" ความรักและการผจญภัย " เพชรพระอุมา สวัสดีตอนบ่ายๆครับ วันนี้เสร็จธุระ เร็ว เอ...หรือช้า เดิมตั้งใจว่าจะเขียนตอนเช้า เพราะเรียบเรียงไว้แล้ว แต่เพราะมีผู้ใหญ่ไปด้วยเลยต้องเลื่อนไปครับ แต่รีบกลับมาเขียนเร็วที่สุดแล้วนะครับ เข้าเรื่องเลย เพื่อความต่อเนื่อง วันนี้ยาวหน่อยนะครับ จบตอนเลยจะดีไหมเนี่ย... เข้าป่า ฤกษ์เดินทางของคณะคุณชายเชษฐา 6.00 น.ตรง รพินทร์โบกมือให้สัญญาณ เคลื่อนขบวน กองเกวียนทั้งหมดเริ่มเคลื่อนที่ ตัดเข้าสู่ป่าโปร่งตามการนำของเขา... เชษฐา ไชยยันต์ และ ดารินนั่งรวมกันอยู่บนเกวียนสัมภาระ รู้สึกเบื่อ ก็เลยลงเดินมาคุยกับรพินทร์ เมื่อลึกเข้าไปบริเวณหุบ และเริ่มต้นเดินโดยอาศัยด่านช้างสองฟากทางเป็นไม้ใหญ่ทึบ พรานใหญ่เห็นดารินเดินล้ำหน้าไปก็กระซิบให้เชษฐา เตื่อนให้เธอลงมาเดินรวมกลุ่ม โดยให้เหตุผลว่า "...คุณหญิงเดินเร็วเกินไปครับ ผมกลัวว่าเราจะเดินตามไม่ ทัน แล้วคุณหญิงก็จะทิ้งให้เราหลงทางเสีย " หน้าตาเฉยตามเคย หล่อนค้อนขวับ แล้วก็ไม่พูดอะไรอีก... รพินทร์บุ้ยปากให้คณะนายจ้างดูที่กิ่งตะแบก มีรอยหักลู่ลึกราวกับตอกด้วยสิ่ว เขาอธิบายให้ทราบว่านั่นคือ... การคะนองเขี้ยวของเจ้าหมีควาย และเพิ่งเกิดเมื่อไม่กี่อึดใจก่อนคณะเดินทางจะมาผ่านมาถึงไว้ สร้างบรรยากาศความตื่นเต้นของป่าให้ต้องระแวดระวังกันเพิ่มขึ้น... ระหว่างทาง พญาจงอางขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง ฟาดโครมลงมา ตำแหน่งที่พรายใหญ่ยืนอยู่ อย่างกระชั้นชิด แงซายกระเหรี่ยงหนุ่มเพนจรผู้อาสาร่วมเดินทางมหาวิบากคราวนี้ จัดการมันลงด้วยมีดเดินป่าเสียได้ ยังความโล่งใจแล ะพอใจให้กับคณะอย่างใจหายใจคว่ำทีเดียว... แล้วขบวนทั้งหมดก็มาถึงที่พักตามกำหนดของจอมพราน ในมื้อเย็นระหว่างอาหารค่ำ รพินทร์เตือน ให้ดารินเปลี่ยนเสื้อนอนให้รัดกุม เพื่อความปลอดภัยกับสภาพแวดล้อมที่เป็นป่า... หญิงสาวยังไม่ง่วงเลยสักนิด หล่อนฉวยเสื้อ ถือไฟฉาย เดินออกจากเต้นท์ แล้วก็มาหยุดกอดออกอยู่ที่เกวียนคันหนึ่ง พร้อมหนุ่มกระเหรี่ยงนามแงซาย ริมฝีปากงามมีรอยยิ้มนิดๆ ใต้เกวียนที่ใช้แทนหลังคากันน้ำค้าง รพินทร์ ไพรวัลย์ นอนอยู่ที่นี่ ดารินแกล้งใช้ไฟฉายส่องจ้าเข้าไปยังหน้าที่มีหมวกปิดอยู่นั้น ก็ไม่เห็นเขาไหวติงอะไร แล้วพึมพัมเหมือนจะพูดกับตนเอง- " นายพรานใหญ่ชื่อก้องหลับไม่รู้เรื่องเลย นี่ถ้าเสือย่องมา คาบก็ยังคงนอนกรนอยู่นี่เองกระมัง ขี้เซาชะมัด " " อย่าว่าเเต่เสือเลย มดสักตัวถ้าคลานมาอย่างศัตรูก็ต้อง รู้สึก แต่ถ้าคนมายืนนินทาอยู่ละก็ไม่รู้สึกหรอก คร้านจะ ฟัง " ม.ร.ว.หญิงลืมตาโต ร้องอุทานอย่างตกใจ " เอ็ หูฉันฝาดไปหรือเปล่า " " คงฝาดไปละมั้ง " ดารินเม้มริมฝีปาก หน้าแดง" ฮึ ลูกไม้มากนักนะนาย พราน กรุณาลุกขึ้นมานั่งคุยกันหน่อยซิ " " กำลังหลับสนิท อย่ากวนใจ" หล่อนขยับฟืนติดไฟจะโยนใส่เขา ร่างนั้นจึงค่อยๆผงกตัว ขึ้นมานั่ง หล่อนฝืนยิ้ม " ความจริงฉันไม่ได้นินทาอะไรคุณหรอกนะ ฉันแกล้งพูดกับแงซาย ไปยังงั้นเองแหละ อยากจะจับ พิรุธเขา ว่าเขามีความรู้สึกอย่างไรต่อคุณ ซึ่งคุณก็คงได้ ยินแล้ว" " ง้านเหรอครับ แหม ถ้างั้นผมก็ปลื้มใจมากนะซิ ที่คุณ หญิงไม่ได้นินทาผม " แล้วจอมพรานก็หันมาจ้องหน้า หล่อน เสียงที่ถามเกือบจะห้วน " ทำไมไม่นอน " " ฉันนอนไม่หลับ " หล่อนสารภาพเบาๆ ว่ากำลังตื่นเต้นในสิ่งแวดล้อมใหม่ และยังอยากอภิรมย์กับธรรมชาติของป่าในภาวะเช่นนี้ด้วย- เป็นครั้งแรกที่หล่อนเห็นรอยยิ้มอีกชนิดหนึ่งจาก รพินทร์ ไพรวัลย์ ถ้าเขายิ้มเช่นนี้ตลอดไปคงน่าดูไม่น้อย... "ผมว่าคุณหญิงไปนอนดีกว่า ครับดึกมากแล้ว" " เออแน่ะ ดูซิ บทจะไล่ก็ไล่ขึ้นมาเสียเฉยๆอย่างนั้นแหละ ฉันไม่ชอบอะไรที่ดูเป็นการออกคำสั่ง หรือบังคับกันนะ จะบอกให้ " " สรุปไปนอนดีกว่าครับ ผมง่วงแล้ว" " คุณเดินไปส่งฉันสิ " " ป้ดโธ่ แค่นี้เอง เห็นเต้นท์อยู่โน่น แงซายก็นั่งอยู่ ผมจะ นอนละ " " ไม่ให้นอน ต้องไปส่งฉันตรงถึงหน้าเต็นท์ นี่เป็นคำสั่ง เข้าใจ๋ จะบริการให้ไม่คุ้มค่าจ้างงั้นหรือ " " ขอรับกระผม เมื่อเป็นพระราชเสาวณีย์ กระผมก็จะ ปฏิบัติตามคำสั่ง เชิญเจ้าหญิงเสด็จได้ ทาสจะเดินตาม ไปข้างหลัง " หล่อนยิ้มอย่างมีชัย สะบัดผม " ขอบใจ " รพินทร์ตวัดมือขึ้นแตะขอบปีกหมวก เป็นไงบ้างครับ แค่คืนแรกก็เห็นได้ชัดเจนแล้วว่า สองคนนี่รู้สึกอย่างไรต่อกันแน่ ผมว่ารพินทร์เองยังแอบวางฟอร์มมากกว่าคุณหญิงของเราด้วยซ้ำ^-^ หรือใครมีความเห็นว่ายังไง...เปิดประเด็นกันมาได้ครับ ระหว่างคืนต่อมาและอีกทั้งวัน รพินทร์และคณะต้องออกตาม" ไอ้กุด " เสือลายพาดกลอนขนาดแปดศอก ซึ่งเข้ามาคาบเอาลูกหาบไปกินเสียศพหนึ่ง จนได้ความเห็นของแงซายบวกกับฝีมือของเชษฐาและรพินทร์ก็สามารถปราบไอ้กุดลงได้... ห้านาฬิกาของรุ่งขึ้นอีกวันหนึ่ง ขบวนก็สามารถเดินทางต่อไป แต่คราวนี้คณะนายจ้างทั้งสามไม่นึกสนุกลงจากเกวียนมาเดินกับเขาเหมือนเมื่อวันออกเดินทาง...ซึ่งรพินทร์เอง คิดดีกว่าที่จะมาลำบาก เดินเหนื่อยกับเขาโดยไม่จำเป็นก่อนถึงเวลาอันควร... จบตอนไพรมหากาฬเล่มแรก แล้วครับ โปรดติดตามตอนต่อไปอย่างรวดเร็ว ***แก้ไขคำผิด กับประเด็นที่ตกไปครับ เพิ่มเติม ; คุณพนมเทียนแต่ง นิยายไว้ทั้งหมด 38 เรื่อง ในบรรดานั้น มีถึง 20 กว่าเรื่องครับ ที่ธีมหลักเป็นเรื่องรัก แม้แต่เรื่องบู๊หลายๆเรื่องก็ยัง คงมีความรักมาเป็นประเด็นประกอบ เรียกว่าชื่อ " พนมเทียน "เนี่ย ผมว่าเป็นจ้าวแห่งนิยายรักได้คนหนึ่งเลยละครับ   Create Date : 07 พฤศจิกายน 2549 12 comments Last Update : 8 พฤศจิกายน 2549 23:45:06 น. Counter : 486 Pageviews. Share Tweet

เป็นแฟนของเพชรพระอุมาเหมือนกันเหรอคะเนี่ย... เราเองก็ติดงอมแงมเลยค่ะ อ่านจบตอน "ไอ้งาดำ" แล้วล่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ   โดย: Ning_999 7 พฤศจิกายน 2549 15:50:29 น.

เพชรพระอุมา-เวอร์ชั่น(รัก)นี้ ผมจะ code เฉพาะเนื้อหาที่เกี่ยวพัน กับความรักของทั้งคู่เท่านั้นครับ เรื่องราวอื่นๆจะเป็นแค่ส่วนประกอบ โดยเฉพาะตอนแรก เพราะจะเป็นเครื่องชี้ให้เห็นว่า จริงแล้วคู่นี้ปิ๊งกันเร็วมาก เพียงแต่ดูให้แน่ใจซึ่งกันและกันเนี่ย นานครับ ตอนหลังๆที่เกี่ยวกับแงซาย หรือคนอื่นๆจะตัดออกไปครับ   โดย: P Q BOY 7 พฤศจิกายน 2549 19:39:55 น.

อิอิ ชอบมากค่ะ อ่านมาหลายรอบแย้ว ... มะมีอารายอ่านก็หยิบเพชรพระอุมามาอ่าน   โดย: Love U forever. 7 พฤศจิกายน 2549 21:17:30 น.

แวะมาอ่านอีกรอบค่ะ   โดย: กระจิบหญ้าสีเรียบ 7 พฤศจิกายน 2549 23:28:29 น.

โดย: ต้นน้ำ (watersweet ) 8 พฤศจิกายน 2549 0:44:00 น.

ถ้าเป็นเรื่องเพชรพระอุมา ก็คงไม่ต้องมีคำไหนที่จะพอบรรยายเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้แล้วสำหรับต้นน้ำ ยาวมากกว่าจะอ่านจบแต่ละรอบกินเวลาเดือนกว่า เพราะจะจำกัดตัวเองให้อ่านแค่วันละเล่ม ตอนนี้กำลังพยายามซื้อเก็บเป็นของตัวเองอยู่....   โดย: ต้นน้ำ (watersweet ) 8 พฤศจิกายน 2549 0:47:07 น.

อ่ะ ปิ๊งกันเร็วมาก >>>555 เพิ่งเข้าใจ จะกลับไปอ่านเล่ม1 ใหม่ คุณต้นน้ำเช่นกันเลย พยายามซื้อเก็บเป็นของตัวเองอยู่เช่นกัน สู้ๆ   โดย: iceji 8 พฤศจิกายน 2549 5:47:50 น.

คุณ Ning_999 ครับ ผมไม่ได้อ่านนานมากแล้วครับ เพิ่งกลับมาอ่านนี่แหละ แนะนำบ้างนะครับ-เผื่อลืม คุณ Love U forever อ่านหลายรอบแล้ว มาเล่าสู่กันฟังบ้างสิครับ-ถ้าเผื่อผมตกหล่นตรงไหน คุณ กระจิบหญ้าสีเรียบ แวะมาได้เลยครับ-เผื่อถ้าไม่มีคนอ่านจะได้ช่วยกันอ่าน :-) คุณ ต้นน้ำครับ เล่มพิมพ์ใหม่แพงครับ ตอนผมซื้อต้องไปหาเล่มพิมพ์เก่าตั้งนานแน่ะ-ถ้าอยากประหยัดนะครับ คุณน้อง iceji ผมเชียร์เรื่องความรักของคู่นี้นี่ครับ แสดงว่าอ่านไปหลายเล่มแล้วสิเนี่ย-เผื่อจะหาว่าผมลำเอียง อิอิ จริงๆอยากให้ช่วยกันคอมเม้นท์นะครับ สนุกดีออก   โดย: P Q BOY 8 พฤศจิกายน 2549 14:51:49 น.

ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ จะ code ภาคสองด้วยมั้ยคะ เคยอ่านแค่ภาคแรกภาคเดียว ไม่รู้ว่าจะอ่านภาคสองดีมั้ย เห็นบางคนบอกว่าไม่สนุก   โดย: BoOKend (BoOKend ) 8 พฤศจิกายน 2549 18:11:40 น.

คุณ BoOKend ภาคหลัง เนื้อหาค่อนข้างหดหู่ครับ จะว่าไม่สนุกก็ไม่เชิง แทบจะไม่มีกุ๊กกิ๊กเลย แต่ยังความมันเหมือนเดิม ส่วนรพินทร์นั้นภาคหลัง เครียดมากกกกกก ป.ล. จบภาคนี้ก่อนค่อยว่ากันใหม่นะครับ   โดย: P Q BOY 8 พฤศจิกายน 2549 18:23:39 น.

กำลังเขียนหน้าใหม่อยู่ครับ   โดย: P Q BOY 8 พฤศจิกายน 2549 18:29:16 น.

ตามอ่านจ้า   โดย: ชีพชีวิน 15 ธันวาคม 2549 15:43:19 น.