เรื่องเล่าของฉัน 3
วันพรุ่งนี้แล้วสินะที่จะได้ไปหาแม่ หลังจากวันเข้าพรรษาแล้วไม่ได้ไปหาแม่เลย พรุ่งนี้วันแม่ งานหยุดติดต่อกัน 4 วัน ฉันคงไปขลุกอยู่บ้านกับแม่ตลอดวันหยุดเลย เก็บเรื่องเหงาเศร้าทั้งหลายไว้ให้ลึกที่สุดในส่วนของหัวใจ ไม่คิด ไม่นึกถึง คิดถึงแต่แม่ก็พอแล้ว และวันพรุ่งนี้ พี่ๆน้องๆคงมากันครบ ก็คงสนุกสนานกันอีกครั้ง เรายังไม่มีโปรแกรมไปเที่ยวไหนเลย คงต้องคุยกันพรุ่งนี้ น้องน้อยอาจารย์สุดหล่อในวิทยาลัยอาชีวะ มักจะเป็นตัวตั้งตัวตีชวนพี่น้องไปเที่ยวกัน ทุกคนก็จะเห็นดีเห็นงามไปด้วยกันหมด แต่แม่สิ ไม่ค่อยอยากไปไหนเลย แม่บอก แม่ไม่อยากไปไหนแล้ว อยากอยู่แต่บ้านเพราะแม่แก่แล้ว เดินไม่สะดวก แต่พวกเราก็อยากให้แม่ไปด้วยไปไหนก็ได้ที่แม่ไปได้ ไปวัด น่าจะเหมาะที่สุด วัดพระธาตุสวยๆ น่าจะดีนะ เฮ้อ..ทำไมคนเราต้องแก่ด้วยนะ น่าจะไม่ต้องแก่นะ น่าจะ..มีครอบครัวแล้วมีลูกมีหลาน รูปร่างหน้าตาก็น่าจะเหมือนเดิม แล้วก็กำหนดอายุไว้โดยไม่ต้องแก่ ไม่ต้องมีร่างกายทรุดโทรมหรือเหี่ยวย่น พอหมดอายุแล้ว ก็หลับแล้วก็สิ้นอายุขัยไปเลย น่าจะดีนะ โลกนี้จะได้มีแต่คนหนุ่มคนสาว เอ..ถ้ามีอย่างนี้โลกจะยิ่งยุ่งหรือปล่าวเนี่ย....แต่มีอย่างที่คิดก้ดีนะ คนเราจะได้แข็งแรงไม่ต้องทรมานสังขารตัวเองไง....คิดอย่างนี้ก็เพราะว่า เราไม่อยากแก่ไง.....เห็นแม่แก่แล้วสงสารแม่น่ะ ..แต่แม่ก็ยังแข็งแรงอยู่นะ เวลาฉันเข้าครัวละก็มาเชียว ..คุณแม่คนดีที่หนึ่งของลูกต้องมาช่วยทำครัวเชียว บอกให้ไปพักผ่อนเล่นกับลูกหลานหน้าบ้านก็ไม่ไป จะคอยช่วยฉันอยู่ตลอด สงสัยกลัวทำอาหารไม่ถูกปากแน่เลย...ในบ้านจะมีฉันนี่แหละเจ้าประจำทำกับข้าวตลอดอร่อยหรือไม่ ไม่รู้ แต่ก็มีคนเติมข้าวอยู่เรื่อยนะ... .........
ส่วนพี่สาวที่เป็นพยาบาลก็ดูเป็นชายสนิทงานบ้านงานเรือนไม่เอาเลย โน่นงานปลูกต้นไม้ ตอกตะปู ซ่อมบ้านนั่นละถนัดนัก นึกแล้วขำ ฉันเหมือนมีพี่ชายอีกคน นึกถึงสมัยตอนเป็นเด็กราวๆเรียนประถม พวกเด็กๆแถวบ้านจะพากันกลัวพี่สาวหมด และเวลาที่ใครรังแกฉัน ฉันก็จะขู่ว่าเดี๋ยวฟ้องป้อมเลยให้ป้อมมาตีเลย ไม่มีใครกล้าทำฉันเลย พี่สาวตอนเป็นเด็กนักเลงมาก ไม่ยอมใส่กระโปรงเลย นอกจากเวลาไปโรงเรียนแต่ก็ยังใส่กางเกงขาสั้นข้างในอีก จนใครๆเขาเรียกไอ้ป้อมไปหมด แด่ไหงมาเรียนพยาบาลก็ไม่รู้ สงสัยดวงพาไป แต่เดี๋ยวนี้เห็นพยาบาลเขาใส่กางเกงสีขาวกันนะ ฉันอยากเป็นพยาบาลแทบตายกลับไม่ได้ไปเรียนกลับไปเรียนภาษาแต่ภาษาฉันก็ชอบนะ..สงสัยกลัวผีมากไปเลยไม่ไปเรียน เสียดายจนทุกวันนี้...คงต้องพอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี่คงมีเรื่องเล่าเยอะเลย ....
Create Date : 11 สิงหาคม 2553 |
|
6 comments |
Last Update : 15 มกราคม 2555 17:29:03 น. |
Counter : 1077 Pageviews. |
|
|
|
รอฟังความประทับใจ..