โครงการตะพาบที่ 66 คืนวันที่ 31 ตุลา
"โจทย์นี้ ไม่ใช่ของใครอื่นครับ เป็ดส่งเองแหละ เอิ้กๆ"
"แต่ขอยกเครดิตความคิดให้คุณ ชีริว ครับ คุณชีริวชวนเขียนเรื่องผีๆตั้งแต่หนก่อนนู้น แต่เป็ดสวรรค์คิดว่า เอาเรื่องทั่วไปละกัน เผื่อคนเขียนเรื่องผีไม่เป็น เปิดปลายไว้ให้นิดนึงเนาะ"
(โจทย์ของคุณเป็ดสวรรค์เองค่ะ)
"คืนวันที่ 31 ตุลา"
ปกติแล้วฉันมักมีเซ้นแปลกๆที่คนอื่นไม่ค่อยมีกันอยู่เสมอ ซึ่งฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องเห็นและรู้สึกในสิ่งที่คนอื่นเค้าไม่รู้ไม่เห็นเลย ฉันไม่เคยภูมิใจในสิ่งที่ได้รับนี้เลย แหะ แหะ บอกตรงๆว่าเซ้นที่ได้รับเนี่ย มันมีแต่เรื่องที่น่ากลัวทั้งน้าน 555 ฉันถึงได้ไม่ภูมิใจและไม่อยากรับรู้และไม่อยากเห็นเลย เพราะกลัวผีมากกกกก
เออ..ถ้าเป็นเซ้นที่บอกว่า หวยงวดนี้จะออกเลขอะไร แบบนี้สิถึงจะปลื้ม!!!! จริงมั๊ยคะ อิอิ
อย่างคราวก่อนนั้น ฉันจำได้ว่า เป็นคืนวันที่ 31 ตุลาคม วันสิ้นเดือนพอดี ตอนนั้นพ่อยังทำงานในโรงงานอุตสาหกรรมน้ำตาลไทย อยู่เลย เรื่องนี้เกิดขึ้นขณะที่ฉันยังเป็นเด็กๆอยู่เลยค่ะ อิอิ
คืนนั้นจำได้ว่าพอถึงวันสิ้นเดือนทีไร พ่อจะกลับบ้านพร้อมขนมที่ฉันชอบก็คือสาคูไส้หมูและขนมหม้อแกงของยายหริที่อยู่ใกล้ๆกับโรงงาน ยายหริจะทำขนมอร่อยและขึ้นชื่อมากหลายอย่างทั้งสาคูไส้หมู ขนมหม้อแกง ขนมชั้น เม็ดขนุน ทองหยิบ ทองหยอด ข้าวเหนียวแก้ว สารพัดบอกไม่หมดเลย แกจะขายขนมอยู่ทั้งคืนเพราะประมาณเดือนตุลาคมโรงงานจะเปิดหีบอ้อยก็จะมีคนงานเข้ากะเปลี่ยนกันทำงานทั้งคืน พ่อจะทำงานในแผนกพัสดุงานพ่อจะสบายหน่อย แต่ต้องเช็คของมากมายก็อยู่จนดึกเหมือนกัน แต่ก็จะมีการเปลี่ยนกะกับคนอื่นๆ
คืนนี้พ่อกลับบ้านพร้อมขนมที่ฉันชอบเช่นเคย ไม่ว่าจะกี่ทุ่มถ้าได้ยินเสียงพ่อมาแล้ว ฉันและลูกทุกคนของพ่อก็มักจะวิ่งออกมาเพื่อมากินขนมพร้อมฟังพ่อเล่านิทานอย่างสนุกสนาน เพราะพ่อเมามานั้นเอง เมาทีไรเป็นได้ฟังนิทานทุกที เล่าทีไรเรื่องเดิมนั่นแหละ 555 แต่เราก็ชอบฟังกัน กินเสร็จเราก็พากันเข้านอน
ฉันเข้านอนแล้วแต่พ่อยังคงนั่งคุยอยู่กับแม่ฉันนอนฟังเสียงพ่อแม่คุยกันเพลินมารู้สึกตัวอีกครั้งก็เห็นตัวเองวิ่งไปยืนรวมกับเพื่อนๆแอบมุงดูอะไรอยู่ พอฉันเบียดเพื่อนๆเข้าไปดูก็ได้เห็น อาเลิศและอาผัด เป็นพี่น้องกันกำลังยืนทะเลาะอะไรกันฉันฟังไม่รู้เรื่องและที่ทะเลาะกันก็เป็นบ้านของอาลำดวนซึ่งปลูกอยู่ใกล้ๆกับบ้านของอาเลิศ
ฉับพลันฉันก็เห็นอาผัดคว้าเอาขวานด้ามยาวจามไปที่หัวอาเลิศอย่างแรง!!!... กรี๊ดดดดด!!!!!!!!
ฉันร้องออกมาสุดเสียงพลันก็ได้ยินเสียงแม่ร้องเรียกพร้อมเขย่าตัวฉันอย่างแรง ฉันผวาลุกขึ้นอย่างตกใจ โอ๊ะ..ฝันไปอีกแล้ว ฝันอะไรน่ากลัวมากเลย ฉันเล่าให้แม่ฟัง แม่บอกเหลวไหลดูละครมากไปนะสิ ตื่นได้ละ ตี 5 แล้ว เช้าแล้ว ฉันก็จึงจำรีบตื่นขึ้นมาอย่างเสียดายที่นอนอุ่นๆก็เดือนตุลาเนี่ยอากาศตอนเช้าๆกำลังหนาวเย็นมากๆเลยล่ะ
ฉันแต่งตัวไปโรงเรียนกับเพื่อนๆพวกเราพากันเดินไปเพราะโรงเรียนอยู่ไม่ไกลจากบ้านเท่าไหร่ ก็จะพากันเดินกันไปเล่นกันไปฉันลืมเรื่องฝันไปซะสนิทเลยถ้าฉันไม่เผอิญเห็นอาเลิศขี่จักรยานสวนมาพร้อมร้องทักเด็กๆไปโรงเรียนแล้ว พวกเรายิ้มทักอาเลิศกันทุกคนพลันฉันก็นึกถึงเรื่องที่ฝันขึ้นมาแว่บนึงฉันอยากจะเล่าให้อาเลิศฟังมากเลยอยากให้อาเลิศระวังตัวไว้ด้วยแต่ไม่มีโอกาสเลยและไม่รู้จะบอกอาเลิศอย่างไรดีกล้วว่าอาเลิศจะไม่เชื่อพาลจะด่าว่าฉันอีก จากนั้นฉันก็ลืมสนิทไปเลย
วันหนึ่งฉันกำลังกลับจากโรงเรียนกับเพื่อนๆใกล้จะถึงบ้านแล้ว ไอ้อึ่งเพื่อนผู้ชายที่มันเคยตีกับฉันในวัดมันวิ่งสวนทางมาอย่างรวดเร็ว พลางร้องบอกพวกเรา" เร็วไปดูกันอาผัดฆ่าอาเลิศ ๆ" มันร้องบอกอย่างนั้นว่า" อาผัดฆ่าอาเลิศ" พวกเราหูผึ่ง ตกใจกันหมดพร้อมวิ่งตามไอ้อึ่งไปว่าเกิดอะไรขึ้น!
ไอ้อึ่งวิ่งไปทางบ้านอาเลิศ พวกเราพากันวิ่งตามไปทั้งกระเป๋าหนังสือพะรุงพะรัง พอไปถึงบ้านอาลำดวนก่อนที่จะถึงบ้านอาเลิศ พวกเราต่างพากันเบรคพรืด..หยุดกันเป็นแถว เพราะที่นั้น....
ชาวบ้านมากมายพากันมุงดูอะไรอยู่ ทั้งยังมีตำรวจยืนอยู่หลายคน ฉันรีบแหวกผู้คนเข้าไปดู สิ่งที่เห็นต่อหน้าฉันนั้น คือร่างของอาเลิศสวมเสื้อยืดสีน้ำเงินกางขายาวสีดำ นอนค่วำหน้าเลือดท่วมอยู่ ใกล้ๆกันนั้นมีขวานอันใหญ่สำหรับใช้ผ่าฟีนของชาวบ้านวางอยู่และที่คมขวานเปื้อนเลือดเห็นชัดเจน ฉันตกใจขนลุกซู่ เหมือน...เหมือนมากเลย ฮือๆๆๆมันเหมือนที่ฉันฝันไม่มีผิด ฉันใจหายวาบทำไมๆๆๆๆมันถึงตรงกะที่ฉันฝันฉันเห็นก่อนแล้วว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น และมันก็เกิดจริงๆและเกิดในสถานที่เดียวกับที่ฉันฝันด้วย ฉันยืนตัวแข็งทื่อ ดูภาพข้างหน้าอย่างตกใจ มีมือมาคว้าแขนฉันดึงลากออกไปอย่างแรง แม่นั่นเอง "ไปๆกลับบ้านไม่ดูๆๆแล้วลูกเดี๋ยวติดตา เดี๋ยวขวัญเข้าตัว..กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย"
ฉันกลัวมากกอดแขนแม่ไว้แน่น รีบร้องบอกแม่ " แม่ๆ..ทำไมมันถึงเหมือนที่นุ้ยฝันเลยแม่..."
แม่เงียบไปไม่พูดอะไร..ฉันไม่รู้ว่าแม่คิดอะไร แต่ฉันคิดเตลิดเปิดเปิงไปวุ่นวาย สับสนอลหม่านอยู่ในใจ ทำไมฉันถึงเห็นก่อนในฝัน แล้วทำไมถึงเกิดขึ้นจริงเหมือนอย่างที่ฉันฝันด้วย.........ฉันฝันในคืนวันที่ 31 ตุลา วันสิ้นเดือนพอดีฉันจำได้ ต่อมา...อาเลิศถูกอาผัดฆ่าตายในอีก 1 สัปดาห์ต่อมา เวลาห่างกันแค่ 1 สัปดาห์เท่านั้นเอง !!!!!!!!
จากวันนั้นถึงวันนี้ฉันไม่เคยลืมเรื่องนี้เลย และฉันก็เจอกับเรื่องที่น่ากลัวหลายๆเรื่อง ซึ่งเอาไว้มีโอกาสแล้วคงจะได้เล่าให้เพื่อนๆได้ฟังกันอีกนะคะ แหะ แหะ จบแล้วค่ะ เพื่อนๆล่ะคะมีซิกเซ้นแบบนี้กันบ้างหรือเปล่า เอามาแชร์กันหน่อยนะคะ อยากรู้มากว่าจะมีใครเหมือน จขบ.บ้างขอ
บอกด้วยสัตย์จริงว่า เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงๆค่ะและ จขบ.ก็ฝันแบบนี้จริงด้วยเพราะอะไรก็ให้คำตอบตัวเองไม่ได้ เคยถูกพระทักว่ามีเซ้นที่ไม่เหมือนคนอื่นแต่ไม่ให้ฟุ้งซ่านและคิดมากไปค่ะ...............
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจค่ะ ขอขอบคุณโค๊ดหัวบล็อกจากคุณพันคมและคุณญามี่
ขอขอบคุณบีจีสวยๆจากเจ้าของบีจี
ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต
ขอขอบคุณเพลงประกอบจากยูทูบ เพลงย้อนเวลา Ost จากเซนสื่อรักสื่อวิญญาณ
Create Date : 17 ตุลาคม 2555
48 comments
Last Update : 17 ตุลาคม 2555 23:00:27 น.
Counter : 2828 Pageviews.
ิอิอิ