วันที่ 9 เวลา 7.30 น.นักศึกษาครูสมาธิรุ่นที่ 26 และครูพี่เลี้ยง สาขา 22 วัดเชตวันได้ออกเดินทางเพื่อไปรวมกับสาขาอื่นๆทั่วประเทศ จำนวน เกือบ 2000 พันคนโดยไปรวมกันที่วัดเทพติยาจารย์ จังหวัดเชียงใหม่

ที่วัดจะมีหลายสาขามาจากที่ต่างๆ เช่น กทม. ชลบุรี หัวหิน ระยอง อุดรธานี เชียงใหม่ เชียงราย พะเยาว์ ลำปาง ฯลฯ โดยบ้างก็มีรถบัสมา จอดเรียงรายเต็มพื้นที่ของวัดด้านนอก ในวัดคนเกือบจะสองพันคนมารวมกันอยู่ที่นั่น เพื่อทำพิธี
ก่อนขึ้นดอย โดยทุกปีจะมีหลวงพ่อวิริยังค์มาเป็นประธาน แต่ปีนี้ หลวงพ่อติดงาน
ที่ต้องเตรียมที่วัดธรรมมงคล จึงให้ท่านพระครูปลัดสุพล ขันติพโล ผู้อำนวยการสถาบันพลังจิตตานุภาพ เป็นประธานแทน

เมื่อเสร็จพิธี คณะนักศึกษาก็จะเดินแถวออกจากวัดเทพติยาจารย์เพือเดินขึ้นดอยอินทนนท์ ทั้งหมด

ภาพสัมภาระที่ทางวัดกำหนดให้ใช้ในการเดินทางต้องหนักไม่เกิน 5 กก.นำมาวางรวมกันเพื่อให้ลูกหาบมาขนขึ้นไปให้

จากหลักสูตรครูสมาธิที่ได้ไปเรียนนั้น ทำให้เราได้มีความรู้ในเรื่องการทำสมาธิมากยิ่งขึ้น จากเดิมที่เราเคยไปปฎิบัติธรรมจากสถานที่ต่างๆ เรารู้ก็แค่เพียงว่าให้นั่งสมาธิเพื่อให้จิตใจสงบ แต่หลักสูตรครูสมาธิของหลวงพ่อ ทำให้เราได้รู้ว่า การทำสมาธินั้น จะเกิดการเรียนรู้ขึ้นเป็นระดับชั้น และทำให้เราเข้าใจในเรื่องของการทำสมาธิมากยิ่งขึ้น ซึ่งไม่สามารถกล่าวในที่นี้ได้เพราะอาจจะต้องใช้เนื้อหาที่มาก

หากท่านที่สนใจ สถาบันพลังจิตานุภาพโดยหลวงพ่อวิริยังค์ได้เปิดสอนทั่วประเทศ ที่ กทม.ก็มีหลายสาขา โดยสถาบันเปิดสอนมานาน 14 ปีแล้ว มีผู้จบหลักสูตรแล้วกว่าหมื่นคน ใช้เวลาเรียน 6 เดือน โดยเลือกเรียนได้ 2 ลักษณะ แล้วแต่จะสะดวก ไม่เสียค่าใช้จ่ายในการเรียน หากท่านใช้เวลาเรียน เสาร์-อาทิตย์ ก็เรียนได้ในหลักสูตร เสาร์-อาทิตย์เป็นเวลา 6 ดือน หรืออาจจะใช้เวลาว่างตอนเย็นเลิกงานแล้ว เรียนตอนเย็น ตั้งแต่ 18.00 นถึง 20.00 น.เรียนทุกวัน ยกเว้นเสาร์-อาทิตย์ก็ได้แล้วแต่สะดวก

นอกจากนี้หลวงพ่อยังไปเปิดสอนที่ประเทศแคนาดาอีก โดยมี 6 เมืองใหญ่ๆที่ได้เปิดไปแล้ว เช่น เมืองแวนคูเวอร์ เมืองแอตแมนตัน เมืองแคลการี่ เมืองโตรอนโต เมืองในน้ำตกแองการ่า และเมืองออตตาว่า และกำลังขยายไปสหรัฐอเมริกา ได้แก่เมือง ดาลัสรัฐเท็กซัส

หลวงพ่อได้เปิดสอนครูสมาธิตั้งแต่ปี 2540 จนถึงปัจจุบัน มี 28 สาขาทั่วประเทศ
กิจกรรมธุดงค์ทำสมาธิที่ดอยอินทนนท์จะเป็นส่วนหนึ่งของหลักสูตรหลังจากเรียนจบแล้วต้องไปสอบปฎิบัติที่ดอยอินทนนท์ 1 ครั้งจึงถือว่าจบและผ่านหลักสูตรแล้ว



พักรับประทานอาหารกลางวันที่วัดโดยทางสถาบันจัดให้

กิจกรรมเดินธุดงค์ทำสมาธิบนดอยอินทนนท์จะมีปีละ 2 ครั้ง เพราะ 1 ปี จะมีนักศึกษาจบหลักสูตร 2 รุ่น สาเหตุที่ต้องสอบปฎิบัติเดินธุดงค์ทำสมาธที่ดอยอินทนนท์เพราะ
หลวงพ่อเคยอาพาธหนักได้เข้ามารักษาตัวโดยการเดินธุดงค์ปักกลดอยู่รูปเดียวและเดินขึ้นลงที่ลานผีฟ้อนเป็นเวลาถึง 5 ปี อาการอาพาธได้หายไปสิ้นทำให้สุขภาพร่างกายแข็งแรง หลวงพ่อจึงบอกว่าสถานที่แห่งนี้เป็นประโยชน์ต่อทุกคนเพราะมีความสงบร่มรื่นนัก

ในระหว่างรักษาตัวจึงได้เขียนหลักสูตรครูสมาธิขึ้น โดยมีจุดประสงค์เพื่อสอนประชาชนให้เป็นครูสมาธิเพราะครูสมาธิสมัยนั้นหายาก กว่าหลวงพ่อจะหาครูสอนสมาธิได้นั้นต้องใช้เวลาเดินทางไปหาถีงสามเดือน และกว่าจะเรียนรู้เรื่องก็ต้องใช้เวลาถึง 10 ปีขึ้นไป หลวงพ่อจึงคิดในใจว่า สักวันหนึ่งเราจะต้องเขียนตำราให้ทุกคนได้เรียนง่ายๆไม่ต้องดั้นด้นไปหาครูอาจารย์ไกลๆไม่ต้องใช้เวลานานถึง 10 ปี(หลวงพ่อเป็นศิษย์หลวงปู่มั่น ภูริทตโต)หลวงพ่อใช้เวลาดั้นด้นไปหาหลวงปู่มั่นนานถึงสามเดือน

ผลจากความวิริยะอุตสาหะของหลวงพ่อ เป้นเวลา 15 ปีจึงเขียนได้เป็นหลักสูตรครูสมาธิและเปิดสอนมาแล้วถึง 27 รุ่น ( กิ่งฟ้าเป็นรุ่นที่ 26 ค่ะ ) มีครูสมาธินำแนวทางการสอนของหลวงพ่อไปฝึกสอนกว่าหมื่นคนทั้งในและต่างประเทศ ซึ่งผู้เรียนต่างยอมรับว่า มีความสุขใจมากขึ้น ใจเย็นมากขึ้น ลดความกังวลใจ นอนหลับสบายกว่าแต่ก่อน มีความสงบสุข การดำเนินชีวิตดียิงขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เป็นการสร้างพลังจิตให้แก่ตนเอง
หลักสูตรนี้เป็นประโยชน์ให้แก่ตนเอง หลวงพ่อบอกว่า ถ้าเราขยายสาขาออกไปได้ทั่วโลก สันติภาพและสันติสุขจะเกิดขึ้นได้ไม่ยาก

ปัจจุบัน หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินธโร จะมีอายุเต็ม 90 ปี พรรษา 70 ในวันที่ 7 มกราคมที่จะถึงนี้ โดยเมื่อวันเฉลิมพระชนม์พรรษาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว วันที่ 5 ธันวาคม2553 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯเลื่อนสมณศักดิ์พระเดชพระคุณหลวงพ่อจากพระราชาคณะชั้นเทพที่พระเทพเจติยาจารย์ เป็นชั้นธรรมที่พระธรรมมงคลญาณ วิ. นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณ ท่ามกลางความปลื้มปิติของศิษยานุศิษย์ และศรัทธาประชาชนทั่ไปเป็นอย่างยิ่ง

(ขอขอบคุณข้อความบางส่วนของ คุณบุณย์ มหาฤทธิ์ จากหนังสือพิมพ์ไทม์นิวส์

เมื่อนักศึกษาทุกคนเริ่มเดินแถวเข้าสู่ดอยอินทนนท์ตอนแรกเราเดินไปทุกคนต้องมีหมวกที่มีผ้าปิดหน้ามิดชิด กันแดด เพราะต้องเดินทั้งวัน และที่สำคัญ เราต้องมีไม้เท้าประจำต้วด้วยเพราะทางที่เราเดินจะต้องขึ้นเขาเป็นก้อนหินตะปุ่มตะป่ำไม่เรียบถ้าไม่ระวังอาจจะลื่นล้มได้จึงต้องมีไม้เท้า การแต่งกาย หลวงพ่อไม่ได้บังคับแต่ขอให้แต่งชุดที่รัดกุมเหมาะสำหรับเดินป่า

ทุกคนต่างคิดกันว่าขึ้นดอยอินทนนท์ต้องหนาวแน่ๆ ทุกคนจึงสวมเสื้อกันหนาวชนิดที่ต้องกันหนาวจริงไปกัน พอเดินไปยังไม่ถึง500 เมตร ต่างก็ถอดเสื้อตัวนอกออกแล้วเพราะเริ่มร้อนเหงื่อออกเต็มตัวไปหมด

สำหรับกระเป๋าสัมภาระติดตัว หลวงพ่อให้มีแค่น้ำดื่ม 1ขวด

ที่ต้องให้มีสัมภาระติดตัวน้อยที่สุดก็เพราะต้องทำให้สิ่งที่ติดตัวเบาที่สุด
เราเริ่มเดินทางขึ้นเขาสูงขึ้นเรื่อยๆ ขอย้อนกลับไปก่อนออกเดินทางที่วัด พระคุณเจ้าจะสวดให้พรพวกเราทั้งหมด และพวกเราทั้งหมดเกือบสองพันคนได้ร่วมกันสวดบทพุทธคุณ 9 จบเสียงดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณวัด

จากนั้นได้กล่าวคำปฏิญาณพร้อมกัน ก่อนที่จะออกจากวัดเสียงเพลงอรุณทอแสงที่หลวงพ่อแต่งดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณวัด

จากนั้นกลุ่มที่ 1 ก็เริ่มออกเดินทางโดยตั้งแถวเรียงหนึ่งทั้งหมดใส่หมวกถือไม้เท้าซึ่งซื้อจากชาวบ้านที่นำมาขายอันละ 10 บาท ใช้ไม้ไผ่มาตัดให้พอเหมาะ บางคนก็ได้ไม้เท้าที่มีหัวสวยงาม

กลุ่มที่ 2 ,3 ตามกันไปเรื่อย พวกเราวัดเชตวันลำปางอยู่กลุ่มที่ 19 เราจะมีป้ายสาขา 22 วัดเชตวันลำปาง กลุ่มที่ 19 ก็จะมอบหมายให้ดาบตำรวจท่านหนึ่งเป็นคนถือป้ายเดินนำและให้น้องพยาบาลคนสวยเป็นคนถือธงเดินตามหลังพวกเราสาขา 22มีทั้งหมดประมาณ 20 คน

คนไทยนี่ ใจบุญที่สุดแล้วน่ะค่ะ
ตอนนี้อยู่ ปักกิ่ง บางทีอยากไปทำบุญ นั่งฟังพระสวดบ้าง แต่ไม่มีโอกาส เลยค่ะ

เวลาที่พวกเราเดินผ่านรถที่ผ่านไปผ่านมาก็จะโบกมือให้พวกเราแทบทุกคันทำให้รู้สึกดีในกำลังใจที่พวกเค้าให้เรา

การเดินทางเป็นไปอย่างช้าๆเพราะคนเยอะมากและเส้นทางเริ่มขึ้นเขาสูงและเป็นป่าโปร่งจีงเดินไม่ค่อยลำบากนัก แต่เราต้องค่อยๆปีนก้อนหินขึ้นไปเป็นชั้นๆ แดดเริ่มร้อนมากขึ้นเพราะออกเดินทางบ่ายมากแล้ว

พวกเราเดินขึ้นเขาสูงขึ้นๆ บางแห่งชันมาก เราต้องเดินขึ้นโดยใช้ไม้เท้าค้ำยันกายขึ้นไป
บางแห่งครูพี่เลี้ยงก็จะช่วยฉุดดึงขึ้นทีละคน อากาศร้อนมากจากที่เคยเดินสบายๆเริ่มเหนื่อยหายใจหอบแต่เราก็อดทนพยายามหายใจยาวๆ และรีบเอาลูกอม ท๊อฟฟี่ ที่ครูพี่เลี้ยงแจกให้ออกมาอมไว้เพราะเริ่มสูงขึ้นมากแล้ว ฉันเหนื่อยมากแต่ใจเต็มร้อยเพื่อถวายแด่พระเจ้าอยู่หัว เราต้องทำได้คิดอยู่ในใจอย่างนี้พร้อมภาวนาท่องพุทโธๆๆไปตลอด ทุกคนที่เคยส่งเสียงคุยกันบ้างแซวกันบ้างเริ่มเงียบและกลายเป็นเงียบกริบได้ยินแต่เสียงหายใจหอบของแต่ละคนและเสียงครูพี่เลี้ยงที่ร้องเตือนให้ระมัดระวัง
เป็นระยะๆ

เราเดินไปสักระยะหนึ่งก็ได้ยินเสียงพระสวดประสานกันดังแว่วมา ใจเริ่มชื้นขึ้นแสดงว่าเราใกล้ถึงที่พักแล้วในวันแรก และเมื่อเราปีนเขาขั้นสุดท้ายที่สูงที่สุดของวันนี้ขึ้นไปได้เราก็เห็นภาพพระภิกษุสงฆ์นั่งเป็นแถวยาวสองหรือสามแถวประมาณ 30 รูป กำลังสวดบทพุทธคุณวนไปหลายๆรอบโดยมีคณะนักศึกษาครูสมาธิกลุ่มต่างๆที่เดินนำเราขึ้นมาถึงก่อนนั่งพักกันอยู่เต็มบนลานกว้างแห่งนั้น

พวกเราต่างดีใจคิดว่าถึงที่พักแล้ว แต่กลับไม่ใช่ เพียงแต่เป็นจุดพักจุดที่หนึ่งเท่านั้น เราต้องเดินขึ้นเขาไปอีก และวันนี้เราต้องเดินขึ้นเขาไปอีก 2 ลูกก็จะถึงที่พักสำหรับค้างคืนในเวลาประมาณ 16.00น.

เขาหรือดอยอินทนนท์ที่พวกเราเดินขึ้นไปนั้น ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวแต่เป็นป่าจริงๆ
ที่มีต้นไม้ขี้นรกเต็มไปหมด แต่หน้านี้เป็นหน้าแล้งทำให้หญ้าแห้งกรอบไปบ้างจึงทำให้ดูเป็นป่าโปร่งมีต้นไม้ยืนต้นสูงๆระฟ้าขึ้นเรียงกันไปห่างๆเป็นระยะ ทางเดินที่ขึ้นก็เป็นแนวหินที่ชาวเขาหรือพวกพรานป่าเดินกันไม่ได้ราบเรียบเลยบางแห่งขรุขระเป็นหินก้อนใหญ่ๆที่ฝังแน่นลงไปในพื้นดินแทบจะเรียกว่าพื้นหินก็เป็นได้

ขณะที่เรานั่งพักกันก็จะมีชาวดอยเอาผลไม้ น้ำขวด น้ำอัดลม ฯลฯ มาวางขายทันที
พวกชาวเขาจะหาบของเหล่านี้ตามพวกเราขึ้นมาตลอด คิดดูพวกเราแค่เป้ใบเดียวแสนเบาพอเดินไกลๆและสูงๆก็รู้สึกหนักแล้ว แต่ชาวดอยเค้าหาบของมาขายตัวปลิวเลย ยิ่งมะพร้าวอ่อนเผาแล้วเยอะมาก แต่พวกเราเหนื่อยจนจุกกินอะไรไม่ลงหรอก อีกอย่างกลัวอยากเข้าห้องน้ำซึ่งไม่มีเลย ผู้ชายง่ายมากไปยิงกระต่ายแป๊บเดียว ผู้หญิงล่ะเค้าบอกให้ไปเก็บดอกไม้ เราไม่อยากเก็บหรอกก็จึงไม่ยอมดื่มน้ำมาก แค่จิบๆพอแค่กระหายก็พอแล้ว
ยิ่งผลไม้อย่างอื่นกินไม่ลงเลยเพราะเหนื่อยมากๆ หลังเราเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อเหมือนอย่างที่เขาว่า อาบเหงื่อต่างน้ำจริงๆ

พวกเราเดินกันอีกจนพ้นเขา 2 ลูกเราก็ได้ยินเสียงน้ำไหลซ่าๆเหมือนน้ำตก ดีใจกันใหญ่
ในที่สุดเราก็มาถึงที่พักที่เราจะต้องค้างคืนกันที่นี่แล้ว

เบื้องหน้าที่เราเห็น เป็นลานกว้างใหญ่ของน้ำตกที่มีน้ำไหลแรงสายน้ำเชี่ยวมากใสสะอาด
เสียงดังสาดซ่าตลอดด้านบนขึ้นไปจะเป็นฝั่งของน้ำตากมีทางขึ้นลงเราเดินไปตามทาง
ภาพที่เห็นเบื้องหน้าคือภาพเต้นท์ที่พักตั้งเรียงรายกันเกือบสองพันเต้นท์ มีป้ายขื่อติด
ข้างหน้าแต่ละเต้นท์มีชื่อกลุ่มและสาขาติดอยู่

อนุโมทนาบุญ สาธุ

อนุโมทนาบุญ สาธุ

สวัสดีค่ะคุณกิ่งฟ้า หลังจากที่เข้าบล๊อกไม่ได้หลายวัน

อนุโมทนาบุญด้วยนะค่ะ

อยากไปด้วยบ้างจังค่ะ

หวัดดีจร้า เป็นไงบ้างสบายดีไม๊จร้า

เสื้อได้ใส่หรือยังค่ะ สวยหรือป่าวเอ๋ย

คุณกิ่งฟ้านอนหลับฝันดีนะค่ะ

โดย: Tonkra49 วันที่: 13 ธันวาคม 2553 เวลา:21:32:07 น.

ขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วยครับ คนเยอะบุญเยอะดีจังเลยครับ

รูปเล็กไปนิดนะครับ
แต่เรื่องราวก็เขียนไว้สมบูรณ์ครบถ้วนทีเดียวครับ

ขออนุโมทนาบุญกับกุศลครั้งนี้ด้วยนะคะ ค่อนข้าววิบากทีเดียว แต่ไปปฏิบัติธรรม ย่อมไม่ถือเอาความสบายอยู่แล้วเนาะ

เรานับถือหลวงพ่อวิริยังค์มากเลยค่ะ ท่านตั้งสถาบันออกแบบเสื้อผ้าขึ้นมาในวัด เราไปเรียนเป็นรุ่นแรกเลยค่ะ

พอเราถึงที่พักแล้วทางคณะกรรมการครูพี่เลี้ยงก็ประกาศให้ไปอาบน้ำที่น้ำตกแล้วรีบไปรวมตัวกันที่ลานอำนวยการโดยให้เวลาถึง 17.00 น

พวกเราคิดว่าบนดอยอากาศน่าจะหนาวเย็นแต่กลับร้อนเหงื่อออกเหนียวไปทั้งตัว เคยตั้งใจไว้ว่าอย่างไรก็ไม่อาบน้ำเพราะเราอายที่จะไปอาบน้ำลำธารแล้วใส่ผ้าถุงกระโจมอก แต่แล้วก็ทำไม่ได้ ร้อนขนาดนี้ เหงื่อออกขนาดนี้ไม่อาบได้ยังไงเนี่ย ตัดสินใจชวนเพื่อนอาบก็อาบเนาะ เราไปที่ไกลๆไม่ให้ใครเห็นก็แล้วกัน

รีบจัดการนำขันความจริงเป็นชามใส่อาหารเพราะหลวงพ่อบอกภาขนะที่ใส่อาหารให้สามารถใช้แทนขันได้จะได้ไม่ต้องนำของไปหลายชิ้น ก็ใช้ชามทัพเพอร์แวร์มาแทนพากันเดินไปยังแหล่งที่ของน้ำตก

ภาพเบื้องหน้า เจ้าประคุณเอ๋ย ข้าเจ้าจะอาบน้ำได้อย่างไรกัน คนเต็มไปหมดมองหาที่ว่างจะไม่เจอแล้ว เหมือนคนไปอาบไปดิ่มกินน้ำในแม่น้ำคงคาประเทศอินเดียยังไงยังงั้น555

เราไปกันสามคนสาวๆสวยๆทั้งนั้น(ชมตัวเองหน่อย) น้องอรสาวพยาบาล น้องต่ายสาวไฮโซมาก และเราครูเชยๆ จึงตัดสินใจลงน้ำนั่งโขดหินใกล้ๆนั่นเอง ไม่อายใครละ คนอื่นเค้ายังไม่อายเลย ตักน้ำรดตัวขันแรก โอ๊..เย็นเจี๊ยบเหมือนน้ำแข่ในตู้เย็นจนจะเป็นน้ำแข็งนั่นเลย แข็งใจรดซู่ๆกลับหายหนาวรู้สึกสดชื่นมาแทน คราวนี้ตักอาบใหญ่เลย อยากลงน้ำเอาผ้าถุงตีโปงจัง แต่เกรงใจสายตาหลายๆคู่ จึงรีบๆอาบน้ำสระผมจนเสร็จจึงรีบขึ้นไปแอบผลัดผ้าในพุ่มไม่อย่างทุลักทุเล

อาบน้ำเสร็จทุกคนก็จะมานั่งรวมกันที่ลานน้ำตก โดยรอบจะจุดตะเกียงเล็กๆไว้รอบๆให้แสงสว่าง
แต่ก็มีสปอตไลท์ส่องสว่างบนเวทีที่พระคุณเจ้านั่งรวมกันอยู่ เกือบประมาณ 50 รูป รอบบริเวณจะกั้นเป็นอาณาเขตแจกอาหาร และน้ำดื่ม น้ำร้อนเพื่อชงเครื่องดื่ม

และหน้าเวที จะมีธงและป้ายของแต่ละกลุ่มตั้งไว้แล้วให้นั่งตามกลุ่มของตัวเอง เมื่อรับประทานอาหารเย็นเรียบร้อยแล้ว อาหารเย็น จะเป็นข้าวสวย และกับ 3 อย่างทุกวัน มีผัด ต้มจืด แกง ใส่รวมลงในชามข้าวเลยทีเดียว

พอทุกคนพร้อมแล้ว ก็จะเริ่มสวดมนต์ทำวัตรเย็นก่อน ตามด้วยสวดพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ ดังก้องกระหึ่มไปทั่วป่าจากคนเกือบสองพันคนและเสียงจากพระคุณเจ้าที่สวดออกจากเครื่องเสียงดังก้องไปทั่ว ทำให้รู้สึกปิติและขนลุกเป็นระยะ

เมื่อสวดครบ 9 จบแล้ว ก็จะแผ่เมตตาให้แก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย จากนั้นก็นั่งสมาธิเป็นเวลา 30 นาที ก็เสร็จจากการสวดมนต์ ปกติเวลาที่นั่งสมาธิที่วัดจะไม่ค่อยรู้สึกอะไรจะเข้าภวังค์ลึกอยู่เรื่อย แต่พอมาสวดที่ป่าที่ดอยแห่งนี้ เรากลับรู้สึก ขนลุกซู่ตลอด พอทำสมาธิก็เห็นแสงสว่างเกิดขึ้นนิ่งนานสักพักแล้วหายไป

เกิดขึ้นได้อย่างไร แปลกใจตัวเองมาก เกิดแสงสว่างจริงๆ เราหลับตาทำสมาธิ แล้วก็มีแสงพุ่งวาบเข้ามาและลอยนิ่งๆสักครู่ก็หายไป เกิดขึ้น อยู่ 2 - 3 ครั้งจากนั้นไม่เกิดอีกเลย เราขนลุกซู่ น้ำตาแทบจะไหล รู้สึกปิติอย่างบอกไม่ถูกไม่สามารถบอกความรู้สึกนี้ออกมาให้ใครได้รับรู้ได้อย่างไร

เมื่อทุกคนออกจากสมาธิแล้วก็แผ่เมตตาให้สรรพสัตว์ทั้งหลายอีกครั้ง ก็เข้าสู่รายการแสดงความรู้สึกของแต่ละกลุ่มโดยการส่งตัวแทนออกไปพูดบนเวที แต่ละกลุ่มพูดดีมาก มีนักศึกษาครูสมาธิท่านหนึ่ง ท่านป่วยด้วยโรคมะเร็ง ท่านก็ยังมาปฏิบัติธรรมด้วย และขึ้นไปพูดทุกคนอึ้งกันหมด เพราะท่านพูดซึ้งมาก และท่านก็บอกว่าท่านอยู่มาได้เพราะการทำสมาธิทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้น ไม่มีความเจ็บปวดใดๆให้ทรมานเลย

หลังจากจบการแสดงความรู้สึก ก็สวดมนต์ตามปกติแล้วแยกย้ายกันเข้านอนในเวลาประมาณ สามทุ่มครึ่ง เพื่อตื่นตอนตี 5 แล้วลุกขึ้นทำสมาธิตอนเช้าแล้วรีบออกมารวมคัวกันทำวัตรเช้า สวดพุทธคุณแผ่เมตตา ทานอาหารแล้วก็เริ่มเข้าแถวตามกลุ่มเพื่อทื่ออกเดินธุดงค์ไปยังเขาลูกต่อไป วันนี้ขึ้นเขา 7 ลูก

หลับฝันดีค่ะ(อิอิ ขอทักสั้นๆแค่นี้ก่อนนะคะ กลัวบล็อกเพี้ยนอีกค่ะ)

สาธุ อนุโมทนาบุญด้วยคนค่ะ

เล่าบรรยากาศได้น่าสนุกและพลอยเหน็ดเหนื่อยเมื่อยขาไปด้วยเลยอ่ะจ่ะ เป็นการดั้งด้นไปทำบุญวิปัสนาธรรมที่ยากลำบากแต่ก็คุ้มค่าจริงๆ เพราะครูกิ่งเล่าว่าได้นั่งสมาธิจนเห็นดวงแสงสว่าง สุดยอดแล้วล่ะ ถือว่าเป็นคนที่มีจิตใจแน่วแน่มากๆคนหนึ่งเลยนะคะ และเป็นผู้ที่ฝึกจิตมาอย่างดีแล้วอย่างแน่นอนค่ะ ใช่ว่าจะทุกคนที่ทำได้ ชื่นชมและนับถือค่ะ

เรื่องโพสต์รูปลงบล็อก ครูกิ่งใช้โปรแกรมเพ้นท์ในคอมฯย่อรูปก็จะง่ายขึ้นค่ะ ปกติภาพที่เราถ่ายมา ไฟล์จะใหญ่มาก ตุ๊กตาก็จะใช้โปรแกรมเพ้นท์นี่ล่ะค่ะย่อ แล้วก็เอามาโพสต์ลงบล็อก

อรุณสวัสดิ์ครับคุณกิ่งฟ้า

ประสบการณ์ทางธรรม
ยากจะอธิบายด้วยตัวอักษรจริงๆนะครับ

จริงๆไซส์รูปที่เหมาะกับบล็อกคือ 600*400 หรือ 700*500 ครับคุณกิ่ง

ฝากรูปกับเว็บ Flickr หรือ Blogger หากว่าใช้ gmail
จะดีกว่ามากเลยครับ
เราจะได้ไซส์รูปที่เสถียรกว่า
ลงง่ายกว่าด้วยครับ

เช้าวันใหม่เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเลยคงเพราะแปลกที่และต้องนอนคนเดียวในเต้นท์กลางป่าด้วยแต่ก็ไมรู้สึกกลัวอะไร รู้สึกหลับไปสักพักตื่นขึ้นมาตีสี่แล้วจึงลุกขึ้นมาล้างหน้าที่หน้าเต้นท์ตัวเองแปรงฟันเสร็จเพราะลงไปน้ำตกคงไม่ไหวต้องเดินไกลมากและมืดมากด้วย ทั้งคณะกรรมการก็ประกาศห้ามออกจากเต้นท์ก่อน ตี 5

พอถึงตี 5 เสียงกริ่งดังกังวานไปทั่ว ทุกคนต้องเงียบหมดเพื่อทำสมาธิในเต้นท์ของตัวเอง นั่งทำสมาธิไป 30 นาที ก็แผ่เมตตา แล้วก็รีบเก็บสัมภาระใส่กระเป๋าเหมือนเดิมเพื่อรอให้ลูกหาบมายกไป เพราะเราต้องย้ายที่ไปพักอีกแห่ง จากนั้น 6 โมงเช้าให้ไปรวมกันที่ลานในชุดเตรียมพร้อมเช่นเดิม

หลังจากไปรวมกันที่ลานแล้วก็จะมีการทำวัตรเช้า สวดพุทธคุณ 9 จบ ทำสมาธิ 30 นาทีและแผ่เมตตา จากนั้นให้ไปรับอาหารมาทาน เสร็จเรียบร้อยก็ไปเข้าแถวเตรียมออกเดินทางต่อไป

ก่อนออกเดินทางทุกครั้งจะมีการสวดพุทธคุณ 9 จบทกครั้ง กลุ่มแรกก็จะเริ่มออกเดิน พวกที่ยืนรอแถวก็จะสวดพุทธคุณไปเรื่อยๆจนจบก็ตามด้วยเพลง อรุณทอแสง เพลงนี้หลวงพ่อเป็นคนแต่งเอง ทำนองเพราะมาก ทุกคนจะร้องได้หมด

วันนี้เดินขึ้นเขาสูงยิ่งกว่าเมื่อวานมาก แต่พวกเราก็เดินไปได้เรื่อยๆ วันนี้อากาศดีมาก แดดไม่ค่อยร้อน รู้สึกครึ้มๆ แต่พอเดินมากๆเหงื่อก็ออกเปียกแผ่นหลังไปหมด วันนี้มีบางคนขึ้นเขาไม่ไหว เค้าก็จะให้กลับลงไปอยู่ที่วัดเทพติยาจารย์รอ แต่กลุ่มเรามีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ขึ้นไม่ไหว คือป้าพงา ท่านผอมมากและแก่แล้ว เมื่อวานแทบจะไม่ไหว

พอถึงที่พักร้อนก็จะมีชาวเขามาขายของทุกครั้ง เวลาเราเดินไปก็จะผ่านเจ้าหน้าที่รักษาป่าเป็นระยะ เค้ามาดูแลให้ความปลอดภัยพวกเรา และยังมีแพทย์พยาบาลจากโรงพยาบาลจอมทองก็มาช่วยดูแล จะมีเจ้าหน้าที่ป่าไม้คอยถือแอมโมเนียดูแลอยู่ใกล้ๆโดยตลอด เป้นสิ่งที่น่าประทับใจมากที่หลวงพ่อท่านห่วงใยคอยดูแลพวกเราตลอด

วันนี้เราผ่านเขา 7 ลูกได้อย่างสบายถึงแม้จะเหนื่อยบ้างแต่เราก็มีความสุขที่ได้ทำเพื่อถวายแด่พระเจ้าอยู่หัวทุกคนไม่มีใครบ่นเลย เราเต็มใจกันพากันเดินไปอย่างมีความสุข
มีคุณพี่คนหนึ่งท่านจะเป้นต้นเสียงคอยตะโกนร้องสวดคำที่หลวงพ่อให้ไว้ว่าเวลาเหนื่อยให้ท่องไว้จะหายเหนื่อย คือ " สะโสโต โสอะอะ" พี่เค้าก็จะร้องนำขึ้นด้วยเสียงดังก้องไปทั้งป่า ว่า สะโสโต พวกเราก็จะร้องตอบไปพร้อมกันว่า โสอะอะ ตลอดทาง

พวกเราถึงที่พักภายในเวลา 16.00 น. วันนี้เราย้ายที่พักมาพักตรงน้ำตกที่ชื่อลานแม่ลา
เสียดายที่ตรงนี้น้ำน้อยไม่ค่อยมากแต่ก็ใสสะอาด พวกเราต้องใช้วิธีตักอาบกัน



ครูพี่เลี้ยงจากส่วนกลาง กทม. มาคอยดูแลพวกเรา


เจ้าหน้าที่ป่าไม้มาคอยดูแลพวกเราตลอดเส้นทาง

สวัสดีตอนเช้าครับ คงอากาศหนาวมากนะครับ

แวะมาอ่านต่อค่ะ....ท่าทางสนุกกันเลย

อิจฉา ๆ อยากไป ร่วมด้วย ช่วยกันอีกคน

ปล. นก อยู่ปักกิ่งประมาณ ปีหนึ่งแล้วค่ะ แต่เดี๋ยว ต้นปีหน้ากลับเมืองไทยไปคลอดค่ะ....แล้วก็กลับมาเป็น แม่บ้านปักกิ่งเหมือนเดิมค่ะ

สวัสดีค่ะคุณกิ่งฟ้า ปวดขาไหมค่ะ

โดย: Tonkra49 วันที่: 14 ธันวาคม 2553 เวลา:11:48:07 น.

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยเราก็ไปรวมตัวกันที่ลานอำนวยการเช่นเดิม วันนี้พอพวกเรามาพร้อมกันแล้วทานอาหารเสร็จฝนก็เริ่มพรมลงมาโปรยๆไม่มากแต่นานๆเข้าก็ไม่ไหวทางคณะกรรมการประกาศให้เข้าที่พักได้ พวกเราจึงพากันกลับเต้นท์ ฉันกลับมาสวดมนต์เตรียมเข้านอนก็ได้ยินเสียงประกาศเรียกให้นักศึกษาครูสมาธิกลับออกไปรวมตัวที่ลานตามเดิมอีกเพราะฝนหยุดแล้ว เราก็ออกไกันอีกครั้ง เป็นที่น่าแปลกมากที่ฝนตกแต่ตกเบาๆตลอดตกไม่แรงเลย พวกเราต่างพากันพูดเล่นกันว่าเป็นพราะเทวดาพรมน้ำมนต์ให้
พวกเรากลับมาทำวัตรเย็นตามปกติสวดพุทธคุณ 9 จบ และทำสมาธิแผ่เมตตาหลังจากนั้นก็เป็นการแสดงความรู้สึกของกลุ่มที่เหลือเสร็จแล้วก็สวดมนต์ก็กลับไปนอนอีก 1คืน คืนที่ 2



ท่านพระครูให้โอวาทก่อนออกเดินธุดงค์

คืนนี้รู้สึกหลับสบายมากนอนหลับยาวตื่นอีกที ตี 4 ครึ่ง รู้สึกสดชื่นเพราะหลับสนิท
หลับสบายอาจจะเป็นเพราะว่าเพลียจากการเดินเมื่อวานก็เป็นได้ หลังจากทำวัตรเช้าแล้วพวกเราก็ออกเดินทางเช่นเคย วันนี้รู้สึกเดินทางสบายกว่าเมื่อวานมาก ถึงแม้จะต้องขึ้นเขาหลายลูกคงจะเป็นเพราะวันนี้อากาศดีมากแดดไม่ร้อนเลย ฝนตกพรมๆเบา ตลอดทางแบบตกนิดหน่อย ความรู้สึกไม่ค่อยเหนื่อยเลยจนถึงที่พัก ทานอาหารกลางวัน ลืมบอกไปว่าอาหารกลางวันของพวกเราครูพี่เลี้ยงจะใส่ถุงให้ไป มีข้าวสวย ไข่ต้ม เนื้อเค็มทอด น้ำพริกปลาป่นและส้ม 1 ลูก ใส่ให้ไปพร้อมช้อนพลาสติค เมื่อกินอาหารแล้วต้องเก็บขยะใส่กระเป๋าไปทิ้งที่ถุงดำที่จัดให้ พวกเรากินอาหารกลางวันกันอร่อยมาก เสร็จแล้วให้พักผ่อนตามอัธยาศัย 1 ขั่วโมง บางคนก็หลับกัน ตื่นขึ้นมาก็เดินทางต่อ จนถึงที่พักแห่งใหม่ เป็นน้ำตกเช่นกัน ที่นี่น้ำมากว่าเมื่อวาน น้ำใสไหลเย็น พอได้อาบแล้วก็รู้สึกสดชื่นมาก ไม่หนาวเลย อากาศสบายๆอย่างไม่น่าจะเป็นหน้าหนาวบนดอยเลย



หลวงพ่อเทศน์ให้ฟังสนุกสนานขณะที่พวกเราพักกินอาหารกลางวัน

อนุโมทนา ด้วยค่ะ คุณกิ่ง

ได้บุญ และ ได้รับ ความสุขใจ ไปเต็มๆเลย

สุเป็นคน ไร้วาสนา ค่ะ ไม่ค่อยมีโอกศได้ ทำอะไรดีๆแบบนี้หรอก

ยินดีด้วยนะคะ
บนดอยคงหนาวน่าดูเน๊าะ

อาการที่ให้ลงชื่อก่อนวิธีแก้ก็ให้ล็อกอินเข้ามาในบล็อกใหม่น่ะครับ ง่ายๆก็แค่กดไปที่หน้ารวมบล็อกใหม่อีกคั้งก็หายแล้วครับ
มีความสุขกับการทำงานวันพรุ่งนี้ครับ

อนุโมทนาบุญด้วยครับ ระหว่างที่ผมเดินทางผมยังคิดว่า
คุณกิ่งคงเดินทางเช่นกัน และคงเหนื่อย. เข้ามาอ่านอย่าง
ช้า ๆ เลยเข้าใจวิธี่ ทำให้คนไปสู่จุดหมายเดียวกัน.

จุดหมายแรก คือความอยากรู้ อยากสัมผัสสิ่งรอบข้างและ
พบความจริงว่า ก่อนที่จะถึงจุดมุ่งหมาย ต้องพานพบความ
ยาก ลำบาก เหงื่อไคล การได้ชำระร่างกายให้สอาด เวลา
นั่งพัก จะทำให้สบายกายสบายใจ. นี่เป็นเฉพาะที่ผมเข้า
ใจนะครับ แต่การนั่งสมาธินั่นผมยังเข้าไม่ถึง ต้องชั้นคุณ
กิ่งฟ้าละครับ.

ผมไป อ.ปาย ไปหาข้อมูลชีวิตวัยเด็ก เช่นกิจการวัวต่าง
ร้านค้า น้ำริน ร่องน้ำหน้าบ้านและข้าง ๆ กิจการ "ครกน้ำ"
อาหาร ประเพณีโบราณ การอยู่วัด รวมทั้งคุณตาและคุณ
พ่อที่เคยรับราชการที่นั่น วันไปอยู่อากาศไม่หนาวแค่
16-18 C. กำลังสบาย.

อ่านข้อเขียนของคุณกิ่งฟ้าแล้ว เจอการใส่ผ้าถุงอาบน้ำ
ที่ค่อนข้างลำบากของ ผู้หญิง คงเหมือนกับที่ผมเขียน
ถ่ายทอดใน เรื่องเกี่ยวกับเที่ยวในป่าลึก ของกลุ่มเพื่อน
ผมที่ สนง.กฏหมาย แต่นาน ๆ ได้พบสิ่งที่ยากลำบาก
ทำให้ เราเอง มีความรู้สึกประทับใจจริง ๆ ครับ.

วันนี้เอ้ยคืนนี้ เขียนเพียงนี้ก่อนเดี๋ยวจะยาวไปครับ

อรุณสวัสดิ์ยามเช้านะค่ะคุณกิ่ง สดชื่นสดใสตลอดวันนะค่ะ

โดย: Tonkra49 วันที่: 15 ธันวาคม 2553 เวลา:4:58:23 น.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณกิ่งฟ้า


การได้ไปอยู่กับป่า
เหมือนกับการได้ไปอยู่กับความวิเวกของตัวเองนะคัรบ

คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้ว วันนี้คณะกรรมการแจ้งว่าจะมีรายการพิเศษ พอพวกเราไปนั่งที่ลานพร้อมกันแล้ว ก็จะได้รับแจกเีทียนไขคนละ 1 เล่ม หลังจากกินอาหารเรียบร้อยแล้วก็จะรอพระคุณเจ้าที่จะมาร่วมสวดสักพักเมื่อพระมาแล้วพิธีก็เริ่ม พระคุณเจ้าประกาศให้เราทุกคนจุดเทียน เทียนกว่า สองพันเล่มของทุกคนสว่างไสวสวยงามและเราก็เริ่มสวดพุทธคุณพร้อมกันก้องกังวานไปทั้งป่าพอสวดครบ 1 จบก็ให้ทุกคนยกเทียนไว้เหนือหัวและเอาลงพร้อมกัน ภาพที่ออกมาสวยงามมากไม่สามารถบรรยายได้ถูกเลย

และพระคุณเจ้าได้ประกาศให้พวกเราตั้งอธิษฐานสวดพุทธคุณ 9 จบแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในวโรกาส 83 พรรษาสวดจบ 1 จบก็ให้ยกเทียนไว้เหนือหัวทกครั้งสวดแด่พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์และสวดอีกให้กับเทวดาชั้นสูงสุดลงไปต่ำสุดจนถึงนรกภูมิ และสวดใให้พ่อแม่ผู้มีพระคุณ สวดให้ตนเองและเพื่อนสนิทมิตรสหายญาติพี่น้องสวดให้สรพสัตว์ทั้งหลาย

ขณะที่พวกเราสวดปรากฎฝนตกโปรยลงมาเบาๆไม่มากเหมือนละอองน้ำที่พรมเบาๆให้เราได้รู้สึกเย็นสดชื่นอยากจะบอกว่าเป็นพิธีที่ศักดิ์สิทธิ์มากจริง ๆ ฉันขนลุกซู่อยู่ตลอดมีความรู้สึกปิติอย่างบอกไม่ถูกและคิดว่าทุกคนในที่นั้นก็คงเป็นเหมือนฉันเพราะทุกคนสวดอย่างตั้งใจ

พอสวดจบลง พระคุณเจ้าบอกให้ทุกคนดับเทียนและนั่งสมาธิ 30 นาที ความเงียบก็บังเกิดขึ้นเงียบสงัดไปทั้งป่า พอนั่งสมาธิเส็จสิ้นลงแล้ว พิธีการก็ดำเนินไปตามปกติโดย
ให้กลุ่มที่เหลือส่งตัวแทนออกมาแสดงความรูสึกต่อจนครบ ก็สวดมนต์กลับเข้าที่พักเพื่อนอนเอาแรงไว้เดินวันพรุ่งนี้ซึ่งเราจะเดินลงดอยละกลับไปยังวัดเจติยาจารย์เพื่อทำพิธีก่อนกลับบ้าน

ภาพของแสงเทียนเกือบสองพันเล่มที่ถูกจุดขึ้นพร้อมกัน

วันรุ่งขี้น พวกเรารีบตื่นแต่เช้า คืนนี้ฉันนอนไม่ค่อยหลับเลย เพราะ น้องที่เต็นท์ถัดไปจากฉัน ปลวกเข้าเต็นท์เค้า เค้าจึงขยับเต้นท์มาใกล้กับเต้นท์ฉัน พอถึงเวลาเขาหลับ โอย....
เสียงเรือกรนไฟ หรือโรงสีข้าวนะ ดังสนั่นหวั่นไหว ฉันหลับไม่ค่อยได้เลย พอจะเคลิ้มหลับหูก็แว่วได้ยินเสียงแกรกกรากกุ็กกั็กอยู่ใกล้ๆหูก็ตกใจตื่น ก็ฟังดูว่าเป็นเสียงอะไร โถ...เสียงป้านึก เต้นท์ข้างๆฉันไม่หลับไม่นอน ฉันก็พยายามฟังดูว่าเมื่อไหรแกจะหลับก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลับเสียงรูดซิบกระเป๋าเสียงค้นอะไรดังแกรกกรากอยู่อย่างนั้น แข่งกับเสียงเรือกรนไฟดังสนั่น ฉันง่วงมาก จึงเอาไฟฉายส่องดูนาฬิกา โห..นี่มันตีสองแล้วนะ ทำไมป้าไม่นอนสักที ทนไม่ไหวจึงร้องถามไปว่า ป้านึก ทำไมไม่หลับไม่นอน เสียงป้าตอบมาว่าป้ากำลังจัดของ ก็บอกไปว่าพรุ่งนี้เช้าค่อยจัด ป้าก็ไม่ฟังจัดไปแข่งกับเสีงกรนไป ฉันต้องเอามืออุดหูแล้วพยายามหลับก็เคลิ้มหลับไปตอนไหนไม่รู้ตกใจตื่นอีกครั้ง เสียงป้านึกและเสียงกรนยังอยู่ ฉันโมโหจนหัวเราะออกมาคนเดียวขำจริงๆแกเป็นอะไรไม่หลับไม่นอนฉันก็คงจะนอนไม่ได้แล้ว ดูเวลาอีก ตี สี่ เฮ้อ..ตื่นก็ตื่น ฉันก็จึงลุกขึ้นมาจัดการตัวให้เรียบร้อยสักพักเสียงตื่นนอนตามกันเป็นแถวสิ่งแรกที่ได้ยินคือ ทำไมไม่หลับไม่นอนกันใครตื่นเต้นลุกมาจัดของทั้งคืนก็หัวเราะกันเฮฮา

จัดของเสร็จวันนี้พวกเราต้องลงไปที่ลานแต่เช้า เวลา หกโมงเช้าต้องไปพร้อมกันที่ลานแล้วเพื่อทำวัตรเช้าและออกเดินทางไปขึ้นรถที่ถนนใหญ่กลับวัดและไปกินข้าวเช้าที่วัด
ทุกคนช่วยกันจัดสัมภาระเรียบร้อยก็มารวมกันที่ลาน สวดมนต์ทำวัตรเช้า จากนั้นก็ตั้งแถวเตรียมออกเดินทาง เสียงเพลงอรุณทอแสงดังขึ้นพวกเราช่วยกันร้องพร้อมกัน

พวกเรามารวมตัวกันโดยสวมเสื้อสีฟ้าของสถาบันเพื่อเดินทางกลับ

ลำปางถ่ายภาพร่วมกันก่อนกลับ

จัดของเสร็จวันนี้พวกเราต้องลงไปที่ลานแต่เช้า เวลา หกโมงเช้าต้องไปพร้อมกันที่ลานแล้วเพื่อทำวัตรเช้าและออกเดินทางไปขึ้นรถที่ถนนใหญ่กลับวัดและไปกินข้าวเช้าที่วัด
ทุกคนช่วยกันจัดสัมภาระเรียบร้อยก็มารวมกันที่ลาน สวดมนต์ทำวัตรเช้า จากนั้นก็ตั้งแถวเตรียมออกเดินทาง เสียงเพลงอรุณทอแสงดังขึ้นพวกเราช่วยกันร้องพร้อมกัน
จากนั้นกลุ่มที่ 1 เริ่มออกเดนทางกลุ่มที่เหลือก็สวดพุทธคุณพร้อมกัน 9 จบ แล้วเดินตามกันไปเรื่อยๆ

เช้านี้เราเดินเลียบหน้าผาสูงมาก ฉันมองลงไปรู้สึกเสียววาบไม่กล้ามองเลย ถ้าเราตกลงไปจะเป็นยังไงเนี่ย ..ข้างล่างเป็นสายน้ำไหลเชี่ยวกรากน้ำใสมากเห็นพื้นทรายชัดเจน เราเดินลงตลอดบางตอนลงชันมากน่ากลัวกลิ้งลงไปต้องค่อยๆใช้ไม้เท้าค้ำยันไปทุกคนรู้สึกร่าเริงไม่เหนื่อยเดินกันไปอย่างสบายๆเสียงรถวิ่งแว่วมา แสดงว่าใกล้ถึงถนนใหญ่แล้วสักพักเราก็มาถึงถนน ก็เห็นรถสองแถวที่ทางสถาบันจัดมารับพวกเรา พวกเราขึ้นรถแล้วแต่ก็ต้องทิ้งไม้เท้าไปฉันเสียดายจริงๆเขาอยู่กับเราช่วยเราเดินจนผ่านพ้นมาได้อย่างปลอดภัยจะต้องทิ้งเสียแล้วเพราะถ้านำติดตัวไปก็จะเกะกะคนอื่น เค้าบอกให้เราตัดให้ขาด ฉันจำตัดใจตัดให้ขาดทิ้งไปอย่างเสียดาย ฮือ..ว่าจะเอาไปทาแลกเกอร์ปิดทองอย่างดีนะนี่ต้องจากกันเสียแล้ว

รถพาเรามาถึงวัดทุกคนที่มาก่อนพากันตั้งแถวรับพวกเราอย่างน่าปลื้มใจ ขอแสดงความสำเร็จด้วยนะคะจบแล้ว เสียงพูดแสดงความยินดีกันอย่างไม่ขาด อนุโทนาด้วยนะคะ เสียงดังเป็นระยะ ทำให้เรารู้สึกปลื้มกันทั่วหน้าเป็นอะไรที่ดีมากที่สุดที่ฉันได้รับมาจากกัลยาณมิตรทุกคน

จากนั้นเราพากันไปเข้าแถวรับอาหารเช้า วันนี้เป็นข้าวต้มกุ๊ย มีไข่เค็ม กุนเชียง ผัดหัวไชโป๊ หมูหวาน ผักกาดดอง น่ากิน เมื่อกินอาหารเช้าเสร็จพวกเราต้องรีบขึ้นไปบนลานโพธิ์
ฉันเดินขึ้นไป บนลานโพธิ์สวยงามมากกว้างใหญ่ พวกเราไปยืนเรียงแถวที่นั้นเพื่อทำพิธีจบและลาจากกัน พิธีการเป็นไปอย่างน่าประทับใจ พวกเราซื้อช่อดอกไม้ไปคนละช่อ และได้รับแจกเทียนคนละ 1 เล่ม พิธีเริ่มดำเนินการเราจุดเทียนกันทั้งหมด และกล่าวคำปฏิญาณตน และสวดพระพุทธคุณ 9 จบ จากนั้นแผ่เมตตาและร้องเพลงสถาบันเพลงอรุณทอแสงจากนั้นตัวแทนนักศึกษาครูสมาธิออกมากล่าวแสดงความรู้สึกแทนนักศึกษาครูสมาธิทั้งหมด ท่านเป็น ดร.ขออภัยจำชื่อท่านไม่ได้ท่านกล่าวจับใจพวกเรามาก พวกเราได้ชื่อว่ารุ่นวิชาญาณที่ยอดเยี่ยมเพราะเรียบร้อยมากคนสองพันคนมารวมกันทำกิจกรรมแต่ไม่มีขยะรกเลย และมีฝนตกให้เบาไม่มีรุ่นไหนเป็นเหมือนรุ่นเราเลย

จากนั้นพระจะสวดให้พรพวกเราและทำพิธีหลอมรวมเทียน เรานำเทียนทั้งหมดไปรวมกันบนลานโพธิ์เพื่อนำมาหลอมรวมกันเป็นแท่งเดียวและพวกเราก็มาตั้งแถวสองแถวจับมือร้องเพลงประสาเสียงกันจนจบเพลงครูพี่เลี้ยงของพวกเราก็จะถือดอกไม้มาแลกเปลี่ยนกันไปตลอดทางเป็นภาพที่ประทับใจมากๆก็เสร็จพิธี เราก็จะแยกย้ายกันกลับ เป็นอะไรที่ปะทับใจไม่มีวันลืม ฉันจึงนำเรื่องราวเหล่านี้มาลงเพื่อบันทึกเป็นความทรงจำของฉันเก็บไว้ บางตอนอาจตกหล่นลืมไปบ้างท่านใดที่ได้เข้าร่วมและได้มาอ่านแล้วรู้ว่าข้ามขั้นตอนใดไปก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยเพราะบันทึกจากความทรงจำที่มีอยู่ ขณะที่ร่วมพิธีไม่สามารถเขียนหรือบันทึกอะไรได้เลยเกิดจากความทรงจำล้วนๆ ผิดพลาดประการใดข้าพเจ้า กิ่งฟ้าขอรับผิดแต่เพียงผู้


พวกเราจัดแถวสองแถวเว้นที่ว่างไว้ตรงกลาง


ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกก่อนกลับบ้าน

สวัสดีตอนเย็นครับ ใกล้ปีใหม่แล้ววางโปรแกรมเที่ยวไหนยังครับ

อ่านแล้วก็ทึ่งนะครับคุณกิ่งฟ้า
การนำคนจำนวนมากมาปฏิบัติธรรมด้วยกัน
ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยครับ

ภาพจุดเทียนโรแมนติคจังค่ะคุณกิ่งฟ้า

................................



(กลบทสะบัดสะบิ้งแนว ก-ฮ)

ก- กลิ่นแก้วซ่านชีวี กระปรี้กระเปร่า
ข- ขับความเหงาหมดพบ กระทบกระทั่ง
ค- คืนค่ำจึ่งเลื่อนลา พะว้าพะวัง
ง- เงียบนั่งดมกลิ่นแก้ว มิแล้วมิลา

จ- จำคืนหนาวลมล่อง กระง่องกระแง่ง
ฉ- เฉกคิดแย่งหอมลี้ ประสีประสา
ช- เชี่ยวชาญพัดคิดพัง ประดังประดา
ซ- ซ่อนเหว่ว้าเลอะเทอะ กระเซอะกระเซิง

ฐ- ฐิติหอมย้ายยก ระหกระเหิน
ด- เดือนดุจเดินตามเปลี่ยว มิเหลียวมิเหลิง
ต- ตรงเบื้องหน้าหมดมี ระรี่ระเริง
ถ- ถามบนเบิ่งหอมไป ไฉนฉะนั้น

ท- ท่ามวิเวกหอมลิ่บ กระซิบกระซาบ
ธ- ธรรมชาติปรับภาพคลี่ พิถีพิถัน
น- นำแสงพร่างมาทด ประชดประชัน
บ- บนฟ้าพลันสว่างดัง มลังเมลือง

ป- ปลอบใจเหงาคล้อยลับ กระสับกระส่าย
ผ- ผสานสายเคลิ้มลบล้าง กระด้างกระเดื่อง
ฝ- ฝากใจจำวอมวับ ประทับประเทือง
พ- พานหนึ่งเรื่องชวนเฝ้า พะเน้าพะนอ

ฟ- ฟ้างามจนคืนขับ กระฉับกระเฉง
ภ- ภวังค์พรำเพลงพาผละ ระยะระย่อ
ม- มากดาววาววับตา ชะล่าชะลอ
ย- ยิ้มแย้มคลอเลือนร่น ทุรนทุราย

ร- รู้เช่นนี้ใจคิด สนิทสนม
ล- แลดอมแก้วชมค่ำ ระส่ำระสาย
ว- วอมแวมดาวเมื่อชัด กระจัดกระจาย
ศ- ศยามฟ้าพรายแสงทาบ ระนาบระนาว

ส- สุขเกษมพาขยับ กระลับกระเลือก
ห- หายหนาวเยือกขับเข้า ผะเผาผะผ่าว
อ- อวลหอมกรุ่นแก้วย้ำ กะด่ำกะดาว
ฮ- ฮึกเหิมก้าวผ่านคืน ระรื่นระรวย


หลับฝันดี ห่มผ้าหนาๆด้วยนะคะ..หนาวๆค่ะ อิอิ

เมื่อคืน อ้าวก็คืนเดียวกันนี่แหละครับ เข้านอน สองทุ่ม
มั้ง เข้าไปเยี่ยมเพื่อนแต่ละคนกว่าจะเปิดบ้านเขาได้ราย
ละ 10 นาที(ความเร็วจากแอร์คาร์ดช้ามาก คงไม่ได้ตาม
ที่เขากำหนดไว้) เข้าไปได้สองคน เลยยอมแพ้.

เมื่อวานไปอยู่ที่ อ.หางดง นอนอ่านหนังสือ ลับ ลวง ฯ
กับหนังสือของ ลูกศิษย์พี่ชายนามปากกา พิชฌาน เธอ
เขียนดีจริง ๆ ตอนบรรยายเป็นภาษาหนังสือ บทสนทนา
เป็นแบบที่ เราพูดกัน. ทันสมัยครับ ส่วนผมเมื่อยนัยตา
เลยนอนหัวค่ำ

พูดถึงการเดินของคุณกิ่ง ผมดีใจด้วยจริง ๆ ที่พุทธของ
เรา มีครูสอนปฏิบัติธรรมตั้ง 2 พันคน คงจะแยกย้ายกัน
สอนหรือชักชวนคนรู้จัก มาปฏิบัติตนให้เกิดความสงบ
ของจิตใจซึ่ง น่าจะเกิดความสุข ได้ดี.

เพราะที่ผ่านมา ไม่ค่อยเห็นภิกษุสายปฏิบัติ เอ. เขียนแบบ
นี้จะไปละเมิดศิล ไม่พูดดีกว่านะครับคุณกิ่ง

วันก่อนที่ชมรมดนตรีร่มไม้ในสวน ที่ผมก่อตั้ง มีเพื่อนที่
เป็นครูสอนปฏิบัติ เธออยู่วัดธรรมมงคล อายุหกสิบกว่าปี
แล้ว ผมได้คุยกันเรื่องคุณกิ่งไปปฏิบัติธรรม เธอเคยเดิน
ทางไปร่วมที่ดอยอินทะนนท์เหมือนกัน แต่รุ่นก่อน

อย่าว่ายังโง้นยังงี้ครับ ในภาพมีศาลาอยู่ ข้างบนเป็นวัด
หรือสำนักสงฆ์ครับ อีกอย่าง คนเยอะอย่างนั้น คงต้อง
ทำห้องส้วมเยอะมาก.

ไปเชียงใหม่ครั้งนี้ ผมไปที่ วัดป่าหมูใหม่ สงบอยู่ในเขต
ป่า ใกล้กับชลประทานแม่แตง....น้องสาวบอกว่าที่นี่เขา
มาปฏิบัติธรรม ผมพบแต่ภิกษุหนุ่ม 2 รูปเท่านั้นครับ

อีกวัดที่ไปวัดสันปูเลย สงบสอาด แต่ยังสงสัยอยู่ว่าทำไม
เขาเขียนป้ายเรืองบวชสีกาแก้ว แล้วเอาเทปบางปิดทับ
ไปกับที่ข้อความ "ธรรมกาย" นี่เป็นข้อสังเกตนะครับ

รู้สึกว่าผมเขียนคุยกับคุณกิ่ง กับคุณต้นกล้า แห่งชีวิต
เรื่องไป ฟังพระเทศน์ ค่อนข้างยาว เลยจบเพียงนี้ก่อน
แหะ ๆ ยังกลัวเพื่อน ๆ โกรธเอาว่าใช้พื้นที่เยอะ. กิเลศ
ยังมีอยู่เยอะ.

อรุณสวัสดิ์ครับคุณกิ่งฟ้า

สวัสดีค่ะคุณกิ่ง อยากไปด้วยบ้างจัง แต่ติดที่ไม่มีใครดูลูกค่ะ สุดยอดจริงๆเลยประสบการณ์ดีๆในครั้งนี้ เป็นการเรียนรู้ธรรมชาติและตัวเองไปในตัว หาโอกาสแบบนี้ยาก ขออนุโมทนาบุญอีกครั้งนะค่ะ

พระท่านสอนพลังจิตด้วยหรือค่ะ อยากเรียนด้วยจังเลย

โดย: Tonkra49 วันที่: 16 ธันวาคม 2553 เวลา:10:08:49 น.

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ





… “...น้องเคยขออ้อนฮัก ... ขอฮักอ้าย

ไม่มากมาย ... แค่ยาวนาน ... กว่าล้านมื่อ...”

"สะบายดี ... " อีกครั้ง ... หวังความคือ

ถ้อยน้องสื่อภาษา ... สัญญาใจ ...


... มาตามนัด ... ดินแดนแคว้นสายน้ำ

“โขง” ผู้ค้ำชีวินถิ่นอาศัย

ที่ราบลุ่ม ... พรรณพฤกษ์ ... และภูไพร

แล “ลาวใต้” .... จำปาสัก ... เมืองปักเซ …
.
.
.

สวัสดียามบ่ายในวันที่ฝนตกตอนสายๆครับ
อากาศบ้านเราชักแปลกๆไปทุกวันแล้ว

แวะไปกิน น้ำพริกอ่อง...ของเหนือบ้านเฮา แต้ ๆ ตวยกั๋น อร่อยก่อเจ้า
นกเป็นคนเชียงใหม่ค่ะ...เมืองแต่กำเนิด แต่ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นชาวเกาะ(สามี) เลยต้องย้ายเข้าเมือง แล้วออกนอกมาอยู่ปักกิ่งค่ะ ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ค่ะ ไม่ค่อยชอบหนาว ๆ ชอบร้อน ๆ แบบบ้านเราดีกว่า...ตอนนี้ ประมาณ -10 ขี้เกียจออกบ้านสุด ๆ ค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำชมที่มอบให้ผมนะครับคุณกิ่งฟ้า
ผมยังคงต้องเรียนรู้อีกเยอะเลยครับในทางธรรม

สวัสดีค่ะน้องกิ่ง พี่อ่านจนจบเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกปลื้มใจสุขใจไปด้วยเลยค่ะ เป็นอะไรที่น่าประทับใจมากๆเลยกับการไปปฏิบัติธรรมในครั้งนี้ ถือเป็นประสบการณ์ที่ดีในชีวิต ผลบุญกุศลในครั้งนี้คงส่งผลให้น้องกิ่งสุขกายสบายใจขึ้นมากๆนะค่ะ
แสดงว่าน้องกิ่งฝึกจิตได้มั่นคงมากถึงขนาดได้เห็นแสงสว่างแล้ว
ดูหน้าตาแต่ละคนดูสดใส สดชื่นกันทุกคนเลย พี่คงอีกนานกว่าจะฝึกจิตตัวเองให้เข้มแข็งอย่างน้องกิ่ง แต่พี่ก้อจะพยายามตั้งสติตัวเองให้ได้ ขอบคุณอีกครั้งที่นำบุญมาฝาก ขออนุโมทนาสาธุค่ะ

วันนี้บ้านพี่ฝนตก ท้องฟ้ามืดครึ้มทั้งวันเลยค่ะ ไม่ชอบอากาศแบบนี้เลย

ขอต้อนรับกลับสู่การปฎิบัติในโลกจริงครับ...

ความสงบสยบความเคลือนไหว..

คือความจริงข้อหนึ่งแน่ ๆ ครับ..เชื่อไหม

สงสัยบล็อกผมโดนของแน่ๆเลยครับ ฮ่าๆ
ฝนตกสลับแดดออก ดูแลสุขภาพด้วยน่ะครับ

สวัสดีตอนเช้ามืดครับ.

คืนนี้ผมพักที่บ้าน กลางแอ่งดอย บ้านโป่งแยงนอก แม่ริม
นอนสบายดี เพราะ ปิดกระจกหมด.

เช้ามาอากาศเย็นสบายไม่หนาวมาก แต่ขณะพิมพ์นี้ยังใส่
ถุงเท้า. กะว่า ไม่ใช่ น้อง กะว่าก๋า นะ.555 กะว่าแสง
แรกมาถึง จะไปลงเล่นน้ำในลำห้วย ที่โค้งรอบบ้านเสีย
หน่อย คำว่าเล่นไม่ใช่อาบนะครับ บรื๊อ ๆ. ถอดถุงเท้าย่ำ
น้ำที่อุ่นในลำห้วยครับ

ได้มาอยู่ในหุบเขาดีอย่าง สงบ อากาศดี ใบไม้เขียว
และก็ได้ ทานอาหารพื้นเมืองเหนือด้วย นาน ๆ ได้ทาน
วันนี้มาส่งข่าวก่อน ไปละ......

สวัสดียามเช้าครับคุณกิ่งฟ้า

เชียงใหม่เช้านี้ฝนตกหนักเชียวครับ
เห็นคุณพู่ว่าทางลำปางก็ฝนตกเหมือนกันนะครับ

สวัสดีค่ะคุณกิ่ง ทางนี้ฝนตก ฤดูไหนกันแน่เนาะ ทางโน้นตกไหมค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ

โดย: Tonkra49 วันที่: 17 ธันวาคม 2553 เวลา:8:59:41 น.

แวะมาส่งความคิดถึงตอนสายๆค่ะ ไม่รู้วันนี้ฝนจะตกหรือป่าว กลัวไม่ได้ไปขายของอีก เพราะอาทิตย์ที่แล้วก้อไม่ได้ไป
วันนี้ดูข่าว ฝนตกหลายจังหวัดเหมือนกัน อากาศที่บ้านวันนี้ลมหนาวมาเยือนค่ะ เย็นมากๆๆ

พู่กันเดียววันนี้
คือโปสการ์ดที่มอบให้กับคุณกิ่งนี่ล่ะครับ
ทำไว้เพียง 300 ใบเท่านั้นเองครับ
ตอนนี้หมดไปเรียบร้อยแล้วครับ

..ขอบคุณ..สำหรับมิตรภาพที่น่ารักค่ะ..

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ..

..ยินดีรู้จักนะคะ..

>

ดูแลสุขภาพด้วยเช่นกันครับ ดีใจจะได้ใช้เสื้อกันหนาวเเล้ว
นึกว่าปีนี้จะไม่หนาวเเล้วเสียอีก

อรุณสวัสดิ์ครับคุณกิ่งฟ้า

สวัสดีครับ..ขออนุโมทนาบุญด้วยอย่างยิ่ง
สติที่ได้การทำสมาธิ มีประโยชน์ต่อภพชาติยิ่ง
เพราะภพชาติดำเนินไปตามกรรม สติเป็นตัว
ที่จะคอยควบคุมกรรมให้เป็นไปในทางใดอย่าง
ดีที่สุดแล้ว สาธุครับ

อิอิ เวลาหนาวๆลมโชยมากลิ่นดอกแก้ว บางทีก็หอมน่ากลัวเหมือนกันค่ะคุณกิ่งฟ้า ดีที่หมาไม่หอนด้วย 555


.........................

(กลบทสะดับสะบิ้งก-ฮ)

ก่อหรือราน...ก็ยังเป็นรัก.... อิอิ


ก-กาลเวลาแปรธาตุ ประกาศประกอบ
ข-ขอบฟ้ามอบความนัย สมัยสมาน
ค-คอยตามพิศสับสน ตระกลตระการ
ง-งำสื่อสารรู้หลัก ประจักษ์ประจัญ


จ-จากรักเป็นเพ้อพร่ำ ระส่ำระสาย
ฉ-ฉมพลันหายขมครอง สนองสนั่น
ช-ชอกช้ำย้ำชวนชี้ ตะบี้ตะบัน
ซ-ซ่อนโศกสู่ทรวงสรรค์ ประพันธ์ประไพ


ฐ-ฐิติรักสุข,โศก กระโฉกกระเฉก
ด- ดังวิเวกใช่ร้าง สว่างไสว
ต- ตรมคู่เคลิ้มอำนาจ ระวาดระไว
ถ- ถ่วงหวังได้ด้วยเหลือ อะเคื้ออะคร้าว


ท- ทางรักร้อนแม้นพบ กระทบกระทั่ง
ธ –ธรรมบทรั้งราน ผะผ่านผะผ่าว
น- นัดหลอนถิ่นกล่อมเห่ ระเนระนาว
บ – บังรอยร้าวพร้อมผละ มละมลาย


ป- ปรารถนาคราค่อน กระท่อนกระแท่น
ผ- ผิดหวังแล่นใช่สิ้น ถวิลถวาย
ฝ- ฝ่ายฝันยังบรรจุ ระบุระบาย
พ- พันใจหมายให้ฝ่า ละล้าละลัง


ฟ- ฟากชีวิตเจอศึก สะอึกสะอื้น
ภ- ภาวนาถึงคืนคาด จะวาดจะหวัง
ม- เมื่อเหนื่อยผ่านอ่อนล้า พะว้าพะวัง
ย- ย่อมได้นั่งชื่นเย้า พะเน้าพะนอ


ร- รักจะสุข ฤ ข้อง กระย่องกระแย่ง
ล- เลื่อนเลยแปลงเคยหวัง ระยังระย่อ
ว- ว้าเหว่แทรกมิพัก จะทักจะทอ
ศ- ศึกรักก่อต้องริด กระบิดกระบวน


ส- เสริมสุขรักเคียงคู่ กระจู๋กระจี๋
ห- หัดให้ดีรู้หลบ สงบสงวน
อ- อาจเจอทุกข์รีบลบ มิทบมิทวน
ฮ- ฮึดแต่ล้วนชื่นกุม กระชุ่มกระชวย

สวัสดีวันอากาศค่อนข้างเย็นค่ะ

ครูกิ่งเขียนเล่าได้ละเอียดจังเลย อ่านแล้วเพลินไปกับกิจกรรมแต่ละวันไปด้วย น่าสนุกและได้รสชาติชีวิตดีจริงๆ ถ้าครูกิ่งเขียนแยกออกมาเป็นบล็อกๆ คงได้หลายบล็อกเลยนะเนี่ย เขียนเล่าต่อๆกันในคอมเม้นท์เหมือนสไตล์การเล่าเรื่องของคุณไวน์และสายน้ำเลยนะจ๊ะ น่าอ่านไปอีกแบบ

คริสต์มาสกระเถิบใกล้เข้ามาทุกทีๆแล้ว ตุ๊กตาก็เลยวุ่นๆหน่อยนึง ทำให้มีเวลาแว๊บมานั่งหน้าคอมฯแค่ช่วงสั้นๆเท่านั้น หายไปบ้างก็อย่าน้อยใจกันนะจ๊ะครูกิ่ง

คิดถึงเสมอ ครูกิ่งทิ้งที่อยู่ที่หลังไมค์ให้ด้วยได้มั้ยจ๊ะ ที่อยู่ที่โรงเรียนก็ได้จ้ะ อยากส่ง ส.ค.ส.เจ้าสตีเว่นมาให้อ่ะจ้ะ

อ่านแล้ว...เหมือนได้ตามคุณกิ่งไปด้วยเลยค่ะ...
สุขใจไปด้วย.......ดีจังเลย

กรุงเทพ หนาวมากครับ ฝนตกแล้วก็หนาวเลยครับ ลำปางคงหนาวมากนะครับ

ผมเขียนงานชุดนี้
เนื้อหาดูเหมือนเศร้า
แต่ผมเขียนด้วยความสนุกนะครับ 555

เนื้อหาจะเศร้าลงเรื่อยๆ
พร้อมกับสว่างใสเรื่อยๆเช่นกันครับ

น้องกิ่งหลับยังเอ่ย กว่าจะมาถึงบ้านน้องกิ่งได้ดึกอีกแหละ
ช่วงนี้เน็ตอืดอีกแล้ว หลับฝันดีนะค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับ

กลอนของคุณลุงแว่น
เฉียบขาดบาดจิตเสมอเลยครับ

สวัสดีค่ะ ... มีความสุขสดใสวันอาทิตย์นะคะ




… กลางทิวทุ่ง ... รุ่งทิวา ... เจิดจ้าพ้อง

แสงสีทอง...จากดวงวันอันสดใส

แรเปลวแดด...แวดล้อม...ย้อมอุ่นไอ

เริ่มวันใหม่...แสงเมลือง ... ทุ่งเรืองรอง ...


... ร่ายลำนำธรรมชาติพิลาสแท้

รับขวัญแด่ ... ความพิสุทธิ์งามผุดผ่อง

ดวงดอกเจ้า "ทานตะวัน" ร่วมครรลอง

อย่างสอดคล้อง ... ผองสกล ... จนเบ่งบาน ...
.
.
.

..ฮัลโหลล..ยามบ่ายค่ะ..

..วันนี้ไปทำบุญมาค่ะ..แวะเอาบุญมาฝากคุณ

กิ่งฟ้าด้วยค่ะ..

ขอให้คุณกิ่งฟ้ามีความสุขในช่วงเทศกาล Christmas

นี้เหมือนกันนะคะ..

กิ่ง...วันนี้พี่ดูข่าวทีวี บอกว่าลำปางหนาวมาก และมีดอกบัวตอง
ที่แม่เมาะด้วย มันมีมานานหรือยังไม่รู้เนอะ พี่เคยไปดูดอกบัวตองบนดอยแม่อุค้อมาแล้ว สวยม๊ากมาก อากาศหนาวมากแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

พี่กลับมาพี่ก้อรีบส่งเมลล์ให้กิ่งเลยค่ะ เพราะมันนานมากแล้ว
ว่างๆค่อยดูก้อได้ค่ะ ไม่มีอะไรต้องเร่งรีบ

กิ่งจะมากรุงเทพฯวันไหนค่ะ เผื่อเราจะมีโอกาสได้เจอกันบ้าง
เพราะพี่ต้องเข้ากรุงเทพฯ บ่อยมากเหมือนกัน

อวยพรวันคริสต์มาสกันล่วงหน้าเลยนะค่ะน้องกิ่ง
ขอให้น้องกิ่งมีความสุขในทุกๆวันเลยค่ะ

เตรียมเก็บกำลังไว้ลุยงานวันพรุ่งนี้ครับ

กิ่งพี่แวะมาโหวดให้อีก 2 สาขาค่ะ

ครูกิ่งที่น่ารัก แวะมาบอกว่าตุ๊กตาเพิ่งอัพบล็อกวันนี้จ้ะ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณกิ่ง

ผมไปเช้า เย็นกลับครับ
กลับมาเลี้ยงลูกต่อ 555

ไมไ่ด้ดูฝนดาวตกครับ

สวัสดีตอนเช้าครับ ใกล้ปีใหม่แล้ววางแผนไปไหนบ้างป่าวครับ

คุณกิ่ง

ติกลงคนที่ชอบให้คุ๊กกี้เป็นของขวัญให้แล้วค่ะ ลองไปอ่านดูนะคะ

ไม่น่าเชื่อนะคะว่าเรารู้จักกันมาเป็นปีแล้ว...มิตรภาพช่างงดงามจริงๆ

เดี๋ยวถ้ามีเวลาติกจะเข้ามาใหม่นะคะ

พี่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยนะค่ะ ว่าลำปากก้อมีดอกบัวตองเหมือนกัน หรือว่าเขาไม่ได้โฆษณา เพิ่งเห็นข่าวปีนี้เองจริงๆ

อากาศหนาวมากแล้ว อย่าลืมดูแลตัวเองให้อบอุ่นนะค่ะ
รักษาสุขภาพด้วย ที่ชลบุรี วันนี้ไม่ค่อยหนาวค่ะ แค่เย็นๆเอง
2 วันก่อนมีลมพัดแรง อากาศหนาวหน่อย

พี่ดูก่อนนะถ้าพี่ไปได้เราอาจจะได้เจอกันค่ะ

คุณกิ่งชอบทำบุญ ปฏิบัติธรรมนะครับ เป็นไปแนวนี้บ่อยๆ ดีนะครับ ผมเหมือนกันเวลาเข้าวัดรู้สึกสบายใจดีทุกครั้ง แต่ผมชอบ ปล่อยนก ปล่อยปลามากกว่า เห็นพวกเค้าได้อิสระแล้วดูมีความสุขดี คุณกิ่งจะมาปฏิบัติธรรม วัดธรรมมงคล แถวสุขุมวิทใช่ป่าวคับ ผมไม่ใกล้หรอกครับ ห่างกันพอควร แต่ก็ขึ้นทางด่วนแป๊บเดียวถ้ารถไม่เยอะ ขอให้ได้บุญกลับบ้านเยอะๆนะครับ ผมคงกลับไปทำบุญกับคนในครอบครัวที่บ้านต่างจังหวัดแหละครับ นานๆจะได้ทำด้วยกันที

หวัดดีค่ะ เป็นไงบ้างค่ะ สบายดีหรือป่าว อากาศหนาวมากไม๊เอ่ย

กำลังคิดเรื่องอัพใหม่อยู่เลยครับ
นอนหลับฝันดีราตรีสวัสดิ์ครับ

วิ่งมาส่งเข้านอนค่ะ ..ฝันดีนะคะ

ขออบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ ขอให้กุศลผลบุญใดที่ เจ้าของบล็อกได้รับก็ให้ทุกท่านได้รับมากเป็สองเท่าเลยค่ะขอตอบรวมๆเลยนะคะเพราะไปเยี่ยมทุกท่านที่บล็อกแล้วนะคะ
เชิญติดตามเรื่องใหม่ต่อนะคะ ขอให้มีความสุขทุกท่านค่ะ

สุดยอดไปเลยค่ะคุณกิ่ง นี่ละคือบุญที่ยิ่งใหญ่ ขำๆค่ะ ปล้ำกับรูปเหมือนกันค่ะ ที่ไปเชียงรายมา แต่ถ่ายน้อยมากเพราะไม่สบายดว้ย ไอตลอดทาง.....เรื่องหวานปนเศร้า และเรื่องอุบัติเหตุชีวิต จะเคลียร์ให้จบ ก่อนปีใหม่แน่นอน ชว่งนี้งานเยอะค่ะ ไกล้ปีใหม่คนคงอยากเปลียนสีผม ทรงผม ผมยาวอยากตัดสั้น ผมสั้นอยาดต่อยาว ผมหงอกอยากมีผมดำ ผมดำอยากมีผมแดง ผมแห้งอยากทำทรีตเมนต์ ทำสปา ก็เหนื่อยๆค่ะ ทำคนเดียว ยังหาช่างไม่ได้เลย ไหนจะงานบ้าน ดูแลเด็กๆ บางทีเสร็จงาน ตั้งใจจะอัพบล๊อค อ้าว หลับงีบหลับคาคอมส์ซะแล้ว ว่าแต่ คุณกิ่งลดรูปยังไงคะ