ในวันที่อากาศหนาวจัดตอนที่ผมไปมหาวิทยาลัยเพอร์ดู ผมเห็นชายหนุ่มสองคนกำลังทุบน้ำแข็งแผ่นหนาบนทางเดินใกล้สโมสรนักศึกษา ผมคิดว่าพวกเขาคงจะเป็นนักศึกษารุ่นน้องที่ถูกรุ่นพี่เกณฑ์ให้มาใช้แรงงาน ผมเอ่ยขึ้นว่า “ตอนที่คุณสมัครเข้ามา เขาคงไม่ได้บอกว่าต้องมาทำงานแบบนี้ใช่ไหม” คนหนึ่งเงยหน้ายิ้มแล้วตอบว่า “เราเป็นนักศึกษารุ่นพี่ครับผมเป็นรองนายกสโมสร และนี่เพื่อนของผมเป็นนายกฯ” ผมกล่าวขอบคุณสิ่งที่เขาทำแล้วเดินจากมาพร้อมด้วยข้อคิดว่าการรับใช้ผู้อื่นคือเครื่องหมายของผู้นำที่แท้จริง

 

เมื่อสาวกสองคนของพระเยซูถามถึงตำแหน่งพิเศษในอาณาจักรที่กำลังจะมาถึงของพระองค์ พระเยซูทรงเรียกสาวกทั้งสิบสองคนมาและบอกกับพวกเขาว่า “ถ้าผู้ใดใคร่จะได้เป็นใหญ่ในพวกท่านผู้นั้นจะต้องเป็นผู้ปรนนิบัติท่านทั้งหลายและถ้าผู้ใดใคร่จะเป็นเอกเป็นต้นผู้นั้นจะต้องเป็นทาสสมัครของคนทั้งปวง” (มก.10:43-44) และเพื่อให้ไม่มีข้อกังขาในสิ่งที่พระองค์ตรัส พระองค์ทรงเตือนพวกเขาว่าพระองค์ไม่ได้มาเพื่อรับการปรนนิบัติ แต่มาเพื่อปรนนิบัติ และมอบชีวิตของพระองค์เป็นค่าไถ่เพื่อให้พวกเขาพ้นจากอำนาจของความบาป (มก.10:45)

 

เครื่องหมายของผู้นำแบบพระเจ้าที่แท้จริงไม่ใช่อำนาจหรือสิทธิพิเศษ แต่เป็นการปรนนิบัติด้วยใจถ่อม พระเจ้าได้ประทานให้เรามีกำลังที่จะทำตามแบบอย่างของพระเยซู และเป็นผู้นำอย่างพระองค์ – DCM