ธรรมชาติของชีวิต
Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2550
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728 
 
3 กุมภาพันธ์ 2550
 
All Blogs
 
>>> เมืองกลางหมอก เรื่องสั้นสำหรับ.....คนที่คิดจะมีรัก

บทที่ 2

รำลึก

มองฉันทีเปิดตามองฉันที
มองให้ดีว่ามีใครเข้ามา.....
ฉันต้องการให้เธอได้รู้ว่า ฉันเสียใจมากมายเท่าใด

อยากให้เธอรับรู้ ฉันต้องเจ็บแค่ไหน.....
เมื่อรู้ว่าเธอต้องทุกข์ทน อยากวิงวอนทั้งฟ้า
ขอเธอไว้สักคน ให้ฉันเจ็บแทนได้ไหม

หากมีทางไหนให้เธอกลับ กลับมาเหมือนเก่า
.... ฉันจะยอมทำตามสิ่งนั้น

ไม่ปล่อยให้ช้าไป ไม่ปล่อยให้เนิ่นนาน
..... จะไม่รอจนสิ่งเหล่านั้นสายไป
ถ้าหากว่าย้อนเวลากลับ กลับไปที่เก่า
..... ฉันจะไม่ยอมให้เธอจากไป


จะบอกเธอทุกคำที่มีในหัวใจ ว่าชีวิตฉันขาดเธอไปไม่ได้เลย






เสียงเพลงจากเครื่องเล่นภายในรถโปเกของผม

ยังเป็นสิ่งเดียวที่คงทำงานได้ดี....

มันกำลังทำงานเพื่อดึง ภาพเก่าๆ ให้ค่อยๆ หวนคืนมา

และมันยังคงชัดเจนราวกับเพิ่งเกิดขึ้น.... เมื่อวานนี้



---------------------------------------------------



วันนั้นท่ามกลางเปลวแดดอันระอุ

ผมกำลังนั่งพิงกระจกดูเส้นทางลูกรัง
อยู่ในรถของหมู่ญาติมิตร

ที่ชาวคณะกำลังเดินทางไปเพื่อ เล่นน้ำตามประเพณี
แต่ในใจของผม กลับไม่อยู่ในสภาวะสบายใจเท่าไร

อาจเป็นเพราะ เพิ่งเลิกรากับคนที่คบหาดูใจกันอยู่
ดังนั้นการไปเที่ยวในครั้งนั้น จึงนับว่าเป็นการไป
....แบบคั่นเวลามากกว่า

แต่ผมไม่เคยรู้เลย ว่าการเดินทางครั้งนั้น

จะเป็นครั้งสำคัญที่นำไปพบกับ
สิ่งที่จะเปลี่ยนแปลงความรู้สึกในใจผม.....ไปทั้งชีวิต

เมื่อล้อรถเลี้ยวเข้าไปในอาณาเขตบ้านสวนแห่งหนึ่ง

ดูกลางเก่ากลางใหม่.... ไม่มีอะไรน่าสนใจเป็นพิเศษ

ผมหันไปหยิบเป้ใบย่อม แล้วปิดประตูเบา ๆ

หันกลับมาอีกที พบว่า ถูกฉีดน้ำเข้าอย่างจัง

พร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคัก
ของกลุ่มคนที่ฉีดน้ำใส่ผม

มาเล่นน้ำกันดีกว่า.....เร็ว
เป็นเสียงของกลุ่มเด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง กำลังเจี๊ยวจ๊าว

ผมขยับแว่น เพื่อเช็ดน้ำ

แวบหนึ่งที่เห็นดวงตากลมโต เปี่ยมด้วยแววขี้เล่น
ก่อนเธอจะหันหน้ากลับไปพร้อมกลุ่มเพื่อน

ผมหันกลับไปถามพี่ๆ ที่มากันในทันที

ใครกันครับพี่

หลาย ๆพี่ที่ตรงนั้น พากันบอกกล่าวว่า นั่นลูกของใครบ้าง

ผมมันพวกความจำไม่ถาวร จำได้บ้างไม่ได้บ้าง

แต่สิ่งหนึ่งที่ผมจำได้ คือ ดวงตากลมโต แววขี้เล่นคู่นั้น


--------------------------------------------------------


รถผมแล่นมาถึงลานจอดรถโรงพยาบาลเก่าแก่ ที่กว่าจะหาที่จอดได้ใช้เวลาไปพักใหญ่

รูปถ่ายเก่า ๆใบนั้น เหมือนมีแสงสว่างนวลๆอยู่ในความมืด
ผมหยิบมันขึ้นมาถือไว้ต่างหาก จากสัมภาระอื่น ๆ

และก้าวอย่างเร่งรีบ.....ไปที่ห้อง ไอ ซี ยู

----------------------------------------------------------

ในห้องนั้นมีกลุ่มคนอยู่สามสี่คน

เจ้าพียังไม่มาอีกหรือ อาการยายธันถ้าไม่ดีแล้ว

เสียงจากหญิงวัยกลางผู้หนึ่ง ที่ยังมีใบหน้าที่สวยงามกว่าอายุ หากแต่ท้วมไปบ้างตามระยะเวลา


นั่นสิ สัญญาณชีพอ่อนและไม่สม่ำเสมอเลย.....
เสียงวิตกกังวลของคนอื่น ๆ ตอบรับ

แล้วมันจะลืมเอารูปเจ้ากรรมที่ว่ามาด้วยหรือเปล่านะ

มันยิ่งขี้ลืมอยู่
ฉันเป็นพี่มัน ฉันละกลัวมันลืมจริงๆ



คงไม่หรอก รูปนี่มีความสำคัญมากนะ เจ้าพีเองก็รู้ดี
ชายร่างเล็กกล่าวขึ้นบ้าง


นั่นสิ ถ้าเจ้าพีไม่เอารูปนี่มา ยายธัน ลำบากแน่
เจ้าพีคงไม่คิดจะเสียน้องไปตลอดกาลหรอกนะ.....


ทุกคนในห้องมองหน้ากัน ด้วยสีหน้าเครียดเคร่ง



.......................................................................



ผมหยุดที่หน้าห้องด้วยความเหนื่อย ตึกสิบชั้นที่วิ่งขึ้นมา
นี่ใช้กำลังพอสมควร แต่ก็ยังดีกว่าใช้เวลาแม้แต่น้อย

ในช่วงเวลาแบบนี้แน่ ๆ

สวมชุดคลุมและทำความสะอาดตามกฏ แล้ว

ผมก็เดินเข้าไป

แม่ธันหันมาเห็นผมคนแรก

พี..... เร็ว ๆ
ใบหน้านั้นเปื้อนรอยน้ำตา

ผมไม่ได้ทักทายใครด้วยคำพูดเลย จากยกมือสวัสดี

ตรงไปที่เตียงที่บัดนี้ มีอุปกรณ์ต่างๆ เกะกะอยู่

พี่มาแล้ว หวังว่ายังคงรออยู่นะ......
ผมเดินไปจับมือเธอ เบา ๆ มือที่ซีดเย็น

พี่มีรูปที่เธอต้องการมาด้วย.....

ผมค่อยๆ หงายมือเธอเบา ๆ และวางรูปถ่ายใบนั้นไว้

ไม่มีสัญญานแสดงอาการรับรู้แต่อย่างใด

ทุกอย่างยังคงเงียบสนิท มีแต่เสียงอุปกรณ์ช่วยหายใจที่กำลังทำงานแข่งกับความเงียบอยู่เท่านั้น

เจ้าพี ทำไมน้อง..... ไม่เห็นดีขึ้นเลย

ผมก้มหน้าตอบโดยไม่หันมามองต้นเสียงของผู้ใหญ่

เธอไม่กลับมาครับ.....
ผมไม่แน่ใจว่า เธอได้ยินที่ผมเรียกหรือเปล่า


แล้วจะทำยังไงกันละพี โธ่ ไหนว่ารูปใบนี้จะช่วยน้องได้ไง


ผมหันกลับไปมองแม่น้องธัน

ผมคิดว่า .....ยังมีทางที่ผมช่วยได้ครับ

ทุกคนถามเกือบพร้อมกัน

ทำยังไง

เดี๋ยวสักครู่ .... ผมอาจจะมีอาการคล้ายๆ น้องธันอย่างนี้
ไม่ต้องตกใจนะครับ


บอกหมอว่าถ้าไม่สบายใจก็ให้ออกซิเจนไว้บ้างก็ได้
ผมฝืนยิ้มให้ดูสนุกสนาน


แล้วแกจะทำอะไร....
เสียงพี่สาวผมแทรกขึ้น


ผมจะไปตามน้องกลับมา.....


-----------------------------------------------------------






Create Date : 03 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 3 กุมภาพันธ์ 2550 14:24:52 น. 18 comments
Counter : 408 Pageviews.

 
พอดีนึกออกน่ะครับ เลยรีบเขียนเดี๋ยวจะลืมเลือนไปซะก่อน


โดย: P Q BOY วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:32:14 น.  

 
โห มีลุ้นว่าจะหายไปทั้งคู่หรือจะกลับมาทั้งคู่อ่ะดิมีความสุขมากๆ
แล้วจะรออ่านต่อไปนะคะ


โดย: บัวริมบึง วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:54:11 น.  

 
..โอ้ยย .. อยากอ่านต่อ.. ทำไงดี

รีบมาเขียนต่อ เร็วๆนาคะ .. แมงป่องว่างแค่เสาร์อาทิตย์ด้วย .. กลัวจะอดอ่านน๊า ...
.
.

ลุ้นต่อค่ะ .. รอลุ้นต่อ


โดย: แมงป่องไร้พิษ วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:17:27:34 น.  

 
อีกนิดครับ ตอนแรกว่าจะเปลี่ยนชื่อพระเอก
แต่ยังนึกไม่ออก เอาตามเดิมไปก่อนละกันนะครับ


โดย: P Q BOY วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:1:10:42 น.  

 
พระเอกมีฤทธิ์จริงๆด้วย !


อยากจะคิดงานออก ได้ไหลลื่นอ่ะ
ตอนนี้มีการบ้านแก้เรื่องสั้นอยู่ค่ะ
วันนี้กำลังลองเอาโปรแกรม Treepad
ที่คุณดังตฤณแนะนำมาใช้
ใช้กับงานวิจัยก่อนนะ พับเรื่องสั้นเก็บไว้ก่อน อิ อิ...


โดย: woodchippath วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:4:15:49 น.  

 
ผมก็ว่าตัวโปรแกรมที่พี่ตุลย์แนะนำน่าลองอยู่ครับ

แต่ความที่โลว์เทค เลยยังไม่ได้ลองซักที พี่คำกลาง

อ้อ เรื่องนี้พระเอกก็ไม่เชิงมีฤทธิ์หรอกครับพี่

โปรดติดตามตอนต่อไป

ว่าแต่ลูกค้าไปไหนหมด ร้านเงียบยังไงชอบกล
บอกให้เขียนยาว ๆแล้ว หายไปหนาย


โดย: P Q BOY วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:20:32 น.  

 
เขียนดี น่าอ่าน นะคะ

สงสัยพระเอกจะเก่งเป็นพิเศษ อิอิ


โดย: law of nature วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:49:39 น.  

 
แหงะ ลูกค้าก็ตามาติดๆไงคะคุณ ทำเป็นน้อยใจ

โอ๊ย ลุ้นว่าจะเป็นอย่างไร เที่ยวหลังจากอกหัก เรียกว่าเที่ยวคั่นเวลา ----- ชอบจัง

แต่ของอิชั้นเรียกว่า ความรักเป็นเหตุให้ต้องเดินทางค่ะ


โดย: ดาว..กลางวัน (ดาว..กลางวัน ) วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:24:00 น.  

 
สวัสดีครับ

บอลเข้าแล้วครับ ลูกแรก อ้อ ไม่เกี่ยว ๆ


ขอบคุณที่ชมครับ คุณ law of nature
ตั้งใจเขียนน่ะครับ เลยออกมาพออ่านได้

ถ้าไม่ตั้งใจเขียนนี่จะอ่านไม่ได้เลยครับ
อ่านแล้วหลับ อิอิ


ส่วนคุณ ดาว..กลางวัน ผมต้องบ่นหน่อยครับ
เดี๋ยวลูกค้าไม่มา

แต่ไม่ได้น้อยใจครับ ไปดูไฟนอลสกอร์มา
หนังสนุกดีพอประมาณครับ

แต่ไม่สปอยล์นะคร้าบ

ใครอยู่ชายล้วน
ก็บรรยากาศรวมๆ ประมาณนี้ละครับ

ส่วนที่คุณดาวว่า ความรักเป็นเหตุให้เดินทางนั้น
ก็เหมือนกับเรื่องนี้เลยสิครับ


โดย: P Q BOY วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:54:19 น.  

 
รีบไป รีบกลับนะพี จะมาลุ้นต่อเมื่อมาถึงโรงพยาบาลอีกครั้ง

สนุกดีคะตอนแรกนึกว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักธรรมดาๆที่ไหนได้เป็นเรื่องลึกลับด้วย 555

อย่าลืมตามมาอ่านเรื่องเล่านะคะสัปดาห์นี้ดวงไม่ค่อยดีเลยคะ


โดย: Lilly (supremeking ) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:40:51 น.  

 
ดวงไม่ดีหรือครับคุณ Lilly

งั้นหน้าต่อไปเขียนเรื่อง พรหมลิขิต กับดวงดาวดีกว่า
เผื่อจะช่วยให้หลาย ๆคนที่กำลังไม่สบายใจกับโชคชะตาอยู่ จะได้เข้าใจ


และอาจจะสบายใจขึ้นครับ


โดย: P Q BOY วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:24:06 น.  

 
โหะๆๆๆ ขนาดเอาธรรมะเข้าข่มยังไม่อยู่เลยคะ เวรกรรม

จะว่าเราทะเลาะกับนายพ่อหมูก็ไม่ใช่นะคะ แบบว่างอนกันมากกว่าคะ แล้วก็เรื่องต่างๆอย่างที่เล่าน่ะคะ เลยเป็นเรื่องเป็นราว เหอๆๆๆ กรรมของเวรจริงๆเลยเรา ก็คิดว่าเดี๋ยวก็ดีกันล่ะคะ เพราะเค้าเองก็ยังโทรหาอยู่ปกติดี เราเองน่ะซิจิตตก คิดมาก ต่างๆนานา เลยได้เรื่องเลย เฮ้อ ต้องเลิกคิด มันเป็นอารมณ์แบบว่าใจนึงก็เออ เค้าทำงานนะอย่าคิดมากเลย อีกใจก็เออ เป็นไร ทำไมไม่รับโทรศัพท์เนี่ย อาจเพราะเคยมีแฟนคนก่อนน่ะคะ โทรไปไม่รับเงี้ย เราเลยเกิดอาการจิตตกน่ะคะ รู้สึกไม่ดีเอามากๆเลย


โดย: Lilly (supremeking ) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:43:46 น.  

 
อ่า..อ่านแล้วเหมือนเป็นปมอยู่นะคะ



กลับมาแล้วนะคะ ก็เลยมารายงานตัว

อาจอัพบล็อกพรุ่งนี้ค่ะ

ไม่แน่อาจมีรูปประกอบด้วย รอจากลูกทัวร์อยู่


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:54:38 น.  

 
รอชมอยู่ครับคุณ สาวไกด์

ส่วนเรื่องนี้ หลายท่านชักเริ่มคิดว่า เอ เรื่องรักแน่หรือ
ยังยืนยันว่าเป็น เรื่องรักโรแมนติคนะคร้าบ

แต่ขอเขียนเรื่อง โหราศาสตร์คั่นเวลาก่อนนะครับ


โดย: P Q BOY วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:15:24:53 น.  

 
หวัดดีค่ะคุณ

ลุ้น ๆ ๆ ๆ โอย ขอให้เธอ...กลับมา

พร้อม...เขา

นะคะ

อย่าให้กลับมาเพียงคนใดคนนึงเลย

แสนดีคนเดิม


โดย: แสนดี (superverynice ) วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:23:03 น.  

 
ตั้งแต่ ปีใหม่ มา ผ่านรอบวันเกิด ยังไมได้ ดู ดวงเลย
ไม่ได้ตามนานแล้วด้วยว่าดาวไหนย้าย ไป อยู่ไหนบ้าง แล้ว ปีนี้ ลัคนา อยู่ไหนยังไม่รู้เลย ค่ะ เฮ้อๆๆๆ

เรื่องที่เขียน ดู มีจินตนาการดี คะ แล้วจะ ติดตาม ต่อ นะคะ


โดย: ไม้ยมก&แหนมมัด วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:42:38 น.  

 
คุณแสนดี อย่าพูดอย่างนั้นสิครับ

เรื่องนี้คงไม่เครียด แบบของ เจ็ เจ เค หรอกนะครับ

ส่วนคุณ ไม้ยมก&แหนมมัด ชอบดูดวงเหมือนกันหรือครับ
ดีครับ จะได้มีเรื่องคุยกันอีกเรื่อง


โดย: P Q BOY วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:09:18 น.  

 
ชอบให้คนดูดวงให้ เพราะว่า
ดูเองไม่เป็นเอิ๊กๆๆ ดู เป็นแต่ไพ่ อ่าค่ะ


โดย: ไม้ยมก&แหนมมัด วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:22:52 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

P Q BOY
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




... 1784 ศูนย์บรรเทาภัยพิบัติ ... ฝากข้อความถึง P Q BOY
Friends' blogs
[Add P Q BOY's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.