พระในบ้าน
ภาพแม่ตอนมีลูกชายคนแรก พศ.2494
พ่อแม่ก็แก่เฒ่า จำจากเจ้าอยู่ไม่นาน จะพบจะพ้องพาน เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน แต่ชีพมิทนทาน ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ คนแก่ชะแรวัย คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า เพียงเมตตาช่วยอาทร ให้กินและให้นอน คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
แม่กับพี่ชายคนโต(เสียชีวิตไปแล้ว)
เมื่อยามเจ้าขึ้งโกรธ ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย ร้องไห้ยามป่วยไข้ ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้้ยงจนเติบใหญ่ แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน หวังเพียงจะได้ผล เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด ขอให้คิดทุกทุกยาม ใจแท้มีแต่ความ หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง มีหรือหวังอยู่นานได้ วันหนึ่งคงล้มไป ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง....
******************************************************
จากบทกลอนข้่่างบนนี้ ได้คัดมาจากบทประพันธ์ "พ่อแก่-แม่เฒ่า" ซึ่งผู้ประพันธ์นั้น ไม่ทราบจริงๆค่ะ หากท่านใดทราบที่ไปที่มาของบทประพันธ์นี้ขอความกรุณาให้ความกระจ่างด้วยจะเป็นพระคุณยิ่งค่ะ
******************************
แม่กับพี่ชายคนโตซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว
จากบทประพันธ์ข้างบนนั้น จะเห็นติดตามาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ลูกทุกคนจะเห็นและอ่านกันจนจำขึ้นใจ เพราะพ่อจะติดไว้ ข้่างฝาบ้านให้ลูกๆได้อ่านเตือนสติมาจนโต
เดี๋ยวนี้กลับมาอ่านอีกครั้งความรู้สึกต่างๆไม่เหมือนเก่าแล้ว เพราะตอนเด็กๆอ่านแล้วก็ยังไม่รู้ความหมายอะไร
พอโตขึ้นเริ่มรู้ความหมายว่าพ่อแม่อยากปลูกฝังให้ลูกได้รู้ เดี๋ยวนี้ได้ทำงานเป็นผู้ใหญ่พอแล้วพ่อจาก ไปเหลือแต่แม่เพียงผู้เดียวและแม่ก็แก่เฒ่ามาก
อายุแม่ย่างเข้า 83 แล้ว ได้อ่านบทประพันธ์นี้อีกครั้ง ด้วยความรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก กาลเวลาผ่านไป ตามยุคตามสมัยจริงๆ ทุกวันทุกคืนผันผ่านไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่รู้ตัว มารู้อีกทีแม่ก็แก่มากแล้ว
ลูกทุกคนเหลือแม่เพียงคนเดียวพวกเราจึงต้องช่วยกัน คอยดูแลแม่อยู่ตลอด เพราะแม่เหมือนไม้ใกล้ฝั่งเข้าไปทุกทีแล้ว ฉันไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลยวันที่ไม้ใกล้ฝั่งต้นนี้ถึงเวลาที่ต้องจากไป แค่คิดก็น้ำตาจะไหลแล้ว ถ้าถึงวันนั้น ฉันจะทำอย่างไร.....
ตอนนี้พระในบ้านของลูกทุกคนยังดูแข็งแรงยิ้มแย้มแจ่มใส ยังคงเอาใจลูกทุกคนเช่นเคย ลูกคนไหนมาหาแม่ก็จะไปหาอะไร มาให้ลูกกินเช่นเคยทั้งๆที่แม่ก็แก่มากแล้วแม่คงลืมไป ว่าแม่แก่แล้ว บางครั้งแม่จะพยายามยกของหนักไม่ให้ฉันยก แม่บอกว่ามันหนัก โถ..แม่..นี่คงนึกว่าลูกของแม่ยังเด็กน้อยอยู่แน่ๆ อิอิ
ทุกวันนี้แม่จะเป็นศูนย์รวมของลูกทุกคนใครว่างก็จะไปหาแม่ ไปเยี่ยมเยี่ยนอยู่ใกล้ๆให้แม่ได้อบอุ่นใจมิได้ขาด
ถือว่าพวกลูกๆทุกคนยังโชคดีที่แม่อายุขนาดนี้แล้วแม่ไม่ได้ป่วย ล้มหมอนนอนเสื่อให้ลูกต้องทุกข์ใจเลย แม่ยังแข็งแรงเดินไปไหน มาไหนได้เพียงแต่เดินไกลมากไม่ได้แม่จะเหนื่อยขอให้แม่ เดินในบ้านได้อย่างสบายก็พอแล้ว
แม่พระของลูกเป็นคนใจดีมีน้ำใจมาแต่ไหนแต่ไร ใครไปใครมาหา แม่ก็จะหาของให้ติดไม้ติดมือกลับบ้านไปทุกครั้ง
แม่ไม่เคยพุดบ่นจู้จี้ต่อลูกๆเลย ไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวเรื่อง ส่วนตัวของลูกเว้นแต่ลูกจะปรึกษาแม่จะช่วยคิดช่วยหาทางออก ให้ลูกอยู่เสมอ
แม่ชอบอยู่เงียบๆสิ่งที่แม่ชอบคือเสียงเพลง พี่สาวจะรู้ว่า แม่ชอบฟังเพลง ก็จะยกทีวีไว้ให้แม่ใกล้เตียงนอนจัดช่อง ทรูที่มีแต่รายการเพลงเก่าๆที่แม่ชอบให้เปิดดูเปิดฟังทุกวัน แม่ก็จะนั่งนอนฟังเพลงอย่างอารมณ์ดี
พอเสาร์-อาทิตย์ฉันว่างงานก็จะไปขลุกอยู่กับแม่ทั้งวัน เปิดคาราโอเกะให้แม่ได้ร้องเพลงที่ชอบอย่างสบายใจ จนค่ำมืดไม่รู้ตัว
และจะเป็นอยู่อย่างนี้ตลอดไป ฉันขอภาวนาขอให้พระ ในบ้านของฉันอย่าได้เป็นอะไรที่ทุกข์ทรมานเลยแค่ก่อน นั้นแม่เป็นงูสวัดลูกๆทุกคนก็เป็นทุกข์ใจอย่างใหญ่หลวง
ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยให้แม่มีความสุขเป็นพระในบ้านของลูก ไปนานแสนนานด้วยเทอญ
ป้า ยาย( เสียชีวิตแล้ว ) และแม่ ตอนอายุ 16 เริ่มทำงานครั้งแรก
ขอขอบคุณบีจีสวยๆจากเจ้าของบีจี ขอขอบคุณโค๊ดหัวบล็อกจากคุณพันคมและคุณญามี่ ขอขอบคุณเพลงประกอบจากยูทูบเพลงบรรเลงขลุ่ยโดยคุณพิชิตชน ไชยคำวัง ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและเม้นท์ให้กำลังใจ ขอขอบคุณทุกคะแนนที่ท่านโหวตให้ในการร่วมกิจกรรม วันแม่..รักแม่ให้โลกรู้...
| Create Date : 26 สิงหาคม 2555 |
| Last Update : 21 สิงหาคม 2557 23:40:29 น. |
|
71 comments
|
| Counter : 4708 Pageviews. |
 |
|
สวัสดีนะจ้ะ เราแวะมาเยี่ยมนะจ้ะ ^____^ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 34 คน [
