มีเรื่องเล่าว่าวาทยากรคนหนึ่งกำลังฝึกซ้อมวงออเคสตร้าของเขา ออแกนบรรเลงท่วงทำนองเพราะพริ้ง กลองส่งเสียงดังก้อง แตรประโคม และเสียงไวโอลินไพเราะจับใจ แต่วาทยากรรู้ว่ามีบางอย่างขาดหายไป นั่นคือขลุ่ยปิคโกโล่ คนเล่นขลุ่ยเสียสมาธิและหวังว่าไม่มีใครรู้ วาทยากรเตือนเขาว่า “พวกเราแต่ละคนล้วนมีความสำคัญ”

 

นี่คือสิ่งเดียวกันกับที่เปาโลเขียนไว้ในจดหมายฉบับแรกถึงผู้เชื่อในเมืองโครินธ์ (1 โครินธ์ 12:4-7) คริสเตียนทุกคนมีบทบาทสำคัญในพระกายของพระคริสต์ เปาโลพูดถึงของประทานฝ่ายวิญญาณและเปรียบเทียบกับการทำงานของอวัยวะต่างๆ ในร่างกายที่ทำงานเพื่อประโยชน์ของส่วนรวม (1 โครินธ์ 12:8-10) ผู้เชื่อชาวเมืองโครินธ์อาจมีพื้นฐานทางวัฒนธรรม ของประทาน และบุคลิกภาพที่แตกต่างกันออกไป แต่พวกเขาได้รับการเติมให้เต็มด้วยพระวิญญาณองค์เดียวกันและเข้าส่วนในพระกายเดียวกัน เปาโลเน้นเป็นพิเศษถึงอวัยวะในร่างกายที่อ่อนแอและถูกมองข้าม และได้สอนว่าผู้เชื่อทุกคนล้วนมีบทบาทสำคัญและขาดเสียไม่ได้ ไม่มีอวัยวะใดที่จำเป็นมากกว่าอวัยวะอื่น

 

อย่าลืมว่า พระเยซูได้ทรงมอบหน้าที่ที่สำคัญยิ่งให้แก่เรา และจะทรงใช้เราในการเสริมสร้างประชากรของพระองค์ – MW