นักโทษที่รอดชีวิตหลังจากการถูกคุมขังในคุกที่ประเทศคิวบานาน 14 ปี เล่าถึงวิธีสร้างกำลังใจและหล่อเลี้ยงความหวังให้ยังคงมีอยู่ได้ว่า “ในห้องขังไม่มีหน้าต่าง ผมจึงจินตนาการว่ามีหน้าต่างอยู่หนึ่งบานที่ประตู ในความคิดของผม ผม “เห็น” ทิวทัศน์อันงดงาม เป็นภาพภูเขาที่มีสายน้ำไหลผ่านก้อนหินมาตามช่องเขา ภาพนั้นเหมือนจริงมากจนผมสามารถนึกภาพออกได้ง่ายๆทุกครั้งที่มองไปที่ประตูห้องขัง”

น่าประหลาดที่พระธรรมที่เปี่ยมไปด้วยความหวังอย่าง ฟีลิปปี โคโลสี และเอเฟซัส ล้วนถูกเขียนขึ้นระหว่างที่เปาโลถูกคุมขังในบ้านที่กรุงโรม จดหมายถึงชาวเมืองเอเฟซัสทำให้เราพอจะเห็นว่าอัครทูตเปาโลมองเห็นอะไรเมื่อท่านคิดถึงชีวิตที่อยู่นอกสถานที่คุมขัง

เริ่มแรก ท่านมองเห็นการเติบโตฝ่ายวิญญาณของคริสตจักรที่ท่านจากมา พระธรรมเล่มนี้ขึ้นต้นด้วยคำขอบพระคุณสำหรับความมีชีวิตชีวาของคริสตจักรในเมืองเอเฟซัส (อฟ.1:15-16) จากนั้นท่านพยายามเปิดตาใจของพวกเขาให้เห็นพระคุณ “อันอุดมล้นเหลือ” ของพระเจ้า (อฟ.2:7) และขณะที่เปาโลพรรณนาถึงแผนการแห่งความรักของพระเจ้า ไม่มีคำพูดใดที่แสดงถึงความเศร้าโศกแม้แต่คำเดียว

หากคุณรู้สึกท้อแท้หรือมีคำถามว่า คุ้มค่าที่จะดำเนินชีวิตคริสเตียนหรือไม่ พระธรรมเอเฟซัสคือยาบำรุงขนานวิเศษที่ให้ความมั่งคั่งในพระคริสต์ที่ทรงประทานให้แก่มนุษย์ทุกคน – PY