Bloggang.com : กิ่งฟ้า : หญิงชราสองพี่น้อง กับ 2 สังขาร 1 วิญญาณ

หญิงชราสองพี่น้อง กับ 2 สังขาร 1 วิญญาณ

ขอขอบคุณการเรียบเรียงจากเวบกระปุกดอทคอม

"เขาตายไปตั้งนานแล้ว ที่เห็นยังหายใจอยู่นี่ คือสังขารของเขา แต่...วิญญาณข้างในไม่ใช่ เขาไม่มีความเป็นจรัสศรีคนเดิมเหลืออยู่เลย"

ป้านวลศรี อนันตกูล วัยใกล้ 70 ปี กล่าวถึง ป้าจรัสศรี พี่สาวที่มีอายุมากกว่าเธอ 2 ปี แต่ทุกวันนี้กลับกลายเป็นหญิงชราที่ไม่เหลือความทรงจำใด ๆ ไม่ว่าจะเป็น ความสุข ความทุกข์ ความยินดี หรือความโศกเศร้า...

เป็นเวลากว่า 12 ปีแล้วที่ ป้าจรัสศรี จำตัวเองไม่ได้ จำน้องสาวไม่ได้ จำใครในโลกนี้ไม่ได้เลย แถมควบคุมการขับถ่ายไม่ได้ ใช้อวัยวะไม่เป็น กินข้าวเองไม่ได้ ต้องป้อนและบอกให้เคี้ยว แยกแยะการเคี้ยวกับกลืนไม่ได้ เดินเองก็ไม่ได้ ต้องบอกให้ก้าวและเดิน ซึ่งความผิดปกติทั้งหมดนี้เป็นผลมาจากโรคอัลไซเมอร์ โรคร้ายที่ไม่ใช่แค่การลืมสิ่งของหรือความจำบางอย่าง หากแต่ลืมทุกสิ่งอย่างในการใช้ชีวิต เปรียบเสมือนมียางลบอยู่ในสมอง ที่คอยลบความทรงจำออกทีละเล็กทีละน้อย

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

ป้านวลศรี เล่าว่า เธอกับพี่สาวเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ๆ จากบ้านเกิดในจังหวัดราชบุรี ก่อนจะเข้ามาเรียนหนังสือและอยู่ด้วยกันในกรุงเทพฯ ตั้งแต่ชั้นมัธยม โดย ป้านวลศรี เรียนจบจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ส่วน ป้าจรัสศรี จบคณะกสิกรรมและสัตวบาล มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ สาขาปฐพีวิทยา ทั้งระดับปริญญาตรีและปริญญาโท

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

แม้ว่าจะเติบโตมาด้วยกัน แต่นิสัยของทั้งคู่ก็แตกต่างกันอย่างสุดขั้ว ป้านวลศรี บอกว่า พี่สาวของเธอเป็นคนสวยและเก่งในทุก ๆ เรื่องมาตั้งแต่เด็ก ๆ อีกทั้งยังเป็นคนใส่ใจในความเป็นไปของคนรอบตัว ไม่ละเลยความทุกข์ของคนรอบข้าง มีเมตตา ชอบช่วยเหลือผู้คน รวมถึงเพื่อนร่วมโลกที่ตกทุกข์ได้ยากอย่างสุนัขจรจัด ในขณะที่ตัวเองเป็นคนสำรวยชนิดไม่เคยเดินตลาดซื้อกับข้าว ไม่หยิบจับเนื้อสัตว์ดิบ ไม่เข้าใกล้อะไรที่สกปรก ชอบสันโดษ มีโลกส่วนตัวสูง และไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับผู้คน

"จรัสเขาเป็นคนสวยและเก่ง เก่งทุกเรื่อง เก่งผิดปกติ เรียนเก่ง ทำงานเก่ง ขับรถเก่ง แถมยังซ่อมเป็นด้วย กับข้าวทั้งคาวทั้งหวานไม่มีใครเทียบเขา เขาเก่งมาก ทำอะไรต้องทำให้ได้ดี เขาทำเค้กเก่งมาก ไม่ใช่สักแต่ว่า just a cake อย่างนี้นะ ทำแบบอร่อยมาก" ป้านวลศรี กล่าว

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

แต่แล้ววันหนึ่งความผิดปกติก็ส่งสัญญาณบางอย่างกับพี่สาว ก่อนเกษียณอายุราชการเพียง 2 ปี ป้าจรัสศรี เริ่มลืมของใช้เล็ก ๆ น้อย ๆ ขับรถชนโน่นนี่ โดยตอบไม่ได้ว่า ชนอะไรมา ไปจนกระทั่งถึงการลืมของมีค่า ลืมทางกลับบ้าน ลืมการขับรถซึ่งเป็นเรื่องอัตโนมัติ ลืมบ้านของตัวเอง และเมื่อย่างเข้าปีที่ 5 เธอก็เริ่มลืมภาษา เขียนไม่ได้ ออกเสียงไม่ถูก และไม่เหลือความทรงจำอื่นใดอีกเลย

"ตอนเป็นใหม่ ๆ ป้าก็รับไม่ได้นะ ตบหน้าหันเลย เพราะเขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย ทนไม่ไหว แรก ๆ ตีบ่อย แต่สุดท้ายแล้ว มันก็ทำให้เราจิตตก เสียใจ รู้สึกเหมือนสติจะแตก บางทีนอนคิดว่าหลับไปแล้วพรุ่งนี้ไม่ตื่นก็ดีนะ จนกระทั่งพี่สาวอีกคนมาให้สติว่า เขาเสียน้องไปคนหนึ่งแล้ว อย่าให้เสียอีกคน จากนั้นเราจึงฮึดสู้ ตัดสินใจว่าจะไม่ยอมแพ้ เพราะชีวิตเขา เราเป็นผู้กำหนด"

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

จากนั้นเป็นต้นมา เวลาทั้งหมดที่มีไว้ใช้สำหรับตัวเองของป้านวลศรี ก็ถูกโอนถ่ายไปเป็นของร่างที่มีแต่ลมหายใจไร้ความทรงจำของพี่สาวจนหมดสิ้น จากที่เคยสนใจแต่เรื่องของตัวเอง มาวันนี้ ป้านวลศรี จะคิดถึงสังขารของพี่ก่อนสังขารตัวเอง เธอได้ละทิ้งความเป็นตัวเองแทบทุกอย่างเพื่อดูแลพี่สาว ละทิ้งความฝันความตั้งใจที่จะเปิดร้านเบเกอรี่เล็ก ๆ ในเขตบ้าน รวมทั้งหันมาใส่ใจที่จะแบ่งปันทั้งตัวตน แบ่งปันเงินทองเพื่อช่วยเหลือคนอื่น รวมถึงสัตว์ร่วมโลกแทนพี่สาวของเธอ

"ตอนที่ความจำเขายังไม่ดับสนิท เขาร้องไห้ว่า ทำไมฉันถึงเป็นอย่างนี้ ป้าบอกเขาว่า เธอไม่ต้องกลัว ตราบใดที่ฉันมีชีวิตอยู่ ฉันจะไม่ทิ้งเธอ จริง ๆ เราไม่ได้เป็นคนดีอะไรหรอก ไม่ได้ปล่อยวางอะไรได้ขนาดนั้น ไม่ได้ปรารถนาคำชื่นชม แต่เรามองเห็นความทุกข์ของเขา ทุกอย่างเขารอเราอย่างเดียว เราก็ต้องใส่ความเป็นมนุษย์ให้เขา เพราะเขามีชีวิตไม่มีชีวา เขามีแต่สังขาร เราก็อยากจะแบ่งเบา แม้ว่าเราจะสูญเสียหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิต แต่สิ่งที่ได้มันเหมือนเรารู้จักโลกมากขึ้น เห็นความมีคุณค่าของมนุษย์ อะไรที่เราช่วยเหลือใครได้ เราต้องทำ อย่างน้อยมันไม่เสียชาติเกิด" ป้านวลศรี กล่าว

นอกจากน้องสาวแท้ ๆ ที่คอยดูแล ป้าจรัสศรี ยังมี คุณเปรม ทองใบ แพงมี ผู้ที่เคยเป็นคนรับใช้ของบ้านนี้มาตั้งแต่ ป้าจรัสศรี ยังไม่ป่วยไข้ และทุกวันนี้เธอยังคงคอยดูแลอยู่ไม่ห่างไปไหน ด้วยเพราะความรักความผูกพันที่ ป้าจรัสศรี เคยมอบให้ประหนึ่งญาติคนหนึ่งในบ้าน ทำให้เธอรู้สึกเหมือนคอยดูแลแม่ที่ป่วย และให้คำมั่นสัญญาว่ายังคงดูแล ป้าจรัสศรี ต่อไปจนถึงที่สุด

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

ขณะที่ ป้านวลศรี ก็ยังคงยืนยันว่า จะไม่พาพี่สาวไปทิ้งไว้ที่สถานสงเคราะห์ผู้ป่วยแน่นอน แม้จะรู้ดีว่า พัฒนาการของโรคอัลไซเมอร์ จะทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ แต่ ป้านวลศรี ก็เชื่อว่า คงอีกนานกว่าจะถึงวันนั้น หรืออาจจะเป็นวันที่ป้าละสังขารก่อนพี่สาวของตัวเองก็เป็นได้

และนี่คืออีกหนึ่งเรื่องราวความรักของ 2 พี่น้อง ที่คนหนึ่งมียางลบ คอยลบความทรงจำ อีกคนมีความทรงจำอันงดงามอยู่ในจิตใจ มีความรักที่เกิดจากการเผชิญทุกข์และเรียนรู้ที่จะมองเห็นสุขให้ง่ายขึ้น แม้ความทรงจำของผู้เป็นพี่จะไม่เหลือแล้ว แต่ตราบใดที่น้องสาวคนนี้ยังมีชีวิตอยู่ เธอก็สัญญาว่าจะดูแลพี่คนนี้ให้ดีที่สุด ซึ่งเรื่องราวของ หญิงชราสองพี่น้องนี้ นอกจากจะเป็นเครื่องเตือนสติเรื่องความไม่เที่ยงของสังขารแล้ว ยังย้ำเตือนในเรื่องของความดี เพราะในวันที่ ป้าจรัสศรี ไม่เหลืออะไรเลย แต่จะเห็นได้ว่า คุณงามความดีที่เคยทำไว้นั้น กำลังปกป้องเธออยู่จนทุกวันนี้

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

แล้วคุณล่ะคะ เคยลืมอะไรบ่อยๆหรือไม่ ถ้าลืมอะไรบ่อยๆแล้วอย่านิ่งนอนใจนะคะ ควรไปตรวจสุขภาพบ้าง เพราะไม่อย่างนั้น โรคอัลไซล์เมอร์จะทำให้คุณกลายเป็นร่างที่เหลือแต่ตัวแต่ไร้วิญาณ เพราะความจำของคุณจะลดลงจนเหลือศูนย์ เป็นโรคที่มองไม่เห็นและน่ากลัวโรคหนึ่งนะคะ ปัจจุบันมีคนป่วยด้วยโรคอัลไซเมอร์หลายรายที่อยู่ในความดูแลของแพทย์ หมั่นตรวจสุขภาพนะคะ

ขอบคุณการเรียบเรียงจากwww.kapook.com
ขอบคุณรายการคนค้นคนจากโมเดิร์นไนน์ทีวีที่ผลิตรายการดีๆให้เราได้ชม ได้ขออนุญาตนำมาเผยแพร่ในบล็อก เพื่อบางท่านที่พลาดชมรายการ ขออภัยไม่สามารถนำรูปภาพมาลงได้

How Do I Live - Trisha Yearwood

ขอบคุณเพลงประกอบเพราะๆจากคุณป้าพัดค่ะ

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2554

Last Update : 11 มีนาคม 2555 9:45:45 น.

46 comments

Counter : 1618 Pageviews.

น่ากลัวจัง

โดย: wbj

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:30:50 น.

บางครั้งก้ออยากเป็นโรคนี้เหมือนกันนะค่ะ
จะได้ไม่ต้องจดจำสิ่งที่ไม่อยากจะจำ
โดยเฉพาะสิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์ค่ะ

แต่ความจริง...เป็นโรคที่น่ากลัวจริงๆค่ะ
ถ้าไม่มีใครดูแลยิ่งแย่เข้าไปใหญ่
อยากตายก้อไม่ได้...แล้วแต่เวรแต่กรรมจะบันดาลค่ะ

โดย: ดาวริมทะเล

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:59:12 น.

อาการแบบนี้ไม่อยากให้เกิดขึ้นกับใครเลย ทำความ
ลำบากให้กับคนอื่น. โดยไม่ได้ตั้งใจ

คุณกิ่งสบายดีแล้วเหรอ

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:30:16 น.

คนมีความสุขคือคนเป็นโรคอัลไซเมอร์นะคะ คุณกิ่ง อิอิ

...................................

*กลบท นาคเกี่ยวกระหวัด*

อันความรักหมื่นลายหลากหลายแบบ
แบบหลายแทบสูญชีพแม้นรีบหวน
หวนรีบเร่งยังทิ้งในสิ่งมวล
มวลสิ่งล้วนสลายดุจหายพลัน

พลันหายอย่างขาดรักประจักษ์ว้าง
ว้างประจักษ์สร่างหวังเคยจะเผยมั่น
มั่นเผยแผ่วพจน์ร่ำร่ายจำนรรจ์
จำนรรจ์ร่ายเห่กล่อมตอนยอมตรม

ตรมยอมภักดิ์เพราะหลงประสงค์รัก
รักประสงค์จักคอยหาหวังคว้าห่ม
ห่มคว้าฝันวันใหม่วันใกล้คม
คมใกล้ข่มแล้วจองประคองควัน

ควันประคองกอบหอมมาล้อมหลอก
หลอกล้อมดอกดอมหวานสราญดั้น
ดั้นสราญบนทางอ้างว้างพัน
พันว้างพรางรักแน่วมาแผ่วเมียง

เมียงแผ่วสร้างขีดเขียนบนเทียนใฝ่
ใฝ่เทียนใคร่ส่งสว่างบนทางเบี่ยง
เบี่ยงทางพ่ายถูกไล่ลมไกลเคียง
เคียงไกลเสียงระฆังรักมาสลักพรม

*ความรักเหมือนเกมปริศนาที่ทุกคนสมัครเดิน
แม้นรู้ว่ามีความขมขื่นซ่อนไว้ทุกระยะก็ตาม
การได้ดอมดมไอรัก..แม้จะเจ็บบ้าง ก็ช่างวิเศษเสมอ...*

สวัสดีวันที่ยังเย็นจนหนาว...จากฝนค่ะ

โดย: ญามี่

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:39:43 น.

น่ากลัวจังเลยนะคะ หากเราเป็นใครจะดูแลเราน้อ.......

โดย: คนยองกึมชุน

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:40:42 น.

[widget.sanook.com - *More Feel*]

โดย: คนยองกึมชุน

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:48:16 น.

สวัสดียามเย็นค่ะคุณกิ่ง ขอบคุณสำหรับการโหวตให้ต้อยน๊า เอ...ต้อยเห็นแว๊บ ๆๆๆใครหนอขอเพลง ใจรัก
คงต้องรอเป็นวันพฤหัสนะค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยน๊า อากาศเปลี่ยนไปมา

โดย: KeRiDa

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:17:14:30 น.

สวัสดียามบ่ายๆ ค่ำๆ ค่ะคุณกิ่ง
อัลไซล์เมอร์ น่ากลัว .. จัง ในหนัง The Notebook มีพูดถึงโรคนี้อยู่ คงเป็นอะไรที่เศร้ามาก ถ้าเกิดคนใกล้ชิดเราเกิดจำเราไม่ได้ขึ้นมา .. หรือแม้แต่ตัวเราถ้าเกิดจำอะไรไม่ได้ขึ้นมา .. คงเจ็บปวดมาก

ขอบคุณคุณกิ่งนะคะที่แวะมาหาสม่ำเสมอ
ปล. มีหลังไมค์ค่ะ

โดย: PhueJa

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:17:54:06 น.

ส่งลำนำ ตามสายน้ำ เป็นคำฝาก-
ฝันดีจาก คนไกล ใจคิดถึง
ให้ลมพราว ดาวน้อย คอยช่วยดึง
ทั้งฝันดี และคำนึง ....ไปถึงเธอ...

ฝันดีนะคะคุณกิ่ง
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

โดย: สุนันยา

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:59:01 น.

ขอให้มีความสุขมาก ๆ ค่ะ

ฟ้าเทียมดิน ...
........................

… เหมือนฟากฟ้าเป็นใจให้ชมชื่น

แดดสัมผัสภาคพื้นคืนไออุ่น

โลมไล้ผิวด้วยริ้วแสงแห่งอรุณ

จิตละมุนใสกระจ่างกลางตะวัน ...

... จากผืนดินมองไปไกลโพ้น..ฟ้า

สุดสายตากว้างใหญ่ไร้เขตกั้น

เส้นสายตา...ขอบฟ้าแนว...ขนานกัน

แม้นสูงต่ำ...ฤาสำคัญแบ่งชั้นเรา ...
.
.
.

โดย: ploythana

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:35:13 น.

เป็นเรื่องราวความรักและความเสียสละที่ยิ่งใหญ่จริงๆจ้ะครูกิ่ง อ่านแล้วซาบซึ้งจริงๆ ชื่นชมน้ำใจของคุณป้านวลศรี ที่ช่างเป็นน้องสาวที่มีจิตใจประเสริฐจริงๆ เพราะงานดูแลคนๆหนึ่งตั้งแต่ตื่นนอนจนถึงเข้านอน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย และต้องมาดูแลตลอดทั้งชีวิตอีก เป็นภาระอันยิ่งใหญ่มากเลย

ขอบคุณที่ครูกิ่งนำเรื่องราวที่ดีๆมาแบ่งปันค่ะ

ช่วงนี้ทางตุ๊กตาอากาศติดลบแต่ไม่มากค่ะครูกิ่ง อยู่ที่ -4 -3 องศา ถือว่าโอเคอยู่มาก จะแย่หน่อยก็ตรงมีลมจัดน่ะค่ะ ทำให้เย็นเจี๊ยบจับจิตจับใจ แต่อยู่ในบ้าน ในร้าน(ที่ทำงาน)ก็อุ่นสบายค่ะ ปีนี้หิมะเยอะมากและยาวนานกว่าปีที่ผ่านๆมาอย่างเห็นได้ชัด สัปดาห์ที่ผ่านมาก็มีคนไปเล่นสกีท่ามกลางสภาพอากาศอันย่ำแย่ พายุหิมะและลมแรงในที่สุดก็หนาวตายอย่างอนาถ 3 ชีวิตด้วยกัน กว่าจะค้นหาศพเจอ ก็พบว่าเสียชีวิตมาแล้วหลายวัน น่าเศร้าจริงๆ

โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:0:06:16 น.

อรุณสวัสดิ์เช้าวันจันทร์ มีความสุขกับการทำงานในวันนี้นะค่ะ คุณกิ่ง

น่าสนใจจังเรื่องนี้ เด่วสาย ๆ ต้อยจะกลับมาอ่านนะค่ะ ตอนนี้ขอเวลาไปทักทายเพื่อน ๆ ก่อนจ้ะ

โดย: KeRiDa วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:4:12:53 น.

สวัสดียามเช้าครับคุณกิ่ง อ่านแล้วซึ้งครับ ความรักของสองพี่น้องที่มอบให้แก่กันและกัน อาการลืมช่วงนี้ผมก็มีบ้างครับคิดว่าจะทำอะไรสักอย่างพอเดินๆไปได้เห็นได้คิดเรื่องอื่นๆไป กลับลืมซะงั้นว่าจะมาทำไร เอาอะไร ต้องย้อนกลับไปที่เดิมและยืนคิดว่าจะไปเอาอะไรนะถึงนึกออก

อย่างนี้เรียกสมาธิสั้นใช่มั้ยครับ พอมีเรื่องอื่นเข้ามาแทรกกลับลืมซะดื้อๆ

โดย: raknakubkondee

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:8:14:16 น.

อ่านแล้วทั้งเศร้าทั้งซึ้งเลยค่ะ

น่าชื่นชมคุณป้านวลศรีนะคะ ยอมทิ้งความฝันเพื่อมาดูแลพี่สาว

อ่านตรงคำว่า "มียางลบอยู่ในสมอง" แล้ว นึกถึงหนังเกาหลีเรื่อง A Moment to Remember นางเอกเป็นอัลไซเมอร์ตั้งแต่ยังสาว แต่พระเอกก็ไม่หนีไปไหน ดูแลอย่างดีเลย ชอบพระ-นางเรื่องนี้ค่ะ สวยหล่อสมกันมาก ๆ

โดย: haiku

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:32:10 น.

ลป. ขอบคุณมากที่แวะไปโหวตให้นะคะ

เราก็โหวตให้คุณกิ่งเหมือนกัน หมวด Diarist ค่ะ

โดย: haiku

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:33:45 น.

สวัสดีสายๆค่ะ น่าสงสารค่ะ เราทุกคนเกิดมาเพื่อใช้กรรมกันค่ะ ไม่รู้อีกหน่อยเราจะเป็นอย่างไรเนาะ... น้องสาวที่ดูแลก็คงอ่อนอกอ่อนใจมากๆ
น่ายกย่องและซาบซึ้งค่ะที่เขาใส่ใจพี่เขาและไม่ทิ้งกัน
ได้แต่ทำวันนี้ให้ดีที่สุด

โดย: Tonkra49

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:51:55 น.

เอาแอปเปิ้ลมาฝากค่ะคุณกิ่งค่ะ บำรุงสุขภาพ...อิอิ แข็งแรง แข๊งแรงนะค่ะ

โดย: Tonkra49

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:53:10 น.

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ครับ
อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย
เพราะมันเป็นเรื่องจริงที่สุด
อะไรๆ ก็ไม่แน่นอนเลย

มีความสุขนะครับ

โดย: bayesian

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:44:48 น.

คนเรา..ก็เท่านี้จริงๆ ฉะนั้นช่วงชีวิตที่เหลืออยู่นี้ ต้องทำความดีให้มากที่สุด ไม่มีใครรู้ว่าสักวันหนึ่งอะไรจะเกิดขึ้นกับชีวิตตัวเองได้เลย

บทความดีๆอย่างนี้ ผมชอบครับคุณกิ่ง

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:22:32 น.

โคลงสี่สุภาพ

ความรัก เป็นประทีปแก้ว.............ชัชวาล
คือ งดงามประณีตฐาน..................ทิพสร้าง
อะ ร้าอร่ามพิมานประสาน............สุมสุข
ไร สว่างดูมิกว้าง............................เท่าร้อยรักหวาน

ความรัก สมานสมัครคล้อย.............บรรจบ
คือ ศรัทธาครัน,ครบ........................ประดุจห้อม
อะ ลุ้มอล่วยตามสยบ........................ฝากสวาดิ
ไร กลิ่นหอมถึงล้อม..........................บ่ ซึ้งถึงเหมือน

...........................................................................

โคลงดั้นตรีพิพิธพรรณ

ความรัก ขับกล่อมล้ำ........................ธานินทร์
คือ สวาดิเกษมศานตร์.......................เสพฟ้า
อะ คร้าวโสตดังอินทร์......................รวมขับ
ไร เปล่งประดุจหล้าไร้......................ยุดหลง

ความรัก มนต์สร้างหลับ....................ใหลฝัน
คือ เสน่ห์ประจงบรรเทือง..................แต่งแต้ม
อะ เคื้อรักกล่อมเกลาขวัญ...................สถิตอยู่
ไร ดื่มด่ำแง้มแล้ว................................ผ่านหา

สวัสดีวันทำงานที่ยุ่งนิดหน่อยค่ะคุณกิ่งฟ้า

โดย: ญามี่

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:52:24 น.

โรคอัลไซเมอร์ เคยได้ยินว่าป้องกันได้ด้วยการคิดเลขง่ายๆ อย่างการบวก ลบ เลขง่ายๆ หรือการคิดการใช้ความคิดอย่างง่ายๆ ก็ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่า

ผมว่าทรมาณนะ อยู่แบบจำใครไม่ได้แบบนั้น

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:00:43 น.

มาส่งคุณกิ่ง นอนฝันดีนะคะ...

โดย: กาปอมซ่า

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:57:12 น.

สวัสดีตอนค่ำค่ะ..คุณกิ่ง

โรคอัลไซเมอร์นี่น่ากลัวเหมือนกันนะคะ เวลาที่เราจำอะไรไม่ได้เนี่ย มันหงุดหงิดขะมัดเลยค่ะ ขนาดเราแค่หลงลืมนิดหน่อย ยังนึกแทบแย่ รำคาญตัวเองอีกตะหาก

โดย: nootikky

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:58:14 น.

หวัดดีค่ะคุณกิ่ง หายหน้าไปหนึ่งวันค่ะ เลยไม่ได้มาตอบเม้นท์เลย

การอัพโหลดในยูทูปทำได้ง่ายๆ ค่ะ เข้าหน้าแรกของเวปคลิกตรงคำว่าอัพโหลดก็ได้แล้วค่ะ แต่อาจจะต้องสมัครสมาชิกก่อนนะคะ คุณกิ่งลองทำดูนะคะ ถ้าไม่ได้ก็บอกนะคะ จะไปดูให้อีกทีค่ะ

ส่วนรูปนุ้ยในเอ็มวีคือคนที่สวยที่สุดจริงๆ ค่ะ คุณกิ่งเข้าใจถูกแล้ว อิ อิ แหม พิมพ์ไปแล้วก็เขินคีย์บอร์ด เรียกว่าสวยไม่ได้ค่ะ เรียกว่าหมวยที่สุดน่าจะถูกต้องกว่า ไว้จะแคปรูปให้ดูนะคะ แต่บอกก่อนได้ค่ะว่าใส่เสื้อสีขาวกางเกงยีน มัดผมหางม้าค่ะ ลองหาดูนะคะ แหะๆ

โดย: นุ้ย (นารีจำศีล

) วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:38:52 น.

ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆนะคะ

โดย: jamaica

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:39:46 น.

ขอบคุณครับคุณกิ่ง

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:21:50 น.

ซึ้งจังเลยครับ นับถือความรักของคุณยายทั้ง2คนเลย

ราตรีสวัสดิ์ครับคุณกิ่ง

โดย: Don't try this at home.

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:0:07:13 น.

อรุณสวัสดิ์เช้าวันอังคารค่ะ แวะมาทักทายจ้า

โดย: KeRiDa วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:5:03:16 น.

มาทักทายยามเช้าค่ะพี่กิ่ง
มาชวนไปดูงานบางแสนย้อนยุค ปี 3 ค่ะ

โดย: ดาวริมทะเล

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:8:16:12 น.

Orkut Scraps

อรุณสวัสดิ์ครับคุณกิ่ง

โดย: panwat

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:8:27:23 น.

สวัสดียามเช้าค่ะคุณกิ่ง เช้าวันใหม่สดชื่นแจ่มใสตลอดวันนะค่ะ...555

โดย: Tonkra49

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:8:44:20 น.

แวะมาส่ง ใจรักค่ะ

ขอให้มีความสุขมาก ๆนะคะคุณกิ่ง

โดย: jamaica

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:38:41 น.

คุณกิ่งค่ะ ตอนแรกก็ว่าจะไม่เอาปอยหลวงค่ะ เป็นช่วงที่พ่ออยู่โรงบาล แต่ว่าพ่ออยากเห็นมาก 10 ปีแล้วที่ไม่มีปอยค่ะ พ่อของแตนเลยขออนุญาติหมอออกมาเที่ยวปอยหลวง 2 วัน แล้วกลับไปนอนโรงบาลต่อค่ะ ก็เลยจัดให้ท่านนะค่ะ ขึ้นรถกลับบ้านมาเองด้วยนะค่ะ แตนไม่รู้เลย นึกว่าหนีออกโรงบาลมานะค่ะ

โดย: Tonkra49

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:21:14 น.

ผมปักหลักอยู่กาญจนบุรีมา 10 ปีแล้วครับ
คงไม่ย้ายไปบ้านเกิดแล้วละครับ แม่ น้า และ น้อง
ยังอยู่ที่นั่น.....ผม ก็ลงไปเยี่ยม ในยามท่มีโอกาสครับ

โดย: panwat

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:23:16 น.

สวัสดีค่ะคุณ กิ่ง ดีใจจังที่ถูกใจ

มีแอบหวานอยู่กับเพลงนี้นี่เอง

ถึงเค้าจะจากไปแต่คงความรักไว้ในใจคุณกิ่งเสมอ ๆฟังดูดีจังค่ะ

จดจำในช่วงเวลาที่ดี ๆเอาไว้

อยากน้อยก็ช่วยให้สุขภาพจิตเราดีไปด้วยนะคะ

โดย: jamaica

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:48:10 น.

สวัสดีตอนบ่ายค่ะ..คุณกิ่ง

ถ้าจะลงภาพที่บล็อกติกใช้กด ctrl+v นะคะ ตอนนี้ติกทำห้าม คลิกขวาไว้เพราะติกลงรูปรองเท้าที่ร้านน่ะคะ

โดย: nootikky

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:25:30 น.

อปฺปกญฺจิทํ ชีวตมาหุธีรา
ปราชญ์กล่าวว่า ชีวิตนี้น้อยนัก

ดำรงชีวิตอย่างมีความสุข ด้วยความไม่ประมาท..นะคะ

โดย: พรหมญาณี

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:31:45 น.

สวัสดียามเย็นครับ ได้เวลากินข้าวแล้วๆ

โดย: Don't try this at home.

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:32:08 น.

สวัสดีตอนเย็นค่ะ...คุณกิ่ง

โดย: nootikky

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:52:31 น.

โดย: สุนันยา

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:00:47 น.

สวัสดีครับ คุณกิ่ง

ขอบคุณสำหรับกลอนที่ไพเราะและความหมายดี
จะรักหรือไม่รัก ใจคนยากแท้หยั่งถึงจริงๆ ครับ

มีความสุขมากๆ เช่นกันนะครับ

โดย: bayesian

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:43:40 น.

……………………………………………………………..
สวัสดียามค่ำคืนครับคุณกิ่ง

โดย: panwat

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:38:07 น.

โดย: นารีจำศีล

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:36:39 น.

ลองดูนะคะ คุณกิ่ง

เพลง How do i live เพราะมากค่า ชอบจัง

โดย: นุ้ย (นารีจำศีล

) วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:38:09 น.

ขอให้มีความสุขสดใสเสมอนะคะ ...

ในห้วงรัก ...
...................

...ความเหงาหรือคือเสี้ยวความรู้สึก

จากส่วนลึกภายในย่อมใจเหงา

ปันอุ่นไอให้กันอาจบรรเทา

ความโศกเศร้าเลือนหายมลายพลัน ...

... ดอกรักแรกแตกหน่อรวงช่อรัก

สะพรั่งพรักไมตรีไร้สีสัน

เพียงแรกผลิบริสุทธิ์ดุจสัมพันธ์

ผ่านคืนวันงามตาควรค่าปอง ...
.
.
.

โดย: ploythana

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:43:00 น.

จะกินโต๊ะจีนทั้งทีมันก็ต้องมีศิลปะครับ ฮ่าๆๆ

เช้าวันพุธตื่นมารับความสุขกับการทำงานครับ

โดย: Don't try this at home.

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:0:59:30 น.