รพินทร์ ความรัก การผจญภัย " สารภาพรัก" สวัสดีครับ กลับมาพบกันอีกครั้ง กับหัวข้อของ รพินทร์ ตอนนี้เป็นตอนสำคัญครับ เนื่องจากเป็นตอนที่พระเอก และนางเอกเรา ได้โอกาสเปิดเผยความในใจกันสักที มาดูกันว่าซีนที่โรแมนติกที่สุดของ " ไพรมหากาฬ " จะมีอะไรให้เราประทับใจ กันได้บ้าง^-^ หลังจากคืนนั้น คณะเดินป่า ก็ต้องตามล่ามหิงสากันต่อ และถูกพิชิตได้โดยฝีมือดารินอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งคณะจึงเข้าพักริมลำธาร เพื่อรอพบขบวนเกวียนที่แยกมาในวันรุ่ง... ตกเย็นวันนั้นเกิดพายุฝน กระหน่ำซัดมาอย่างลืมหูลืมตาไม่ขึ้น ไฟที่ก่อไว้ทุกกองดับหมด เสียงไม้ใหญ่หักล้มอยู่ครืน โครม ระคนไปกับสายอสุนีบาต มันเป็นราตรีที่น่าสยดสยองด้วยภัยธรรมชาติถึงขีดสุด กระแสน้ำในลำธารเริ่มเพิ่มมากขึ้นทุกขณะ และไหลเชี่ยวกราก ครางอู้ ... ทันใดนั้น ก็มีเสียงครืนโครมมาจากทางเหนือของต้นน้ำ ปานแผ่นดินจะถล่ม ไม่ผิดอะไรกับคลื่นในมหาสมุทร " น้ำป่า มันมาถึงแล้ว " ...เสียงตะโกนก้องอย่างตระหนกถึงขีดสุด เป็นเวลาประมาณ 9 โมงเช้า รพินทร์พบว่าน้ำป่าพัดพาตนและดารินมาใกล้กัน โดยแยกจากคณะทุกคน รพินทร์ปลอบเธอว่าไม่ต้องห่วง หากเมื่อเธอยังอยู่กับเขา เพราะเขาสามารถตายแทนเธอได้ ถ้าจำเป็น... เป็นครั้งแรกที่คุณหญิงดาริน ได้ยินเสียงเพลงจากปากพรานใหญ่ เพลงนั้น คือ " นิ้งหน่อง " ... ( ขับร้องโดย คุณสังข์ทอง สีใส ต้นฉบับ) ดารินถามเวลากับรพินทร์ ปรากฏว่านาฬิกาของเขาตาย หล่อนจึงบอกให้เขาทิ้งนาฬิกาเรือนนั้นเสีย หล่อนพูดเบาๆ " ฉันมีนาฬิกาอยู่เรือนหนึ่ง เที่ยงตรง แน่วแน่ที่สุด " หล่อนเอ่ยแช่มช้า ชัดเจน ...มันเป็นนาฬิกาเรือนที่มีค่าที่สุด เหนือกว่านาฬิกาเรือนใดสำหรับฉัน เพราะมันเป็นนาฬิกาใจ คิดอยู่เหมือนกันว่าสักวันฉันต้องมอบให้ใครคนหนึ่ง ที่เขาสามารถจะอ่านเวลาของมันออก คุณพูดถูกแล้วนาฬิกาเรือนนี้ใครจะเรียกร้องเอาไม่ได้นอกจากเจ้าของจะให้เอง... " รพินทร์ ไพรวัลย์ คงไม่มีวาสนาจะได้ดูเวลาของนาฬิกาเรือนนั้นหรอก" หล่อนเฉย... คืนนั้นดารินต้องนอนในถ้ำเสือ(ผีสิง)กับ รพินทร์ สองคนเป็นครั้งแรกตั้งแต่ออกเดินมาด้วยกันมา หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมาในเวลาดึกสงัด หลังจากหลับไปเพราะพิษไข้และความอ่อนเพลีย คนใจดำ ที่เคยว่า ถอดเสื้อหนาคลุมไว้ให้ " อ้อ คุณหญิงตื่นขึ้นเมื่อไรครับนี่ " " ตื่นเมือคุณสัปหงกเป็นครั้งที่ 66 " " ทำไมนั่งทรมานอยู่อย่างนั้น ทำไมไม่นอน " พรานใหญ่หัวเราะเบาๆ หยิบฟืนสุมลงไปในไฟ ที่กำลังจะมอด " เมื่อเจ้าหญิงบรรทม ทาสก็ควรจะเฝ้าพิทักษ์ " " ปวารณาตัวอย่างนี้ก็ดีแล้ว แต่อยากจะรู้ว่าจะเป็นทาสเช่นนี้ ไปนานสักเท่าใด" "เท่าที่สัญญาสิ้นสุดลง" "แล้วต่อจากนั้นละ" "เจ้าหญิงก็คงไปตามวิถีทางของเจ้าหญิง ทาสก็คงเดินทางไปตามวิถีทางของทาส" "มันจะมีอะไรนอกเหนือไปจากนี้" ใบหน้านั้นเมินไปทางอื่น ตอบคำถามของฉันซิ... เพราะทาสกับเจ้าหญิงไม่มีวันจะหมดสิ้นได้หรอก "อย่าลืมว่าตลอดชีวิตทีเดียวนะ ไม่ใช่เพียงพันธะสัญญาที่ตีมูลค่าเป็นเงิน" "อีกสักร้อยชีวิต พันชีวิตก็ได้ หากตายแล้วเกิดใหม่มีจริง" ในประกายวับแวมของแสงไฟ ตาของทั้งคู่สบกันสนิทนิ่ง ประหนึ่งกระแสแม่เหล็กต่างขั้ว " รู้จักเจ้าหญิงคนนี้ดีแล้วหรือ " " นี่เป็นเรื่องน่าเวทนาตัวเอง " ดาริน วราฤทธิ์ ยิ้มเย็นๆ คลี่เสื้อแจ็กเก็ตที่คลุมตัวหล่อนอยู่ออกส่งคืนไปให้ พร้อมเสียงกระซิบ " เจ้าหญิงนอนสุขสบายมาเต็มอิ่มแล้ว คราวนี้ก็ถึงคราวที่ทาสจะต้องพักผ่อนบ้าง อย่าขัดคำสั่งนะ " " ทาสหลับเสียแล้ว ใครจะปกปักพิทักษ์ภัยให้เจ้าหญิง " " เจ้าหญิงจะปกปักพิทักษ์ภัยให้แก่ตนเอง และให้ทาส คนนี้ได้ในระหว่างที่ทาสหลับ " ไม่กี่ช่วงลมหายใจหลังจากนั้นเขาก็หลับเป็นตาย... โรแมนซ์ไม่เบาทีเดียวใช่ไหมครับ คู่พระ-นางคู่นี้ แล้วกลับมาต่อกับ ความรักและการผจญภัย ของทั้งคู่ได้อีกครับ ในตอนต่อไป   Create Date : 15 พฤศจิกายน 2549 12 comments Last Update : 15 พฤศจิกายน 2549 23:25:16 น. Counter : 3943 Pageviews. Share Tweet

เป็นเรื่องที่แม่บีชอบมาก อ่านตั้งแต่อยู่มัธยมต้นแหนะค่ะ กี่ปีมาแล้วเนี่ยะ เป็นเรื่องที่สอนเราเยอะมาก โดยเฉพาะเรื่องปืน และมารู้ทีหลังว่า คุณพนมเทียน ก็ทำนิตยสารปืนด้วย ตอนนั้นตะลุยอ่านตอนปิดเทอม สามวันหนึ่งเล่ม แล้วก็อ่านจบจนได้ กี่เล่มก็ไม่รู้ รู้แต่ว่า สี่สิบกว่าเล่ม นึกแล้วอยากอ่านอีก พอมีภาคสอง ที่มาเขียนสมัยปัจจุบันนี้ อ่านดู ไม่สนุกแระ เหมือนเขียนเพื่อเป็นการค้ามากกว่า เลยไม่ได้ติดตามต่อไป ขอบคุณนะคะที่เอามาเตือนความทรงจำ รพินทร์ ไพรวัลย์ กะ แพทย์หญิง ม.ร.ว.ดารินทร์ วราฤทธิ์ ประทับใจตลอดกาล   โดย: Bee1st 15 พฤศจิกายน 2549 22:52:00 น.

ไม่เคยอ่านค่ะ แต่เคยได้ยินชื่อ มันยาวมาก ยังไม่มีเวลาอ่านสักที ผลัดไปเรื่อยๆ อิอิ แต่น่ารักดีนะค่ะ การบอกรักที่เฮ้อ สวยงามในความรู้สึก   โดย: บัวริมบึง 15 พฤศจิกายน 2549 23:21:43 น.

เหอๆๆ ... ขอบอก เป็นนิยายที่ชอบมากที่สุดในชีวิตเลยล่ะ อ่านไปแล้ว 4 รอบ ตอนนี้มีสะสมเป็นของตัวเองแล้ว อ่านแล้ววางไม่ลงจริงๆ ... การงานไม่ต้องทำ ข้าวไม่ต้องกิน ไม่รู้ใครเป็นเหมือนเราหรือเปล่า ....   โดย: @ ปั๊กกาเป้า @..อิอิ 15 พฤศจิกายน 2549 23:31:08 น.

มีคนคอเดียวกันเพิ่มอีกแล้ว   โดย: P Q BOY 16 พฤศจิกายน 2549 0:09:53 น.

หนูว่าคนคอเดียวกันที่ยังหากันไม่เจออีกเยอะเชียววว 55 พูดถึงตอนนี้ ก็ซึ้งซิครับท่านหวานมากมาย ทำให้นึกเพลง ผู้ชายดีๆก็มีแต่ในนิยาย~~~ (โจอี้ บอย) ขึ้นมาในทันที เพลงนิ้งหน่องนี่ยังมีร้องในกีฬาสีน้าค่า รออ่านตอนต่อไปค่ะ   โดย: iceji 16 พฤศจิกายน 2549 5:35:58 น.

มีคนคอเดียวกันมากมาย จริงหรือ ยังงี้ต้องคอยดูแล้ววววว เพลงตาโจอี้เพลงนี้ เข้าท่าครับ (ตานี่แต่งเพลงเก่ง) ^-^ โอ้โฮ เพลงนิ้งหน่อง ตอนนี้ยังร้องอยู่อีกหรือครับ ตอนนี้ เนื้อเรื่องหวานจริงๆ อ่านที่ไรเคลิ้ม...ทุกที   โดย: P Q BOY 16 พฤศจิกายน 2549 12:53:58 น.

แค่คำว่าชอบจะพอไหมกับนิยายเรื่องนี้ 555+ นับถือคนเขียนเข้าไส้เลย ข้างบนอกว่าสามวันเล่ม ทางนี้เล่นวันละสามเล่มสำหรับรอบสอง 555+ แต่เชื่อว่าทุกคนก็คิดเหมือนกันสำหรับภาคสอง มันรู้สึกประมาณว่า "กำลังอ่านนิราศอยู่เลย" ทั้งเลยพระเอกเอาแต่พร่ำเพ้อถึงนางเอก แถมยังใช้เวทมนต์เอ่ยอะไรต่อมิอะไรที่เกินวิทยาศาสตร์ไปมาก ทั้งที่ภาคแรกยังอยู่ในพื้นฐานความเป็นจริงอยู่ แต่ก็ต้องยอมรับว่า crazy เพราะแค่ชอบคงไม่พอ   โดย: ต้นน้ำ (watersweet ) 16 พฤศจิกายน 2549 23:20:33 น.

คุณต้นน้ำอ่านอึดจริงครับ วันละ 3 เล่ม   โดย: P Q BOY 18 พฤศจิกายน 2549 10:49:07 น.

ฝนมาอ่านคะ แต่ฝนชอบนอนอ่านนิยายมากกว่า มันได้อารมณ์โรแมนติกตามอ่าน และนอนหลับฝันหวานเลย   โดย: fontor 18 พฤศจิกายน 2549 15:06:45 น.

ที่ต้องห้ามระหว่างการอ่านหนังสือ คือ เปิดทีวีครับ เพราะทำให้ฟุ้งซ่านง่ายมาก และถ้าฟังเพลงบรรเลงเบาๆ ไปด้วยนี่ ดีเลยครับ   โดย: P Q BOY 19 พฤศจิกายน 2549 0:42:17 น.

อัพอีกสิ... นึกอยากคุยกับคอ้เดียวกันอยู่ ความจริงเราอ่านทุกแนวเลยนะ   โดย: ต้นน้ำ (watersweet ) 20 พฤศจิกายน 2549 3:48:40 น.

ดูจากเนื้อหาที่เหลือครับ ปรากฎว่า จะเริ่มเข้าสู่เป็นการผจญภัยเป็นหลักแล้ว ฉากโรแมนซ์ถึงยังคงมีอยู่ แต่ก็ปรากฏเป็นระยะๆเท่านั้นครับ เพราะมีเนื้อเรื่องมากเหลือเกิน... อย่างไรก็ตามในภาคที่หนึ่งนี้ ยังคงมีฉากโรแมนซ์ที่สำคัญระหว่างคู่พระ-นาง อีกหนึ่งครั้ง ซึ่งผมจะนำมาเสนอขึ้นหน้าblogใหม่เลยละกัน...นะครับ   โดย: P Q BOY 24 พฤศจิกายน 2549 14:29:26 น.