายคนคงรู้ ผักไทยนี่แพงใช่เล่น ยิ่งกว่าทองคำเสียอีก ช่วงนี้หน้าร้อนทำให้คนไทย ณ แต่งแดน ใครมีสวน ก็ปลูกผักไว้กินเอง ถ้าผักเน่าหรือเหลืองพวกเราก็จะจัดการทิ้ง ไม่ขายค่ะ หรือ เอาไปลดราคา เจ้าของร้านเป็นคนที่เข้มงวดมากเรื่องนี้ ยิ่งแต่เจ้านายผู้ชาย ผักเน่า ผักเสียห้ามขายให้ลูกค้าเป็นอันขาด บางวันเมียแรมโบ้อย่างอีชั้น ก็หิ้วกลับบ้านมากินค่ะ อิอิ แบบว่าผักเกือบจะเน่านี่ ก็เก็บกลับบ้านเลย ไม่ต้องซื้อให้เสียตังค์ แหะๆๆ ฉะนั้นผักที่นี่ พวกเราเหล่าเมียแรมโบ้ จะพยายามทำให้สดและใหม่เสมอ เรียกได้ว่า ทำผัก เด็ดผักกัน ยังกะตลาดไท ยังงัยยังงั้น อิอิ เราจะมีเวรผลัดกันทำอาหารกลางวัน และพวกเราจะผลัดกันไปกิน วัสดุที่เอาไปทำกับข้าว ก็ไม่ใกล้ไม่ไกล เอาที่ร้านง่ะแหล่ะ อยากกินอะไร อยากทำอะไร จัดการได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ เจ้านายไฟเขียวค่ะ ที่ร้านจะมีครัวเล็กๆ ไว้ให้ทำอาหารได้ค่ะ (ทำงานก็เหมือนอยู่บ้านซะงั้น) เจ้านายเป็นคนชอบทานอาหารไทยมาก ทุกวันๆ จะได้กินอาหารไม่ซ้ำกันเลยทีเดียว อีชั้นทำงานที่นี่ ก็พลอยมีลาภปากไปด้วย อิอิ และวันนี้ ก็เป็นเวรอีชั้นทำอาหารกลางวัน ถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานด้วย ฮี่ๆๆ ข้าวคลุกกะปิ กะปิ กะปิ กะปิ......... นี่เลย หลานเจ้านาย ที่ไปถามอีชั้นว่าอยากทำงานที่นี่หรือเปล่า ชีจะตัวเล็กๆ แต่ทำงาน ก็ไม่แพ้เมียแรมโบ้อย่างอีชั้นเลยค่ะ นี่ก็เป็นรายละเอียดของงานคร่าวๆ ที่เมียแรมโบ้อย่างอีชั้นต้องทำเป็นประจำ ช่วงแรกทำงานเพราะว่าไม่อยากว่างอยู่บ้านเฉยๆ เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่ให้ตายเถอะโรบิ้นให้ดิ้นเถอะโรเบิร์ต ได้รับเงินเดือน เดือนแรก (ถึงมันจะไม่มากไปกว่าตอนทำงานที่ไทยซะเท่าไร) แต่ทำม้ยนะ มันถึงภูมิใจ ไทยทำ(งาน) อย่างนี้น้า เงินเดือน เดือนแรก อีชั้นก็ให้พ่อแม่ที่ไทยหมด พ่อแม่ซึ่งได้รู้ว่าลูกสาวแสนสวย(อย่าเพิ่งอ้วก) มีงาน มีเงินใช้เอง ก็พากันดีใจ แทบจะปิดซอยเลี้ยง กันเลยทีเดียว ที่ดีใจก็เพราะอีชั้นจะได้ไม่ต้องรบกวนอีหมูไก่(สามี)มาก เดี๋ยวหนักเค้าคนเดียว ก็ช่วยๆ กันไป เงินที่เราทำงานจะได้ไว้ใช้ส่วนตัว อิอิ อย่างนี้เค้าเรียกว่า งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข สุขที่มีงาน สุขที่มีเงิน แต่ที่ได้มากกว่านั้น คือ ประสบการณ์ชีวิต ณ ต่างแดนอย่างนี้ สุขที่ได้ทำตัวให้มีคุณค่าบ้าง แม้งานมันจะไม่ใช่เหมือนตอนเราอยู่เมืองไทย นั่งสบายในออฟฟิศ ก็เหอะ แต่มันก็ไม่ได้เคลียดมากเหมือนตอนทำงานออฟฟิศเท่าไร สมัยทำงานออฟฟิศ กลับบ้านมาก็นอนไม่หลับ ต้องเอาตรีนก่ายหน้าผากนอนกันเลยทีเดยว คิดแต่เรื่องงาน แต่ทำงานที่นี่ก็ดีไปอย่าง งานเสร็จแล้วก็เสร็จเลย จบต่อวัน กลับมาบ้าน ก็ไม่ต้องมานอน เอาตรีนก่ายหน้าผากอีกแล้ว หนักกายไม่เท่าไร แต่ถ้าหนักใจมันยากกว่าเยอะ ฉะนั้นแม้งานจะหนักแค่ไหน อีเมียแรมโบ้ก็ทนได้ค่ะ ขอให้ทำงานแล้วสบายใจก็พอ อิอิ แต่....อีชั้นเชื่อว่า คนไทย ณ ต่างแดนเหมือนอีชั้นหลายๆ คน ที่มีโอกาสได้ทำงาน เค้าก็คงคิดไม่ต่างกะอีชั้นเท่าไร ? (หรือเราคิดไปเองคนเดียวแหะๆ) เงินไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต แต่มันก็เป็นปัจจัยส่วนหนึ่งที่ทำให้คนเรา ดำรงค์ชีวิตไปได้ระดับหนึ่ง ถึงจะมีเงินเยอะเท่าใด แต่หาความสุขไม่ได้ เงินก็คงไม่มีความหมายมากนัก ความไม่ทุกข์ ความไม่เจ็บป่วยต่างหาก ที่คนเราต้องการที่สุด อีชั้นทำงานอยู่นี่ เงินก็ไม่ได้มากมายอะไรนัก แต่สิ่งที่ได้มันมากกว่านั้นค่ะ ขอให้ทุกคนมีความสุขกะงานที่ทำ และขอให้อีกหลายคนๆ ณ ต่างแดน ที่กำลังหางานอยู่ให้ได้งานเร็วๆ นะคะ สวัสดีค่ะ   Create Date : 29 กรกฎาคม 2554 46 comments Last Update : 29 กรกฎาคม 2554 20:53:42 น. Counter : 9655 Pageviews. Share Tweet

ความรู้สึก เดียวกันเป๊ะเลยค่า ทำงานที่เมกาครั้งแรก ได้น้อยกว่าอยู่ที่เมืองไทยอีก แต่ก็ส่งให้แม่หมดเลย ลำบากกาย สบายใจ ไม่เครียดเนอะ สู้ๆ   โดย: แม่น้องขวัญ ซาแมนต้า IP: 184.60.162.136 29 กรกฎาคม 2554 10:03:10 น.

สู้ต่อไปครับ เป็นกำลังใจให้ครับ   โดย: nanny01 29 กรกฎาคม 2554 10:09:15 น.

เก่งจังเลยค่ะ..อยากไปทำงานต่างประเทศบ้างจัง แวะมาเยี่ยมนะคะขอบคุณมั่กมักเลยค่ะที่ไปเยี่ยมที่บล๊อกค่ะ   โดย: แก้วศกุลตลา 29 กรกฎาคม 2554 10:19:05 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ แม่บุญก็แรมโบ้เหมือนกัน แต่ทำอาหารค่ะ เสร็จไปวัน ๆ ไม่ต้องคิดมากเหมือนงานออฟฟิตขริง ๆ แต่เหนื่อยเนาะ เวลากลับเมืองไทยเพื่อน ๆ มักจะคิดว่ามีกะตังค์ค่ะ สามล้อขึ้นราคาพรวด ๆ เมื่อเห็นฝรั่งไปด้วย จะไม่ให้ไปก้ไม่ได้เพราะเป้นสามีคนเดียว..ภูมิใจนะคะที่มีงานทำ ดีกว่าตกงานค่ะ   โดย: Maeboon 29 กรกฎาคม 2554 12:22:11 น.

เป็นลูกกตัญญู เงินเดือนๆแรกที่ได้รับ คิดถึงคุณพ่อคุณแม่ก่อน และยกให้ท่านหมด ต่อไปจะมีแต่ความเจริญก้าวหน้าค่ะ บรรยากาศการทำงานในร้าน เจ้านาย และเพื่อนร่วมงานดูอบอุ่นดีนะคะ เจ้านายน่ารักจริงๆ ใจดีด้วย ทำงานแล้วยังได้ทานอาหารไทยทุกวันอีกด้วย อย่างนี้ชอบจังเลย การทำงานทุกอย่างมีแต่ได้ ได้เงิน ได้เพื่อน ได้ประสบการณ์ และได้รับการยอมรับนับถือ น่าภูมิใจค่ะ ชื่นชมคุณมดที่เป็นคนสู้งาน น่าภูมิใจค่ะ   โดย: billabong IP: 122.105.237.248 29 กรกฎาคม 2554 12:40:05 น.

ตอนนี้ทำง่นสบายๆนั่งโต๊ะทำงานที่ออฟฟิศ บางทีก็ออกบูธ เจอลูกค้าบ้าง หนัก เหนื่อย เครียดมากกว่าที่จขบ.เจออีกนะคะเพราะที่นี่เมืองไทยมักมีปัญหาจุกจิก จู้ จี้ ขี้บ่นกันตามประสา สาวๆก็จะมีตั้งโต๊ะนินทาบ้างอะไรบ้าง น่าเบื่อมากค่ะ เราก็ได้แต่พักเที่ยวแล้วหลบมุมมาคุยกับแม่บ้าง กับแฟนบ้าง กับเพื่อนบ้าง พอเลิกงานก็กลับบ้าไปออกกำลังกาย เฮ้อ ชีวิต มีแค่นี้เอง ถ้าเลือกได้ก็อยากจะไปเป็นเมียแรมโบ้กับเค้าบ้าง 5555   โดย: ภายใต้ 29 กรกฎาคม 2554 12:44:34 น.

สู้ สู้ค่ะ มีงานทำดีกว่าตกงานค่ะ   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 29 กรกฎาคม 2554 13:41:08 น.

ตบมือให้คนเก่งค่ะ เจอเจ้านายดีเพื่อนร่วมงานไม่น้ำเน่าเป็นลาภอันประเสริฐ   โดย: ขอให้เจริญ IP: 90.224.230.73 29 กรกฎาคม 2554 14:27:53 น.

ตอนนี้กล้ามเริ่มขึ้นบ้างหรือยังคะ ^_^ เรื่องทำงานหาเงินใช้เองนี่ภูมิใจจริงๆ ค่ะ ถึงสามีจะเต็มใจเลี้ยงดูให้สบายก็เถอะ. เห็นเขียนถึงหมูไก่ เอ๊ะชื่อคุ้นๆเหมือนเคยตามอ่านมาตลอดเมื่อนานมาแล้ว พอย้อนไปหาดู อ้อคุณ ณ เมืองเบียร์นี่เอง. เมื่อก่อนได้แต่แอบอ่านของคนนั้นคนนี้ เดี๋ยวนี้ก็ยังเป็นบ้าง   โดย: PrettyNovember 29 กรกฎาคม 2554 21:23:11 น.

@ แม่น้องขวัญ ซาแมนต้า ใช่ค่ะ เงินเดือนที่นี่ ก็ไม่ได้แตกต่างจากเมืองไทยเท่าไรค่ะ แต่ว่างานแตกต่างกัน แต่ก็ยังเป็นงานที่บริการลูกค้าเหมือนกันค่ะ อิอิ ช่วงนี้หน้าร้อน งานก็จะน้อยหน่อย แต่ว่าช่วงหน้าหนาว งานก็จะเยอะเป็นสองเท่าค่ะ ต้องสู้ๆ กันต่อไปค่ะ อิอิ @ billabong เดือนแรกนี่ให้แม่หมดเลยจ้า แต่เดือนต่อๆไป ก็ตามอัตภาพง่ะจ้ากุ้ง ปกติค่ากินอยู่ หมูไก่(สามี) ก็ดูและเรื่องนี้อยู่ แต่ว่าถ้าเราได้ทำงาน มีเงินใช้สอยส่วนตัวเอง มันก็จะดีมากเลย อยากได้ของฟุ่มเฟือย จะได้ซื้อโดยไม่ต้องเกรงใจเค้าง่ะจ้า อิอิ @ ขอให้เจริญ ทำงานที่นี่ โชคดีที่ได้เจ้านายดี เพื่อนร่วมงานก็ดีง่ะจ้า แต่ก็มีบ้างที่เพื่อนร่วมงานติ๊งต๊องตอนแรกๆ ตอนหลังๆ ก็ไม่เท่าไรแล้วง่ะจ้า เรื่องเพื่อนร่วมงานนี่ไว้นินทา ภายหลัง ฮาาาา ขอบคุณมากๆ นะคะ มาเยี่ยมที่บล็อค   โดย: ณ เมืองเบียร์ 29 กรกฎาคม 2554 22:08:07 น.

สวัสดี จขกท อีกครั้งค่ะ ผักเยอะจังเลยค่ะ วันที่หกนี่คงได้หมดอีกหลายยูโร ตอนนี้ทางร้านได้สั่งทุเรียนมาขายบ้างหรือเปล่าคะ เมื่อปีที่แล้วไปแฟรงเฟริตแล้วมีทุเรียนขายแพ็คละแปดออยโร หวานหอมอร่อยติดใจซื้อมาแปดแพ็คเลยค่ะ ไม่ทราบว่าที่ร้านมีหรือเปล่าคะ   โดย: แม่น้องเบ็ญญามิน IP: 91.18.247.128 30 กรกฎาคม 2554 1:51:09 น.

@ แม่น้องเบ็ญญามิน ที่ร้านมีค่ะ ทุเรียนแพ็ค ดูที่รูปก็ได้ค่ะ รูปผักรวม อยู่ด้านบนขวามือ แพ็คละ ประมาณ เจ็ดยูโรง่ะค่ะ ปีนี้ผัก ทุเรียนแพงขึ้นมากค่ะ ที่ไปที่งานบาด ฯ ไม่ต้องพูดถึงเลย แพงสุดๆเลยค่ะพี่ปีนี้ แต่ไม่แน่ง่ะค่ะว่าจะอยู่ถึงวันเสาร์หรือเปล่า ถ้าจะเอาเดี๋ยวเก็บไว้ให้ก็ได้ค่ะ ถ้าไปที่ร้านก็บอกพนักงานว่า ฝากมดเก็บทุเรียนไว้ให้ ถ้าจะเอามดจะฝากน้องที่ร้านไว้ก็ได้ค่ะ หรือจะลองไปดูเอง ก็ได้ค่ะ วันเสาร์ มดไม่ได้ทำงาน ถามที่น้องๆ ก็ได้ค่ะ   โดย: ณ เมืองเบียร์ 30 กรกฎาคม 2554 4:00:31 น.

เห็นชุดใส่ทำงานแล้ว ถ้าไม่อ่านคิดว่าเป็นพนักงานบนเครื่องบินเลยค่ะ วงยๆกันทั้งนั้น ได้กินของอร่อยทุกๆวันอีกต่างหาก สาวไทยสู้ๆค่ะ   โดย: Willkommen 30 กรกฎาคม 2554 16:35:17 น.

ขอบใจจ้าที่แวะไปเดินเที่ยวตลาดสดด้วยกัน งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข จริงๆจ้ะเห้นด้วยถึงแม้ว่าเงินจะไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตก็ตามเถอะ บรรดาเมียแรมโบ้แต่ละคนสวยๆทั้งน้านเลยนิ ลาออกไปสมัครนางงามเหอะ อิอิ ผักในร้านน่ากินทั้งนั้นเลยค่ะ สอดส่ายสายตาดู ว่าจะมีสะตอมั้ยน๊อ อิอิ จะสั่งซื้อข้ามทวีปเลยเชียว อิอิ   โดย: somjaidean100 2 สิงหาคม 2554 0:50:07 น.

ชุดทำงานน่ารักจังเลยค่ะ เจ้าของเข้าใจคิดจริงๆ ขอให้สู้ๆ นะคะ แล้วอย่ารักรักษาสุขภาพให้แข็งแรงอย่เสมอสมเป็นเมียแรมโบ้ค่ะ อิอิ   โดย: Bloody Distance 2 สิงหาคม 2554 15:32:55 น.

เห็นรูปแล้วสนุกสนาน มีความสุขตามไปด้วย..อาหารน่าหม่ำมากๆ ดูแล้วรู้เลยว่าเจ้าของร้านพิถีพิถันแค่ไหน จัดผักสวยงามน่ากิน ไม่ลวกๆ มีความสุขมากๆและสนุกกับงานนะค๊ะ...   โดย: Why England 6 สิงหาคม 2554 1:05:26 น.

ที่ร้านมีหน้าเว็บหรือสั่งออนไลน์ไหมคะ เห็นของหลายอย่างแล้วอยากได้ โดยเฉพาะคู่สร้างคู่สม อิอิ นั่งเช็คแผนที่แล้วใกล้กว่าสั่งจากอังกฤษ ปล.เป็นงานที่น่าอิจฉามากๆๆๆค่ะ ถ้าเราได้ทำงานร้านเอเชียคงเข้าทำนองอัฐยายซื้อขนมยายเป็นแน่แท้   โดย: จะเอาอะไรกับลมปาก 8 สิงหาคม 2554 8:30:37 น.

สุขสันต์วันแม่นะครับ   โดย: panwat 12 สิงหาคม 2554 9:24:13 น.

ผ่านมาทักทายค่ะ ถ้าทำงานแล้วมีความสุขก็ดีนะ ถึงอยู่ต่างประเทศก็ดูอบอุ่นดี ขอให้มีความสุขกับทุกๆวันนะคะ   โดย: pantawan 16 สิงหาคม 2554 11:22:53 น.

สวัสดีค่ะ ตอนนี้เจ้าของบล็อค ท่องเที่ยวอยู่จ้า ยังไม่สะดวกไปเยี่ยมบล็อคเพื่อนๆนะคะ กลับจากเที่ยวแล้ว จะตามไปเยี่ยมทุกคนขเลยนะคะ   โดย: ณ เมืองเบียร์ 19 สิงหาคม 2554 0:49:17 น.

สวัสดีจ้ะมด พี่เกือบมาไม่ทันแล้วใช่ไหม? พี่ชอบอ่านเรื่องที่มดเขียนมากๆเลย เขียนได้สนุก มีรสชาติ นึกภาพตามตลอด ชอบอารมณ์ขันที่มดมีแทรกไว้ตลอดเรื่อง แต่ที่ถูกใจและประทับใจที่สุดก็คือ ความรู้สึกนึกคิดของมด พี่เชื่อว่าต้องมีหลายคนเนอะ ที่คิดแบบมด พี่ก็คนหนึ่งนะที่คิดว่า ความสุขที่จริงแท้มิใช่สักแต่ว่าหาเงินให้ได้เยอะๆ แต่มันอยู่ที่การได้ทำงานที่เรารัก ที่เราชอบ หรืออาจจะไม่ชอบนักแต่ว่าทำแล้วสบายใจ จะพูดให้สละสลวยหน่อยก็ประมาณว่า ..ได้ทำงานที่เรารัก มีคนรักที่เข้าใจ มีจุดหมายที่เป็นจริง.. ร้านที่มดทำงานมีของขายเยอะมากจริงๆ แสดงว่ามีคนไทยและเอเชียเยอะมากแน่ๆ เพราะขายดิบขายดีขนาดนี้ ของขายเลยอุดมสมบูรณ์ เห็นด้วยจ้ะว่าหน้าร้อนผักสดขายยากจริงๆ เพราะใครๆก็พากันปลูก ยกเว้น ผักบางอย่างที่ปลูกไม่ขึ้นจริงๆนั่นแหละถึงขายได้ อย่างพริกสด มะเขือเปราะ มะเขือพวง ถั่วยาว ส่วนเรื่องร้านอาหารของพี่นั้น ภายในเดือนนี้พี่กับเจ้าของร้าน จะต้องเดินเรื่องเปลี่ยนชื่อ/โอนร้าน ให้เสร็จอ่ะจ้ะมด เดือนหน้าคงได้ เริ่มปวดหัวจริงจัง ขอให้มีความสุขนะมด   โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย 23 สิงหาคม 2554 3:15:45 น.

อยากรู้จังว่ามดคือคนไหน ช่วยกระซิบเบาๆได้ไหมเอ่ย   โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย 23 สิงหาคม 2554 3:17:59 น.

สวัสดีจ้ะมดตัวน้อยตัวนิด แวะมาเอาบุญมาฝากจ้ะ หายเงียบไปนานเลย เมื่อไหร่จะอัพบล็อกน้อ   โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย 19 กันยายน 2554 13:57:17 น.

สวัสดียามเช้าครับ   โดย: panwat 13 ตุลาคม 2554 9:03:47 น.

เจ้าของบล็อกนี้หายไปไหนหนอ รออ่านเรื่องสนุกๆอยู่นะจ๊ะ   โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย 24 ตุลาคม 2554 0:01:32 น.

อรุณสวัสดิ์และสวัสดียามเช้าครับ   โดย: panwat 24 พฤศจิกายน 2554 8:12:16 น.

Hi mod pi eng ja   โดย: Metavee IP: 84.137.229.236 28 พฤศจิกายน 2554 2:20:54 น.

Hi sa bei dee boooja   โดย: Metavee IP: 84.137.229.236 28 พฤศจิกายน 2554 2:22:55 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: panwat 10 ธันวาคม 2554 6:07:29 น.

ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่แวะไปเยี่ยมน้องเวียงพิงค์ อากาศหนาวแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ..   โดย: Mein Schatz 19 ธันวาคม 2554 2:17:56 น.

ขอบคุณที่แวะไปเที่ยวด้วยกันค่ะ วันนี้ชวนเที่ยวอีกแล้ว ตลาดคริสมาสต์ที่แฟรงค์เฟริตค่า   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 22 ธันวาคม 2554 3:44:41 น.

นอนไม่หลับ เลยแวะมาทักทายกัน ก่อนไก่ไทยจะโห่ครับ...อากาศ ไม่ค่อยหนาวเท่าไร แถวนี้คงหนาวมากก   โดย: panwat 22 ธันวาคม 2554 5:07:07 น.

อยู่ที่นี่ต้องอึดจริงๆค่ะ สู้ สู้ นะคะ   โดย: ข้ามขอบฟ้า 22 ธันวาคม 2554 20:35:07 น.

ขอบคุณที่แวะมาชมเมืองด้วยกัน ช่วงนี้มิลานคึกคักกับบรรยากาศคริสมาสจริงๆ ค่ะ   โดย: diamondsky 23 ธันวาคม 2554 16:41:23 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: panwat 15 มีนาคม 2555 7:10:38 น.

บ่ายๆ แวะมาส่ง ยิ้มครับ   โดย: panwat 21 มีนาคม 2555 14:24:25 น.

สุขสันต์วันครอบครัวครับ   โดย: panwat 14 เมษายน 2555 9:40:11 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ สบายดีนะคะ ถ้า Up Blog ใหม่อีก ตามไปเคาะประตูบ้านด้วยนะ ชอบอ่านจ้ะ Ps .. ข้าวคลุกกะปิน่าทานจังเลย   โดย: AsWeChange 27 เมษายน 2555 1:12:18 น.

มีความสุขกับการดำเนินชีวิตนะครับ   โดย: panwat 15 สิงหาคม 2555 10:45:49 น.

สวัสดีค่ะคุณน้องมด จำพี่ได้หรือเปล่าจ๊ะ ที่ได้เจอกันโดยบังเอิญ ไ่ม่น่าเชื่อเน้อ คุณน้องทำงานขยันมากเลยจ๊ะ ดีใจจังที่ได้รู้จักกัน ว่าง ๆ ผ่านมาเืมือง Darmstadt เมื่อไหร่แวะเข้ามาทักทายพี่ด้วยนะจ๊ะ Gute Nacht , schlaf gut und träum gut.   โดย: พี่หมีจ๊ะ IP: 84.167.143.14 17 ตุลาคม 2555 3:45:42 น.

ไม่รู้ยังจำกันได้หรือเปล่า หายไปนานเลยนะคะ หรือว่ายุ่งกับงานจนไม่มีเวลาเข้าบล๊อคเอ่ย อัพบล๊อคใหม่เมื่อไหร่มาตามด้วยนะคะ   โดย: PrettyNovember 20 พฤศจิกายน 2555 21:07:44 น.

แวะมาสุขสันต์ วันโลกแตกน่ะครับ   โดย: panwat 21 ธันวาคม 2555 12:17:05 น.

สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆ คิดหวังสิ่งใดขอให้สมความปรารถนา และมีแต่สิ่งดีๆผ่านเข้ามาในชีวิตตลอดไปค่ะ   โดย: AsWeChange 31 ธันวาคม 2555 9:29:18 น.

ทักทายใน วันหยุดนะครับ สุขสันต์ ทุกๆวันครับ   โดย: panwat 23 กุมภาพันธ์ 2556 18:08:25 น.

สวัสดีจ๊ะน้องมดจำกันได้มั้ยเอ่ยทำไมช่วงนี้ไม่อัพบล๊อกเลยอ่ะรออ่านอยู่ งานยุ่งหรือจ้ะว่าวันเสาร์จะไปซื้อของที่อาเซียช๊อปซะหน่อยแล้วไว้เจอกันนะจ้ะน้องมด บ้ายบาย   โดย: ณันธรัตน์ IP: 217.88.240.85 28 กุมภาพันธ์ 2556 4:25:53 น.

โดย: AsWeChange 2 มกราคม 2562 3:19:54 น.